Dryed – Dryed

Intro: Lefteris Statharas

It is not very common to get a debut album from a band that has existed for 15 years. Dryed had performed live on numerous occasions and for a band with no releases they have managed to create quite a following for themselves. This first release is doubly special for the band as not only it is the debut it also features the vocals of their previous vocalist Panos Mademlis that sadly passed away in 2019. His vocal abilities where quite famous in the underground circles and the first samples that the band had showed even 10 years ago were very interesting. In 2022 they decided to release their first album being more mature and ready to ruffle the waters by even creating their own NFTs…

[bandcamp width=100% height=120 album=1324468933 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

The past into the future

Getting straight to the point… just like the debut of Dryed, they create groovy, aggressive, balls to the wall type of metal. Coma gives a great taste of the very groovy rhythm section, choppy riffs and very energetic and diverse vocals of the late Panos Mademlis.

The energy coming out of the whole album is very youthful, full of energy, aggression and indignation towards everything and everyone. But while you would expect this from a young group there is more to this album as there is enough creativity here and mixes of groove, melody and aggressiveness to make the album feel special. 

Speaking of special, the vocals of Panos Mademlis need to be mentioned here since he can seemingly do it all. His vocal abilities were very reminiscent of Daniel Tompkins in the sense that he can move from harsh screeching vocals, to screams to purely melodic vocals in a drop of a dime. His vocals give a great variation and elevate the compositions. 

Not to be overlooked, the rest of the band rise to the occasion playing pretty stellar metal music. While the compositions are not ground breaking, or unique the level of playing is very high with great guitar work from Yiannis Fasoulakis especially in some leads in songs like Saw it Coming or some progressive licks in songs like Slumber Away. 

The rhythm section of George Pagidas on bass and Nikos Miras on drums carrying a very stellar groove throughout the compositions and picking up the pace when things become more aggressive like in Working Machine which is a more straight forward heavy piece without the band showing their melodic touches, however they do vary between full on aggressive Mudvayne style metal and groovy Pantera like moments. 

While the aggressiveness dominates the 39 minutes of the album, the band excels in melodic and memorable choruses as well. These choruses work even better when the interplay between aggressive and melodic parts is seamless like Perfect Lie, Ocean and the album closer Pushing Me Deeper. The closer has much to showcase in terms of both rhythm section, great guitar work and the outro give a nice finality to album. 

The album works doubly for Dryed. It is a both a very good introduction to the sound of the band and something that will hopefully make them be more active in the future, but at the same time it serves as a homage to their fallen brother that with his talent and presence created something memorable.

7.5 / 10

Lefteris Statharas

2^nd opinion

The songs of this album were recorded in 2009-2010, but the departure of the singer of the band Panos Mademlis in 2012 froze the completion and release of the album. Panos unfortunately passed away in 2019. Three years later, Dryed released their first and eponymous album, dedicated to the memory of their late singer.

Dryed is a metal album with clean and brutal vocals and this is heard from the first track entitled Coma. The songs of the album are dominated by the characteristic voice of Panos Mademlis. An album overflown with rage in vocals, rhythm guitars with loud and fast riffs, but also in dynamic drums. Their influences from Tool and Mastodon are evident, while the last song Pushing Me Deeper strongly reminded me of Alice in Chains. Slumber Away and Circle Away are my favorite tracks on the album, dominated by great vocals and melodic guitars. Pushing Me Deeper is the most melodic song and a sad ending. In general, the album is a very remarkable and quality metal release that deserves our attention.

8 / 10

Eleni Panayiotou

Εισαγωγή: Λευτέρης Σταθάρας

Δεν είναι ιδιαίτερα συνηθισμένο να έχουμε ντεμπούτο από μπάντα που υπάρχει εδώ και 15 χρόνια. Οι Dryed έχουν παίξει ζωντανά πολλές φορές και για μια μπάντα χωρίς κυκλοφορίες έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν αρκετό buzz γύρω από το όνομα τους. Αυτή η πρώτη κυκλοφορία είναι διπλά ξεχωριστή για το συγκρότημα, καθώς όχι μόνο είναι το ντεμπούτο τους αλλά επίσης περιέχει τα φωνητικά του πρώην τραγουδιστή τους Πάνου Μαδεμλή που δυστυχώς απεβίωσε το 2019. Οι φωνητικές ικανότητες του οποίου ήταν αρκετά γνωστές στους underground κύκλους και τα πρώτα δείγματα που είχε δείξει με το συγκρότημα πριν από 10 χρόνια ήταν πολύ ενδιαφέροντα. Το 2022 αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν το πρώτο τους άλμπουμ όντας πιο ώριμοι και έτοιμοι να αναστατώσουν τα νερά δημιουργώντας ακόμη και τα δικά τους NFTs…

[bandcamp width=100% height=120 album=1324468933 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Στο μέλλον με οδηγό το παρελθόν

Μπαίνοντας κατευθείαν στο θέμα… ακριβώς όπως το ντεμπούτο των Dryed, οι οποίοι δημιουργούν ωραία, επιθετικά, balls to the wall heavy metal. Το Coma δίνει μια υπέροχη γεύση από το πολύ όμορφο rhythm section, τα choppy riffs και τα πολύ ενεργητικά και ποικίλα φωνητικά του αείμνηστου Πάνου Μαδεμλή.

Η ενέργεια που βγαίνει από όλο το άλμπουμ είναι πολύ νεανική, γεμάτη ενέργεια, επιθετικότητα και αγανάκτηση προς τα πάντα και τους πάντες. Αλλά ενώ θα περιμέναμε αυτό από μια νέα μπάντα, υπάρχουν περισσότερα σε αυτό το άλμπουμ, καθώς υπάρχει αρκετή δημιουργικότητα εδώ και μίξη groove-μελωδίας και επιθετικότητας για να κάνει το άλμπουμ ξεχωριστό.

Και μιας και αναφέραμε ξεχωριστά, τα φωνητικά του Πάνου Πάνου Μαδεμλή πρέπει να αναφερθούν εδώ αφού μπορούσε φαινομενικά να τα κάνει όλα. Οι φωνητικές του ικανότητες θύμιζαν πολύ τον Daniel Tompkins με την έννοια ότι μπορεί να περάσει από σκληρά screeching φωνητικά, σε κραυγές και σε καθαρά μελωδικά φωνητικά μέχρι να πεις κύμινο. Τα φωνητικά του δίνουν μια μεγάλη ποικιλία και ανεβάζουν τις συνθέσεις.

Χωρίς να μένουν πιο πίσω, το υπόλοιπο συγκρότημα στέκεται στο ύψος των περιστάσεων παίζοντας στιβαρή metal μουσική. Ενώ οι συνθέσεις δεν είναι πρωτοποριακές, ούτε μοναδικές το επίπεδο των μουσικών είναι πολύ υψηλό με εξαιρετική κιθάρα από τον Γιάννη Φασουλάκη ειδικά σε κάποιους πρωταγωνιστές σε τραγούδια όπως το Saw it Coming ή κάποια προοδευτικά licks σε τραγούδια όπως το Slumber Away. 

Το rhythm section του Γιώργου Παγίδα στο μπάσο και του Νίκου Μοίρα στα τύμπανα δημιουργούν εξαιρετικό groove σε όλες τις συνθέσεις και ανεβάζουν το ρυθμό όταν τα πράγματα γίνονται πιο επιθετικά όπως στο Working Machine που είναι ένα πιο straightforward heavy κομμάτι. Εδώ το συγκρότημα δε δείχνει τις μελωδικές πινελιές τους, αλλά υπάρχουν εναλλαγές μεταξύ επιθετικού Mudvayne-στυλ metal και του groovy στιγμές που θυμίζουν Pantera.

Ενώ η επιθετικότητα κυριαρχεί στα 39 λεπτά του άλμπουμ, το συγκρότημα διαπρέπει και σε μελωδικά αξιομνημόνευτα ρεφρέν. Αυτά τα ρεφραίν λειτουργούν ακόμα καλύτερα όταν η αλληλεπίδραση μεταξύ επιθετικών και μελωδικών μερών είναι απρόσκοπτη όπως στο Perfect Lie, το Ocean και στο κλείσιμο του άλμπουμ με το Pushing Me Deeper. Το τελευταίο έχει πολλά να επιδείξει όσον αφορά τόσο το rhythm section, την εξαιρετική δουλειά στη κιθάρα και το outro που κλείνει πολύ ιδανικά το άλμπουμ.

Ο δίσκος λειτουργεί διπλά για τους Dryed. Είναι μια πολύ καλή εισαγωγή στον ήχο του συγκροτήματος και κάτι που ελπίζουμε ότι θα τους κάνει πιο δραστήριους στο μέλλον, αλλά ταυτόχρονα χρησιμεύει ως φόρος τιμής στον πεσμένο αδελφό τους που με το ταλέντο και την παρουσία του δημιούργησε κάτι αξιομνημόνευτο.

7.5 / 10

Λευτέρης Σταθάρας

2^η γνώμη

Τα τραγούδια του δίσκου αυτού άρχισαν να ηχογραφούνται από το 2009-2010, η αποχώρηση όμως του τραγουδιστή του συγκροτήματος Πάνου Μαδεμλή το 2012 πάγωσε την ολοκλήρωση και την κυκλοφορία του δίσκου. Ο Πάνος δυστυχώς απεβίωσε το 2019. Τρία χρόνια μετά οι dryed κυκλοφόρησαν τον πρώτο και ομώνυμο δίσκο τους, αφιερωμένο στη μνήμη του εκλιπόντος τραγουδιστή τους.

To dryed είναι ένας metal δίσκος με καθαρά και brutal φωνητικά στοιχεία και αυτό ακούγεται από το πρώτο κομμάτι με τίτλο Coma. Στα τραγούδια του δίσκου κυριαρχεί η χαρακτηριστική φωνή του Πάνου Μαδεμλή. Ένας δίσκος που ξεχειλίζει οργή τόσο στα φωνητικά, στις ρυθμικές κιθάρες, στα δυνατά και γρήγορα riffs, αλλά και στα δυναμικά ντραμς. Οι επιρροές τους είναι εμφανείς στο δίσκο που θυμίζει λίγο από Tool και Mastodon, ενώ το τελευταίο Pushing Me Deeper μου θύμισε έντονα Alice in Chains. Τo Slumber Away και το Circle Away είναι τα αγαπημένα μου κομμάτια από το δίσκο, όπου κυριαρχούν τα πιο καθαρά φωνητικά και πιο μελωδικές κιθάρες. Το Pushing Me Deeper είναι το πιο μελωδικό τραγούδι και ένας θλιμμένος επίλογος. Σε γενικές γραμμές ο δίσκος είναι μια πολύ αξιόλογη και ποιοτική metal κυκλοφορία που αξίζει την προσοχή μας.

8 / 10

Ελένη Παναγιώτου