Καθώς το 2014 μόλις ολοκληρώθηκε, η καθιερωμένη συνολική αποτίμηση του έτους εν είδει λιστών δε θα μπορούσε να απουσιάζει από το site μας. Ίσως η μεγαλύτερη αξία των λιστών αυτών βρίσκεται στo τσεκάρισμά τους ένα χρόνο μετά, όταν το αποτύπωμα των ακουσμάτων θα είναι πλέον σαφές, σχηματοποιημένο και ευανάγνωστο. Με αυτό ως δεδομένο, η χαρά μας είναι διπλή: ήρθε η ώρα να “εκτεθούμε” όλοι μας ομαδικά, αλλά και να αθροίσουμε τις γνώμες μας ξανά.
Οι συντάκτες και συνεργάτες που συμμετείχαν ήταν συνολικά 28 και το εντυπωσιακό στοιχείο που προέκυψε είναι η ταύτιση σε κάποιες προτιμήσεις (κυρίως κοντά στην κορυφή), αλλά και η μεγάλη ποικιλία γενικά. Συνολικά, το ποσοστό διαφορετικότητας έφτασε το 50% του θεωρητικού μέγιστου (ως τέτοιο εννοείται η περίπτωση κανένα album να μην επιλεγόταν έστω σε δύο ατομικές λίστες, ανεξάρτητα θέσης φυσικά), επιβεβαιώνοντας την πολυμορφία που είναι κοινός τόπος κάθε μήνα στις playlists μας. Οι δύο κυκλοφορίες που ξεχώρισαν αρκετά από τις υπόλοιπες και μονομάχησαν για την κορυφή της λίστας μας ήταν το “Högtid” των Σουηδών Agusa και το “Illusory Blues” των Βρετανών Messenger, με τον νικητή να κρίνεται στις λεπτομέρειες με μικρή διαφορά.
Ας αρχίσει, λοιπόν, η αντίστροφη μέτρηση…
|
20. Lunatic Soul – Walking On A Flashlight Beam
“Ο ρυθμός είναι πιο αργός, οι κιθάρες είναι ελάχιστες και αφήνουν περισσότερο χώρο στα samples και τα πλήκτρα… σίγουρα ακούγεται ευχάριστα, αλλά υπάρχουν λίγες στιγμές που θα κάνουν τον ακροατή να «γυρίσει πίσω τη βελόνα».” – Λευτέρης Σταθάρας (7.5 / 10) |
|
19. The Kindred – Life In Lucidity
“…ένα διαμάντι του καναδικού progressive metal στο οποίο φαίνονται όλες οι επιρροές του συγκροτήματος, όπως οι Protest Τhe Hero και οι Led Zeppelin. Tο προτείνω ανεπιφύλακτα σε όποιον ψάχνει να ακούσει κάτι φρέσκο, ανένταχτο σε κατηγορίες και που έχει αρχίσει να τον κουράζει η στροφή του prog metal σε djent λογική.” – Γιάννης Βούλγαρης (8.5 / 10) |
|
18. Intervals – A Voice Within
“…αν συγκαταλέγεσαι στους οπαδούς του progressive metal, στους Intervals που κρατούν ψηλά τη σημαία του Καναδικού metal θα βρεις έναν ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ δίσκο, μοντέρνο, ευκολοάκουστο, ικανό να σου κρατήσει συντροφιά για αρκετό καιρό και να σου φτιάχνει τη διάθεση κάθε φορά που τον ακούς.” – Γιάννης Βούλγαρης (9 / 10) |
|
17. Triptykon – Melana Chasmata
Αν ο κόσμος είναι ο καρπός ενός σκοτεινού θεού, ο Fischer επιμηκύνει τη βλοσυρή σκιά του όντος αυτού με το έργο του. Ο δεύτερος δίσκος των Triptykon είναι το υπέρτατο πεδίο μάχης: το σκότος αποκαλύπτεται με τα doom-death έρποντα riffs και η τραχιά φωνή του εμποτισμένου με οργή Fischer αντιπαραβάλλεται με τις δυνάμεις του φωτός: την αιθέρια γυναικεία φωνή και τις μελαγχολικές μελωδίες. Δίσκος απαράμιλλης αισθητικής που μόνο μια μεγαλοφυΐα θα μπορούσε να σκαρώσει και να υλοποιήσει. Υπό το πρίσμα της avant-garde συνενώνει πολλά κανάλια του metal, με το τελικό του αποτέλεσμα να ακούγεται ανένταχτο. Το σύγχρονο metal βρίσκει τον απόλυτο εκφραστή του. – Χρήστος Μήνος |
|
16. Seven That Spells – The Death And Resurrection Of Krautrock: IO
“…οι Seven That Spells, αφού έχουν στην κυριολεξία μπει μέσα στο πνεύμα του krautrock, καταργούν ό,τι μπορεί να τους δεσμεύσει από τις κλασσικές μουσικές φόρμες που γνωρίζουμε. Το επίπεδό τους είναι πολύ υψηλό και αυτό τους επιτρέπει να οδηγήσουν τη μουσική στο θάνατο και μετά στην αναγέννηση του πνεύματος.” – Κώστας Ρόκας (9.5 / 10) |
|
15. Happy Family – Minimal Gods
“Οι Happy Family κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα δίσκο που ορίζει το πώς θα πρέπει να ακούγεται το avant-prog στις μέρες μας. Ο RIO και zeuhl χαρακτήρας τους δεν έχει διαταραχτεί στο ελάχιστο, αφού η κληρονομιά των Univers Zero και των Magma αντίστοιχα αποτελεί τη βάση και το DNA των συνθέσεων, ενώ πάντα υποβόσκει και μια λεπτή δόση Ζαππικού χιούμορ…” – Κώστας Μπάρμπας (9 / 10)
|
|
14. Motorpsycho – Behind The Sun
“…αφήνει στον ακροατή την αίσθηση του ανοιχτού και του «περίπου», ενώ είναι παράλληλα σφιχτότατο και καλοκουρδισμένο. Η μουσική, ενώ δε χάνει σχεδόν ποτέ την ψυχεδελική υφή της, δεν παύει να είναι progressive αλλά και heavy… τα τελευταία χρόνια οι Motorpsycho παίζουν μουσική με σοφία βετεράνου και ορμή εικοσάχρονου.” – Kώστας Μπάρμπας (9 / 10) |
|
13. Dream The Electric Sleep – Heretics
“…το crossover prog των Dream Τhe Electric Sleep είναι αποτελεσματικός κοινωνός των συναισθηματικών αναταράξεων… το “Heretics” βρίθει ιδεών, πληροφοριών και έμπνευσης… ο όγκος των πληροφοριών είναι τέτοιος, που απαιτεί πολλές ακροάσεις πριν γίνει αντιληπτή η μοναδικότητα, η ποιότητα, η ευφυΐα, η έμπνευση και η δεξιοτεχνία που προσφέρει.” – Νίκος Βέβες (8 / 10) |
|
12. Clearlight – Impressionist Symphony
“Σε μία εποχή όπου το symphonic prog είναι πολλές φορές συνώνυμο της cheesy μελωδίας και δυστυχώς έχει ξεχάσει τον φύσει περιπετειώδη και αντισυμβατικό του χαρακτήρα, οι Clearlight έρχονται να μας θυμίσουν όλα τα στοιχεία που μας έκαναν να αγαπήσουμε τον συγκεκριμένο ήχο. Αν ψάχνετε τον καλύτερο συμφωνικό δίσκο της χρονιάς, τον έχετε ήδη μπροστά σας.” – Πάρης Γραβουνιώτης (9 / 10) |
|
11. Gazpacho – Demon
“Στοιχειωμένο, σαγηνευτικό, ατρόμητο είναι τρεις λέξεις που χαρακτηρίζουν αυτό το concept άλμπουμ στην ολότητά του. Παραδοσιακοί ήχοι, μοναχικά βιολιά, πιάνο, παραμορφωμένες κιθάρες, ακορντεόν, μαντολίνα, banjos, ελάσσονες κλίμακες σε συνδυασμό με την πανέμορφη φωνή του Jan Henrik Ohme, διαμορφώνουν το μωσαϊκό του “Demon”.” – Λίλα Γκατζιούρα (7.5 / 10) |
|
“…στο “Pale Communion” είμαστε κομματάκι κρατημένοι με την επιμονή στις prog / classic rock φόρμες… Μπορεί απλά να έλειπε ο συνθετικός οίστρος που χαρακτήρισε τις τουλάχιστον οκτώ, συγκλονιστικές κυκλοφορίες που προηγήθηκαν. Όμως, όσο χλωμό και να φαντάζει, βρίσκεις μαγεία μέσα και σε αυτό το υλικό.” – Αλέξανδρος Τοπιντζής (6 / 10) |
|
09. Need – ORVAM (A Song For Home)
“Προοδευτικό metal που είναι προοδευτικό και δεν καταφεύγει σε μηρυκασμούς μιας ένδοξης αλλά παρωχημένης εποχής… Ο καλύτερος δίσκος της χρονιάς στο χώρο του προοδευτικού metal είναι γεγονός.” – Χρήστος Μήνος (9 / 10) |
|
“Σπάνια ακούς κάτι τόσο τεχνικό και πολυποίκιλο που να κυλάει αβίαστα χωρίς να κουράζει ή να μειώνεται έστω και λίγο το ενδιαφέρον… πρόκειται για πόνημα που έχει όλα τα προσόντα να χαρακτηριστεί ως κλασσικό και για τους αναζητητές του εξεζητημένου prog διαφαίνεται πλέον ότι το avant rock περνάει τη δεύτερη εφηβεία του!” – Γιάννης Ζαβραδινός (9 / 10) |
|
“Όταν ο Zappa συνάντησε τον Καντάφι κι όταν ο Καντάφι συνάντησε τον Καβάφη… Το καταπληκτικό “Swarm” είναι μία από τις πιο ξεχωριστές κυκλοφορίες της χρονιάς. Ένα πανέμορφο μουσικό μωσαϊκό, ένα καλοφτιαγμένο, μερακλίδικο και ευχάριστα δύσπεπτο σάντουιτς, για εσάς και για τους γύρω σας.” – Ηλίας Γουμάγιας (9 / 10) |
|
06. Aranis – Made In Belgium II
“Πλήκτρα, ακορντεόν, φλάουτο, βιολί, κλασσική κιθάρα, ακόμα και το κοντραμπάσο έχουν εξίσου πρωταγωνιστικό ρόλο, ερωταποκρινόμενα, επιτιθέμενα μαζικά ή συνυφαίνοντας μελωδικά νέφη… σκοτεινό, δύστροπο και δαιδαλώδες, ακούγεται ως η ιδανική επένδυση μουσικής δωματίου για (δυνητικά extravagant) θέατρο τρόμου…” – Δημήτρης Καλτσάς (9.5 / 10) |
|
“…όπως οι σκηνές μιας σπουδαίας ταινίας παίζουν με τα συναισθήματα του θεατή, τα μουσικά επεισόδια του “Underworld” ρίχνουν τον ακροατή από τον εξωτισμό στον μυστικισμό και από το χιούμορ στη συγκίνηση… Οι Tuatara ακούγονται φρέσκοι, κεφάτοι και εμπνευσμένοι, προσφέροντας μουσική που σε κάνει να χορέψεις, να ταξιδέψεις, να δραπετεύσεις και να σκεφτείς.” – Νίκος Φιλιππαίος (8 / 10) |
|
04. Mastodon – Once More ‘Round The Sun
“…θα σε κάνουν να κουνηθείς στο ρυθμό τους, θα δυναμώσεις την ένταση γα το απαραίτητο headbanging…Τα βασικά συστατικά παραμένουν εκεί, όπως τα τεχνικά και groovάτα τύμπανα του Brann Dailor, τα δαιδαλώδη ρυθμικά του Bill Kelliher, οι country και psychedelic rock επιρροές στο παίξιμο του Brent Hinds και το αντισυμβατικό παίξιμο στο μπάσο του Troy Sanders.” – Γιάννης Βούλγαρης (7.5 / 10) |
|
03. Seven Impale – City Of The Sun
“…ένα πολύπλοκο πλέγμα από μελωδίες, νευρικά riffs και σπειροειδείς επαναλήψεις ρυθμών… Κι αν αυτό φαντάζει ως μια τυπική συνεύρεση προοδευτικών χαρακτηριστικών, το αποτέλεσμα στις πέντε συνθέσεις του “City Οf Τhe Sun” ακούγεται εκπληκτικά μοναδικό (αυτόφωτο).” – Αλέξανδρος Τοπιντζής (10 / 10) |
|
02. Messenger – Illusory Blues
“Οι μελωδίες που αυτομάτως δίνουν την εντύπωση του κλασικού και η βρετανικότατη prog αφηγηματικότητα εντυπωσιάζουν εξίσου σε όλα τα κομμάτια, κυρίως χάρη σε αυτή την ιδιοφυή μεταβολή της ισορροπίας μεταξύ των στοιχείων psych, prog και folk, τα οποία συνυπάρχουν παντού… Η απλότητα και η ειλικρίνεια εκτιμώνται δεόντως, όταν σε κάθε ακρόαση γίνεται ξανά και ξανά η διαπίστωση της γενικής σπανιότητάς τους.” – Δημήτρης Καλτσάς (9.5 / 10) |
|
01. Agusa – Högtid
“…φαίνεται να σνομπάρουν οτιδήποτε ηχητικά σύγχρονο και κάνουν μια γενναία και τολμηρή βουτιά στα θρυλικά early-mid 70s… το αποτέλεσμα είναι αυθεντικό και πάνω απ’ όλα εμπνευσμένο… η μουσική οπισθοδρόμηση έχει συμπαρασύρει και το progressive που διανύει μια δεύτερη νιότη, που οφείλεται κυρίως σε νέες μπάντες όπως οι Agusa, ικανές να δημιουργήσουν τόσο εκπληκτικά άλμπουμ όπως το “Högtid”.” – Πάρης Γραβουνιώτης (9.5 / 10)
|
3 Trackbacks / Pingbacks