Sorry, this entry is only available in Ελληνικά.
Από τον Γιάννη Ζαβραδινό
H ζωντανή εμφάνιση των Ciccada στην ΛΕ.Φ.ΚΑ. προέκυψε και εναρμονίστηκε υποδειγματικά με τον ουσιαστικό ερχομό της άνοιξης και τον εορτασμό των δεκαέξι χρόνων λειτουργίας της λέσχης. Όσοι έχει τύχει να παρευρεθούν σε παρόμοιες εκδηλώσεις στον εν λόγω χώρο, δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχουν απολαύσει -εκτός από την εγκάρδια και φιλική συμπεριφορά των μελών της- και τις τοιχογραφίες-παραπομπές σε εξώφυλλα κλασσικών progressive rock αριστουργημάτων της δεκαετίας του ’70. Πριν από τρία σχεδόν χρόνια είχα την τιμή και το προνόμιο να παρακολουθήσω για πρώτη φορά τους Ciccada να μοιράζονται την σκηνή της ΛΕ.Φ.ΚΑ. με τους Verbal Delirium και τον Νικήτα Κίσσονα (Methexis) σε μια εκπληκτική βραδιά όπου είχαν αφήσει άφωνο το κοινό με τα κομμάτια τους και τις καλοπαιγμένες διασκευές. Πέρα από κάθε φόρτιση και θετική προδιάθεση, επέστρεφα έχοντας την σιγουριά πως θα ζούσα κάτι ανάλογο κι αυτή τη φορά. ‘Οπερ και εγένετο!
Η ώρα πλησίαζε 21:30 όταν ξεκίνησαν μας καλωσόρισαν με το εισαγωγικό Lemnos εισπράττοντας από νωρίς το θερμό χειροκρότημα του κοινού που ήξερε ακριβώς τι θα επακολουθούσε. Στα Νightride και Εternal η φινετσάτη παρουσία και η γλυκιά ερμηνεία της Δήμητρας Σπέλα έκαναν αίσθηση ενισχύοντας σημαντικά το συναίσθημα και την σκηνική παρουσία της μπάντας, ενώ παράλληλα υποβοηθούσε και στα κρουστά. Ο «μαέστρος» Nικόλας Νικολόπουλος πήρε τον λόγο λέγοντας μας την ιστορία πίσω από το πως συνέθεσε το Around The Fire μαζί με τον Γιώργο Μούχο μέσα από μια χιουμοριστική διάθεση πριν μας το χαρίσουν. Η ανυπομονησία μου τελείωσε όταν άκουσα το Αt The Death Of Winter (αγαπημένο μου από τον δίσκο) και μετά ακολούθησαν τα Εpirus από το πανέμορφο ντεμπούτο τους με τα γνωστά παραδοσιακά μουσικά μοτίβα και η υπέροχη σουίτα του Τhe Finest Of Miracles στην ολότητά του, προκαλώντας τον ενθουσιασμό μας. Το κοινό χειροκροτούσε ενθέρμως και διψούσε για τη συνέχεια.Το πρώτο μισό του set είχε μόλις τελειώσει.
Έχοντας ακόμα νωπή στην μνήμη μας την απώλεια του τεράστιου David Bowie, οι Ciccada τον τίμησαν με σεβασμό και ευλάβεια διασκευάζοντας το Space Oddity, ένα από τα πιο σημαντικά κομμάτια του και όλοι μαζί συμμετείχαμε με τις φωνές μας. Πριν καλά-καλά συνέλθουμε, κλήθηκε επί σκηνής ο Jargon των Verbal Delirium για να τραγουδήσει μαζί τους το The Lamia των Genesis (από το Τhe Lamb..) και για ακόμη μια φορά ανταποκρίθηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, σ’ αυτήν την πρόκληση, αλλά και πάλι μας εξέπληξαν ευχάριστα. Μια άκρως συγκινητική στιγμή που με άγγιξε σε προσωπικό επίπεδο. Τέλος, αυτό που όλοι περιμέναμε, το highlight της βραδιάς: διασκευή Camel. Mια live εθιμοτυπία που ταιριάζει απόλυτα με το ύφος της μπάντας. Nimrodel / The Procession / The White Rider στον επίλογο και ο κόσμος ακούραστα μετά από δυο ώρες -που κύλησαν σαν νερό- να επευφημεί με θαυμασμό.
Όταν μιλάμε για τους Ciccada, μιλάμε για μια μπάντα που αποδίδει με πιστότητα το υλικό της με τέτοιο τρόπο που υπερκαλύπτει την απουσία των πρόσθετων οργάνων στις αντίστοιχες στουντιακές τους παραγωγές. Αυτό οφείλεται κυρίως στον mastermind Νικόλα Νικολόπουλο και την ηχητική του παλέτα, αποτελούμενη από πλήκτρα και πνευστά, προσδίδοντας 70s vintage πινελιές και προσομοιώσεις (ειδικά με την πετυχημένη χρήση του mellotron). Ο Άγγελος Μαλ, ο ένας εκ των δύο νέων μελών της μπάντας, ουσιαστικός με καίρια «πατήματα» να κρατάει σε συνοχή ως σύνδεσμος μεταξύ ρυθμού και μελωδίας, αφήνοντας απόλυτη ελευθερία στον Γιάννη Ηλιάκη να κάνει τα μαγικά του με το ευφάνταστο drum set του. Η Δήμητρα Σπέλα στα φωνητικά / κρουστά / ακουστική κιθάρα αποδεικνύεται κάτι παραπάνω από μία προσθήκη στο line-up με την άνετη και γεμάτη αυτοπεποίθηση παρουσία της.
Ο Γιώργος Μούχος με απαράμιλλο συναίσθημα στο κιθαριστικό του ύφος που παραπέμπει συχνά σε Latimer συνδυασμένο με το προσωπικό του στίγμα. Όλοι μαζί σαν σύνολο με απόλυτη συγκέντρωση, αφοσίωση και τηλεπαθητική αλληλεπίδραση μεταξύ τους ποτέ δεν αποτυγχάνουν. Ο ήχος στην εν λόγω εμφάνισή τους θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ισορροπημένος, αν λάβουμε υπόψιν τον χώρο, την σκηνή και την ένταση που έπρεπε να παραμένει σταθερή παρόλο τον πολυσύνθετο χαρακτήρα της μουσικής τους. Το Σαββατιάτικο βράδυ στις 2 Απριλίου οι Ciccada για ακόμα μια φορά ήταν προβλέψιμα καταπληκτικοί!
Be the first to comment