Vektor – Terminal Redux

Intro: Alexandros Topintzis
23 / 06 / 2016

Metal circles are in need of heroes. They need bands that come to stay, to offer stones to the structure firmly built since the 80s. The search for the next best thing is a sacred process to the hard sound and I think that this obsession led to many of the latest hallucinations. The enthusiasm originally diffused, is usually replaced after a few years by moderate opinions. There are numerous examples and even more cases of groups that have disappeared, swept away from the spotlight. Fortunately, Vektor, although in a small corner of metal (aka technical death / thrash), do not seem to have had bad luck. Quite the opposite, since they have joined -rather by chance- the thrash revival movement of recent years and managed to attract an audience to whom they reminded somewhat of Voivod and  Death of the Scream Bloody Gore and Leprosy era. The amazing Outer Isolation released in 2011, was meant to put them for good onto the map of the most important newcomers, and now, five years later, their new album is a priori one of the most anticipated releases of the year.

Confirming the buzz

With Terminal Redux, the Americans manage to meet the expectations, keeping all their weapons warm. Without disappointing any of those who were delighted with Outer Isolation, they keep their disharmonic melodies and add elements to their sound, that you can call potential experimentation, always within the framework of metal. With the sci-fi concept adding breadth to an already indigestible music, it is evident that the group continues to make tough choices. The work done with the sound is detailed and, with the production maintaining excellent balance between the “revival analog” and the digital era. And though beautiful and eerie their creation might be, the more robust it could become if in some cases they managed not to cause confusion with their compulsive alternations. While most pure tech death / thrash metal pieces are riveting (Pteropticon, Psychotropia) throughout their duration, when they choose to complicate their sound with different sequences of riffs (which I find unnecessary), the true essence is somewhat lost and the impressions are toned down. The most striking example I think is Cygnus Terminal, which has excellent guitar playing, but is too loaded.

By avoiding trying modern approaches (or even inventing their own) and by remaining loyal to the old school thing, it is certain that Vektor become even more likeable to the relatively small portion of listeners who have been following them already. If one believes that by maintaining the 80s-90s outlook on music and by playing in one of the most inaccessible musical settings of metal will be able to create a new stream or lead the best bands of their generation, he is rather daydreaming. Vektor have managed to put their name next to that of Death, Voivod, Coroner, Cynic, Atheist etc. And that alone is a huge deal in the microcosm of metal universe.

8 / 10

Alexandros Topintzis

2^nd opinion 

The third nuclear explosion in the camp of the American metallers holds a slight improvement of the sound in relation to the past and a right balance between aggression, melody and technique. Despite the welcome new tricks in the composition, their new work on the whole stands slightly below their two previous attacks. However, the album is beautifully scaled with Collapse (an attempt for Fade to Black!) and Recharging The Void throws ideally the curtain. To sum it all up, Terminal Redux is necessary for the development of Vektor and confirms that it is the best “full metal” band of our times.

8 / 10

Kostas Barbas

Εισαγωγή: Αλέξανδρος Τοπιντζής
23 / 06 / 2016

Οι μεταλλικοί κύκλοι έχουν ανάγκη από ήρωες. Από μπάντες που έρχονται για να μείνουν, για να προσφέρουν λίθους στο οικοδόμημα που σθεναρά χτίζεται από τα 80s. Η αναζήτηση του next best thing είναι μια ιερή διαδικασία στον σκληρό ήχο και θεωρώ ότι η εμμονή αυτή έχει προσφέρει στην σκηνή πολλές από τις τελευταίες παραισθήσεις της. Ο ενθουσιασμός που διαχέεται αρχικά, συνήθως μετά από λίγα χρόνια αντικαθίσταται από ψύχραιμες τοποθετήσεις. Πλείστα τα παραδείγματα και ακόμα περισσότερες οι περιπτώσεις των συγκροτημάτων που χάθηκαν, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Ευτυχώς οι Vektor παρότι βρίσκονται ηχητικά σε μια μικρή γωνία του metal (λέγε με τεχνικό death/thrash) δεν φαίνεται να έχουν κακή τύχη. Το αντίθετο μάλλον, αφού εντάχθηκαν από σπόντα στο thrash revival κίνημα των τελευταίων ετών και κατάφεραν να προσελκύσουν κοινό στο οποίο θύμισαν ολίγον από Voivod και Death εποχής Scream Bloody Gore και Leprosy. Το καταπληκτικό Outer Isolation που κυκλοφόρησε το  2011, έμελλε να τους βάλει για τα καλά στον χάρτη των σημαντικότερων newcomers και πλέον, μετά από πέντε χρόνια το νέο τους album να αποτελεί εκ προοιμίου μιας από τις πιο αναμενόμενες κυκλοφορίες της χρονιάς.

Επιβεβαιώνοντας το θόρυβο

Με το Terminal Redux, οι Αμερικανοί καταφέρνουν να αντεπεξέλθουν των προσδοκιών, διατηρώντας «ζεστά» όλα τα όπλα τους. Χωρίς να απογοητεύσουν κανέναν από αυτούς που είχαν ενθουσιάσει με το Outer Isolation, διατηρούν τις δυσαρμονικές μελωδίες τους και προσθέτουν στοιχεία στον ήχο τους, που μπορείς να τα πεις και εν δυνάμει πειραματισμούς για τα πλαίσια του metal, πάντα. Με το sci-fi concept να προσθέτει εύρος σε μια ήδη δύσπεπτη μουσική, είναι προφανές ότι το γκρουπ συνεχίζει να κάνει τις δύσκολες επιλογές. Αντίστοιχα λεπτομερής και σχολαστική κρίνω και τη δουλειά που έχει γίνει στον ήχο, με την παραγωγή να διατηρεί εξαιρετικές ισορροπίες ανάμεσα στην “revival αναλογική” και ψηφιακή εποχή. Και όσο όμορφα, απόκοσμο είναι το δημιούργημα τους, τόσο αρτιότερο θα μπορούσε να γίνει εάν σε κάποιες περιπτώσεις κατάφερναν να μην προκαλούν σύγχυση με τις ψυχαναγκαστικές εναλλαγές τους. Ενώ τα πιο καθαρόαιμα tech death/thrash metal κομμάτια είναι καθηλωτικά (Pteropticon, Psychotropia) σε ολόκληρη την διάρκειά τους, όταν επιλέγουν -περιττά θεωρώ- να δυσκολέψουν τον ήχο τους με διαφορετικές αλληλουχίες από riffs, κάπου χάνεται η πραγματική ουσία και οι εντυπώσεις μετριάζονται. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα θεωρώ ότι είναι το Cygnus Terminal, που ενώ διαθέτει εξαιρετικές ιδέες στις κιθάρες, φορτώνεται υπερβολικά.

Αποφεύγοντας να δοκιμάσουν μοντέρνες προσεγγίσεις (ή ακόμα και να εφεύρουν δικές τους) και παραμένοντας πιστοί στο old school του πράγματος, είναι σίγουρο ότι οι Vektor γίνονται ακόμα πιο συμπαθείς στη σχετικά μικρή μερίδα των ακροατών που τους ακολουθούν ήδη. Εάν κάποιος πιστεύει ότι διατηρώντας την 80s-90s κοσμοαντίληψή τους περί μουσικής και παίζοντας σε ένα από τα πιο δύσβατα μουσικά πλαίσια του metal θα καταφέρουν να δημιουργήσουν κάποιο νέο ρεύμα ή να ηγηθούν των καλύτερων συγκροτημάτων της γενιάς τους, μάλλον ονειροβατεί. Οι Vektor έχουν καταφέρει να τοποθετήσουν το όνομα τους δίπλα σε αυτά των Death, Voivod, Coroner, Cynic, Atheist κλπ. Και αυτό από μόνο του είναι μια τεράστια υπόθεση στον μικρόκοσμο του μεταλλικού σύμπαντος.

8 / 10

Αλέξανδρος Τοπιντζής

2^η γνώμη 

Η τρίτη πυρηνική έκρηξη στο στρατόπεδο των Αμερικανών metallers επιφυλάσσει ένα ανεπαίσθητο στρώσιμο του ήχου σε σχέση με το παρελθόν και την εύρεση μιας χρυσής τομής ανάμεσα στην επιθετικότητα, τη μελωδία και την τεχνική. Παρόλα τα  καλοδεχούμενα νέα κόλπα στη σύνθεση, συνολικά στέκει λίγο πιο κάτω από τις δύο προηγούμενες επιθέσεις τους. Ωστόσο, το album κλιμακώνεται υπέροχα με τα Collapse (απόπειρα για Fade to Black!)  και Recharging The Void να ρίχνουν ιδανικά την αυλαία. Εν τέλει, το Terminal Redux κρίνεται απαραίτητο για την εξέλιξη των Vektor και επιβεβαιώνει πως είναι η καλύτερη «τίγκα» metal μπάντα των καιρών μας.

8 / 10

Κώστας Μπάρμπας