Umpfel – As the Waters Cover the Sea

Intro: Alexandros Topintzis
Translation: Alexandros Mantas
16 / 07 / 2019

The debut album of the Norwegians Umpfel entitled Cactus filled us with hope that a new force would be added in the progressive metal fold, but unfortunately no major label signed them which would give them the necessary boost to reach a wider audience. Four years later, they offer us their second album that goes under the title As the Waters Cover the Sea showcasing a remarkable stability with regard to the quality of the material they put out.

[bandcamp width=100% height=120 album=977916436 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

High expectations towards fulfillment

The heavy side of Umpfel becomes instantly perceptible courtesy of the growls that emanate during the first seconds of the opening track and the melodies that join strategically the torso of Burning Water don’t remotely take off the edge of the dynamism; in fact, this is an art that Umpfel have mastered. They set up their compositions magnificently while their ideas are not drowned in copious details. A main riff can well be a composition into its own with added melodies thrown in and changes in the arrangements and the rhythms that keep the interest engaged. The same trick, more or less, is applied on Sphere of War, only that solos are more abundant here (both in guitars and the keyboards) and the drumming is livelier and as a result they infuse a true fusion / metal experience.

Tension is considerably diminished on the somewhat flat What Else but it rebounds on its usual standards with the outstanding Shofar and the incredibly good guitar parts of Anund Vikiingstad. The eastern melody of Peddler of Words combined with the imperceptible jazz aesthetic brings to mind the best moments of Pain of Salvation in the 00s and then comes the title-track which sounds somewhat outmoded at least with regard with the use of keyboards. Glass Score ranks among the top compositions the Norwegian group has ever come up with, where the melodic, 70s prog of Caravan is the most obvious influence and it is used perhaps for the first time to such an extend. Respectively, they take a stab on the next track to mix this sound with contemporary guitars and a metal slant. I’m not quite sure they did it successfully (for the time being).

The record is bookended with the lengthier compositions, Tree and Rosetta, and it is a grave mistake that they are at the bottom. Their artistic structures and, above all, the richness of the ideas included render them as the best compositions of the album and it would be wise if they were somewhere midway (where the interest falters slightly). At any rate, Umpfel redefine how quality progressive metal should sound. Farther than what bands like Haken advocate; maybe closer to what once Wilson attempted in Deadwing. We relish what we got, we expect better things to come down the line.

7.5 / 10

Alexandros Topintzis

2^nd opinion

Blending heterogeneous musical influences which nevertheless do not end up as a senseless mishmash is a trait of Norwegian prog and Umpfel belong to this category following the path that earlier Norwegian bands, like Leprous and Ishahn, paved. As the Waters Cover the Sea is a modern prog rock album with a few jazz dashes (at times it recalled John Zorn), strong math influences and both clean and brutal vocals though the former are used more widely. The Leprous-influence dominates the album but in my view Umpfel’s compositions take a proggier slant and moreover they seem unwilling to build their tracks on gargantuan melodies, but rather they opt for complexity. The instrumental Glass Score is an illustrative example whose main melody nods to Genesis, yet it isn’t the one that carries the tune; it is the changes of the rhythms and the melodies. Other songs that made the cut for me are the massive Sphere of War, the straightforward Shofar, but also the Dream Theater-ish Tree without implying that the rest lack, quite the contrary the album is even. A wonderful prog release from the Norwegians which suggests that they will keep us engaged in the future.

8.5 / 10

Giannis Voulgaris

Εισαγωγή: Αλέξανδρος Τοπιντζής
Μετάφραση: Αλέξανδρος Μαντάς
16 / 07 / 2019

Το ντεμπούτο των Νορβηγών Umpfel με τίτλο Cactus μας γέμισε ελπίδα για μια νέα δύναμη στον χώρο του progressive metal (οι κριτικές μας εδώ), όμως τελικά δεν κατέληξαν σε κάποια εταιρεία που θα τους πρόσφερε την απαιτούμενη ώθηση για να ακουμπήσουν μεγαλύτερο κοινό. Τέσσερα χρόνια αργότερα, μας προσφέρουν το δεύτερο τους album, υπό τον τίτλο As the Waters Cover the Sea, επιδεικνύοντας μια αξιοθαύμαστη σταθερότητα στην ποιότητα του υλικού που παράγουν.

[bandcamp width=100% height=120 album=977916436 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Υψηλές προσδοκίες προς εκπλήρωση

Η παρουσία της metal πλευράς της μουσικής των Umpfel γίνεται άμεσα αντιληπτή από τα growls στα πρώτα δευτερόλεπτα της εναρκτήριας σύνθεσης και ενώ οι μελωδίες εισέρχονται στρατηγικά στον κορμό του Burning Water, ο δυναμισμός της μουσικής δεν χάνεται. Γενικότερα, αυτό το επιτυγχάνουν εύκολα, οι Umpfel στα τραγούδια τους. Στήνουν υπέροχα τις συνθέσεις τους, χωρίς να χάνονται οι ιδέες γύρω από πολλές λεπτομέρειες. Ένα βασικό riff μπορεί να αποτελέσει την θεματική ολόκληρης σύνθεσης, με επιμέρους μελωδίες, αλλαγές ενορχηστρώσεων και ρυθμών, απλά να διατηρούν το ενδιαφέρον ενεργό. Πάνω-κάτω, το ίδιο κόλπο επιχειρούν και στο Sphere of War, όμως εδώ επιστρατεύουν περισσότερα solos (πλήκτρα και κιθάρες) και πιο νευρικό drumming, ώστε να προσδώσουν μια αυθεντική fusion metal εμπειρία.

Η ένταση μειώνεται αισθητά στο ψιλοαδιάφορο What Else, ώστε να επανέρθει στα επίπεδα που μας συνηθίζουν, με το εξαιρετικό Shofar και τις αδιανόητα καλογραμμένες κιθάρες του Anund Vikiingstad. Η ανατολίτικη μελωδία του Peddler of Words σε συνδυασμό με την (ελαφριά) jazz αίσθηση, μας φέρνει στο μυαλό τις καλύτερες στιγμές των Pain of Salvation των 00s και η συνέχεια με την ομώνυμη, instrumental σύνθεση είναι κάπως παρωχημένη, όσον αφορά την επιλογή των πλήκτρων. Το Glass Score αποτελεί μια από τις κορυφαίες συνθέσεις που έχει γράψει το νορβηγικό group, με το 70’s μελωδικό prog των Caravan να αποτελεί την κύρια επιρροή της τεχνοτροπίας που εισάγουν, ίσως για πρώτη φορά τόσο πολύ στην μουσική τους. Αντίστοιχα, επιχειρούν με το αμέσως επόμενο κομμάτι, με τίτλο Transcend, να μπολιάσουν αυτόν τον ήχο με πιο σύγχρονες κιθάρες και μια πιο metal προσέγγιση. Δεν είμαι απολύτως σίγουρος ότι το καταφέρνουν με επιτυχία (προς το παρόν).

Ο δίσκος κλείνει με τις μεγαλύτερες σε διάρκεια συνθέσεις, Tree και Rosetta οι οποίες πολύ κακώς βρίσκονται σε αυτή την θέση. Οι περίτεχνες δομές τους και κυρίως ο πλούτος ιδεών σε riffs και μελωδίες τις κατατάσσουν στις καλύτερες του album και θα έπρεπε να βρίσκονται κάπου προς το κέντρο του tracklisting (εκεί ακριβώς που υπήρχε μια μικρή κοιλιά). Σε κάθε περίπτωση όμως, οι Umpfel επαναπροσδιορίζουν το πως θα μπορούσε να ακούγεται το ποιοτικό progressive metal. Πιο μακριά από αυτό που πρεσβεύουν πλέον, μπάντες σαν τους Haken. Ίσως πιο κοντά σε αυτό που προσπάθησε να κάνει κάποτε ο Wilson με το Deadwing. Απολαμβάνουμε αυτά που έχουμε, αναμένουμε ακόμα καλύτερα.

7.5 / 10

Αλέξανδρος Τοπιντζής

2^η γνώμη

Ο συγκερασμός ετερόκλιτων μουσικών επιρροών που όμως δεν οδηγεί σε μουσικό «αχταρμά», είναι ίδιον γνώρισμα του νορβηγικού prog και σε αυτή την κατηγορία ανήκουν και οι Umpfel, συνεχίζοντας στον δρόμο που χάραξαν οι σύγχρονες νορβηγικές μπάντες, όπως οι Leprous και Ishahn. Το As the Waters Cover the Sea, είναι ένας μοντέρνος prog rock δίσκος με κάποιες jazz πινελιές (προσωπικά σε στιγμές μου θύμιζε John Zorn), έντονο math στοιχείο και μια μίξη καθαρών/ακραίων φωνητικών, αλλά με περισσότερη βαρύτητα στα καθαρά. Η Leprous επιρροή είναι διάχυτη στον δίσκο, όμως κατά την άποψή μου οι Umpfel είναι πιο prog στις συνθέσεις τους και επίσης δεν φαίνεται να θέλουν να στηρίξουν τα τραγούδια τους σε «μεγάλες» μελωδίες, αλλά περισσότερο στην πολυπλοκότητα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ορχηστρικό Glass Score που η βασική του μελωδία θυμίζει Genesis, όμως δεν είναι αυτή που «οδηγεί» το κομμάτι, αλλά οι εναλλαγές στον ρυθμό και τις μελωδίες. Άλλα τραγούδια που ξεχώρισα είναι το ογκώδες Sphere of War, το straight forward Shofar, αλλά και το Dream Theater-ικό Tree, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα υπόλοιπα υστερούν, αντιθέτως ο δίσκος είναι ισορροπημένος. Μια υπέροχη progressive κυκλοφορία από τους Νορβηγούς που δείχνει ότι οι Umpfel θα μας απασχολήσουν πολύ στο μέλλον.

8.5 / 10

Γιάννης Βούλγαρης