Quantum Fantay – Tessellation of Euclidean Space

Intro: Christos Minos
Translation: Alexandros Mantas
22 / 12 / 2017

Tesselation of Euclidean Space is the seventh album of Quantum Fantay. The band exists since 2004 and up to this day they have released seven albums and counting, this one included. Space rock that nods to Ozric Tentacles is their area of expertise allowing also prog nuances to trickle in.

Ozric Tentacles are not just the reference point but the be–all and end–all in their sound. I don’t know if there is room for differentation in a place where the emblematic legacy of Ozric Tentacles and Hawkwind is dominating and the latest work of Quantum Fantay fails to answer this question.

Talent vs originality

Overlooking the somewhat slapdash cover of Tesselation of Euclidean Space whose style drops a hint of what you are about to hear, the music of Quantum Fantay flaunts a plethora of good elements but originality is not one of them.

The combination of the guitar (splendid work), keyboards and wind instruments is the basis where the album is built upon. From Tesellate onwards, nice melodies keep you company while the guitar that draws beautiful landscapes and the keyboards, at times more relaxed and some other playing repetitive and faster rhythms, forge almost identical songs, adorned occasionaly by the sounds of the flute or saxophone.

Skytopia which is divided in four parts occupies the best part of the album. Azure kicks off with a gorgeous guitar solo and the guitar melodies take on the lead on the second part before it ends up in an almost dancing outbreak from the keyboards. In the third part, female vocals achieve their goal to imbue an ethereal feeling and in the last part an unexpected jazzy turn takes the edge off predictiveness.

The rest of the songs are more or less along the same lines, but Astral Projection makes the cut for my favourite track. The band consists of skillful musicians, even though I’d like to make special mention of the guitarist Glenn Ployard who draws influences from fields other than the one he serves.

There is plenty of good music inTesselation of Euclidean Space and the musicians are skillful. The only black spot is lack of originality which is unlikely to be appreciated by wider audiences. The work of the band rests on positive elements but they clash with the constant feeling that you listen to Ozric Tentacles. The score of this review depicts this clash whose outcome is unfortunately predetermined.

6.5 / 10

Christos Minos

2^nd opinion

Our Belgian friends never miss their randezvous time. A typical band of the new space / psych-prog genre. They had always been sticking to the way of Ozric Tentacles but the last few years they are trying to break away from the restricted environment of this particular sound with a considerable amount of success. The disposition for experimentation, with regard to the introduction of new sounds, which was evident on the previous album takes a backseat here. Nevertheless, the eight-minute Astral Projection with nice guitar passages stands out while the jazz aesthetic becomes tangible in the second and the fourth part of Skytopia where the saxophone takes the lead role. In not so many words, Quantum Fantay return to more mundane musical formats, putting together one more beautiful and enjoyable album. They are doing well up to this point but the thing is they don’t seem to make much progress. All the same, they give off a good sensation and that’s why they achieve to keep up the interest.

7 / 10

Kostas Rokas

Εισαγωγή: Χρήστος Μήνος
22 / 12 / 2017

Το Tesselation of Euclidean Space είναι ο έβδομος δίσκος των Quantum Fantay. Η μπάντα υφίσταται από το 2004 και μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει αισίως εφτά δίσκους συμπεριλαμβανομένου του φετινού. Το πεδίο δράσης της μπάντας είναι το space rock που ομνύει στους Orzic Tentacles και διαθέτει και prog ανησυχίες.

Οι Ozric Tentacles δεν είναι απλά σημείο αναφοράς αλλά ο απόλυτος οδηγός για τη διαμόρφωση του υλικού τους. Δεν ξέρω πόσο περιθώριο διαφοροποίησης μπορεί να αναπτυχθεί σε ένα χώρο που η κληρονομία των Hawkwind και των Orzic Tentacles απλώνει την εμβληματική της παρουσία, το έργο των Quantum Fantay αδυνατεί να απαντήσει στο ερώτημα.

Ταλέντο vs. πρωτοτυπία

Παραβλέποντας το όχι και τόσο καλοφτιαγμένο εξώφυλλο του Tesselation of Euclidean Space, το οποίο στυλιστικά σε υποψιάζει για το πρόκειται να ακούσεις, η μουσική των Quantum Fantay διαθέτει πληθώρα καλών στοιχείων με φωτεινή εξαίρεση την πρωτοτυπία.

Ο συνδυασμός κιθάρας (πολύ καλή) πλήκτρων και πνευστών είναι η βάση που θα στηριχθεί  ολόκληρος ο δίσκος. Από το Tesellate οι ωραίες μελωδίες σε συντροφεύουν με την κιθάρα να δημιουργεί όμορφα τοπία και τα πλήκτρα άλλοτε πιο ήρεμα και άλλοτε σε επαναλαμβανόμενους και γρήγορους ρυθμούς να στήνουν τραγούδια σχεδόν πανομοιότυπα που ενίοτε διανθίζονται από τους ήχους του φλάουτου ή του σαξοφώνου.

Το Skytopia που χωρίζεται σε τέσσερα μέρη καταλαμβάνει το μεγαλύτερο χώρο του δίσκου. Το Azure ξεκινά με ένα πολύ ωραίο κιθαριστικό σόλο, το δεύτερο μέρος αρχίζει με τις κιθαριστικές μελωδίες για να καταλήξει στο σχεδόν χορευτικό ξέσπασμα των πλήκτρων στο φινάλε του, στο τρίτο μέρος ακούμε γυναικεία φωνητικά που επιτυγχάνουν να προσδώσουν αυτή την αιθέρια διάσταση που είναι σε τέτοιες περιπτώσεις το ζητούμενο, ενώ στο τελευταίο μέρος έχουμε μια ανέλπιστη jazz διάθεση που ταράζει κάπως την αίσθηση του προβλέψιμου.

Τα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου κινούνται περίπου στις ίδιες συντεταγμένες αν και θα ξεχώριζα το Astral Projection ως το αγαπημένο μου του δίσκου. Η μπάντα στο σύνολο της αποτελείται από καλούς μουσικούς αν και πάλι θα ξεχώριζα τον κιθαρίστα Glenn Ployard, ο οποίος διαθέτει επιρροές από ομοτέχνους πέραν του είδους που ο ίδιος εκπροσωπεί.

To Tesselation of Euclidean Space είναι πολύ καλό μουσικά και οι προσωπικές ικανότητες των μουσικών είναι πολύ καλές. Το μελανό σημείο του δίσκου είναι η έλλειψη πρωτοτυπίας που δύσκολα θα εκτιμηθεί από μεγαλύτερα ακροατήρια. Η δουλειά της μπάντας εδράζεται σε θετικά στοιχεία αλλά η θετική εικόνα συγκρούεται με την αίσθηση πως ακούς Ozric Tentacles… Ο βαθμός της κριτικής αποτυπώνει αυτή τη σύγκρουση που δυστυχώς η τελική της έκβαση είναι προδιαγεγραμμένη.

6.5 / 10

Xρήστος Μήνος

2^η γνώμη

Πάντα πιστοί στο ραντεβού τους οι Βέλγοι φίλοι μας. Ένα χαρακτηριστικό συγκρότημα του νέου space / psych-prog ήχου. Πάντα πιστοί στον δρόμο των Ozric, τα τελευταία χρόνια προσπαθούν σε ικανοποιητικό επίπεδο να ξεφύγουν από τον περιορισμένο χώρο του συγκεκριμένου ήχου, έχοντας πολλές επιτυχίες κατά το πρόσφατο παρελθόν. Στην παρούσα κυκλοφορία βλέπουμε να… φρενάρει η απόπειρα πειραματισμών που είχε γίνει αισθητή στην προηγούμενη, όσον αφορά την εισαγωγή καινούριων ήχων. Μπορούμε να ξεχωρίσουμε όμως το οκτάλεπτο Astral Projection με τα ωραία κιθαριστικά περάσματα ενώ στο Skytopia b & d γίνεται αισθητή η πιο jazz προσέγγιση με το σαξόφωνο σε  πρωταγωνιστικό ρόλο. Σε γενικές γραμμές οι Quantum Fantay επιστρέφουν σε πιο φυσιολογικές μουσικές φόρμες, παρουσιάζοντας για άλλη μια φορά ένα όμορφο και ευχάριστο άλμπουμ. Ως εκεί τα καταφέρνουν μια χαρά, όμως δεν βλέπουμε να γίνονται μεγάλα βήματα προς τα εμπρός. Αφήνουν πάντως  μια ωραία αίσθηση και αυτό είναι που τους κρατεί σε υψηλό επίπεδο ενδιαφέροντος.

7 / 10

Κώστας Ρόκας