When they first appeared with their self-titled EP four years ago, Absinthiana had impressed us with their originality and versatile prog metal optics. Expectations were confirmed with their first full-length album, Structural and we were thrilled (our reviews here). An extensive conversation with them seemed the least necessary and after that they left us with even more expectations for the future.
Questions: Meletis Doulgeroglou, Giannis Voulgaris
Translation: Alexandros Mantas
Hello guys and congrats on your killer debut album! Give us a brief history of the band and how Absinthiana came into being.
Hello to you and we thank you very much indeed for giving us the opportunity to present our band through progrocks.gr. Absinthiana began to take form back in 2011 in Ioannina when we were there as students and three of us were in the same Faculty, no less. We had already been friends the four of us and everything started out when George (guitars and vocals) was occupying himself with the composition of assorted musical themes whose main axis was progressive metal. Pretty soon, we got hooked, too. In the beginning, we were banging around with two guitars and drums only, but it was not long before we proposed Chris (we bent his ear actually) to join us and fill the vacant place of the bassist, being pretty much aware of his playing and songwriting abilities. And thus Absinthiana took form!
We would like to know what the meaning of your monicker is and how you decided on it.
Absinthiana are the implements and the rite that accompanies the preparation of serving absinthe so as the drinker gets a full experience. Absinthe is also linked with the figure of the Green Fairy which is a hallucination that appears to the drinker and there numerous visual references to this figure whose main concept is this particular drink. We use this name to describe the situation we find ourselves either as listeners or as musicians. An additional reason is that it is a single-word name and therefore more direct and easy to memorize.
As regards the musical context, I pick up on influences that originate from the extreme atmospheric sound. Off the top of my head, Opeth and Moonspell are some of them. Any others?
Our direction is progressive metal, with all that implies. Each member has a different musical background and as a result the mixture that comes out consists, the way we see it, of a multitude of elements. We draw on anything we deem as good music, even though these influences are not necessarily obvious in the final outcome. Our most discernible influences, aside Opeth whom we revere, probably spring from bands like Porcupine Tree, Isis, Intronaut, Deadsoul Tribe and Mastodon.
Now as regards the vocals, alternating from growls to clean ones is no mean feat in its own right. But you apply this concept also to clean vocals alone. Does this option go hand-in-hand with the style of every song or is there any other reasoning for that?
We were always fond of spotting stark contrasts in a musical piece, namely changes in mood, tempo, style, aggressiveness or calmness. It’s crystal clear that if someone goes for progressive music, a one-way approach is out of the question when it comes to playing or singing. Based on that, George always held the view that the lyrics and the music should be approached as they demanded. When the music gets too aggressive or when the lyrics express something nihilistic, depressive and grotesque, as in the last lines of Τrashbag, where the protagonist concludes that it is a choice for his parent to give him birth and raise him and so is to dispose him, before or after birth, then the desirable variety of sentiments imposes growls and screams. On the contrary, when the lyrics place the protagonist sentimentally exposed (consider Mercy) and he finds himself in need of a specific person who is not with him anymore, clean vocals were deemed as more appropriate. Yet, it is obvious that angry performances were applied to clean vocals, too. In Τrashbag, once again, our protagonist is angry for being christened in the name of a God whom he doesn’t even know, nor is he interested in because he is still an infant. In this very moment the cries of the baby materialize in words, spiced by anger and arguments.
The final outcome is very impressive indeed, but the bass made an extra impression to both of us. What was the reasoning behind this decision to be in the spotlight and what are you influences with regard to this?
The bass is as important an instrument in a band as any other since its role is decisive to define, colour and characterize the rhythm section. Most of the times, it is an unsung hero. The songs of Absinthana have been set up in the studio not merely through the collaboration of four instruments, but of four personalities as well that express themselves through these instruments. When the production is under way, none of these voices/personalities should be drowned out, like “well, it’s OK, it’s in unison with the guitars”. This is not the philosophy of Absinthiana. The instruments interact and they occupy the space required and when the circumstances dictate that one of them should be in the lead, so it is done. For this reason, right from the very start we did our best to head in this direction and we would had never pulled it off without the invaluable help of Achilleas C. in Crown Audio Conspiracies Studios. As regards the influences of the bass-lines, we spot touches from Opeth and Tool to Isis, Atheist and Meshuggah, but also references to other favourite types of music of ours.
Since you talked about the production, are you completely satisfied with the final outcome? Would you change something or maybe you wanted something better than that?
We are 100% satisfied with the production of Achilleas C. He demonstrated amazing production faculties and he showed incredible patience to all of our demands and we are thankful for that. Achilleas was aware of our music since the band was taking its first steps and he offered us his angle how the album should sound like and we tried collectively for the best possible result. After countless hours of listening sessions, I think we did it.
How do you compose your songs? Do you give weight to the long durations and the adequate development of the themes?
George is usually the guy who comes up with the initial ideas, riffs and chord progressions. The rest of the band works on them to be utilized in the best possible way. This procedure takes place in the studio by improvising and jamming while following some rules of jazz harmony and being constantly aware if the outcome sounds nice as a whole. This was the case when we composed the songs of the album. It goes by itself that there was limitless freedom to all the band members when it came to expression and experimentation. One thing we surely love to do is picking a musical theme as the headline of the song and using it as a springboard to develop its direction and generate variations. I guess this is the reason why most of our songs end up being quite lengthy. After all, progressive music disregards limits and obvious formulas and this, at times, necessitates the longer song durations.
One personal question, because the title-track got to me very much: Was it the first you did or when everything was said and done you decided to make things more concrete by adding an instrumental piece?
Structural came into being during the first months of our existence, but its structure was very different and had a different name, although there are many riffs and rhythmic parts that remained unaltered. At the time we had decided not to include it in the EP that we released. When we started composing the songs of the LP we revisited it and reshaped it, adding many dashes and some clean parts until it was up to par with the rest of the tunes.
The last few years, progressive metal seems to be stalled. If you see eye to eye with this, why do you think it is so and which bands do you think they stand out?
Progressive has been through many stages and assorted musical genres. The last few years the so-called djent is flourishing which is a branch of progressive. Many groups sprouted up within a limited amount of time and the music industry was promoting them ad nauseam. When the first djent bands made their appearance, we were enthused with what they were doing, but soon enough our interest waned because, in our view, they ended up sounding repetitive with very few exceptions, like Tesseract, Textures and of course Animals as Leaders for whom the term “djent” understates their music. At the same time, traditional bands of the genre whose career spans over twenty years seem to run out of inspiration, which makes sense. Yet things are not as bad as they seem to be. Interesting albums from Soen, Haken, The Pineapple Thief and Intronaut came out, while Fates Warning and Pain of Salvation did hell of come backs and Steven Wilson’s catalogue is amazing.
How can somebody acquire your material? Is it available both in digital and physical form?
Structural is available both in physical and digital form. Anyone who wants to get hold of the CD can contact us via our Facebook page or our bigcartel platform. As regards the digital form, you may visit our bandcamp page and download the songs in .wav format as well as the booklet of the CD.
What band do you think is the ideal one to share the stage with? Any scheduled live shows for the near future?
The ideal would be to play with bands that play good music, regardless if they are household names or not. Honestly, we are chuffed to be part of a gig where music, regardless of the genre, is of high standards and the audience is open to appreciate it. For the time being, we are at a stage that due to professional obligations the band members are dotted all over Greece; therefore, it is unlikely to give shows, at least in this given moment.
What do you think about the contemporary progressive rock and metal scene in Greece? What bands do you think they make the cut (excluding Aenaon of course)?
It is obvious that the Greek scene has taken large steps forward and now it is a source of inspiration. If somebody digs in it, there are precious gems to be found. Need, Tardive Dyskinesia, Poem, Universe 217, Borderline Syndrome, Gravitysays_i, Mother Turtle are but a few bands that, in our opinion, have raised the bar.
Every artist has a wide spectrum of influences. What are you listening to these days?
Undoubtedly, anyone who is part of the progressive rock and metal scene is a fan of various genres and this is because they want to have a plethora of musical stimuli. The truth is if we get started reeling off the influences of each member, we will produce four different lists of bands, artists and musical genres. Nowadays we listen to bands that leaped to fame like ΒΤΒΑΜ and Ιntronaut, but also Leprous who are much endeared to us and their last album was a killer. Finally, the jazz aesthetic of Cinematic Orchestra and the psychedelic paths of Ozric Tentacles are always within us.
Without giving it much thought, name five favourite albums of yours, regardless of the style.
We cheated on that since we gave it much thought because it is one of the toughest questions. Well, here they are:
Opeth – Blackwater Park
Tool – Lateralus
Camel – Μirage
Hacride – Lazarus
The Cinematic Orchestra – Every Day
Our view is that the obvious fondness of Opeth for the 1970s in the way that it is expressed now is no more groundbreaking. What is your take of things?
Undoubtedly Opeth is one of our favourite bands and it is obvious in the music we play, but our views on this matter differ. Perhaps the most objective approach is that an artist is an artist because what they do is what expresses themselves, they are in need to take it out of themselves. It will not appeal to a wide audience necessarily. Therefore, the options of every artist with regard to the style and expressive methods should be respectable, whether we like them or not. Perhaps we should give it some thought what is this that we like as listeners; do we want to see the artists evolve which means that every time they will come up with something different or do we want to see them repeating themselves, producing pathetic replicas of their former albums?
Given that you introduced yourselves in a spectacular fashion, where do you envision the band to be in a few years and what are your aspirations?
Structural was a labour of birth, we put into it a lot of time when we were students. What we want to succeed in the near future is to overcome any obstacles and base ourselves at a common place so that we will be able to play live and, above all, compose new music. We mentioned before that the current circumstances have forced us to live at different places. The only certainty is that there is a lot of inspiration for the new material and we wait for the right time to give shape to these ideas.
Thank you very much for your time and we wish you heartily good luck because the outcome was truly remarkable. We hope to attend a show of yours pretty soon.
We thank you too for your attention and the plug you gave us to promote our album.
Όταν πρωτομεφανίστηκαν με το EP τους πριν τέσσερα χρόνια οι Absinthiana είχαν εντυπωσιάσει με την πρωτότυπη και πολύπλευρη prog metal οπτική τους. Οι προσδοκίες επιβεβαιώθηκαν και με το παραπάνω με το πρώτο τους full-length album, Structural και ομολογουμένως μας ενθουσίασαν (οι κριτικές μας εδώ). Μια εκτενής κουβέντα μαζί τους ήταν το λιγότερο επιβεβλημένη και μετά το πέρας αυτής μας άφησαν με ακόμα περισσότερες προσδοκίες για το μέλλον.
Ερωτήσεις: Μελέτης Δουλγκέρογλου, Γιάννης Βούλγαρης
Μετάφραση: Αλέξανδρος Μαντάς
Καλησπέρα παιδιά και συγχαρητήρια για το ποιοτικό σας ντεμπούτο. Μιλήστε μας λίγο για την ιστορία σας και το πώς δημιουργήθηκαν οι Absinthiana;
Ανταποδίδουμε την καλησπέρα και σας ευχαριστούμε ειλικρινά για αυτήν την πρόσκληση τους συγκροτήματος μας στις γραμμές κειμένου του Progrocks.gr. Oι Αbsinthiana δημιουργήθηκαν τον Οκτώβριο του 2011 στα Ιωάννινα όπου και βρισκόμασταν για σπουδές με τους τρεις από εμάς να είμαστε συμφοιτητές. Οι τέσσερις μας, ήμασταν ήδη φίλοι και όλα ξεκίνησαν ενώ ο Γιώργος (κιθάρα και φωνητικά) βρισκόταν στη διαδικασία σύνθεσης διαφόρων μουσικών θεμάτων με βασικό μουσικό άξονα το progressive metal τα οποία πολύ γρήγορα μας κέντρισαν το ενδιαφέρον. Στην αρχή ήμασταν μόνο με δύο κιθάρες και τύμπανα αλλά πολύ σύντομα προτείναμε στον Χρήστο (τον πρήξαμε κανονικά δηλαδή) να συμμετέχει στη μπάντα συμπληρώνοντας τη θέση του μπάσου γνωρίζοντας για τις παιχτικές και συνθετικές του ικανότητες. Έτσι εγένετο Absinthiana!
Θα θέλαμε να μάθουμε και την εννοιολογία του ονόματος σας και πώς προέκυψε η επιλογή του.
Absinthiana λέγονται τα σκεύη και η τελετουργία που συνοδεύουν την προετοιμασία για το σερβίρισμα του αψεντιού έτσι ώστε ο πότης να αποκτήσει την πιο ολοκληρωμένη εμπειρία. Επίσης πολύ γνωστά συνδεδεμένη μορφή με το αψέντι καθίσταται και η πράσινη νεράιδα η οποία εμφανίζεται και ως παραίσθηση στον πότη και αναφορές της μπορούμε να δούμε σε πολλές εικαστικές απεικονίσεις που εμπεριέχουν το συγκεκριμένο αλκοολούχο ποτό σαν βασικό θέμα. Βεβαίως αυτό το όνομα εμείς το χρησιμοποιούμε έτσι ώστε να περιγράψουμε την συναισθηματική κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε έχοντας το ρόλο είτε του ακροατή είτε του μουσικού. Ένας επιπρόσθετος λόγος για τον οποίο επιλέχθηκε τούτο το όνομα είναι γιατί αποτελείται από μόνο μια λέξη και έτσι σκεφτήκαμε ότι θα ήταν πιο άμεσο και εύκολο να το θυμάται κάποιος.
Όσον αφορά στο μουσικό περιεχόμενο, διακρίνω επιρροές από τον ακραίο ατμοσφαιρικό ήχο. Σαν πρώτη σκέψη μου έρχονται ονόματα όπως οι Opeth και οι Moonspell. Υπάρχουν άλλα;
Ο μουσικός προσανατολισμός της μπάντας είναι το progressive metal με ότι συνεπάγεται αυτό. Τα ακούσματα των μελών μας ποικίλουν αρκετά με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα κράμα μουσικής το οποίο πιστεύουμε ότι περιλαμβάνει αρκετά στοιχεία. Επιρροές μπορούμε να αντλήσουμε από οτιδήποτε έχει να κάνει με καλή μουσική χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα και εμφανές στο τελικό αποτέλεσμα. Μάλλον οι πιο εμφανείς επιρροές που διακρίνονται στον δίσκο πέρα από τους Opeth που αγαπάμε δεόντως, πηγάζουν από συγκροτήματα όπως οι Porcupine Τree, Isis, Intronaut, Deadsoul tribe, Mastodon.
Σχετικά με τα φωνητικά, η εναλλαγή από ακραία σε καθαρά είναι από μόνη της ιδιάζουσα και απαιτητική. Εσείς όμως φαίνεται ότι εναλλάσετε και τον τρόπο που τραγουδάτε στα καθαρά. Η επιλογή αυτή συμβαδίζει με το ύφος του εκάστοτε κομματιού ή υπάρχει και κάποιο άλλο σκεπτικό;
Κάτι που πάντα μας άρεσε είναι να ακούμε έντονες διαφορές μέσα σε ένα μουσικό κομμάτι, δηλαδή εναλλαγές στην ένταση, στο ύφος, στην ταχύτητα στην επιθετικότητα ή την ηρεμία ενός κομματιού. Είναι ξεκάθαρο πως όταν κάποιος παίζει προοδευτική μουσική δεν διατηρεί μόνο ένα ύφος παιξίματος ή φωνητικής ερμηνείας στην διάρκεια ενός τραγουδιού. Έτσι λοιπόν με βάση αυτή την λογική, ο Γιώργος σκεφτόταν πάντα ότι ανάλογα με τους στίχους και την μουσική που τους συνοδεύουν πρέπει να υπάρχει και η αντίστοιχη προσέγγιση όσον αφορά την ερμηνεία τους. Όταν η μουσική είναι πολύ επιθετική ή ο στίχος λέει κάτι μηδενιστικό, καταθλιπτικό και γκροτέσκο όπως στους τελευταίους στίχους του Τrashbag, όπου ο χαρακτήρας μας έρχεται σε μία συνειδητοποίηση ότι του το να σε δημιουργήσει και να σε αναθρέψει ο γονέας είναι επιλογή του, όπως και το να σε πετάξει στα σκουπίδια είτε ως έκτρωμα είτε αφού γεννηθείς, τότε η ποικιλία συναισθημάτων που θέλεις να πετύχεις σαν μουσικός σου επιβάλλει να ερμηνευτεί εκείνο το σημείο με βρυχηθμούς και κραυγές. Εν αντιθέσει, όταν ο στίχος τοποθετεί το χαρακτήρα σε μια πιο εκτεθειμένη συναισθηματικά θέση όπως στο Mercy, όπου ο χαρακτήρας μας δείχνει ότι έχει ανάγκη την παρουσία ενός συγκεκριμένου προσώπου που δεν είναι πια μαζί του, τα φωνητικά που θεωρήθηκαν αρμόζοντα ήταν τα καθαρά. Είναι ξεκάθαρο όμως ότι και στα καθαρά φωνητικά επιλέχθηκαν και πιο θυμωμένες ερμηνείες σε σημεία. Εδώ θα ξαναπούμε για το Τrashbag, όπου ο χαρακτήρας μας είναι θυμωμένος με το θέμα της βάπτισης εις το όνομα ενός θεού που δεν γνωρίζει και δεν τον ενδιαφέρει επειδή είναι ακόμα βρέφος, όπου σε εκείνο το σημείο το κλάμα του βρέφους στην βάφτιση παίρνει λεκτική υπόσταση με επιχειρήματα και θυμό.
Το ηχητικό αποτέλεσμα είναι λίαν εντυπωσιακό, αλλά ο ήχος του μπάσου μας εντυπωσίασε αμφότερους. Με ποιο γνώμονα τονίσθηκε στην παραγωγή και ποιες οι επιρροές αναφορικά με αυτό;
Το μπάσο είναι ένα εξίσου σημαντικό όργανο μέσα σε μια μπάντα καθώς είναι ο λόγος που ορίζεται, χρωματίζεται και χαρακτηρίζεται ένα ρυθμικό σχήμα. Τις περισσότερες φορές είναι ένας αφανής ήρωας. Τα κομμάτια των Absinthiana έχουν στηθεί εξολοκλήρου στο studio μέσα από την σύμπραξη όχι απλά τεσσάρων οργάνων (τύμπανα,μπάσο,κιθάρες,φωνές) αλλά τεσσάρων προσωπικοτήτων χρησιμοποιώντας τα προαναφερθέντα μέσα έκφρασης – όργανα. Σε μία παραγωγή λοιπόν κάποια από αυτές τις φωνές – προσωπικότητες δε γίνεται να ακούγεται λιγότερο γιατί “ε δε πειράζει ακολουθεί τις κιθάρες”. Δεν είναι αυτή η φιλοσοφία των Absinthiana. Τα όργανα αλληλεπιδρούν και παίρνουν τον χώρο που χρειάζονται και όταν επιτάσσεται να γίνουν πρωταγωνιστές, γίνονται. Γι’αυτό λοιπόν από τα σπάργανα της δημιουργίας του “Structural” κάναμε το καλύτερο για να οδεύσουμε προς αυτή τη κατεύθυνση και φυσικά δε θα μπορούσαμε να το πετύχουμε χωρίς την πολύτιμη βοήθεια του Achilleas C. στο Crown Audio Conspiracies studios. Όσον αφορά τις συνθετικές επιρροές, στις γραμμές του μπάσου διακρίνουμε πινελιές από Opeth, Tool μέχρι και Isis, Atheist, Meshuggah αλλά και αναφορές σε άλλα αγαπημένα μας είδη μουσικής.
Καθότι αναφερθήκαμε στην παραγωγή, είστε απόλυτα ικανοποιημένοι με το τελικό αποτέλεσμα ή θα αλλάζατε κάτι ή θα θέλατε κάτι παραπάνω;
Η παραγωγή που μας έκανε ο Αχιλλέας μας αφήνει πλήρως ικανοποιημένους. Έδειξε μεγάλες ικανότητες παραγωγής αλλά και υπομονή σε όλες μας τις απαιτήσεις και τον ευχαριστούμε γι’αυτό. Ο Αχιλλέας γνώριζε τη μουσική μας από τα πρώτα βήματα της μπάντας, μας έδωσε την δική του εικόνα για το ηχητικό χαρακτήρα του δίσκου και όλοι μαζί προσπαθήσαμε να πετύχουμε όσο τον δυνατόν καλύτερο αποτέλεσμα. Μετά από αμέτρητες ώρες ακροάσεων των κομματιών νομίζω το πετύχαμε.
Ποια είναι η διαδικασία σύνθεσης των κομματιών σας; Επενδύετε στη μεγάλη διάρκειά τους και την εκτενή ανάπτυξη των θεμάτων;
Ο Γιώργος συνήθως είναι αυτός που έχει τις αρχικές ιδέες, riff και συγχορδίες. Πάνω σε αυτά η υπόλοιπη μπάντα δουλεύουμε ώστε να τα αξιοποιήσουμε με τον καλύτερο τρόπο. Αυτό συμβαίνει μέσα στο στούντιο αυτοσχεδιάζοντας και τζαμάροντας, τηρώντας κάποιους κανόνες τζαζ αρμονίας και καλής ηχητικής αισθητικής. Αυτή η διαδικασία ακολουθήθηκε σε όλη την σύνθεση των κομματιών του δίσκου, σαφώς πάντα, με απόλυτη ελευθερία έκφρασης και πειραματισμού από όλα τα μέλη του συγκροτήματος. Ένα πράγμα το οποίο σίγουρα αγαπάμε να κάνουμε πολύ είναι να χρησιμοποιούμε ένα μουσικό θέμα σαν επικεφαλίδα του κομματιού και μέσα από αυτό να γεννάμε και να αναπτύσσουμε νέες προεκτάσεις και παραλλαγές του. Αυτός μάλλον είναι και ο λόγος που κατά πλειοψηφία τα κομμάτια μας καταλήγουν να έχουν μεγάλες διάρκειες. Γεγονός είναι πως στο progressive δεν υπάρχουν όρια και φόρμες όπου αυτό πολλές φορές οδηγεί στην ανάγκη για μεγαλύτερες διάρκειες.
Μια προσωπική ερώτηση, γιατί με εντυπωσίασε ιδιαιτέρως το ομώνυμο τραγούδι του album: ήταν από τα πρώτα που συνθέσατε ή αφού συνθέσατε το υλικό σας αποφασίσετε να το δέσετε με την προσθήκη ενός ορχηστρικού κομματιού;
Το κομμάτι Structural γεννήθηκε μέσα στους πρώτους μήνες ύπαρξης των Absinthiana, έχοντας όμως διαφορετική δομή και τίτλο άλλα με πολλά κοινά riff και ρυθμικά σημεία. Εκείνη την περίοδο είχαμε αποφασίσει να μην το συμπεριλάβουμε στο EP που κυκλοφορήσαμε Όταν πλέον ξεκινήσαμε την σύνθεση του δίσκου επιστρέψαμε σε αυτό το κομμάτι αναδιαμορφώνοντας το, βάζοντας διάφορες πινελιές, και αρκετά καθαρά σημεία κάνοντας το ικανό να αξιωθεί με τον τίτλο του δίσκου.
Τα τελευταία αρκετά χρόνια το progressive metal ως ιδίωμα φαίνεται να έχει βαλτώσει. Αν συμφωνείτε, πού νομίζετε ότι οφείλετε αυτό και ποιες νέες μπάντες του χώρου ξεχωρίζετε;
Το progressive έχει περάσει από πολλά στάδια και έχει ακουμπήσει διάφορα ιδιώματα μουσικής κατά καιρούς. Τα τελευταία χρόνια έχει ανθίσει υπερβολικά το λεγόμενο djent το οποίο είναι και αυτό μία μετάλλαξη του progressive. Πολλά συγκροτήματα εμφανίστηκαν μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα και η μουσική βιομηχανία του χώρου φάνηκε να τις προωθεί κατά κόρον. Όταν λοιπόν πρωτοεμφανίστηκαν μπάντες που έπαιζαν djent, είχαμε ενθουσιαστεί με το τι έκαναν αλλά σύντομα χάσαμε το ενδιαφέρον μας γιατί, κατά τη γνώμη μας, κατέληξαν να επαναλαμβάνονται με πολύ λίγες περιπτώσεις να ξεχωρίζουν όπως οι Tesseract, Textures και φυσικά οι Animals as Leaders για τους οποίους ο όρος djent είναι πολύ φτωχός. Ταυτόχρονα, παραδοσιακές μπάντες του είδους που κλείνουν 20 και πλέον χρόνια έχουν αρχίσει να φτάνουν σε ένα τέλμα και λογικό είναι. Πάντως δεν είναι τόσο άσχημα τα πράγματα.Έχουμε ακούσει παρά πολύ αξιόλογες δουλειές από Soen, Haken, The Pineapple Thief, Intronaut, τα πολύ δυνατά come back των Pain of Salvation και Fates Warning, καθώς και την εξαιρετική δισκογραφία του Steven Wilson.
Πώς μπορεί να προμηθευτεί κάποιος το υλικό σας; Διατίθεται σε ψηφιακή και φυσική μορφή;
Το Structural κυκλοφορεί σε φυσική μορφή αλλά και ηλεκτρονική μορφή. Όποιος θέλει το CD στα χέρια του μπορεί είτε να επικοινωνήσει απευθείας μαζί μας μέσω του facebook, είτε μέσω της πλατφόρμας του bigcartel να το παραγγείλει. Όσο αφορά την ηλεκτρονική έκδοση μπορείτε να επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο bandcamp και να κατεβάσετε τα κομμάτια σε .wav format καθώς και το υλικό του booklet.
Ιδανικά με ποιον θα θέλατε να παρευρεθείτε στον ίδιο συναυλιακό χώρο; Θα πρέπει να περιμένουμε άμεσα ζωντανές εμφανίσεις των Absinthiana;
Το ιδανικό για εμάς είναι να παίζουμε με συγκροτήματα που παράγουν καλή μουσική πάνω απ’όλα αδιαφορώντας ίσως για το εάν πρόκειται για μεγάλα ονόματα. Πραγματικά, ευχαριστιόμαστε πολύ να συμμετέχουμε σε μία τέτοια συναυλία όπου το επίπεδο της μουσικής, ανεξαρτήτου είδους, είναι υψηλό και το κοινό είναι ανοιχτό στο να την αφουγκραστεί. Προς το παρόν βρισκόμαστε σε ένα στάδιο όπου λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων τα μέλη της μπάντας είναι διασκορπισμένα σε διάφορα σημεία του ορίζοντα δημιουργώντας αρκετά εμπόδια για ζωντανές εμφανίσεις, τουλάχιστον αυτή τη περίοδο.
Ποια η γνώμη σας για τη σύγχρονη progressive rock και metal σκηνή στην Ελλάδα; Ποιες μπάντες ξεχωρίζετε (εκτός των Aenaon φυσικά);
Είναι γεγονός ότι η ελληνική σκηνή έχει κάνει άλματα και αποτελεί πλέον πηγή έμπνευσης. Αν κανείς την ψάξει εις βάθος θα ανακαλύψει διαμάντια. Ενδεικτικά παραθέτουμε κάποιες από τις μπάντες που κατά τη γνώμη μας έχουν ανεβάσει κατά πολύ το επίπεδο.
Need, Tardive Dyskinesia, Poem, Universe 217, Borderline Syndrome, Gravitysays_i, Mother Turtle
Κάθε καλλιτέχνης έχει ένα ευρύ μουσικό φάσμα. Αυτή την περίοδο τι ακούτε;
Είναι σαφές ότι όσοι εμπλέκονται με το προοδευτικό μέταλ και ροκ είναι λάτρεις πολλών ειδών μουσικής, και αυτό συμβαίνει επειδή τους αρέσει να έχουν πληθώρα διαφορετικών μουσικών ερεθισμάτων. Η αλήθεια είναι ότι σε περίπτωση που αρχίσουμε να ονομάζουμε τι ακούει το κάθε ένα μέλος του συγκροτήματος θα βγάλουμε τέσσερις διαφορετικές λίστες με ονόματα συγκροτημάτων, καλλιτεχνών και μουσικών ειδών. Αυτήν την περίοδο ακούμε κάποια συγκροτήματα που έχουν κάνει ένα μεγάλο μπαμ τα τελευταία χρόνια όπως οι ΒΤΒΑΜ, οι Ιntronaut, αλλά και μια αγάπη που έχει έρθει πολύ δυνατά μέσα στις καρδιές μας τα τελευταία χρόνια ειδικά με την τελευταία τους απίστευτα καλή κυκλοφορία είναι οι Leprous. Tέλος, ποτέ δεν θα μπορούσαμε να αποχωριστούμε την jazz αισθητική των Cinematic Orchestra και τα ψυχεδελικά μονοπάτια των Ozric Tentacles.
Χωρίς σκέψη πείτε μας τους πέντε αγαπημένους σας δίσκους, ανεξάρτητα μουσικού είδους.
Κλέψαμε σε αυτή την ερώτηση και το σκεφτήκαμε πολύ καθώς είναι ίσως μία απο τις δυσκολότερες ερωτήσεις. Επιλέξαμε λοιπόν τους εξής δίσκους:
Opeth – Blackwater Park
Tool – Lateralus
Camel – Μirage
Hacride – Lazarus,
The Cinematic Orchestra – Every Day
Η προσωπική μας εκτίμηση είναι πως η φανερή αγάπη των Opeth για τα 70s με τον τρόπο που εκφράζεται πλέον έχει χάσει το ρηξικέλευθο μουσικό περιεχόμενο της. Ποια είναι η γνώμη σας;
Σίγουρα οι Opeth είναι μια από τις αγαπημένες μας μπάντες και είναι ξεκάθαρο στην μουσική που παίζουμε, όμως οι απόψεις εντός του συγκροτήματος σε αυτό ζήτημα που τίθεται, διίστανται. Η πιο αντικειμενική ίσως προσέγγιση σε αυτό το ζήτημα όμως είναι η εξής, ο κάθε καλλιτέχνης είναι καλλιτέχνης γιατί αυτό που κάνει εκφράζει εκείνον και θέλει, έχει ανάγκη να πει κάτι μέσα από το έργο του. Το αποτέλεσμα αυτής της έκφρασης δεν είναι αναγκαίο ότι θα ακουμπήσει ένα ευρύ κοινό. Έτσι λοιπόν η κίνηση κάθε καλλιτέχνη να αλλάξει ύφος και τεχνικές προσέγγισης στην δημιουργική του διαδικασία είναι δική του υπόθεση και θα πρέπει να γίνεται σεβαστή είτε μας αρέσει το αποτέλεσμα είτε όχι. Καλό ίσως θα ήταν να αναλογιστούμε εάν σαν κοινό προτιμούμε να βλέπουμε τους καλλιτέχνες να μεταλλάσσονται και έτσι να παράγουν κάθε φορά κάτι διαφορετικό ή αν τους θέλουμε στατικούς με κίνδυνο να παράγουν απομιμήσεις των προηγούμενων έργων τους.
Δεδομένου πως συστηθήκατε πολύ δυναμικά στην εγχώρια σκηνή, πώς φαντάζεστε τον εαυτό σας σε λίγα χρόνια και ποιες είναι οι επιδιώξεις των Absinthiana.
Το Structural συνθετικά είναι αποτέλεσμα αρκετού χρόνου που αφιερώσαμε όλοι μαζί όντας φοιτητές. Αυτό που θέλουμε να πετύχουμε στο άμεσο μέλλον είναι να ξεπεράσουμε ότι εμπόδια υπάρχουν και να καταφέρουμε να έχουμε μία κοινή βάση οι τέσσερίς μας ώστε να μπορούμε να βγούμε για live και πάνω απ’όλα να συνθέσουμε καινούρια μουσική. Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, οι τωρινές συνθήκες έχουν φέρει τη μισή μπάντα γεωγραφικά μακριά από την άλλη μισή. Το σίγουρο είναι ότι υπάρχει πολύ έμπνευση για καινούριο υλικό και αναζητούμε τις κατάλληλη στιγμή ώστε να την διοχετεύσουμε.
Ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο σας και ευχόμαστε κάθε επιτυχία γιατί είναι πολύ αξιόλογο το αποτέλεσμα. Ελπίζουμε να σας απολαύσουμε ζωντανά σύντομα!
Εμείς ευχαριστούμε πραγματικά για την προσοχή που μας δείξατε και για αυτήν την ευκαιρία να μιλήσουμε για την δουλειά μας μέσω της συνέντευξης.
Κάντε το πρώτο σχόλιο