Kinky Wizzards – Quirky Musings

Intro: Dimitris Kaltsas
Translation: Alexandros Mantas
20/ 10 / 2017

Kinky Wizzards hail from Wales and is a trio consisting of Mathew ‘Miffy’ Griffiths (bass), Jonathan ‘Jiffy’ Griffiths (drums) and Ryan Elliott (guitar) which offers us an unforgettable pyrotechnical kinky display of musical wizardry. In their debut album Tasting Toadstools they flaunted a portion of their dazzling abilities that teamed up with an acute sense of humour and unique performing exuberance. Quirky Musings is even more ambitious, mature and representative of the skills of the three musicians. In their own words, they aim for the expansion of the musical boundaries through the instrumental music they play. Yet impressiveness does not lie in what they say, but how humble they actually are…

[bandcamp width=650 height=120 album=2822950223 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

How come Welshmen play like that?

Quirky Musings is the second album of Kinky Wizzards who come from Cardiff, Wales and it may be the surprise of the year. The power trio delivers a handbook of how jaw-dropping technical skills are blended harmonically with solid groove. Technique is the means of expression of the vast mosaic where every tessera represents an influence; it is a vehicle for spawning instrumental compositions redolent of liveliness, power and unfading spirit.

From the driving hit Caffeine Overdose which leads off the album to the funky rock vibrations of Stomp Foot Syndrome to the torrential prog rock of The Snake with the redemptive change at the second half to Chocolate Teapot with the killer wah-wah drenched improvisation, everything suggests we have to do with something impressive, to say the least. From the labyrinthine A Poltergeist in Glenmore which nevertheless never drops along the way its rhythm to the inspired jazz-rock / fusion touches of Kinky Joe from Mexico’s Burritos to (the summit of the album, in my opinion) Door Dancing Penny Collector that is loaded with swing inclinations and also features the emphatic guest appearance of Terry Quinney on tenor saxophone, Quirky Musings overflows with musicality and liveliness and encompasses in the most natural way the wide spectrum of its musical references.

The tightness of the rhythm section is reinforced by blood bonds (Jonathan ‘Jiffy’ Griffiths on the drums and Matthew ‘Mify’ Griffiths on the bass are brothers) while Elliot’s guitar now adds tension to the rhythmic mayhem now climaxes the compositions with scorching solos, but the basis remains intact throughout: rock.

No matter if the band experiments with fusion and jazz harmonies or if it opts for a more sophisticated prog rock balancing act, it grooves so naturally like never before in this genre. The bizarre song titles (here, the perennial figure of Frank Zappa hovers vaguely) are not only one more lead of their playful disposition, but also they add something to the procedure by imbuing soul and drive to the, one way or another, well-played and well-crafted final outcome. The musical perception of Rush, the energy that the Aristocrats put on the table of their fusion compositions or even Primus who have left their mark here and generally the enumeration of their possible influences is pointless here.

Kinky Wizzards made effortlessly and naturally an inspired and flawless in its entirety album and they pulled off something that only a handful of artists have also achieved in the progressive and, generally, experimental field (despite their credentials): to sound as a band; a great one, no less.

8.5 / 10

Dimitris Anastasiadis

2^nd opinion

After diligent woodshedding, two brothers from Wales roped in their homie Ryan Elliott (guitarist and singer in the progressive rock band of Eden Shadow, an extremely interesting group!) to round out The Kinky Wizzards. The upshot? Thrilling progressive jazz-rock, entirely instrumental for you. I get the impression that the young band members dedicated initially their time listening to everything that came out under the name of Dream Theater, Rush and Mahavishnu Orchestra and their songwriting was influenced by the technical parts of the aforementioned bands, as well as the jazz-rock ones of Frank Zappa. The musicians compete in technique and essence and the winner, if it matters, is the bass which brings to mind players of the caliber of Billy Sheehan. The album is mainly mid-tempo and the listening is enjoyable in the best sense of the term since the album has an uplifting vibe. I foresee a bright future ahead, if not for the band as a whole then at least for each member individually.

8 / 10

Petros Papadogiannis

Εισαγωγή: Δημήτρης Καλτσάς
Μετάφραση: Αλέξανδρος Μαντάς
20/ 10 / 2017

Οι Kinky Wizzards έρχονται από την Ουαλία και πρόκειται για το τρίο των Mathew ‘Miffy’ Griffiths (μπάσο), Jonathan ‘Jiffy’ Griffiths (ντραμς) και Ryan Elliott (κιθάρα), που μας προσφέρει μία «πυροτεχνική βιτσιόζικη (kinky) επίδειξη μουσικής σοφίας (wizardry). Στο ντεμπούτο τους Tasting Toadstools έδειξαν μερικές από τις εξαιρετικές ικανότητές τους που συνδυάζονται με πολύ ανεπτυγμένη αίσθηση χιούμορ και μοναδική εκτελεστική ζωντάνια.

Το Quirky Musings είναι πολύ πιο φιλόδοξο, πιο ώριμο και πιο αντιπροσωπευτικό των ικανοτήτων των τριών μουσικών. Οι ίδιοι δηλώνουν ότι στοχεύουν στην διεύρυνση των μουσικών ορίων μέσα από την ορχηστρική μουσική τους. Το εντυπωσιακό δεν είναι βέβαια το τι δηλώνουν, αλλά το ότι είναι εντυπωσιακά εγκρατείς στις δηλώσεις τους…

[bandcamp width=650 height=120 album=2822950223 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Πώς είναι δυνατόν Ουαλοί να παίζουν έτσι;

Το Quirky Musings είναι το δεύτερο album των Kinky Wizzards από το Κάρντιφ της Ουαλίας και ίσως μιλάμε για την ευχάριστη έκπληξη της χρονιάς. Το power trio παραδίδει μαθήματα αρμονικής σύζευξης της ακραίας τεχνικής κατάρτισης και του ατόφιου groove. Η τεχνική ως εργαλείο έκφρασης του απέραντου μωσαϊκού επιρροών των μελών της μπάντας, ως όχημα για την δημιουργία instrumental συνθέσεων που σφύζουν από ζωτικότητα και δύναμη, από ενέργεια και ακατάλυτη διάθεση.

Από το δυναμικό hit Caffeine Overdose που ανοίγει εντυπωσιακά τον δίσκο, στις ρυθμικές funk rock δονήσεις του Stomp Foot Syndrome, το ορμητικό prog rock του The Snake με την λυτρωτική αλλαγή στο δεύτερο μισό του στο Chocolate Teapot με τον εξαιρετικό κιθαριστικό αυτοσχεδιασμό του Ryan Elliot στο wah-wah pedal τα σημάδια δεν είναι τίποτα λιγότερο από εντυπωσιακά. Από το δαιδαλώδες A Poltergeist in Glenmore που δεν χάνει ποτέ όμως τη ρυθμικότητα του, έως τις εξαιρετικές jazz-rock / fusion εμπνευσμένες πινελιές του Kinky Joe From Mexico’s Burritos και του (στην κατά τη γνώμη μου καλύτερη σύνθεση του album) Door Dancing Penny Collector με τις swing ευαισθησίες και την εμφατική guest εμφάνιση του Terry Quinney στο τενόρο σαξόφονο, το Quirky Musings ξεχειλίζει από μουσικότητα και ζωντάνια και ενσωματώνει αρμονικά το τεράστιο εύρος των μουσικών αναφορών του.

Το δέσιμο του rhythm section επικυρώνεται και με δεσμό αίματος (οι Jonathan ‘Jiffy’ Griffiths στα τύμπανα και Matthew ‘Mify’ Griffiths στο μπάσο είναι αδέρφια), οι κιθάρες του Elliot πότε επιτείνουν τον ρυθμικό βομβαρδισμό πότε κορυφώνουν με οργιαστικά σολο τις συνθέσεις, αλλά η σταθερά του δίσκου είναι μια συγκεκριμένη: το rock.

Η μπάντα είτε πειραματίζεται με fusion και jazz atonal αρμονίες, είτε γίνεται πιο εγκεφαλική στις prog rock ακροβασίες της, γκρουβάρει με μια πηγαιότητα πρωτόγνωρη για το είδος της. Οι περίεργοι τίτλοι των τραγουδιών (εδώ υπάρχει αμυδρά η αέναη φιγούρα του Frank Zappa) αποδεικνύουν την γενικότερη διάθεση για παιχνίδισμα, κάτι που όμως προσφέρει στο άκουσμα, μπολιάζει με ψυχή και ορμή το ούτως ή άλλως εξαιρετικά καλοπαιγμένο και καλοδουλεμένο ηχητικό σύνολο.  Η μουσική αντίληψη των Rush, η ενέργεια που φέρνουν οι Aristocrats στις fusion συνθέσεις τους ακόμα και οι Primus έχουν αφήσει το μουσικό αποτύπωμα τους, αλλά η παράθεση ενδεχόμενων επιρροών δεν έχει κανένα νόημα εδώ.

Οι Kinky Wizzards έτσι αβίαστα και με εκτελεστική άνεση, παραδίδουν έναν εμπνευσμένο και άρτιο δίσκο στην ολότητα του και καταφέρνουν κάτι που ελάχιστοι στον προοδευτικό και πειραματικό γενικότερα ήχο έχουν καταφέρει (παρά τα οποιαδήποτε credentials τους): Να ακούγονται συγκρότημα. Και εξαιρετικό μάλιστα.

8.5 / 10

Δημήτρης Αναστασιάδης

2^η γνώμη

Δύο αδέρφια από την Ουαλία, αφού μελέτησαν τα όργανά τους επιμελώς (μπάσο και ντραμς), κάλεσαν τον συντοπίτη τους κιθαρίστα Ryan Elliott, τραγουδιστή και κιθαρίστα των progressive rockers Eden Shadow (οι οποίοι παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον!) για τη σύσταση των The Kinky Wizzards. Το αποτέλεσμα; Εντυπωσιακό progressive jazz-rock, εξολοκλήρου instrumental. Τα μικρά ηλικιακά μέλη της μπάντας έχω την αίσθηση ότι αφού άκουσαν τα άπαντα από Dream Theater, Rush και Mahavishnu Orchestra, επηρεάστηκαν συνθετικά από τα τεχνικότερα σημεία των αναφερομένων ονομάτων, όπως και από τις jazz-rock στιγμές του Zappa. Οι μουσικοί συναγωνίζονται σε τεχνική και ουσία, με νικητή, αν αυτό έχει κάποια σημασία, το μπάσο που φέρνει στο μυαλό αβίαστα μέχρι και μπασίστες επιπέδου Billy Sheehan. Το άλμπουμ κινείται σε mid-tempo ταχύτητες, η ακρόαση είναι διασκεδαστική, ένας όρος που δεν πρέπει να παρεξηγηθεί μια και το άλμπουμ προκαλεί μία άκρως θετική διάθεση. Προβλέπω σπουδαίο μέλλον, αν όχι για την μπάντα, τουλάχιστον για κάθε μέλος ατομικά.

8 / 10

Πέτρος Παπαδογιάννης