[No Remorse Records, 2018]
Intro: Christos Minos
Translation: Alexandrow Mantas
27 / 12 / 2018
It’s quite strange to see a new album from Heir Apparent hitting the racks after many decades of absence. The time that went by from 1989 up to 2018 is quite a long one: it suffices to compare the world as it is today with the era when One Small Voice was released. When the second album of Heir Apparent came out, at the dusk of the Cold War, it was a masterpiece and in step with the then zeitgeist (when power metal was at the crest of its wave), but it wasn’t acclaimed as much as its quality called for. Today, in the third album of the band, the killer voice of Steve Βenito (who has mysteriously disappeared from the fore) is replaced by the one of Will Shaw and its release is a pleasant dissonance in the years of decadence that this scene has fallen into.
[bandcamp width=100% height=120 album=2870115020 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
A patiently crafted return
The View From Below is stuff that differs from modern trends, at times it sounds as if it has slipped through a crack in time and it pulls off to allow a fleeting look of the bygone majesty of US power. Could this album be the logical next step since One Small Voice, eliminating all these years that intervened? Refined US power immersed in the sensitivity of prog metal when it was heralded as the future of heavy music. The View From Below makes its appearance in a time when the hope for anything groundbreaking is more aged than ever.
The album is set upon the current conditions that Heir Apparent are bound to. Their sound is still melodic but more restrained compared to their previous works with the lead vocals, which do not possess the inconceivable range of their predecessor yet they are harder and equally good, as the basis. Glimpses from the past emerge through songs like the rushing Savior, or Road to Palestine and Insomnia. On the other hand there are songs like Ηere We Aren’t and Further to Father that mean to sound sentimental and they do so to some extent. Overall, the traditions of US power meet the early sound of progressive metal in a way that, no two ways about that, evokes some emotion…
Is someone vindicated if they tag the album as outdated? The answer is that it would be impermissible for music to be dictated by trends and anyone who dares to deviate from them to be labeled as obsolete. In my book, the reunion of the band bends to the purpose of developing further a sound that they were contributors to its birth. The View From Below is not simply a nostalgic return, it is the realization of the follow –up to One Small Voice which was in the back burner for years. In 2018, this continuation finally became real, in spite of all the difficulties along the way.
Truth is, The View From Below is not as majestic as the two previous albums or equally important for the history of heavy music, but it is a wonderful album under the honoured name of Heir Apparent. Despite some average moments and the overall picture that falls short of the songs from the past, yet it is music crafted with patience and love (if these two things are to be considered separately).
7.5 / 10
Christos Minos
[No Remorse Records, 2018]
Εισαγωγή: Χρήστος Μήνος
Μετάφραση: Αλέξανδρος Μαντάς
27 / 12 / 2018
Είναι λίγο περίεργο να κυκλοφορεί νέος δίσκος από τους Heir Apparent μετά από δεκαετίες αποχής. Τα χρόνια που μεσολάβησαν από το 1989 ως και σήμερα το 2018 είναι πάρα πολλά: αρκεί κάποιος να συγκρίνει το σημερινό κόσμο με την εποχή που κυκλοφόρησε το One Small Voice. Ο δεύτερος δίσκος των Heir Apparent όταν κυκλοφόρησε, στο λυκόφως του ψυχρού πολέμου, ήταν ένα αριστούργημα εναρμονισμένο με το πνεύμα της εποχής του (στην ακμή του προοδευτικού power), που δεν έλαβε παρά ελάχιστη αναγνώριση για την αξία του. Σήμερα στο τρίτο δίσκο της μπάντας, η φωνάρα του Steve Βenito (εξαφανισμένη μυστηριωδώς από το προσκήνιο) έχει αντικατασταθεί από εκείνη του Will Shaw και η κυκλοφορία του συνιστά μια ευχάριστη παραφωνία στα χρόνια της παρακμής του χώρου.
[bandcamp width=100% height=120 album=2870115020 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Μια υπομονετικά επιμελημένη επιστροφή
Το The View From Below είναι υλικό που ακούγεται διαφορετικό από τη σημερινές τάσεις, κατά στιγμές ακούγεται σαν να έχει δραπετεύσει μέσα από μια ρωγμή του χρόνου, καταφέρνει να δώσει στο παρόν μια φευγαλέα εικόνα από τα χαμένα μεγαλεία του US power. Θα μπορούσε να είναι η λογική συνέχεια του One Small Voice χωρίς να έχουν μεσολαβήσει τόσα χρόνια; Εκλεπτυσμένο US power βουτηγμένο στην ευαισθησία του προοδευτικού metal όταν αυτό άρχιζε να διαμορφώνεται ως το μέλλον της σκληρής μουσικής. Το The View From Below κυκλοφορεί στα χρόνια που πλέον η ελπίδα για το καινούργιο φαίνεται πιο γερασμένη από ποτέ.
To The View From Below έχει χτιστεί πάνω στις τωρινές συνθήκες που επικρατούν στους Heir Apparent. Γύρω από μια διαφορετική φωνή -που δεν μπορεί να πιάσει την αδιανόητη έκταση του προκατόχου της αλλά είναι πιο σκληρή παραμένοντας εξίσου ποιοτική- ο ήχος τους παραμένει μελωδικός αλλά και πιο συγκρατημένος σε σχέση με το παρελθόν. Το τελευταίο αναδύεται από τραγούδια όπως το ορμητικό Savior, το Road to Palestine, το Insomnia. Aπό την άλλη πλευρά υπάρχουν κομμάτια όπως Ηere we Aren’t και το Further to Father που θέλουν να ακουστούν συναισθηματικά και σε μεγάλο βαθμό το καταφέρνουν. Γενικά στο δίσκο οι παραδόσεις του US power ενώνονται με τον πρώιμο ήχο του προοδευτικού metal σε ένα συνδυασμό που όπως και να το κάνουνε φέρνει συγκίνηση…
Δικαιολογείται κάποιος να προσάψει στο δίσκο τη κατηγορία του ξεπερασμένου; H απάντηση είναι πως η αντίληψη για τη μουσική δεν πρέπει να υπακούει σε μόδες, όποιος αποκλίνει από την τρέχουσα τάση δεν μπορεί να θεωρείται παρωχημένος για την επιλογή να εκφραστεί με τον προσωπικό του τρόπο. Η επανασύσταση της μπάντας -όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ- υπακούει στην ανάγκη να δοθεί συνέχεια σε ένα ήχο που και οι ίδιοι συνέβαλαν στη δημιουργία του. Το The View From Below δεν είναι μια νοσταλγική επιστροφή, είναι η πραγματοποίηση του επόμενου μετά του One Small Voice βήματος που για χρόνια μετεωριζόταν στο χρόνο. Εν έτει 2018 αυτή η συνέχεια, παρά τις δυσκολίες στην πορεία, υλοποιείται.
Η αλήθεια είναι πως το The View From Below δεν είναι τόσο σπουδαίο όσο οι δύο προηγούμενοι δίσκοι, ούτε το ίδιο σημαντικός για την ιστορία της σκληρής μουσικής. Είναι όμως ένα υπέροχος δίσκος που φέρει το τιμημένο όνομα των Heir Apparent. Παρά τις κάποιες μέτριες στιγμές του και την εν γένει εικόνα του που υστερεί απέναντι στα τραγούδια του παρελθόντος, είναι μουσική φτιαγμένη με υπομονή και αγάπη (αν μπορούν αυτά τα δύο να νοηθούν ξεχωριστά).
7.5 / 10
Χρήστος Μήνος
Κάντε το πρώτο σχόλιο