Mayfair @ Tin Pan Alley, 09-04-2014

Sorry, this entry is only available in Ελληνικά.

Από τον Χρήστο Μήνο

Αν ο κόσμος των ονείρων είναι το πλησίασμα μιας άλλης πραγματικότητας, τότε η περσινή συναυλία των Μayfair ήταν μια πραγματικότητα αφιχθείσα από τον κόσμο των ονείρων. Μια από τις πιο ιδιαίτερες μπάντες που εμφανίστηκαν στο χώρο του προοδευτικού metal τη δεκαετία του ‘90 με δισκογραφική πορεία απόλυτα συνυφασμένη με το underground, υπήρξαν για χρόνια ένα καλά κρυμμένο μυστικό, σημείο αναφοράς μόνο για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ. Το πλήρωμα του χρόνου όμως ήρθε και οι Mayfair όχι μόνο επανήλθαν με καινούργιο δίσκο, αλλά επέστρεψαν στη χώρα μας ένα χρόνο μετά από την προηγούμενη εμφάνισή τους. Ένα από τα πιο υπέροχα προοδευτικά όνειρα ενσαρκώθηκε, εκ νέου, μπροστά στα μάτια μας.

Σε ένα χώρο με προδιαγραφές που προσιδίαζαν στη μουσική φυσιογνωμία τους, οι Μayfair ανέμεναν την επιβράβευση αφενός για το νέο τους άλμπουμ και αφετέρου για την πρώτη τους εν Ελλάδι εκθαμβωτική εμφάνιση. Δυστυχώς, η προσέλευση του κόσμου μέχρι την έναρξη ήταν αρκετά απογοητευτική. Βαθμιαία και μέχρι τα μέσα της βραδιάς ο κόσμος αυξήθηκε, αλλά δεν υπερέβη τις προσδοκίες που μάλλον είχαν και οι ίδιοι οι Μayfair. Το κρίμα ανήκει αποκλειστικά σε όλους όσοι επαίρονται για το πάθος για το αγνοημένο προοδευτικό metal, αλλά αποφεύγουν να το υποστηρίζουν έμπρακτα. Πόσοι βαυκαλίζονται για τον  πλούτο των μουσικών τους γνώσεων, αλλά απέχουν από τα δρώμενα; Μερικοί εξ αυτών είναι και μεγαλόσχημοι επαΐοντες της μουσικής…

Η μπάντα εμφανίστηκε λίγο μετά τις 21:30 με εναρκτήριο κομμάτι το “Firestorm” από το καινούργιο τους άλμπουμ, το οποίο είχε την τιμητική του στο πρώτο μισό της βραδιάς. Το “Madame Pest” και το “Last Spring” που παρενεβλήθησαν ήταν η πρώτη αναδρομή των Mayfair στο 90s υλικό τους. Παράλληλα, στις οθόνες, οι οποίες βρίσκονταν τοποθετημένες πάνω από τη σκηνή, ασπρόμαυρες εικόνες της αστικής ζωής συμπλέκονταν με τις μελαγχολικές νότες του “Schlage Mein Herz, Schlage”, το οποίο τείνει αρκετά στο new wave και ίσως στο gothic χωρίς να αναιρεί το προοδευτικό χαρακτήρα της μπάντας. Και ο Μario, ο οποίος θυμίζει τόσο πολύ στην κινησιολογία τον Ian Curtis (ο ίδιος το αρνείται…) με κάθε του κίνηση αποπνέει την αίσθηση του τραγικού. Είτε είναι εκστασιασμένος είτε σιωπηλός, μας κοιτάζει αινιγματικά από τα έσχατα βάθη του λαβυρίνθου που έχει χαθεί και πραγματικά σπαράσσεται επί σκηνής. Όντας αεικίνητος, αντιδιαστέλλει με την ενέργειά του τη στατικότητα των υπολοίπων. Ο Rene και Johannes ακροβολισμένοι στα δεξιό και αριστερό σημείο της σκηνής είναι ψυχή τε και σώματι αφοσιωμένοι στην μουσική τους, βλοσυροί και σοβαρότατοι. Μονάχα ο συμπαθέστατος Jolly με το ολάνθιστο χαμόγελό του χτυπιέται στα drums με περίσσιο κέφι.

Τη σκυτάλη πήρε το “Faster Trip To Cyber-Town”, τα κομμάτια του οποίου είχαν εσκεμμένα απαλειφθεί από περσινό playlist. O Mario μας το προανήγγειλε αισθανόμενος την ανάγκη να απολογηθεί για την απουσία τους από το προηγούμενο live. Όταν μιλάμε για ένα από τους πιο ρηξικέλευθους δίσκους των 90s, η ποιότητα του οποίου υπερέβαινε τα συμφραζόμενα της εποχής του και ακόμα και σήμερα στέκεται σαν φάρος τόλμης, η χαρά μας είναι απροσμέτρητη. “I wasn’t able to talk, I wasn’t to breathe…”

Mερικά ακόμα κομμάτια από τελευταίο άλμπουμ μαζί με το “Αtomic Prayer” μας οδήγησαν στην αναπόφευκτη λήξη της συναυλίας με το “Α Night And A Dream” να κλείνει συγκινητικά την αυλαία, χρωματίζοντας τη νύχτα με αναμνήσεις. Αλλά υπήρχε και το encore…”Βehind, “Advanced In Years”, “Generation Isolated”…Η πόλις εάλω! Προοδευτικό metal από την εποχή που όλα ήταν τόσο πιθανά. Το κοινό εκστασιάζεται στους πολυδαίδαλους ρυθμούς αυτών των σπουδαίων μουσικών που για χρόνια βρίσκονται στο παρασκήνιο απόρροια της εθελοτυφλίας μας να αφομοιώσουμε κάτι σπουδαίο εν τω γεννάσθαι. Ακολουθούν δύο ακόμα κομμάτια και η βραδιά λήγει θριαμβευτικά. Σύσσωμη η μπάντα ευχαριστεί από καρδιάς τους φίλους της και αποχωρεί εν μέσω ένθερμων χειροκροτημάτων και επευφημιών.

Όσοι παρευρέθηκαν στη συναυλία είχαν την τύχη να παρακολουθήσουν εκ του σύνεγγυς μια από τις καλύτερες μπάντες που επισκέφτηκαν ποτέ την χώρα μας. Οι Mayfair στα πλαίσια της ελληνικής τους περιοδείας, μας ενστάλαξαν υπέροχες εμπειρίες. Και ναι, μερικές φορές τα όνειρα πραγματώνονται στην πραγματικότητα. Ευελπιστούμε από τώρα σε νέα τους εμφάνιση.