The Flower Kings – Waiting for Miracles

Intro: Kostas Barbas

Flower Kings need no recommendations. With a number of very good releases since the mid-90s, they have also helped revive progressive rock, with Stardust We Are and Flower Power being considered the most classic among them. The 6 years that separate their new attempt from their previous release (Desolation Rose) can only be taken as a positive for a band with so long history. The duration of Waiting for Miracles shows that Roine Stolt and his friends were quite productive (especially if we count last year’s Manifesto of an Alchemist, which was something between a Flower Kings album and Stolt’s staff), as long as this break. Also the addition of two new members, Zach Kaminis on keys and Mirkko DeMaio on drums, are quite a surprise, mainly due to the replacement of Tomas Bodin, their main keyboardist all these years.

This needs editing

Flower Kings and Roine Stolt have never been persimonious with their ideas during their career. On the contrary, there has always been a sense of “big” and “too much” in their temperament, which has characterized much of the symphonic progressive rock of the 70s. In this context, the 84 minutes of Waiting for Miracles are not particularly surprising. In addition, listening to the album proves the obvious: that however good ideas you may have, their extensive display almost never favors them, especially in such a strictly progressive rock setting.

In particular, the existence of the second CD seems at least unfortunate, especially considering that it also contains things you’ve already listened to in the first. It is clear that the score at the end of the text would be somewhat higher if the second CD and a few minutes of the first CD were missing. It is really a wonder that after so many years of experience, there can be no filtering of ideas.

Otherwise, the album starts with the quite ‘by the book’, but quite powerful Black Flag. Here we have to say that the music of Flower Kings certainly contains no trace of innovation and its compositional frameworks are specific. The somewhat “surprises” in the compositions certainly do not surprise and the vocal lines as beautiful as they are, have been heard many times over in the past. This does not mean that the listener cannot enjoy what they offer. On the contrary, it’s hard to say no to a top guitarist like Stolt and to this sweet progressive rock band with the Beatles always as an influence, especially in the greatest compositions of the record. In our case, the album’s best tracks are the flawless Vertigo and the awesome Ascending to the Stars, with The Rebel Circus and The Crowning of Greed following. Stolt’s solos throughout the album are more than good, with the new keyboard player appearing to have a secondary role, investing mainly in the atmosphere.

Anyone who enjoys traditional progressive rock and is familiar with the Flower Kings’ discography will surely enjoy their new album. Their return can only be considered half successful. The divorce they seem to have taken from the editing room deprives Waiting for Miracles of a place next to their classic moments.

6.5 / 10

Kostas Barbas

2^nd opinion

With major changes to their lineup, but with Roine Stolt always in a state of unstoppable creativity, the Flower Kings are back as a regular band (after the departure of Tomas Bodin) and with Stolt releasing his third solo album in 2018 under the name Flower King. And what exactly can one expect from Flower Kings anymore? First of all, all those elements that are scattered in their previous discography, which for a fan of traditional prog sound are already be known. Stolt and Kings held the flag of progressive sound high during times of non-existent interest in the music industry and returned to claiming a fair share of popularity today, but signs (of their previous two releases) were signs of a stagnant sound. Yes, there is quality and some compositions that refer to their most important moments. The melodies, the careful orchestrations and the aura of refreshment that the new members give to the band dominate, but overall it leaves the feeling of something already expected. A pattern that holds Waiting for Miracles in anticipation and gives space to Stolt and his friends’ older ‘miracles’. It’s not as boring as Agents of Mercy’s albums, nor as great as Stardust We Are, it’s a worthwhile endeavor.

7 / 10

Panos Papazoglou

Εισαγωγή: Κώστας Μπάρμπας

Οι Flower Kings δεν χρειάζονται συστάσεις. Με μια σειρά ποιοτικών κυκλοφοριών  από τα μέσα των 90s και μετά, βοήθησαν και αυτοί στην αναβίωση του Flower Kings, με τα Stardust We Are και Flower Power να θεωρούνται οι πλέον κλασσικές εξ’ αυτών. Τα 6 χρόνια που χωρίζουν τη νέα τους απόπειρα από το προηγούμενό τους πόνημα (Desolation Rose), μόνο ως θετικό μπορεί να ληφθεί, για μια μπάντα με τόσα χρόνια ιστορίας. Η διάρκεια του Waiting for Miracles δείχνει ότι ο Roine Stolt και η παρέα του υπήρξαν αρκετά παραγωγικοί (ειδικά αν συνυπολογίσουμε και το περσινό Manifesto Of An Alchemist που υπήρξε κάτι μεταξύ δίσκου των Flower Kings και προσωπικό του Stolt), όσο κράτησε αυτό το διάλειμμα. Επίσης η προσθήκη δύο νέων μελών, του Zach Kaminis στα πλήκτρα και του Mirkko DeMaio στα drums, θα προβληματίσουν τους παλιούς φίλους της μπάντας, κυρίως λόγω της αντικατάστασης του Tomas Bodin, του βασικού πληκτρά τους όλα αυτά τα χρόνια.

Μια μονταζιέρα στο κύριο Stolt παρακαλώ

Φειδωλοί με τις ιδέες τους, δεν υπήρξαν ποτέ στην καριέρα τους οι Flower Kings και ο Roine Stolt. Αντιθέτως στην ιδιοσυγκρασία τους υπήρξε πάντα η αίσθηση του «μεγάλου» και του «πολύ» που χαρακτήρισε μεγάλο μέρος του συμφωνικού progressive rock των 70s. Σε αυτά τα πλαίσια, τα 84 λεπτά του Waiting For Miracles δεν εκπλήσσουν ιδιαίτερα. Επιπρόσθετα οι ακροάσεις του δίσκου μοιάζουν να αποδεικνύουν το αυτονόητο: πως όσες καλές ιδέες και να έχεις, το άπλωμα τους σχεδόν ποτέ δεν τις ευνοεί, ειδικά σε ένα τόσο αυστηρό progressive rock πλαίσιο.

Συγκεκριμένα, η ύπαρξη του δεύτερου CD μοιάζει τουλάχιστον ατυχής, ειδικά αν λάβει κανείς υπ’ όψιν ότι περιέχει και κάποια αναμασήματα από το πρώτο. Είναι ξεκάθαρο πως η βαθμολογία στο τέλος του κειμένου θα ήταν κατά ένα βαθμό μεγαλύτερη αν το δεύτερο CD και λίγα λεπτά του πρώτου απουσίαζαν. Είναι πραγματικά απορίας άξιο, το πως μετά από τόσα χρόνια εμπειρίας, δεν μπορεί να γίνει ένα στοιχειώδες φιλτράρισμα των ιδεών.

Κατά τα άλλα, ο δίσκος μπαίνει με το by the book μεν, αλλά  αρκετά δυνατό Black Flag. Εδώ πρέπει να πούμε ότι σίγουρα η μουσική των Flower Kings δεν περιέχει ούτε ίχνος καινοτομίας και τα συνθετικά της πλαίσια είναι συγκεκριμένα. Οι «εκπλήξεις» στις συνθέσεις σίγουρα δεν εκπλήσσουν και τις φωνητικές γραμμές όσο όμορφες και αν είναι, τις έχουμε ξανακούσεις πολλάκις. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο ακροατής δεν μπορεί να απολαύσει αυτό που προσφέρουν. Αντιθέτως είναι δύσκολο να πεις όχι σε έναν κορυφαίο κιθαρίστα όπως ο Stolt και σε αυτό το γλυκό progressive rock με τους Beatles πάντα στο μυαλό του, ειδικά στις συνθέσεις που το γλυκό δένει. Στην περίπτωσή μας, κορωνίδες του δίσκου μπορούν να θεωρηθούν το άψογο από κάθε άποψη Vertigo και το φοβερό Ascending to the Stars, με τα The Rebel Circus και The Crowning of Greed  να ακολουθούν κατά πόδας. Τα σόλο του Stolt καθόλη τη διάρκεια είναι κάτι παραπάνω από καλά, ενώ ο νέος πληκτράς μοιάζει να έχει πιο δευτερεύοντα ρόλο, επενδύοντας κυρίως στην ατμόσφαιρα.

Όποιος αρέσκεται στο παραδοσιακό progressive rock και είναι γνώστης της δισκογραφίας των Flower Kings, σίγουρα θα περάσει όμορφα με το νέο τους δημιούργημα. Η επιστροφή τους μπορεί να θεωρηθεί επιτυχημένη μόνο κατά το ήμισυ. Το διαζύγιο που μοιάζουν να έχουν πάρει με την αίθουσα του μοντάζ, στερεί από το Waiting For Miracles μια θέση δίπλα στις κλασικές τους στιγμές.

6.5 / 10

Κώστας Μπάρμπας

2^η γνώμη

Με σημαντικές αλλαγές στο lineup τους, αλλά με τον Roine Stolt πάντοτε σε μια κατάσταση ασταμάτητης  εργασιομανίας, οι Flower Kings επιστρέφουν σαν κανονικό συγκρότημα (μετά την αποχώρηση του πληκτρά Tomas Bodin) και αφού ο Stolt υπό το όνομα Flower King κυκλοφόρησε το 2018 το τρίτο του προσωπικό άλμπουμ. Και τι ακριβώς μπορεί να προσδοκά κανείς από τους Flower Kings πλέον; Καταρχάς, όλα εκείνα τα στοιχεία που βρίσκονται διάσπαρτα στην προηγηθείσα δισκογραφία τους, η οποία για έναν οπαδό του παραδοσιακού prog ήχου θα είναι ήδη γνωστή. Ο Stolt και οι Kings κράτησαν τη σημαία του προοδευτικού ήχου ψηλά και σε εποχές ανύπαρκτου ενδιαφέροντος από τη μουσική βιομηχανία και επανέρχονται διεκδικώντας δικαίως μερίδιο δημοφιλίας σήμερα, όμως είναι ορατά (ήδη από τις προηγούμενες  δύο  κυκλοφορίες τους) σημάδια ενός ήχου που μένει στάσιμος. Ναι, υπάρχει ποιότητα και μερικές συνθέσεις  που παραπέμπουν στις πιο σημαντικές τους στιγμές.  Κυριαρχούν οι μελωδίες, οι προσεγμένες ενορχηστρώσεις και μια αύρα ανανέωσης που προσδίδουν τα νέα μέλη στο γκρουπ, αλλά συνολικά αφήνει την αίσθηση του αναμενόμενου. Ένα μοτίβο, το οποίο κρατά το Waiting For Miracles στην αναμονή και δίνει χώρο στα παλιότερα «θαύματα» του Stolt και της παρέας του. Δεν είναι τόσο βαρετό όσο τα άλμπουμ των Agents Of Mercy, ούτε ταξιδιάρικο σαν το Stardust We Are, είναι μια αξιόλογη προσπάθεια που αξίζει της προσοχής.

7 / 10

Πάνος Παπάζογλου