Fontän – Fontän

Intro: Nikos Filippaios
Translation: Alexandros Mantas
15 / 12 / 2017

A year ago, Progrocks.gr had explored the special case of a band that goes under the name of Fontän on the occasion of the release of two magnificent EPs, Babylon and Polar Star (click). As I wrote in the epilogue of that article, their third full-length album was much anticipated. In less than a year, the two musicians (who are the basis of Fontän) Jesper Jarold and Johan Melin released their new opus through the label Höga Nord Rekords. Shortly after, this album was rounded with an EP which contained remixes supervised by some of the most acknowledged representatives of the contemporary dancing electronic music, like Red Axes and Timothy J. Fairplay.

Judging by their label, but also the musicians they collaborate, it becomes clear that Fontän are a part of the new artists who attempt to bridge the gap between the modern electronica and the undisputed revival of the more psychedelic and  progressive rock aspects of the 60s and the 70s. Their approach thrills the few (?) people who will enjoy equally a pure psych rock gig and a party with underground house music.

Let’s present the new album of our friends from Sweden and see if it lives up to the expectations they had created…

Downtempo progressive rock

With their third full-length self-titled album, Fontän concoct a new musical mixture combining two opposite musical directions: downtempo electronic and progressive psychedelic rock. For this feat alone, the term “progressive artists” is spot-on, unlike many other commercial, mainstream musicians or clone-bands of Pink Floyd, King Crimson and others.

In their self-titled album, Fontän present a string of instrumental, mostly, compositions where they insert subtly urban breakbeats with elements mainly – but not exclusively – taken from the Swedish progressive and psychedelic rock. The arrangements are simple, including electric guitar, bass, synths and both acoustic and electronic drums.

Some songs could be described as genius pieces with Greven and Bardo as the most illuminating examples where the labyrinthine Nordic melodies interweave with krautrock, and trip hop references…Think of a subversive, for the narrow limits of space-time, collaboration between the cream of the crop of the musicians of Gothenburg and Düsseldorf in the 1970s and those of Bristol in the 1990s.

Yet, I do think that this ambitious mixture Fontän have in mind is still incomplete and some drawbacks take away from the final outcome. Firstly, the production is so lo-fi and as a result dynamism is lacking and inevitably the vital rock element is diminished. Secondly, some songs are purely functional in nature like the starter Mangsebung or Meh The where the interest of the listener may falter. Still, the duet on the two EPs that came out last year supplied us a string of tight and meaty compositions avoiding such flaws. But, on the other hand, maybe it is Fontän’s purpose to give weight to the downtempo element but in this way they alienate fans with rock background.

The album is bookended with Shadows, the only composition of the album with words. It is a wonderful song where the two friends and bandmates unfold their compositional and arranging virtues. A true highlight of 2017.

7.5 / 10

Nikos Filippaios

2^nd opinion

Fontän is a duo from Gothenburg with Fontän being their third album and the first since 2009’s Winterwhila. I learned about them through the two EPs they released on Höga Nord in 2016. Even though it’s been almost nine years, Fontän does not deviate much from the example that was set in Winterwhila. The technoid tendencies as advocated by Ashra’s Manuel Göttsching and his Riley-isms or Eno’s Cluster-isms are still prevalent while the band sounds more introspective, serious, groovy and definitely less pounding. Add to that a mid-80s left-field flair that is flooding the record, a 90s (a little 80s too?) dance ethic and an eastern touch. That in short completes the picture I’ve drawn about Fontän through multiple listens. At this point it seems unavoidable for me to use the word cinematic, which I hate, but the music presented here really feels like it follows a biopic sequence, like a soundtrack of sorts. Overall, nothing new here, a bit nostalgic maybe but it comes with good songwriting and musicianship and it certainly is a pleasant work (another word I dislike).

7 / 10

Vangelis Christodoulou

Εισαγωγή: Νίκος Φιλιππαίος
15 / 12 / 2017

Με την ξεχωριστή περίπτωση της μπάντας που ακούει στο όνομα Fontän είχαμε ασχοληθεί εδώ, στο Progrocks.gr, πριν περίπου ένα χρόνο, με την ευκαιρία της κυκλοφορίας δύο καταπληκτικών EPs, του Babylon και του Polar Star (κλικ). Όπως σημείωνα και στον επίλογο εκείνου του άρθρου, το τρίτο σε σειρά full-length άλμπουμ τους αναμένονταν με μεγάλο ενδιαφέρον. Και, πριν περάσει καν ένας χρόνος, οι δύο μουσικοί Jesper Jarold και Johan Melin, οι οποίοι αποτελούν κατά βάση τους Fontän, παρουσίασαν τη νέα τους δουλειά, στην εταιρεία Höga Nord Rekords. Αυτή την κυκλοφορία, μετά από λίγο καιρό, συμπλήρωσε και ένα EP με remixes, τα οποία είχαν επιμεληθεί μερικοί από τους πιο προχωρημένους και ιδιαίτερους αντιπροσώπους της τρέχουσας χορευτικής ηλεκτρονικής μουσικής, όπως οι Red Axes και ο Timothy J. Fairplay.

Γίνεται λοιπόν κατανοητό ότι, κρίνοντας τόσο από τη δισκογραφική, όσο και από τους remixers που συνεργάζονται, οι Fontän  ανήκουν στους νέους καλλιτέχνες οι οποίοι προσπαθούν να γεφυρώσουν το χάσμα ανάμεσα στη μοντέρνα electronica και το αδιαμφισβήτητο revival των πιο ψυχεδελικών και προοδευτικών ροκ στιγμών των 60s και των 70s. Αυτή τους η προσέγγιση δίνει μεγάλη χαρά σε μας, τους λίγους (;) ανθρώπους που θα απολαύσουμε στον ίδιο βαθμό μία συναυλία αμιγούς psych rock και ένα party underground house μουσικής.

Ας παρουσιάσουμε το νέο άλμπουμ των φίλων μας από τη Σουηδία, εξετάζοντας τελικά αν ανταποκρίνεται στις μεγάλες προσδοκίες, που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει…

Downtempo progressive rock

Με τον τρίτο τους ομώνυμο full-length, οι  Fontän συγκροτούν ένα νέο μουσικό μίγμα, συνδυάζοντας δύο διαφορετικές ηχητικές κατευθύνσεις: την downtempo electronica και το προοδευτικό ψυχεδελικό ροκ. Μόνο και μόνο για αυτό τους το κατόρθωμα, πραγματικά τους ταιριάζει ο χαρακτηρισμός “προοδευτικοί καλλιτέχνες”, ο οποίος πλέον “φοριέται” πολύ,  αφενός από ανενδοίαστα εμπορικούς, mainstream τραγουδιστές και τραγουδίστριες και αφετέρου από μπάντες-ρεπλίκες των Pink Floyd, των King Crimson κ.ο.κ.

Στο ομώνυμο άλμπουμ τους, οι Fontän  παρουσιάζουν μία σειρά κυρίως ορχηστρικών συνθέσεων, στις οποίες μπλέκουν υπόγεια, αστικά breakbeats με στοιχεία αντλημένα από την πλούσια underground σκηνή κυρίως -αλλά όχι αποκλειστικά- του Σουηδικού προοδευτικού και ψυχεδελικού ροκ. Η ενορχήστρωση είναι απέριττη, με ηλεκτρική κιθάρα, μπάσο, synths και εναλλαγές ανάμεσα σε αναλογικό και ηλεκτρονικό drumming.

Κάποια κομμάτια μπορούν να χαρακτηριστούν ως και ιδιοφυή, με πιο χαρακτηριστικά τα Greven και Bardo, στα οποία οι λαβυρινθικές nordic μελωδίες συνυφαίνονται με krautrock, και trip hop αναφορές… Φανταστείτε μία ανατρεπτική για τα στενά όρια του χωροχρόνου συνεργασία ανάμεσα στην αφρόκρεμα των μουσικών του Gothenburg και του Düsseldorf της δεκαετίας του ’70 με αυτών του Bristol της δεκαετίας του ’90.

Ωστόσο, θεωρώ ότι αυτή η φιλόδοξη σύνθεση που επιδιώκουν οι Fontän δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί, καθώς κάποια μειονεκτήματα αποδυναμώνουν το αποτέλεσμα. Πρώτον, η παραγωγή είναι τόσο lo-fi που χάνει σε δυναμισμό, έτσι το ζωτικό ροκ στοιχείο δυστυχώς υποχωρεί. Ακόμα, κάποια κομμάτια είναι κάπως διαδικαστικά, όπως το εναρκτήριο Mangsebung ή το Meh Teh, με πιθανό αποτέλεσμα τη διάσπαση του ενδιαφέροντος του ακροατή. Ωστόσο, το ντουέτο στα δύο περσινά του EPs, έδωσε μία σειρά πιο σφιχτοδεμένων και ουσιαστικών συνθέσεων, αποφεύγοντας αυτές τις αδυναμίες. Από την άλλη, ίσως οι Fontän εκούσια επιλέγουν να τονίσουν το downtempo στοιχείο, απομακρύνοντας ωστόσο ακροατές με ένα πιο ροκ υπόβαθρο.

Το άλμπουμ κλείνει με το Shadows, τη μοναδική σύνθεση του δίσκου στην οποία ακούμε στίχους. Έχουμε να κάνουμε με ένα υπέροχο τραγούδι, στο οποίο ξεδιπλώνονται όλες τις συνθετικές και ενορχηστρωτικές ικανότητες των δύο φίλων και συνεργατών, ένα από τα καλύτερα tracks του 2017.

7.5 / 10

Νίκος Φιλιππαίος

2^η γνώμη

Οι Fontän είναι ένα ντουέτο από το Γκέτεμποργκ με το Fontän να είναι το τρίτο τους άλμπουμ και το πρώτο τους από το Winterwhila του 2009. Τους έμαθα μέσα από τα 2 EP που κυκλοφόρησαν το 2016 στη Höga Nord. Αν και πέρασαν περίπου 9 χρόνια, το Fontän δεν ξεμακραίνει ιδιαίτερα από το παράδειγμα που έθεσε το Winterwhila. Οι τέκνο αναφορές όπως αυτές παρουσιάζονται στους Riley-ισμούς του Manuel Göttsching των Ashra ή τους Cluster-ισμούς του Brian Eno είναι έκδηλες, ενώ η μπάντα ακούγεται κατά τι πιο εσωστρεφής, σοβαρή, groovy και σίγουρα πιο «μαλακή». Πρόσθεσε σε αυτό μία διάχυτη left-field πειραματική διάθεση από τα μέσα 80s, μία 90s (και λίγο 80s;) dance ηθική και λίγο ανατολίτικο χάδι. Εν ολίγοις αυτή είναι η εικόνα που σχημάτισα ακούγοντας το νέο LP μετά από διαδοχικές επαναλήψεις. Σε αυτό το σημείο μου φαίνεται αδύνατο να μη χρησιμοποιήσω τη επίθετο “κινηματογραφική” για να περιγράψω περαιτέρω (τη μισώ αφόρητα) αλλά η μουσική εδώ μοιάζει να ακολουθεί κάποιο φιλμ, σαν ένα τύπου σάουντρακ δηλαδή. Γενικά, τίποτε το καινούριο δεν έχει εδώ, ίσως είναι λίγο νοσταλγικό αλλά συνοδεύεται από καλή σύνθεση και μουσικότητα και σίγουρα είναι μία ευχάριστη δουλειά (άλλη μια λέξη που απεχθάνομαι).

7 / 10

Βαγγέλης Χριστοδούλου