Sorry, this entry is only available in Ελληνικά.
από τον Πάρη Γραβουνιώτη
Ως γνωστόν το progressive rock στην Ελλάδα ποτέ δεν είχε ιδιαίτερη απήχηση, ειδικά στην ακμάζουσα για το είδος δεκαετία του 70’ όταν ο κόσμος διψούσε για ελληνόφωνο και δη πιο πολιτικοποιημένο τραγούδι. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια αν λάβει κανείς υπόψη την εμφάνιση πολλών αξιόλογων εγχώριων σχημάτων και το κυνήγι τους για συχνές συναυλίες, δεν δικαιολογείται με τίποτα η παρουσία μετά βίας 50 ατόμων στο ΙΛΙΟΝ plus το βράδυ της 13ης Μαΐου, ειδικά όταν την σκηνή μοιράζονται οι Verbal Delirium και οι Methexis, προερχόμενοι και οι δύο με εξαιρετικούς δίσκους όπως τα From The Small Hours Of Weakness Και Suiciety αντίστοιχα. Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Η αποπνικτική ατμόσφαιρα λόγω της «πατροπαράδοτης» αφρικανικής σκόνης έκανε το γεμάτο καυσαέριο κέντρο της Αθήνας ακόμη πιο ανυπόφορο. Μισή ώρα πριν την έναρξη της συναυλίας και μετά από χαιρετισμούς με μερικά φιλικά πρόσωπα μπήκαμε στον χώρο αναμένοντας τους Verbal Delirium να βγουν στην σκηνή. Πλαισιωμένοι από τον πρώτο τους drummer, οι Αθηναίοι progsters μας παρουσίασαν δύο κομμάτια από τον επερχόμενο τους δίσκο που αναμένεται να κυκλοφορήσει το φθινόπωρο του 2016. Πιο heavy, σκοτεινά και συνολικά πιο progressive, τα Words και Close To You εντυπωσίασαν εντείνοντας την προσμονή μας για την κυκλοφορία του 3ο τους δίσκου.
Συνέχεια με το εξαιρετικό Lullaby από τον πρώτο τους δίσκο So Close And Yet So Far Away, ενώ η πρώτη εκπροσώπηση του From The Small Hours Of Weakness ήρθε μέσω του Desire. Μάλιστα στην εκφώνηση του ο Jargon -τραγουδιστής, πληκτράς και ηγέτης της μπάντας- μας είπε ότι έχουν να το παίξουν live πολύ καιρό, και μετά από την χλιαρή αντίδραση του κοινού μας είπε με πετυχημένο χιούμορ ότι «καλά κάναμε λοιπόν και δεν το παίζαμε»! Τα Dancing Generation και Disintegration που ακολούθησαν με την ενέργεια και την δυναμική τους ανέβασαν αρκετά τον κόσμο, ενώ το Erased και το μελαγχολικό πλην όμως πανέμορφο Sudden Winter έκλεισαν μοναδικά το σκέλος των δικών τους κομματιών. Κι αυτό, γιατί για φινάλε οι Verbal μας επιφύλασσαν το συγκλονιστικό Firth Of Fifth των Genesis, μία από τις κορυφαίες συνθέσεις όλων των εποχών κατά τη γνώμη μου. Η άρτια απόδοση του σχημάτισε ένα πλατύ χαμόγελο σε όλους τους παρευρισκόμενους, και μετά από 50 περίπου εξαιρετικά λεπτά είχε έρθει η ώρα να παραδώσουν την σκηνή στους Methexis.
Με την ώρα να έχει φτάσει 22:50 εμφανίστηκε στο σανίδι ο Νικήτας Κίσσονας και η παρέα του. Μετά από το καλωσόρισμά του και χωρίς πολλά πολλά, οι Methexis μας έριξαν κατευθείαν στα βαθιά διασκευάζοντας King Crimson, και συγκεκριμένα τα 2 κομμάτια που κλείνουν τα θρυλικό Larks’ Tongues In Aspic, τα The Talking Drum και Larks’ Tongues In Aspic, Part Two. Με το coolness να ξεχειλίζει και την μπάντα πραγματικά να το διασκεδάζει, ακολούθησε ένας πρόλογος του Νικήτα σχετικά με την συνέχεια του setlist, το οποίο αποτελούταν από ένα ποτ πουρί συνθέσεων κυρίως από το τελευταίο τους εξαιρετικό album Suiciety αλλά και από το πολύ δυνατό ντεμπούτο τους The Fall Of Bliss.
Χωρίς διαλείμματα μεταξύ των κομματιών και την μπάντα πολύ δεμένη και τεχνικά άρτια, οι Methexis εντυπωσίασαν με τον επαγγελματισμό τους και την θεατρικότητα του ηγέτη τους. Από το funky n’ jazzy Remember, Fear’s A Relic στο θεατρικό The Origin Of Blame, και από την εκλεκτικότητα του Sunlight στο progressive του The Relic, τα συναισθήματα πηγαινοέρχονταν σύμφωνα με τις μουσικές προσταγές των Methexis. Για να μην αδικήσουμε πάντως και το υλικό του ντεμπούτου τους, αίσθηση προκάλεσαν και τα εξαιρετικά Eradicated Will, Lines On A Bust και Track The Saviours. Ειδική μνεία πρέπει σίγουρα να γίνει στο κιθαριστικό solo του Νικήτα από το εκπληκτικό Prey’s Prayer, βγαλμένο από τις καλύτερες στιγμές των Latimer, Akkerman και Gilmour. Για το τέλος μας κράτησαν μια διασκευή, και συγκεκριμένα στο εξαιρετικό Sylvia των Focus, της πιθανότατα κορυφαίας ολλανδικής progressive rock μπάντας.
Η ώρα είχε φτάσει 12 και ένα εξαιρετικό ελληνικό prog live στο τέλος του. Όπως είπα και στην εισαγωγή μοναδικό μείον αποτελεί η τόσο χαμηλή προσέλευση κοινού. Είναι πραγματικά κρίμα συγκροτήματα και καλλιτέχνες με όραμα, άποψη και αισθητική να μαζεύουν με το ζόρι 50 άτομα. Οι progressive fans είναι πολύ περισσότεροι και είναι στο χέρι τους να αρχίσουν να στηρίζουν τις εγχώριες μπάντες.
Φωτογραφίες: Άρτεμις Κονδυλοπούλου artemis-schubert.com
Be the first to comment