Need – Orvam: A Song For Atlanta [DVD]

Ξεσηκώνοντας και την Atlanta

Μόνο συγχαρητήρια και μπράβο αρμόζουν για την καταπληκτική εμφάνιση των συντοπιτών μας Need στο ProgPower USA 2014. Τα παιδιά την ίδρωσαν τη φανέλα και παίρνουν όλα τα εύσημα με την αξία τους. Στάθηκαν επάξια στο ύψος των περιστάσεων κάνοντας μια από τις πιο απαιτητικές σκηνές της prog μουσικής να τους χειροκροτήσει και να τους επευφημεί!

Το υλικό του DVD είναι πολύ καλό, ακριβώς ό,τι πρέπει για να δώσει ακόμα και σε κάποιον που δεν τους έχει δει live να καταλάβει τι θα αντιμετωπίσει αν τους απολαύσει ζωντανά πάνω στη σκηνή. Η μπάντα τα δίνει όλα, είναι «τίμια» και το playlist είναι στην ουσία η τελευταία δισκογραφική τους δουλειά “ORVAM: A Song For Home”. Η απόδοση της μπάντας είναι πολύ δυνατή με τις καλύτερες στιγμές του “Mother Madness” και το επικό τελείωμα της φωνής του Jon V στο κλείσιμο του “ORVAM”, κάνοντας το κοινό να ζητωκραυγάζει το όνομα της μπάντας. Πάνω στη σκηνή, ο Ravaya δεν σταματάει να κάνει τις κλασσικές γκριμάτσες του καθόλη την διάρκεια του live και ταυτόχρονα να «οργώνει» στην κιθάρα. Ο Antony γεμίζει με full ατμόσφαιρα και αρμονία στα keyboards σε συνδυασμό με backing vocals. O Victor πρέπει να είναι ένας από τους πιο cool μπασίστες που έχω απολαύσει ποτέ. Ο Stelios πάντα σταθερός βράχος ακόμα και στα πιο απαιτητικά rhythm sections και τέλος ο Jon V παραδίδει μαθήματα live performing, είναι ο τραγουδιστής που θα ήθελες να έχεις στην μπάντα σου, φροντίζει να μην τον ξεχάσει ακόμα και κοινό που δεν τον έχει ξαναδεί.

Μοναδικό παράπονο… Αναπόφευκτα όταν βγάζεις ένα οπτικοακουστικό υλικό που ακολουθεί υποχρεωτικά κάποιους κανόνες ενός festival δεν μπορεί να είναι όπως ακριβώς θα το ήθελες. έτσι, είναι κάπως «στημένο» σκηνοθετικά, ο χρόνος τρέχει και δεν είναι με το μέρος σου. Παίζεις και ξέρεις ότι πρέπει να τελειώσεις για να ανέβει η επόμενη μπάντα. Τα φώτα, τα πλάνα, θα έχουν ένα όριο και έναν συγκεκριμένο τρόπο που θα λειτουργούν. Θέλω να πω ότι πέρα από την εξαιρετική δουλειά, απόδοση και ήχο, η εμφάνιση δεν παύει να φαίνεται ως ένα live ενός festival και αυτό λειτουργεί με τρόπο που στερεί λίγη από τη βαρύτητα του υλικού του “ORVAM”. Μου λείπει λίγο η ατμόσφαιρα.

Τους Need τους έχω απολαύσει ζωντανά στην Αθήνα. Αυτό που βλέπεις, αυτό και θα λάβεις. Αλλεπάλληλα riffs και μελωδικές γέφυρες σε όλη τη διάρκεια του live μαζί με ένα πολύ δυνατό performing! Αξίζει ένα μεγάλο μπράβο στους Need που κατάφεραν ένα μεγάλο βήμα μπροστά σε όλα αυτά που έβαλαν στόχο να πετύχουν.

8 / 10

Αλέξανδρος Δεληβασίλης

Μεγαλειώδης εμφάνιση στην Atlanta

Το ότι οι Need έβγαλαν το 2014 έναν από τους καλύτερους progressive metal δίσκους παγκοσμίως (αν όχι τον καλύτερο) είναι γνωστό και σε περίπτωση που σας έχει ξεφύγει, στο ProgRocks.gr θα ενημερωθείτε επ’ αυτού (κλικ). Αυτό που δεν είναι γνωστό όμως είναι η ευρύτερη αποδοχή της μπάντας και της δισκογραφίας της. Και εντάξει, στην Ελλάδα του υπερεκτιμημένου stoner και του «έντεχνου» δεν έχω καμιά ελπίδα να αναγνωριστούν όσο τους αξίζει. Ευρύτερα όμως; Αυτή μου την απορία ήρθε να λύσει το live της μπάντας στο ProgPower USA XV, γιατί θα πρέπει να είσαι high caliber συγκρότημα (για να χρησιμοποιήσουμε και όρο λατρεμένο στο αμερικανικό Νότο) μόνο και μόνο για να είσαι υποψήφιος, πόσο μάλλον να σε διαλέξουν.

Το ProgPower USA γίνεται κάθε χρόνο στην Atlanta, τη συγκεκριμένη χρονιά στις 12-13 Σεπτεμβρίου στο Center Stage Atlanta, που κάθε μέρα είναι sold out και αποτελεί το μεγαλύτερο του ιδιώματος στην Αμερική. Εκεί, οι Need παρουσίασαν ολόκληρο το “ORVAM: A Song For Home”, με τις θεματικές εμφανίσεις να συνηθίζονται εκεί, αφού κάτι αντίστοιχο έκαναν και οι Pain of Salvation με το “Remedy Lan”e και οι Jon Oliva’s Pain με το “Streets” (Savatage). Αυτά, για να γίνει κατανοητό το μέγεθος του festival και το πόσο ικανή θα πρέπει να είναι μια μπάντα ώστε να βρεθεί στη σκηνή του.

Το setlist ακολούθησε τη σειρά των κομματιών στο δίσκο, με το “Lifeknot”  να ανοίγει την εμφάνιση και από την πρώτη στιγμή καταλαβαίνεις ότι όσοι βρέθηκαν βίωσαν κάτι μοναδικό. Ο ήχος είναι απίστευτος, ογκώδης και καθαρός, τα πάντα ακούγονται όπως πρέπει, κανένα μουσικό όργανο δεν καπελώνει το άλλο και η φωνή στην ένταση που πρέπει, είτε πρόκειται για τα σκληρά σημεία είτε για τα πιο ήρεμα. Ούτε χάνεται, ούτε κυριαρχεί. Ιδανική. Ίσως είναι ο χώρος, ίσως ο ηχολήπτης, ίσως ο εξοπλισμός, ίσως και όλα μαζί. Το θέμα είναι ότι αυτό που βγαίνει από το dvd σε κάνει να μαζεύεις το σαγόνι από το πάτωμα. Πολλές κάμερες και λήψεις σου δίνουν την αίσθηση ότι είσαι εκεί, κυριολεκτικά δεν πρέπει υπάρχει σημείο της σκηνής που να έμεινε ακάλυπτο, ενώ σκηνοθετικά δεν κουράζεσαι από την εναλλαγή των πλάνων, αφού είναι σταθερά και λόγω του ότι ο φωτισμός είναι τέλειος, η παρακολούθηση του dvd είναι άνετη.

Συνέχεια με “Entheogen”, “Symmetrape”, “Mother Madness” και το live πάει από το καλό στο καλύτερο, με την μπάντα να είναι δεμένη, να μην χάνει νότα και εμένα να τσιμπιέμαι να δω αν αυτό είναι εμφάνιση ελληνικής μπάντας ή όνειρο. Μάλλον εμφάνιση-όνειρο ελληνικής μπάντας!

Στο “Construct” (some heavy $#!T, όπως το προλόγισε ο Jon V) ο κόσμος ακούγεται εντονότερα και φαίνεται να διασκεδάζει, κρίνοντας από τα πλάνα του σκηνοθέτη, αλλά γενικότερα είναι χλιαρός, συγκριτικά με το ελληνικό κοινό, όμως αυτό νομίζω είναι λογικό και θα το αντιμετωπίζει κάθε μπάντα σε τέτοιο ολοήμερο festival. Το αγαπημένο μου “Hotel Oniro” δεν το έπαιξαν (ίσως γιατί θα χρειαζόταν ηθοποιοί στη σκηνή για να αποδοθεί σωστά. Θα ήταν ωραίο όμως να σβήνουν τα φώτα και δύο πολυθρόνες να εμφανίζονται στη σκηνή και ηθοποιοί να ερμηνεύουν το διάλογο ψυχολόγου – ασθενή) και με αυτά και με αυτά φτάσαμε στο τελευταίο τους τραγούδι το “ORVAM”, όπου μετά τις απαραίτητες ευχαριστίες παίχτηκε σχεδόν στο σύνολό του, μιας και εδώ λείπει η απαγγελία των στίχων από τον Ακύλλα Καραζήση στο τέλος του τραγουδιού, όμως δικαιολογείται φυσικά.

Το “ORVAM: A Song For Atlanta” είναι το αποτύπωμα μιας μπάντας που βρίσκεται σε ανοδική πορεία, η απόδειξη ότι η ποιότητα αναγνωρίζεται και εκτιμάται, ο ορισμός της επαγγελματικής δουλειάς (performance και dvd release). Είναι το χαμόγελο του Victor σε όλη τη συναυλία, το ψέλλισμα των στίχων του Στέλιου, το headbanging του Αντώνη, η αλληλεπίδραση του Jon V με τους οπαδούς, οι μορφασμοί και ευτυχία του Ravaya, η περηφάνια όλων τους.

9 / 10

Γιάννης Βούλγαρης