Καθώς το 2015 πλησιάζει στο τέλος του, ήρθε η ώρα να παρουσιάσουμε τις λίστες των συντελεστών μας με τους δίσκους που ξεχώρισαν από τη χρονιά και φυσικά τη συνολική λίστα των 20 κορυφαίων albums του 2015 για το ProgRocks.gr.
Όπως και πέρυσι (κλικ), το ποσοστό διαφορετικότητας μεταξύ των προτιμήσεών μας ήταν μεγάλο. Για την ακρίβεια, κάθε συντάκτης συμπεριέλαβε κατά μέσο όρο 4,5 μοναδικά albums, επιβεβαιώνοντας για άλλη μία φορά την πολυμορφία που είναι κοινός τόπος κάθε μήνα στις playlists μας. Οι κυκλοφορίες που κατέλαβαν τις δύο κορυφαίες θέσεις στη λίστα μας ξεχώρισαν αρκετά από τις υπόλοιπες, όπως συνέβη και πέρυσι με το “Högtid” των Agusa και το “Illusory Blues” των Messenger, μόνο που η διαφορά μεταξύ των φετινών ήταν μεγάλη, με την κορυφή να ανήκει και πάλι σε μπάντα από τη Σουηδία.
Σημαντικότατο στοιχείο φυσικά είναι η υψηλή θέση που κατέλαβε το εξαιρετικό “Suiciety” των δικών μας Methexis, ενώ στις λεπτομέρειες έμειναν εκτός 20άδας οι κυκλοφορίες των Ciccada και Eziak.
20. Riverside – Love, Fear And The Time Machine
“…ακολουθεί τα χνάρια του προκατόχου του, χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι απαραιτήτως κακό, αφού ήδη βρίσκεται ψηλότερα στα charts από οποιοδήποτε άλλο άλμπουμ των Πολωνών… Οι Riverside έχουν επιστρέψει με momentum μεγάλης μπάντας έχοντας αλλάξει τον ήχο τους, κάνοντάς τον πιο άμεσο με αρκετά hard rock στοιχεία, κάτι το οποίο προσωπικά με κάνει να νοσταλγώ…” |
19. Brainticket – Past, Present & Future
“…αποτελεί μία άκρως ενδιαφέρουσα πρόταση για την space/cosmic μουσική του αύριο, χωρίς να απομυζεί διαχρονικές συνταγές, αλλά και χωρίς να πρωτοτυπεί, επενδύοντας στην έμπνευση, την ενέργεια,… ακόμα κι αν ρισκάρει (μάλλον επιτυχημένα τελικά) με την πολυμορφία του. Τα κοσμήματα στη δισκογραφία των Brainticket είναι πλέον έξι. ” |
18. Ozric Tentacles – Technicians Of The Sacred
“…λειτουργεί ως μία ανασκοπική μηχανή στην καριέρα τους, περιλαμβάνοντας όλα εκείνα τα μουσικά στοιχεία που χρησιμοποίησαν και προσέθεταν συνέχεια από δίσκο σε δίσκο για να ταξιδέψουν σε ονειρικά μέρη τον ακροατή. Αυτό το αίσθημα ελευθερίας που δημιουργεί η μουσική τους και το σπάσιμο των στερεοτυπικών στεγανών είναι κάτι που λίγα σχήματα μπόρεσαν να καταφέρουν.” |
“Η σκοτεινή μελωδικότητα συνυφαίνεται με ήχους Atari, διαστημικά μπλιμπλίκια από Ozric Tentacles, Klaus Schulze θεματολογία, dubstep πριονίσματα, πινελιές Massive Attack και Depeche Mode, ηλεκτρονικούς ήχους του χτες και του σήμερα μέσα από μία jazzy ζαππική ενορχήστρωση, φιλτραρισμένη με άφθονες μελωδίες βγαλμένες από την ιαπωνική μουσική παράδοση.” “…ένα album που τολμά το καινούργιο, παραμένοντας 100% Jaga Jazzist. Μια επίκαιρη μουσική πρόταση, εναρμονισμένη με το «τώρα» του μουσικού γενέσθαι, αλλά και λειτουργώντας παράλληλα στον δικό της μικρόκοσμο (όπως οφείλουν να είναι τα έργα κάθε σπουδαίας μπάντας).” |
16. Floating Points – Elaenia
|
“Ο εκφραστικός πλουραλισμός, η θελκτικά ζοφερή ατμόσφαιρα και η αυξημένη κινηματογραφικότητα καθιστούν ακόμα και ένα τόσο δύστροπο άκουσμα αντικείμενο αλλεπάλληλων επαναλήψεων αν και αντικειμενικά απευθύνεται σε λίγους…. Oι Guapo όχι μόνο δεν ακούγονται παρωχημένοι, αλλά είναι αμιγώς πρωτοποριακοί 21 χρόνια μετά την ίδρυσή τους.” |
“…μια πολύ ευχάριστη έκπληξη για όσους νοσταλγούν τον μελωδικό prog ήχο, που αναπολούν δίσκους που δεν μαστίζονταν από την αφόρητη ομοιοτροπία των ημερών μας… Οι Teramaze καταθέτουν την πολύτιμη συμβολή τους σε ένα “αραχνιασμένο” είδος και ελπίζουμε να γίνουν σημαιοφόροι της αναγέννησης ενός μουσικού κόσμου που έχει συμβιβαστεί με την απολίθωσή του..” |
“Οι Arcane μας παρέδωσαν έναν δίσκο ικανό για το breakthrough στο ευρύτερο κοινό της προοδευτικής μουσικής, που ξεφεύγει από τα όρια του underground ενισχύοντας την ποιότητά του, αναμιγνύοντας ωραία τις Porcupine Tree και Opeth επιρροές τους με τις αυστραλιανές μουσικές καταβολές τους, χωρίς fillers…” |
12. Ghost – Meliora
|
“…μια προσωπική νίκη του Νικήτα Κίσσονα, ο οποίος δεν έκανε ούτε στο ελάχιστο εκπτώσεις στο μουσικό του όραμα… ένας δίσκος που μπορεί να σταθεί με περίσσια άνεση στην ελίτ του σύγχρονου προοδευτικού ήχου… πιστοποιεί την άνοδο του progressive rock στη χώρα μας και σίγουρα θα αποτελέσει παράδειγμα, τόσο με την μουσική του πρόταση, όσο και με το επαγγελματικό του στήσιμο…” |
“Αν καταφέρνουν κάτι οι Contes de Jerobie είναι ένας επαναπροσδιορισμός του progressive που πιάνει το νήμα από εκεί που το άφησαν οι 70s μουσικοί του: χρησιμοποιώντας το ροκ ως σανίδα δεν διστάζουν να ανέβουν στο κύμα, να πειραματιστούν και κυρίως να δείξουν πως αυτό που απαιτείται είναι ένα ευρύ και στέρεο υπόβαθρο, παρά άπειρες ώρες ακροάσεων και προσπάθεια για μίμηση του παρελθόντος…” |
09. Anekdoten – Until All the Ghosts Are Gone
“…δεν επισφραγίζει μόνο την επιστροφή μιας εξαιρετικής μπάντας στο προσκήνιο. Είναι ένας δίσκος που καταυγάζει το σύγχρονο προοδευτικό στερέωμα με την ποιότητά του. Ένας φάρος καλής μουσικής.” |
08. Subsignal – The Beacons Of Somewhere Sometime
“Η μουσική τους ήταν και παραμένει ένας οδηγός για το πολυδαίδαλο βίο του καθενός, ένας τρόπος ανάγνωσης της καθημερινότητάς του. Οι Subsignal συνεχίζουν αυτό που οι Sieges even άρχισαν περίπου είκοσι χρόνια πριν,με την ίδια ενσυναίσθηση της μουσικής και του καθήκοντος που πρέπει να επιτελεί: να μιλά στην ψυχή του ακροατή.” |
07. Leprous – The Congregation
“Αν λείπει κάτι από το “The Congregation” είναι η πρόοδος. Με ατμόσφαιρα δανεισμένη και χωρίς κάποιο νέο “τρικ”, οι καινούργιες συνθέσεις αποτελούν μια φυσική συνέχεια του παρελθόντος… είχαμε την ελπίδα ότι το επόμενο βήμα των Leprous θα είχε την στάμπα του κλασικού, θα χαρακτηριζόταν ως ένα landmark του ήχου. ” |
“…Avant-prog, jazz, noise, experimental, metal από τις παρυφές του math έως τον tech και prog χαρακτήρα, 70s progressive rock και fusion συνυπάρχουν ή διαδέχονται το ένα το άλλο κατόπιν απότομων αλλαγών που πιθανώς ξενίζουν, σίγουρα εκπλήσσουν και αναμφισβήτητα εντυπωσιάζουν.” |
05. Steven Wilson – Hand. Cannot. Erase
“…ως ένα βαθμό πέφτει στην παγίδα της καλλιτεχνικής ωρίμανσης: ολοκληρώνει μα και εκμεταλλεύεται ιδέες και μοτίβα που έχει ήδη αρκετές φορές παρουσιάσει… εμφανίζεται ως ένας δημιουργός με κοινωνικές και υπαρξιακές ανησυχίες, παρά ως ρηξικέλευθος καλλιτέχνης, διατεθειμένος να δώσει έναν απογυμνωτικά προσωπικό χαρακτήρα στη μουσική του.” |
04. The Dear Hunter – Act IV: Rebirth In Reprise
“…ένας πολύ ωραίος δίσκος, στο ίδιο επίπεδο συνθετικά με τα προηγούμενα, ίσως και καλύτερος (το λες και επίτευγμα…), που σε κάνει να θαυμάζεις πόσο ωραία συνέχισαν το concept και να αδημονείς για τη συνέχεια. Είναι ένας δίσκος που θέλει χρόνο και αφοσίωση, ο οποίος θα σε ανταμείψει ψυχολογικά” |
03. Elephant9 with Reine Fiske – Silver Mountain “Είναι το σχεδόν μαγικό δέσιμο των τεσσάρων που τους επιτρέπει να πετύχουν τα όσα ακούμε. Το δέσιμο αυτό μεταφέρεται και στον τρόπο που οι μουσικές τους επιρροές ομογενοποιούνται… αφήνοντας ως παρακαταθήκη έναν από τους καλύτερους δίσκους στην ιστορία του jazz-rock / fusion.” “… η εντελώς σύγχρονη προσέγγισή τους σε έναν ούτως ή άλλως vintage ήχο, τους καθιστά ως ένα από τα πλέον κορυφαία jazz / prog σχήματα των καιρών μας… Εάν ο ακροατής επιθυμεί μουσική που με βάση τον πειραματισμό εξερευνεί και συνδυάζει την jazz-rock με το heavy στοιχείο, το avant πνεύμα και την ψυχεδελική αισθητική, εδώ θα βρει τον παράδεισό του.” |
02. Vespero – Fitful Slumber until 5 A.M. “…σπάνιος συνδυασμός εκτελεστικής δεινότητας και απόλυτης ελευθεριότητας… ένας δίσκος που ακροβατεί μεταξύ ονείρου και υποσυνείδητου. Εβδομήντα λεπτά μακριά από την πραγματικότητα, που γλυκά, θολά και υπερβατικά βάζουν μοιραία τον ακροατή στη δική τους χωροχρονική διαδικασία.” “Το prog/space rock των Vespero βασίζεται πλέον σε αυξημένη πυκνότητα χωρίς καμία ψυχεδελική «ευκολία», αλλά με το krautrock χρώμα να παραμένει… Μετά από κάθε ακρόαση μένει έντονη η εντύπωση μιας εκπληκτικής ισορροπίας μεταξύ πειραματισμού, vintage prog, αιθέριας ψυχεδελικότητας και folk/ethnic με καθαρά προσωπική σφραγίδα και ιδιοφυή δοσολογία.” |
“…πρόκειται για έναν αψεγάδιαστο δίσκο και ένα από τα καλύτερα ντεμπούτα της τρέχουσας δεκαετίας. Θα έλεγε κανείς πως αν είχε κυκλοφορήσει στα 70s, θα μπορούσε με άνεση να σταθεί δίπλα σε fusion δίσκους-κολοσσούς που μνημονεύονται σήμερα ως κλασσικοί που μνημονεύονται σήμερα ως κλασσικοί. Η συστατική επιστολή των Hooffoot μας άφησε με το στόμα ανοιχτό…” “…Η αγάπη τους για τον ήχο των 70s τους ώθησε στον ενστερνισμό της φιλοσοφίας των προπατόρων τους και όχι στο ανελέητο κοπιάρισμα της μουσικής τους… στην ακρόαση του δίσκου έχεις την αίσθηση ότι οι συνθέσεις είναι φρέσκιες, ανανεωτικές, ολοζώντανες… το πρώτο album των Hooffoot είναι ένα ανέλπιστο αριστούργημα που ενδείκνυται σε οποιονδήποτε αγαπάει την εμπνευσμένη μουσική.” |
Καθώς το 2015 πλησιάζει στο τέλος του, ήρθε η ώρα να παρουσιάσουμε τις λίστες των συντελεστών μας με τους δίσκους που ξεχώρισαν από τη χρονιά και φυσικά τη συνολική λίστα των 20 κορυφαίων albums του 2015 για το ProgRocks.gr.
Όπως και πέρυσι (κλικ), το ποσοστό διαφορετικότητας μεταξύ των προτιμήσεών μας ήταν μεγάλο. Για την ακρίβεια, κάθε συντάκτης συμπεριέλαβε κατά μέσο όρο 4,5 μοναδικά albums, επιβεβαιώνοντας για άλλη μία φορά την πολυμορφία που είναι κοινός τόπος κάθε μήνα στις playlists μας. Οι κυκλοφορίες που κατέλαβαν τις δύο κορυφαίες θέσεις στη λίστα μας ξεχώρισαν αρκετά από τις υπόλοιπες, όπως συνέβη και πέρυσι με το “Högtid” των Agusa και το “Illusory Blues” των Messenger, μόνο που η διαφορά μεταξύ των φετινών ήταν μεγάλη, με την κορυφή να ανήκει και πάλι σε μπάντα από τη Σουηδία.
Σημαντικότατο στοιχείο φυσικά είναι η υψηλή θέση που κατέλαβε το εξαιρετικό “Suiciety” των δικών μας Methexis, ενώ στις λεπτομέρειες έμειναν εκτός 20άδας οι κυκλοφορίες των Ciccada και Eziak.
20. Riverside – Love, Fear And The Time Machine
“…ακολουθεί τα χνάρια του προκατόχου του, χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι απαραιτήτως κακό, αφού ήδη βρίσκεται ψηλότερα στα charts από οποιοδήποτε άλλο άλμπουμ των Πολωνών… Οι Riverside έχουν επιστρέψει με momentum μεγάλης μπάντας έχοντας αλλάξει τον ήχο τους, κάνοντάς τον πιο άμεσο με αρκετά hard rock στοιχεία, κάτι το οποίο προσωπικά με κάνει να νοσταλγώ…” |
19. Brainticket – Past, Present & Future
“…αποτελεί μία άκρως ενδιαφέρουσα πρόταση για την space/cosmic μουσική του αύριο, χωρίς να απομυζεί διαχρονικές συνταγές, αλλά και χωρίς να πρωτοτυπεί, επενδύοντας στην έμπνευση, την ενέργεια,… ακόμα κι αν ρισκάρει (μάλλον επιτυχημένα τελικά) με την πολυμορφία του. Τα κοσμήματα στη δισκογραφία των Brainticket είναι πλέον έξι. ” |
18. Ozric Tentacles – Technicians Of The Sacred
“…λειτουργεί ως μία ανασκοπική μηχανή στην καριέρα τους, περιλαμβάνοντας όλα εκείνα τα μουσικά στοιχεία που χρησιμοποίησαν και προσέθεταν συνέχεια από δίσκο σε δίσκο για να ταξιδέψουν σε ονειρικά μέρη τον ακροατή. Αυτό το αίσθημα ελευθερίας που δημιουργεί η μουσική τους και το σπάσιμο των στερεοτυπικών στεγανών είναι κάτι που λίγα σχήματα μπόρεσαν να καταφέρουν.” |
“Η σκοτεινή μελωδικότητα συνυφαίνεται με ήχους Atari, διαστημικά μπλιμπλίκια από Ozric Tentacles, Klaus Schulze θεματολογία, dubstep πριονίσματα, πινελιές Massive Attack και Depeche Mode, ηλεκτρονικούς ήχους του χτες και του σήμερα μέσα από μία jazzy ζαππική ενορχήστρωση, φιλτραρισμένη με άφθονες μελωδίες βγαλμένες από την ιαπωνική μουσική παράδοση.” “…ένα album που τολμά το καινούργιο, παραμένοντας 100% Jaga Jazzist. Μια επίκαιρη μουσική πρόταση, εναρμονισμένη με το «τώρα» του μουσικού γενέσθαι, αλλά και λειτουργώντας παράλληλα στον δικό της μικρόκοσμο (όπως οφείλουν να είναι τα έργα κάθε σπουδαίας μπάντας).” |
16. Floating Points – Elaenia
|
“Ο εκφραστικός πλουραλισμός, η θελκτικά ζοφερή ατμόσφαιρα και η αυξημένη κινηματογραφικότητα καθιστούν ακόμα και ένα τόσο δύστροπο άκουσμα αντικείμενο αλλεπάλληλων επαναλήψεων αν και αντικειμενικά απευθύνεται σε λίγους…. Oι Guapo όχι μόνο δεν ακούγονται παρωχημένοι, αλλά είναι αμιγώς πρωτοποριακοί 21 χρόνια μετά την ίδρυσή τους.” |
“…μια πολύ ευχάριστη έκπληξη για όσους νοσταλγούν τον μελωδικό prog ήχο, που αναπολούν δίσκους που δεν μαστίζονταν από την αφόρητη ομοιοτροπία των ημερών μας… Οι Teramaze καταθέτουν την πολύτιμη συμβολή τους σε ένα “αραχνιασμένο” είδος και ελπίζουμε να γίνουν σημαιοφόροι της αναγέννησης ενός μουσικού κόσμου που έχει συμβιβαστεί με την απολίθωσή του..” |
“Οι Arcane μας παρέδωσαν έναν δίσκο ικανό για το breakthrough στο ευρύτερο κοινό της προοδευτικής μουσικής, που ξεφεύγει από τα όρια του underground ενισχύοντας την ποιότητά του, αναμιγνύοντας ωραία τις Porcupine Tree και Opeth επιρροές τους με τις αυστραλιανές μουσικές καταβολές τους, χωρίς fillers…” |
12. Ghost – Meliora
|
“…μια προσωπική νίκη του Νικήτα Κίσσονα, ο οποίος δεν έκανε ούτε στο ελάχιστο εκπτώσεις στο μουσικό του όραμα… ένας δίσκος που μπορεί να σταθεί με περίσσια άνεση στην ελίτ του σύγχρονου προοδευτικού ήχου… πιστοποιεί την άνοδο του progressive rock στη χώρα μας και σίγουρα θα αποτελέσει παράδειγμα, τόσο με την μουσική του πρόταση, όσο και με το επαγγελματικό του στήσιμο…” |
“Αν καταφέρνουν κάτι οι Contes de Jerobie είναι ένας επαναπροσδιορισμός του progressive που πιάνει το νήμα από εκεί που το άφησαν οι 70s μουσικοί του: χρησιμοποιώντας το ροκ ως σανίδα δεν διστάζουν να ανέβουν στο κύμα, να πειραματιστούν και κυρίως να δείξουν πως αυτό που απαιτείται είναι ένα ευρύ και στέρεο υπόβαθρο, παρά άπειρες ώρες ακροάσεων και προσπάθεια για μίμηση του παρελθόντος…” |
09. Anekdoten – Until All the Ghosts Are Gone
“…δεν επισφραγίζει μόνο την επιστροφή μιας εξαιρετικής μπάντας στο προσκήνιο. Είναι ένας δίσκος που καταυγάζει το σύγχρονο προοδευτικό στερέωμα με την ποιότητά του. Ένας φάρος καλής μουσικής.” |
08. Subsignal – The Beacons Of Somewhere Sometime
“Η μουσική τους ήταν και παραμένει ένας οδηγός για το πολυδαίδαλο βίο του καθενός, ένας τρόπος ανάγνωσης της καθημερινότητάς του. Οι Subsignal συνεχίζουν αυτό που οι Sieges even άρχισαν περίπου είκοσι χρόνια πριν,με την ίδια ενσυναίσθηση της μουσικής και του καθήκοντος που πρέπει να επιτελεί: να μιλά στην ψυχή του ακροατή.” |
07. Leprous – The Congregation
“Αν λείπει κάτι από το “The Congregation” είναι η πρόοδος. Με ατμόσφαιρα δανεισμένη και χωρίς κάποιο νέο “τρικ”, οι καινούργιες συνθέσεις αποτελούν μια φυσική συνέχεια του παρελθόντος… είχαμε την ελπίδα ότι το επόμενο βήμα των Leprous θα είχε την στάμπα του κλασικού, θα χαρακτηριζόταν ως ένα landmark του ήχου. ” |
“…Avant-prog, jazz, noise, experimental, metal από τις παρυφές του math έως τον tech και prog χαρακτήρα, 70s progressive rock και fusion συνυπάρχουν ή διαδέχονται το ένα το άλλο κατόπιν απότομων αλλαγών που πιθανώς ξενίζουν, σίγουρα εκπλήσσουν και αναμφισβήτητα εντυπωσιάζουν.” |
05. Steven Wilson – Hand. Cannot. Erase
“…ως ένα βαθμό πέφτει στην παγίδα της καλλιτεχνικής ωρίμανσης: ολοκληρώνει μα και εκμεταλλεύεται ιδέες και μοτίβα που έχει ήδη αρκετές φορές παρουσιάσει… εμφανίζεται ως ένας δημιουργός με κοινωνικές και υπαρξιακές ανησυχίες, παρά ως ρηξικέλευθος καλλιτέχνης, διατεθειμένος να δώσει έναν απογυμνωτικά προσωπικό χαρακτήρα στη μουσική του.” |
04. The Dear Hunter – Act IV: Rebirth In Reprise
“…ένας πολύ ωραίος δίσκος, στο ίδιο επίπεδο συνθετικά με τα προηγούμενα, ίσως και καλύτερος (το λες και επίτευγμα…), που σε κάνει να θαυμάζεις πόσο ωραία συνέχισαν το concept και να αδημονείς για τη συνέχεια. Είναι ένας δίσκος που θέλει χρόνο και αφοσίωση, ο οποίος θα σε ανταμείψει ψυχολογικά” |
03. Elephant9 with Reine Fiske – Silver Mountain “Είναι το σχεδόν μαγικό δέσιμο των τεσσάρων που τους επιτρέπει να πετύχουν τα όσα ακούμε. Το δέσιμο αυτό μεταφέρεται και στον τρόπο που οι μουσικές τους επιρροές ομογενοποιούνται… αφήνοντας ως παρακαταθήκη έναν από τους καλύτερους δίσκους στην ιστορία του jazz-rock / fusion.” “… η εντελώς σύγχρονη προσέγγισή τους σε έναν ούτως ή άλλως vintage ήχο, τους καθιστά ως ένα από τα πλέον κορυφαία jazz / prog σχήματα των καιρών μας… Εάν ο ακροατής επιθυμεί μουσική που με βάση τον πειραματισμό εξερευνεί και συνδυάζει την jazz-rock με το heavy στοιχείο, το avant πνεύμα και την ψυχεδελική αισθητική, εδώ θα βρει τον παράδεισό του.” |
02. Vespero – Fitful Slumber until 5 A.M. “…σπάνιος συνδυασμός εκτελεστικής δεινότητας και απόλυτης ελευθεριότητας… ένας δίσκος που ακροβατεί μεταξύ ονείρου και υποσυνείδητου. Εβδομήντα λεπτά μακριά από την πραγματικότητα, που γλυκά, θολά και υπερβατικά βάζουν μοιραία τον ακροατή στη δική τους χωροχρονική διαδικασία.” “Το prog/space rock των Vespero βασίζεται πλέον σε αυξημένη πυκνότητα χωρίς καμία ψυχεδελική «ευκολία», αλλά με το krautrock χρώμα να παραμένει… Μετά από κάθε ακρόαση μένει έντονη η εντύπωση μιας εκπληκτικής ισορροπίας μεταξύ πειραματισμού, vintage prog, αιθέριας ψυχεδελικότητας και folk/ethnic με καθαρά προσωπική σφραγίδα και ιδιοφυή δοσολογία.” |
“…πρόκειται για έναν αψεγάδιαστο δίσκο και ένα από τα καλύτερα ντεμπούτα της τρέχουσας δεκαετίας. Θα έλεγε κανείς πως αν είχε κυκλοφορήσει στα 70s, θα μπορούσε με άνεση να σταθεί δίπλα σε fusion δίσκους-κολοσσούς που μνημονεύονται σήμερα ως κλασσικοί που μνημονεύονται σήμερα ως κλασσικοί. Η συστατική επιστολή των Hooffoot μας άφησε με το στόμα ανοιχτό…” “…Η αγάπη τους για τον ήχο των 70s τους ώθησε στον ενστερνισμό της φιλοσοφίας των προπατόρων τους και όχι στο ανελέητο κοπιάρισμα της μουσικής τους… στην ακρόαση του δίσκου έχεις την αίσθηση ότι οι συνθέσεις είναι φρέσκιες, ανανεωτικές, ολοζώντανες… το πρώτο album των Hooffoot είναι ένα ανέλπιστο αριστούργημα που ενδείκνυται σε οποιονδήποτε αγαπάει την εμπνευσμένη μουσική.” |
2 Trackbacks / Pingbacks