Aquaserge – Laisse Ça Être

Intro: Dimitris Kaltsas
Translation: Alexandros Mantas, Dina Dede
27 / 03 / 2017

Aquaserge is but one out of a bunch of exceptional bands hailing from France, yet their individuality is remarkably attractive. After numerous member changes, as well as musical directions, it is a quintet consisting of Benjamin Glibert (guitar, vocals), Julien Gasc (keyboards, vocals), Manon Glibert (clarinet), Audrey Ginestet (bass, vocals) and Julien Barbagallo (drums) that delivers their fourth full-length album entitled Laisse Ça Être. As regards the musical direction, the band seems to be more focused than ever.

[bandcamp width=650 height=120 album=3475887367 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Cinematic experimentation

Let’s begin with the obvious conclusion which is drawn right after the initial listen to Laisse Ça Être: this is by far Aquaserge’s best album to this day, without having the slightest intention of demeaning their previous albums. The reason for this lies not only single-handedly in the inspiration that undoubtedly played its part in giving birth to a number of awesome tunes. Aesthetically, Laisse Ça Être is definitely a rare and extremely difficult achievement. The spirit of the album is akin to cinema, an impression that sneaks as a mere suspicion in the beginning, which is verified shortly after and dominates until the end. After all, it is well known that the recording sessions of the album have been documented by Guillaume Bordier and will be released as a documentary entitled Un Film d’Aquaserge. Since the cinematic feeling that the album emanates is in pride of place, the impeccable arrangement shifts its focus from avant-prog to pure art-rock, psychedelic and adorable French pop, vintage in style, yet sounding definitely modern (οh yes!).

In the end, repeated listens lead to the same conclusion. It’s bloody hard, nay impossible, to pick up favourite tracks out of a peculiar and enviably coherent –yet diverse– outcome with such a fascinating flow. This is because each song seems to gain extra value simply by being part of the album. Taking the above also into consideration and having a go at what is probably pointless, I’d venture to say that three tracks make the cut: Virage sud, thanks to its brilliant rhythmic change, the melodic eruption of the keyboards and the psychedelic ending, Tintin on estbien mon loulou due to its heavy groove plus the addition of a pop/prog break and, above all, L’ireest au rendez-vous which is the most adventurous track in here, where the ambience, pop, avant-prog, sweet psychedelia and Aquaserge’s ability to create sceneries in the listener’s mind’s eye converge. Maybe also because it is followed by the most cinematic tunes that bookend the album. I leave it at that. It is pointless, indeed.

Aquaserge have based their music on experimentation right from the start and in Laisse Ça Être they did it, if anything, successfully. Listening to this album, it seems an easy task for a band to sound tight and balanced while playing technically demanding, and at the same time entertaining and smooth music with such a personal style, honouring their origin by marrying prog experimentation with French cinematic history.

8 / 10

Dimitris Kaltsas

2^nd opinion

The French avant-prog band Aquaserge has returned with a pleasurable musical gem. The term ‘avant-prog’ successfully encompasses heady psychedelia, pop, jazz and afrobeat touches, and the band is clearly enamored of Serge Gainsbourg’s music. The experimentation is aligned with rich instrumentation and manages to deliver an eerie album that oscillates into avant-garde techniques, complexity and contemporary groove. The clarinet, guitars, keyboards and drums are perfectly balanced according to each song. Additionally, the vocals are ideally avant-prog-ish, completing the instrumental virtuosity and tightness of the band. In the latest songs, some cinematic elegant moments complete the soundscapes with a romantic yet hypnotic and trippy aesthetic. The Frenchy feeling of joy and prosperity that is derived from simple structures proves the brilliant work of Aquaserge. Thus, an intense need for cohesive artistic pop music with respect to Zappa’s eccentric coolness and adventurous psychedelic trips would recommend such an album.

8 / 10

Dina Dede

Εισαγωγή: Δημήτρης Καλτσάς
27 / 03 / 2017

Οι Aquaserge είναι μία από τις πολλές ιδιαίτερες μπάντες από τη Γαλλία, αλλά η δική τους ιδιαιτερότητα είναι εξόχως ελκυστική. Μετά από πάμπολλες αλλαγές μελών και μουσικών κατευθύνσεων, στο τέταρτο full-length album τους Laisse Ça Être είναι κουιντέτο αποτελούμενο από τους Benjamin Glibert (κιθάρα, φωνητικά), Julien Gasc (πλήκτρα, φωνητικά), Manon Glibert (κλαρινέτο), Audrey Ginestet (μπάσο, φωνητικά) και Julien Barbagallo (ντραμς). Όσο για την κατεύθυνση, η μπάντα είναι μάλλον πιο κατασταλαγμένη από ποτέ.

[bandcamp width=650 height=120 album=3475887367 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Εικονοπλαστικός πειραματισμός

Ας ξεκινήσουμε με την πιο εύκολη διαπίστωση από την πρώτη ακρόαση του Laisse Ça Être: αυτό είναι το κορυφαίο album των Aquaserge μέχρι σήμερα, χωρίς να θέλω να μειώσω τις προηγούμενες δουλειές τους. Ο λόγος δεν βασίζεται απλώς στην έμπνευση που όντως συνέβαλε στη δημιουργία τόσο πολλών υπέροχων κομματιών. Αισθητικά, το Laisse Ça Être είναι αδιαμφισβήτητα ένα σπάνιο και εξαιρετικά δύσκολο επίτευγμα. Ο χαρακτήρας του δίσκου είναι συνυφασμένος με την κινηματογραφικότητα, στοιχείο που φαίνεται ως υποψία στην αρχή, η οποία επιβεβαιώνεται λίγο μετά και κυριαρχεί μέχρι το τέλος. Εξάλλου, έχει γίνει γνωστό ότι οι ηχογραφήσεις του album έχουν κινηματογραφηθεί από τον Guillaume Bordier και θα κυκλοφορήσουν ως ντοκιμαντέρ με τίτλο Un Film d’Aquaserge. Με την κινηματογραφικότητα στο επίκεντρο, η άψογη ενορχήστρωση αλλάζει το βάρος της από το avant-prog στο καθαρό art-rock, την ψυχεδελική και αξιολάτρευτα γαλλική pop, με χαρακτήρα vintage αλλά απόλυτα σύγχρονο ήχο (κι όμως, ναι).

Τελικά, οι αλλεπάληλες ακροάσεις οδηγούν στο ίδιο συμπέρασμα. Είναι πράγματι δύσκολο (αν όχι μάταιο) να ξεχωρίσει κανείς αγαπημένα κομμάτια μέσα από ένα ιδιόμορφο και αξιοζήλευτα συνεκτικό -αν και ποικίλο- σύνολο με τόσο συναρπαστική ροή. Κι αυτό, γιατί φαίνεται πως το κάθε ένα λαμβάνει επιπρόσθετη αξία από τη θέση του στον δίσκο. Λαμβάνοντας και αυτό υπόψιν και επιχειρώντας το πιθανώς μάταιο, προσωπικά ξεχωρίζω το Virage sud για την ευφυέστατη ρυθμική μεταβολή, τη μελωδική έκρηξη των πλήκρων και το ψυχεδελικό κλείσιμο, το Tintin on est bien mon loulou για το heavy groove και το pop/prog «διάλειμμα» και ίσως περισσότερο απ’ όλα το L’ire est au rendez-vous, το πιο περιπετειώδες κομμάτι εδώ, στο οποίο συνδυάζεται άψογα η ατμοσφαιρικότητα, η εικονοπλασία, το pop, το avant-prog και η γλυκιά ψυχεδέλεια των Aquaserge. Ίσως γιατί ακολουθούν και τα δύο πιο κινηματογραφικά κομμάτια που κλείνουν το δίσκο. Σταματώ εδώ. Είναι μάταιο, όντως.

Η βάση της μουσικής των Aquaserge είναι εξαρχής ο πειραματισμός και στο Laisse Ça Être ήταν αν μη τι άλλο επιτυχημένος. Ακούγοντας το album αυτό, φαντάζει απλό να ακούγεται μια μπάντα τόσο δεμένη και ισορροπημένη, παίζοντας τεχνικά απαιτητική και συνάμα διασκεδαστική και smooth μουσική με προσωπικό χαρακτήρα, τιμώντας την καταγωγή τους με τον συνδυασμό prog πειραματισμού και γαλλικής κινηματογραφικότητας.

8 / 10

Δημήτρης Καλτσάς

2^η γνώμη

Η γαλλική avant-prog μπάντα Aquaserge έχει επιστρέψει με ένα μουσικό διαμάντι.  Ο όρος “avant-prog” εδώ περιλαμβάνει επιτυχώς μεθυστική ψυχεδέλεια, pop, jazz και afrobeat πινελιές, και η μπάντα σαφώς είναι «ερωτευμένη» με τη μουσική του Serge Gainsbourg. Ο μουσικός πειραματισμός ευθυγραμμίζεται με την πλούσια ενορχήστρωση και καταφέρνει να παραδώσει ένα μυστηριώδες άλμπουμ που ταλαντεύεται μεταξύ avant-garde τεχνικών και πολυπλοκότητας με σύγχονο γκρουβάρισμα. Το κλαρινέτο, οι κιθάρες, τα πλήκτρα και τα ντραμς ακούγονται εναρμονισμένα στις ανάγκες κάθε κομματιού. Μαζί με τα φωνητικά που είναι τυπικά avant-prog, ολοκληρώνεται μια ξεκάθαρη ενορχηστρωτική δεξιοτεχνία με πολύ καλό δέσιμο της μπάντας.  Στα τελευταία κομμάτια κάποιες κομψές κινηματογραφικές στιγμές σχηματίζουν ηχοτόπια με μια ρομαντική αλλά υπνωτική και trippy αισθητική. Η Γαλλική αίσθηση χαράς και ευημερίας που προέρχεται από απλές σχετικά δομές αποδεικνύει το λαμπρό έργο των Aquaserge.  Έτσι, η έντονη ανάγκη για συνεκτική καλλιτεχνική pop μουσική με σεβασμό στην εκκεντρικότητα του Zappa και τα περιπετειώδη ψυχεδελικά ταξίδια θα πρότεινε αυτό το άλμπουμ.

8 / 10

Ντίνα Δέδε