Steve Hackett – The Night Siren

Intro: Goran Petrić
Translation: Alexandros Mantas
07 / 04 / 2017

Guitar master and rock legend Steve Hackett, best known for his work with Genesis from 1971 to 1977, is back with his 25th solo album entitled The Night Siren. Obviously heavily inspired by his passion for travelling all around the world, as well as many global issues that we are facing today, he decided to make a prog rock album highly influenced by world music and also to send a warning message to all the people around the planet to wake up before it’s too late. To get the desired result, he teamed up with nearly 20 classy musicians from several different countries. The album contains 11 beautifully done and diverse songs, which are integrated into a harmonious whole. To be honest, it took me a while to get into it and start enjoying this wonderful release.

A very pleasant journey from East to West and back

The musical journey starts with Behind The Smoke, a song about refugees, a hard and dark tune with great riffage. Steve is really on fire here. The next song Martian Sea has a strong 70s vibe and is clearly influenced by Eastern music. It’s probably the craziest, but also one of the catchiest tracks of the album. Fifty Miles from the North Pole starts as a pop / funky song and then suddenly turns into a groovy piece filled with Steve’s amazing guitar work and mysterious atmosphere. The instrumental El Nino is brilliantly composed and executed with terrific tribal drumming. It is also a perfect example of great teamwork by musicians with different styles and cultures. Other Side of the Wall is an acoustic guitar-driven ballad with Steve’s passionate vocals, and also the dreamiest song on the album, which offers an excellent calmness after the storm delivered by the first four tracks. In the Skeleton Gallery is the first single from the album, characterized by a powerful drum beat, Middle East vibes and a marching melody. There are some guitar parts that remind me a bit of Zeppelin’s classic Kashmir.

It’s really hard for me to choose a highlight or a favorite song from this album. It could be Anything But Love, the flamenco-oriented with lots of tempo changes and soulful guitar playing or the, probably, lyrically best song, In Another Life. In this work, we have perhaps the longest and most beautiful guitar solo Hackett has done in the Floyd-ish and most epic song, West and East, with a phenomenal chorus and a very positive message (unity and harmony). It is a strong candidate for my favorite piece, almost making me forget the beautiful breathtaking Spanish-influenced Inca Terra.

This record has a perfect flow from start to finish and traverses many different styles and moods in just 57 minutes. It has some minor flaws, but there are no weak moments, no boring parts and no repetition. I would say that there is something for everyone to grab on to. The Night Siren is a stunning album, probably the best that Hackett has done in the last 20 years and it is another testimony of his virtuosity and creativity. Highly recommended, not only for fans of Hackett or Genesis, but also for any serious music lover.

8.5 / 10

Goran Petrić

2^nd opinion

Steve Hackett’s new album is along the same lines as his previous ones, incorporating elements from traditional music coupled with a choice of folklore ones, while the bee he has in his bonnet about current affairs is ever present. The distinctive tone of his guitar alone, is a testimony of his inexhaustible talent. Like his previous album, The Night Siren is, compositional-wise, decent and inspired. A musical journey (literally) unravels as the album plays on and surprises pop up in almost every tune. In the final analysis, this very diversity is the reason that this record is so engaging, since there is nothing here that wasn’t already present on his previous releases. But the most important aspect of this outing is its message for amity, which is a good reason in its own right to listen to this album, my fellow reader. It will do you good.

8 / 10

Lila Gatzioura

Εισαγωγή: Goran Petrić
Μετάφραση: Αλέξανδρος Μαντάς
07 / 04 / 2017

Ο μυθικός κιθαρίστας και ροκ θρύλος Steve Hackett, γνωστός κυρίως για τη δουλειά του με τους Genesis κατά την περίοδο 1971 – 1977, επιστρέφει με το 25ο του σόλο album με τίτλο The Night Siren. Εμφανώς επηρεασμένο από το πάθος του να ταξιδεύει σε ολόκληρο τον κόσμο, καθώς επίσης και από πολλά γεγονότα που συμβαίνουν στην υφήλιο στις μέρες μας, αποφάσισε να κάνει έναν prog δίσκο επηρεασμένο από τις μουσικές εμπειρίες που αποκόμισε από τα παραπάνω ταξίδια και κατά δεύτερον να στείλει ένα προειδοποιητικό μήνυμα σε όλους μπας και ξυπνήσουμε προτού είναι πολύ αργά. Για να πετύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα, συνεργάστηκε με είκοσι σχεδόν πρώτης τάξεως μουσικούς από διάφορες χώρες. Το album περιέχει έντεκα όμορφα και ποικιλόμορφα τραγούδια, τα οποία δημιουργούν ένα αρμονικό σύνολο. Για να είμαι ειλικρινής, μου πήρε λίγο καιρό να το συνηθίσω και να αρχίσω να απολαμβάνω αυτή την εξαιρετική κυκλοφορία.

Ένα ευχάριστο ταξίδι από την ανατολή ως τη δύση

Το μουσικό ταξίδι ξεκινά με το Behind The Smoke, ένα τραγούδι σχετικό με τους μετανάστες, ένα σκληρό και σκοτεινό κομμάτι με εξαιρετικά riff στην κιθάρα. Ο Steve εδώ κυριολεκτικά «αλωνίζει». Το επόμενο τραγούδι Martian Sea έχει μια έντονη 70s αισθητική και είναι εμφανώς επηρεασμένο από μουσικές της ανατολής. Είναι μάλλον το πιο τρελό, αλλά ταυτόχρονα ένα από τα πιο κολλητικά τραγούδια του δίσκου. Το Fifty Miles from the North Pole ξεκινά ως ένα pop / funky κομμάτι αλλά ξαφνικά μεταμορφώνεται σε groovy, τίγκα από την απίθανη κιθαριστική δουλειά του Steve ντυμένο με μυστηριακή ατμόσφαιρα. Το instrumental El Nino είναι δομημένο πανέξυπνα με εκπληκτικό tribal drumming και είναι επίσης ένα εξαιρετικό δείγμα ομαδικής δουλειάς από μουσικούς με διαφορετικές μουσικές καταβολές και διαφορετική κουλτούρα. Το Other Side of the Wall είναι μια ακουστική μπαλάντα με μια φοβερή, γεμάτη πάθος ερμηνεία του Steve και είναι και μακράν το πιο ταξιδιάρικο τραγούδι του δίσκου που προσφέρει ένας πρώτης τάξεως λιμάνι για ανάπαυση μετά την καταιγίδα των τεσσάρων πρώτων τραγουδιών. Το In the Skeleton Gallery είναι το πρώτο σινγκλ του δίσκου με έντονο ρυθμό στα drums, ανατολίτικη ατμόσφαιρα και μια μελαγχολία να παρελαύνει καθ’όλη τη διάρκειά του. Κάποια κιθαριστικά μέρη μου φέρνουν στο μυαλό το αθάνατο Kashmir των Led Zeppelin.
Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να προσδιορίσω ένα highlight ή κάποιο τραγούδι ως το καλύτερο. Θα μπορούσε να είναι το In the Skeleton Gallery, το flamenco-ειδές με πάμπολλες ρυθμικές αλλαγές και έντονο συναισθηματικό παίξιμο ή το καλύτερο, στιχουργικά, κομμάτι In Another Life. Σε αυτή την κυκλοφορία έχουμε το πιο μακροσκελές και όμορφο σόλο του Hackett στο Floyd-ίζον και επικών διαστάσεων West and East, με εξαιρετικό ρεφραιν και πολύ θετικό μήνυμα (ενότητα και αρμονία) που θέτει επίσης ισχυρή υποψηφιότητα για το αγαπημένο μου σε σημείο που με κάνει σχεδόν να ξεχάσω το πανέμορφο Inca Terra με τις ισπανικές επιρροές που σου παίρνει την ανάσα.
Ο δίσκος κυλά άριστα από την αρχή μέχρι το τέλος όπου εναλλάσσονται διάφορα στυλ, καθώς επίσης και η διάθεση που τον διακατέχει, σε μόλις 57 λεπτά. Υπάρχουν κάποιες μικροατέλειες αλλά τίποτα δεν είναι για πέταμα, δεν υπάρχουν βαρετά μέρη, ούτε ακούει κανείς τα ίδια και τα ίδια. Θα έλεγα πως κάθε ακροατής θα βρει κάτι που να του αρέσει. Το The Night Siren είναι ένα εκπληκτικό album, ίσως το καλύτερο που έχει βγάλει ο Hackett τα τελευταία 20 χρόνια και αποτελεί μια επιπλέον απόδειξη των ικανοτήτων και του οίστρου του. Συνίσταται ανεπιφύλακτα, όχι μόνο στους οπαδούς του Hackett ή των Genesis, αλλά και σε κάθε έναν που ακούει σοβαρά μουσική.

8.5 / 10

Goran Petrić

2^η γνώμη

O Steve Hackett παραμένει στα γνωστά του μονοπάτια χρησιμοποιώντας ήχους της παράδοσης με ποικίλα φολκλορικά στοιχεία, ενώ η θεματική του ευαισθησία για το κοσμικό γίγνεσθαι είναι πάλι παρούσα. Και μόνο το γεγονός ότι η κιθάρα του έχει αυτή τη χαρακτηριστική ταυτότητα και τον τόσο αναγνωρίσιμο ήχο είναι δείγμα του αστείρευτου ταλέντου του. Όπως και στην προηγούμενη δουλειά του, το συνθετικό επίπεδο του The Night Siren είναι αξιοπρεπές και εμπνευσμένο, ένα μουσικό ταξίδι (κυριολεκτικά) ξετυλίγεται καθώς προχωρά ο δίσκος και οι εκπλήξεις υπάρχουν –σχεδόν- σε κάθε κομμάτι. Αυτή η ποικιλότητα τελικά είναι που το κάνει ενδιαφέρον, καθώς δεν είναι κάτι που δεν έχεις ξανακούσει. Το πιο σημαντικό όμως σε αυτό το album είναι το μήνυμά του για αδελφοσύνη, οπότε αυτός ο λόγος είναι αρκετός για να ακούσεις αυτό τον δίσκο φίλε αναγνώστη. Καλό θα σου κάνει.

8 / 10

Λίλα Γκατζιούρα