[Self-released, 2021]
Intro: Dimitris Kaltsas
Ian Neal is no ordinary musician. Hailing from Sheffield, England, Neal earned a PhD in History of Art from York University in 2011 and has been living in Greece with his wife for the past few years. What makes him stand out is his solitary career in music. Being an excellent connoisseur of the string instruments he uses, he basically composes and plays everything since the beginning of his career and his first album entitled All in the Golden Afternoon… in 2009.
Barkston Ash was released digitally in late 2021 and is his fourth full-length album, eight years after Astro in 2013.
[bandcamp width=100% height=120 album=4004633352 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
British progressive rock at its best
In the last days of 2021, Ian Neil’s fourth album was released. Both this and his previous works, All in the Golden Afternoon…, Out of the Woods, Astro that extend from 2009 to 2021 are available exclusively through digital platforms. Ian has taken on vocals, guitar, keys, piano, organ as well as a virtual mellotron.
The wonderful epics Fair Winds and Ash Phrixus lasting ten and nine minutes respectively that start the album, are two beautiful atmospheric, majestic symphonic prog compositions that justify the British origin of the creator. The first name that will come to mind as a reference is the solo releases of Steve Hackett and Genesis in general.
According to Ian himself, Holst’s Hollow is influenced by the English Victorian composer Gustav Holst. That era is iconic for Ian in terms of inspiration. Even the few lyrics of the album or the short narratives are influenced by the poetry of that era. In this case it is a small masterpiece that combines the influences of classical music with British prog.
Barclay James, small and modest as it is, pays tribute to a favorite band of Neal, Barclay James Harvest. After all, the mild moments of Barkston Ash refer to the approach of BJH compositions.
The Vale of Linden is another long composition. Here there’s a small participation of Ian’s wife, Evgenia Papamikrouli on vocals and spoken narration, in a sweet and modest participation. During this track, the influences from Pink Floyd on guitar and Tony Banks (Genesis) on keyboards are revealed even more. The album is very atmospheric and homogeneous. This works in favor of the album flow so even a 13-minute composition like this one is anything but tiring for the listener.
The ten-minute Come Harvesting which closes this almost Instrumental album, is a “normal” song with lyrics. Towards the end, the sounds of the bell welcoming the arrival of the harvest are heard. Barkston Ash is a small village in the English countryside and the atmosphere of the whole album stems from Ian’s memories from the countryside. It contains a spirituality of some sort, it sounds like an anthem to the simple life of the local man. Additionally, there is the folk element that will remind you of Mike Oldfield’s first albums (e.g. Hergest Ridge).
The orchestrations are great, there is always the risk of losing the sense of balance in symphonic pompous prog, but the result here is really great. The bass lines are very good, but the drum sound is a little dry. I have the feeling that these two instruments have been digitally recorded.
Where the album manages to win over the listener is in its great atmosphere but also in its character that remains 100% British. It is this sense of musical ethos that gushes and turns it into an album that should be heard especially by the fans of symphonic prog.
8 / 10
Petros Papadogiannis
2nd opinion
Barkston Ash is the new album by British multi-instrumentalist Ian Neil. He tried to made a record that brings back nostalgic feelings from the golden age of the British prog scene, and he did it successfully. He plays all the instruments, and he had the help of his wife Evgenia Papamikrouli on vocals. His guitar playing is reminiscent of the early days of Steve Hackett with Genesis while the instrumental passages at some moments are clearly inspired by Camel and Pink Floyd, but this album does not try to replicate those sounds. In fact it feels fresh and original. The songs in general provide a charming relaxed atmosphere, with occasional classical and ambient ingredients. There is a simple complexity, with lead roles being switched between different instruments. Actually, these complicated melody lines can be accepted and digested very easily. Despite this being a one-man project, nothing eccentric can be heard on this record. Barkson Ash is a wonderful collection of sophisticated prog songs that issues new and pleasant discoveries with each and every listen. Highly recommended release to all prog lovers, especially to those with a passion for 70s British prog.
8 / 10
Goran Petrić
[Self-released, 2021]
Εισαγωγή: Δημήτρης Καλτσάς
Ο Ian Neal δεν αποτελεί συνηθισμένη περίπτωση μουσικού. Καταγόμενος από το Sheffield της Αγγλίας, ο Neal έγινε διδάκτορας Ιστορίας της Τέχνης από το Πανεπιστήμιο του York το 2011 και τα τελευταία χρόνια ζει μόνιμα στην Ελλάδα με τη σύζυγό του. Αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει είναι η μοναχική του πορεία στη μουσική. Όντας εξαιρετικός γνώστης των εγχόρδων οργάνων που χρησιμοποιεί, ουσιαστικά συνθέτει και παίζει τα πάντα από την αρχή της καριέρας του και από τον πρώτο του δίσκο με τίτλο All in the Golden Afternoon… το 2009.
Το Barkston Ash κυκλοφόρησε ψηφιακά στα τέλη του 2021 και αποτελεί το τέταρτο full-length album του, οκτώ χρόνια μετά το Astro το 2013.
[bandcamp width=100% height=120 album=4004633352 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Βρετανικό progressive rock στα καλύτερά του
Στις τελευταίες ημέρες του 2021 κυκλοφόρησε το τέταρτο άλμπουμ του Ian Neil. Τόσο αυτό όσο και οι προηγούμενες δουλειές του, All in the Golden Afternoon, Out of the Woods, Astro που εκτείνονται από το 2009 έως και το 2021 είναι διαθέσιμες αποκλειστικά μέσα από ψηφιακές πλατφόρμες. Ο Ian έχει αναλάβει εκτός των φωνητικών και της κιθάρας, τα πλήκτρα, το πιάνο, το εκκλησιαστικό όργανο καθώς και ένα ψηφιακό -λογισμικό- mellotron.
To πανέμορφα μακροσκελή Fair Winds και Ash Phrixus διάρκειας δέκα και εννέα λεπτών αντίστοιχα που ξεκινούν το άλμπουμ, είναι δύο πανέμορφες ατμοσφαιρικές μα και μεγαλοπρεπείς συνθέσεις συμφωνικού prog που κραυγάζουν την Βρετανική καταγωγή του ιθύνοντα νου του project. Το πρώτο όνομα που θα έρθει στο μυαλό ως μέτρο αναφοράς θα είναι οι προσωπικές κυκλοφορίες του Steve Hackett αλλά και των Genesis.
Σύμφωνα με τον ίδιο τον Ian, το Holst’s Hollow είναι επηρεασμένο από τον Άγγλο κλασικό συνθέτη Βικτωριανής εποχής Gustav Holst. Η εποχή εκείνη είναι εμβληματική για τον Ian σε επίπεδο έμπνευσης, ακόμα και οι λίγοι στίχοι του άλμπουμ ή οι μικρές αφηγήσεις είναι επηρεασμένες από την ποίηση εκείνης της εποχής. Στη συγκεκριμένη περίπτωση πρόκειται για ένα μικρό κομψοτέχνημα που συνδυάζει τις επιρροές κλασικής μουσικής με το Βρετανικό prog.
Το Barclay James, μικρό και σεμνό όπως είναι αποδίδει φόρο τιμής σε μία αγαπημένη μπάντα του Neal, τους Barclay James Harvest. Άλλωστε οι ήπιες στιγμές του Barkston Ash παραπέμπουν στη μειλίχια προσέγγιση σύνθεσης των BJH.
Το The Vale of Linden επαναφέρει τις μακροσκελείς συνθέσεις. Εδώ συναντάμε και μία μικρή συμμετοχή της γυναίκας του Ian, της Ευγενίας Παπαμικρούλη στα φωνητικά και στην αφήγηση, σε μία γλυκύτατη και σεμνή συμμετοχή. Κατά τη διάρκεια του κομματιού αυτού αποκαλύπτονται περισσότερο οι επιρροές από Pink Floyd σε κιθαριστικό επίπεδο και από τον Tony Banks των Genesis στα πλήκτρα. Το άλμπουμ είναι ιδιαιτέρως ατμοσφαιρικό και ομοιογενές. Αυτό λειτουργεί υπέρ της ροής ακρόασης οπότε ακόμα και μία σύνθεση όπως αυτή η σχεδόν 13 λεπτών κάθε άλλο παρά κουράζει τον ακροατή.
Το δεκάλεπτο Come Harvesting που κλείνει το σχεδόν Instrumental άλμπουμ, είναι ένα «κανονικό» τραγούδι με στίχους. Κάπου προς το τέλος του ακούγονται και οι ήχοι της καμπάνας που καλωσορίζουν την έλευση της σοδειάς. Το Barkston Ash είναι ένα μικρό χωριό της Αγγλικής υπαίθρου και η ατμόσφαιρα του όλου άλμπουμ παραπέμπει στις μνήμες του Ian από την ύπαιθρο. Περιέχει κατά κάποιο τρόπο μια πνευματικότητα, προσωπικά μου ακούγεται σαν ένας ύμνος στην απλή ζωή του χωρικού ανθρώπου. Συμπληρωματικά υπάρχει και το folk στοιχείο που θα θυμίσει τα πρώτα άλμπουμ του Mike Oldfield (για παράδειγμα στο Hergest Ridge) και κάπου εδώ κλείνει και η αναφορά στις βασικές επιρροές του συνθέτη όπως αυτός τις αναφέρει.
Οι ενορχηστρώσεις είναι εξαιρετικές, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος στο συμφωνικό πομπώδες prog το να χαθεί η αίσθηση της ισορροπίας, αλλά το αποτέλεσμα πουθενά δε γίνεται αμετροεπές και γραφικό. Οι γραμμές του μπάσου είναι πολύ καλές, ωστόσο τα τύμπανα μου ακούγονται λίγο ξερά. Έχω την αίσθηση ότι τα δύο αυτά όργανα έχουν ηχογραφηθεί ψηφιακά.
Εκεί που το άλμπουμ καταφέρνει να κερδίσει τον ακροατή είναι στην υπέροχη ατμόσφαιρά του αλλά και στον χαρακτήρα του που παραμένει 100% Βρετανικός. Είναι αυτή η αίσθηση μουσικού ήθους που αναβλύζει και το αναγάγει σε ένα άλμπουμ που θα έπρεπε να ακουστεί ειδικότερα από τους οπαδούς του συμφωνικού prog αλλά και όχι μόνο.
8 / 10
Πέτρος Παπαδογιάννης
2η γνώμη
Το Barkston Ash είναι το νέο άλμπουμ του Βρετανού πολυοργανίστα Ian Neil, ο οποίος προσπάθησε να κάνει έναν δίσκο που να ανασύρει νοσταλγικά συναισθήματα από τη χρυσή εποχή της βρετανικής prog σκηνής και το έκανε με πλήρη επιτυχία. Ο Neal παίζει όλα τα όργανα, ενώ στα φωνητικά είχε τη βοήθεια της συζύγου του Ευγενίας Παπαμικρούλη. Το παίξιμό του στην κιθάρα θυμίζει τις πρώτες μέρες του Steve Hackett με τους Genesis, ενώ τα κομμάτια σε ορισμένες στιγμές είναι σαφώς εμπνευσμένα από τους Camel και τους Pink Floyd, αλλά αυτό το άλμπουμ δεν προσπαθεί να αναπαράγει αυτούς τους ήχους. Στην πραγματικότητα ακούγεται φρέσκο και πρωτότυπο. Τα τραγούδια γενικά έχουν μια γοητευτική χαλαρή ατμόσφαιρα, με περιστασιακά κλασικά και ατμοσφαιρικά συστατικά. Υπάρχει μια απλή πολυπλοκότητα, με τους πρωταγωνιστικούς ρόλους να εναλλάσσονται μεταξύ διαφορετικών οργάνων. Αυτές οι περίπλοκες μελωδικές γραμμές μπορούν να γίνουν αποδεκτές και να αφομοιωθούν πολύ εύκολα. Παρά το γεγονός ότι πρόκειται για ένα έργο ενός ανθρώπου, τίποτα εκκεντρικό δεν μπορεί να ακουστεί σε αυτόν τον δίσκο. Το Barkson Ash είναι μια υπέροχη συλλογή από εκλεπτυσμένα prog τραγούδια που οδηγούν σε νέες και ευχάριστες ανακαλύψεις με κάθε άκουσμα. Συνιστάται ανεπιφύλακτα σε όλους τους λάτρεις του prog, ειδικά σε όσους έχουν πάθος για το βρετανικό prog της δεκαετίας του ’70.
8 / 10
Goran Petrić
