Left Unsaid – The Pages Torn Out

Intro, translation: Lefteris Statharas
12 / 04 / 2019

Left Unsaid is a French trio formed in Grenoble who just released their first album entitled The Pages Torn Out exploring instrumental progressive metal sounds. They were formed in 2016 and through practice they managed to evolve and improve their sound resulting in their debut album. The band in their first album tries to set a precedent for their sound and manage to place themselves in the prog metal map.

[bandcamp width=660 height=120 album=685911209 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Creating a universe

The French bands’ first outing is setting a universe where the band wants to be active. From the beautiful album cover to the first notes of Reminiscence of a Forgotten Place the bands showcases their influences which span from classic prog bands like Yes and Rush, to the modern day more djentish acts like TesseracT, Intervals and Between the Buried and Me.

One of the first things noticeable is that the production is stellar. The instruments are very clear, the rhythm section sounding crisp and a lot of attention has been given to all the details of the guitar sound. It might sound like a given but it is always nice that a new band has put the time and the effort to create a sound that really represents their artistic vision.

The album has 8 instrumental tracks with a total duration of just over 50. While there is nothing ground-breaking in their song writing, all of the compositions show great song writing with some great ideas both in the guitar solos and the rhythm sections. Especially in a time where the big names of the progressive metal scene are going through a rough patch (I’m looking at you Dream Theater), it is nice to have new bands that offer interesting song writing with songs that manage to create a nice hook even without the conventional song writing sense of a chorus.

A great example of nice ideas and song writing is the song Wait and Sea which at 10:12 is the longest song in the album and demonstrates the strengths of the band. Sylvain Lachal is creating a great whole in the drums with lots of changes in time and tempo while Antoine Baude showcases some great solos and some very memorable riffs. The two manage to travel effortlessly from heavy polyrhythms to atmospheric passages with great balance between the two. A special mention should be given to the keyboards that whenever they make an appearance they provide room for the songs to breathe and create nice emotional patches in the songs, especially in a song like Deep Water.

Deep Water while it is not the last song seems to have finality to it. It ties up nicely with the initial theme of the album in Reminiscence of a Forgotten Place. While 50 minutes is not a long runtime for a prog metal album the songs after Deep Water seemed rather unnecessary for the experience of the album.

All in all, a very good first taste in the world of Left Unsaid. Setting the foundations is important and it creates expectations for the next outings of the band that we hope will have more of the personality of the band members. Prog metal is still alive and bands are sprouting up left right and center..

7.5 / 10

Lefteris Statharas

2^nd opinion

Left Unsaid is a trio from Grenoble, France (even though The Pages Torn Out was recorded by only two members) that plays instrumental prog metal. Truth be told, in such an “overcrowded” genre it is unclear what such a new band with so young members has to offer. The particularity of Left Unsaid is that basically they are a prog / djent band with several elements of the older prog metal of Dream Theater and Pain of Salvation, though I have the impression their music is best compared to that of Plini and Haamoja. The exceptional guitarist Antoine Βaude has obviously been influenced by all the above, as well as by the one and only Sam Vallen (Caligula’s Horse). Stylistically, the music in The Pages Torn Out will certainly seem interesting to musicians and those who love melodic, technical prog metal. However, their songwriting lacks what it takes to gain the attention of the fans of all the great bands that have influenced Left Unsaid.

5 / 10

Dimitris Kaltsas

Εισαγωγή, μετάφραση: Λευτέρης Σταθάρας
12 / 04 / 2019

Οι Left Unsaid είναι μια Γαλλική μπάντα από την Grenoble και μόλις κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο με τίτλο The Pages Torn Out εξερευνούν instrumental progressive metal ήχους. Γεννήθηκαν το 2016 και μέσα από πολύ δουλειά κατάφεραν να εξελίξουν και να βελτιώσουν τον ήχο τους για την πρώτη τους κυκλοφορία. Η μπάντα με τον πρώτο δίσκο προσπαθεί να παγιώσει τον ήχο της και να δημιουργήσει μια θέση για αυτούς στον progmetal χάρτη. Τα καταφέρνουν;

[bandcamp width=660 height=120 album=685911209 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Δημιουργώντας έναν κόσμο

Η πρώτη κυκλοφορία των Γάλλων θέτει τον κόσμο στον οποίο η μπάντα θέλει να είναι ενεργή. Από το όμορφο album cover μέχρι τις πρώτες νότες του Reminiscence οf α Forgotten Place η μπάντα επιδεικνύει όλες τις επιρροές της που ξεκινάν από κλασσικές prog μπάντες όπως οι Yes και οι Rush, μέχρι τις πιο μοντέρνες metal μπάντες όπως οι TesseracT, οι Intervals και οι Between the Buried and Me.

Ξεκινώντας από τα θετικά μπορούμε να δούμε ότι η παραγωγή του δίσκου είναι καλή. Τα όργανα ακούγονται πολύ καθαρά, το rhythm section ακούγεται στιβαρό, ενώ έχει δοθεί πολύ προσοχή στις λεπτομέρειές του ήχου της κιθάρας. Ίσως αυτό να ακούγεται λογικό για μια κυκλοφορία το 2019, αλλά είναι πάντα θετικό όταν βλέπεις ότι η μπάντα έχει δώσει τον απαραίτητο χρόνο για να δημιουργήσει έναν ήχο που αναπαριστά το καλλιτεχνικό όραμα της μπάντας.

Ο δίσκος έχει 8 κομμάτια με συνολική διάρκεια τα 50 λεπτά. Ενώ δεν υπάρχει κάτι το κοσμοϊστορικό στα τραγούδια, υπάρχουν πολύ ωραίες συνθέσεις με μερικές πολύ καλές ιδέες και στα solo της κιθάρας αλλά και στο rhythm section. Ειδικά σε μια εποχή όπου τα μεγαθήρια του ήχου δεν περνούν και τις καλύτερες ημέρες τους (γκουχ Dream Theater γκουχ) είναι ωραίο να βλέπεις μπάντες να προσφέρουν ενδιαφέρουσες συνθέσεις με κομμάτια που καταφέρνουν να έχουν ένα αξιομνημόνευτο hook, χωρίς να έχουν κάποιο κλισέ ρεφραίν.

Ένα παράδειγμα των ιδεών είναι το κομμάτι Wait and Sea το οποίο στα 10 λεπτά και 12 δευτερόλεπτα περιλαμβάνει όλα τα θετικά στοιχεία της μπάντας. Ο Sylvain Lachal δημιουργεί ένα ωραίο σύνολο με τα τύμπανα με πολλές εναλλαγές ρυθμών και tempo, ενώ ο Antoine Baude παίζει εξαιρετικά σόλο στην κιθάρα του ενώ υπάρχουν πολλά ωραία riffs. Οι δυο τους ταξιδεύουν αβίαστα από heavy πολυρυθμίες σε ατμοσφαιρικά σημεία με ωραία ισορροπία μεταξύ των δύο. Ειδική μνεία να γίνει και για τα πλήκτρα που όπου εμφανίζονται δημιουργούν χώρο στα κομμάτια για να αναπνεύσουν με ωραία συναισθηματικά σημεία, ειδικά όπως στο κομμάτι Deep Water.

To Deep Water ενώ δεν είναι το τελευταίο κομμάτι στον δίσκο, δίνει μια αίσθηση τέλους. Δένει πολύ όμορφα με τον αρχικό θέμα του Reminiscence οf α Forgotten Place. Ενώ 50 λεπτά δεν είναι πολλά για ένα progmetal δίσκο, τα δύο κομμάτια μετά το Deep Water φαίνονται μάλλον αχρείαστα για την εμπειρία του άλμπουμ.

Γενικά, μια καλή πρώτη γεύση για το σύμπαν των Left Unsaid. Θέτουν τα θεμέλια και δημιουργούν κάποιες προσδοκίες για τα επόμενα άλμπουμ τα οποία ελπίζουμε ότι θα έχουν περισσότερη από την προσωπικότητα των μουσικών. To prog metal είναι ζωντανό και συγκροτήματα εμφανίζονται από το πουθενά.

7.5 / 10

Λευτέρης Σταθάρας

2^η γνώμη

Οι Left Unsaid είναι ένα trio από το Grenoble της Γαλλίας (αν και το The Pages Torn Out ηχογραφήθηκε με δύο βασικά μέλη) που κινείται στο χώρο του instrumental prog metal. Η αλήθεια είναι ότι σε έναν τόσο «πυκνοκατοικημένο» χώρο είναι απορίας άξιο τι μπορεί να προσφέρει ένα νέο σχήμα με τόσο νέα σε ηλικία μέλη. Η ιδιαιτερότητα των Left Unsaid είναι ότι είναι κατά βάση μια prog / djent μπάντα με αρκετά στοιχεία από το παλιότερο prog metal των Dream Theater, Pain of Salvation, αν και έχω την εντύπωση πως η μουσική τους παραλληλίζεται πολύ πιο εύστοχα με αυτή των Plini και Haamoja. Ο εξαιρετικός κιθαρίστας Antoine Βaude έχει εμφανείς επιρροές από τους προαναφερθέντες όσο και από τον απλά κορυφαίο Sam Vallen (Caligula’s Horse). Στυλιστικά η μουσική τους θα φανεί σίγουρα ενδιαφέρουσα σε μουσικούς και λάτρεις του μελωδικού, τεχνοκρατικού prog metal. Ωστόσο, συνθετικά απέχουν ακόμα αρκετά από το να κεντρίσουν το ενδιαφέρον όσων ακούν τα σπουδαία σχήματα που τους έχουν επηρεάσει.

5 / 10

Δημήτρης Καλτσάς