Distorted Harmony – A Way Out

Intro: Dimitris Kaltsas
30 / 11 / 2018

Distorted Harmony from Tel Aviv introduced themselves for the first time six years ago with their debut album Utopia, which was a very pleasant surprise for all fans of modern prog metal. That enthusiasm was repeated with Chain Reaction (2014), which was reviewed by progrocks.gr (our reviews in Greek here).

Four years after that, A Way Out finds the band with line-up changes, in the position of guitarists. How much different is their music today?

That’s something new, but far from unique

The excitement that Distorted Harmony’s Chain Reaction gave to us was based on the ability of the band to perfectly combine the djent’s (cliché) sound with superb melodic vocal lines. We hoped that the dipole riff / good refrain would continue on their third album, entitled A Way Out. And we can actually listen to that ability of the Israelis here too, but emphasis was placed on the wrong things and unfortunately the result did not cause the same enthusiasm.

Starting from the production, giant steps of improvements were made. The music sounds crystal clear, the guitars have a thick sound and all the details have been carefully studied. This time we are talking about a professional recording of very high level, which can be easily compared to albums from bands that have already made a breakthrough.

The album includes 11 compositions that maintain a superb uniformity in their duration (about 4 minutes), indicating that the band wanted to write a more accessible record. And indeed, compositions such as Room 11 or For Ester lead us to the conclusion that the groove and the riffs that stem from it have the leading role. In some cases they work great, because they carry some of the band’s character (Awaken, Downfall) with prog being present on lesser doses and metal taking the lead.

And this may initially create a positive reaction to the new course of Distorted Harmony, but we are gradually realizing that it is a material that actually does not have the depth it deserves. Hence, some good ideas in refrains (Puppet on Strings, Anima) are lost, and as many beautiful details have been added (choirs, orchestras) are lost somewhere behind layers of 8-strings. And if that’s what the group wants, then it’s probably OK for the listeners. It’s just that this pattern can easily be found in dozens of other bands active in the same prog metal field.

6.5 / 10

Alexandros Topintzis

Εισαγωγή: Δημήτρης Καλτσάς
30 / 11 / 2018

Οι Distorted Harmony από το Tel Aviv  μας συστήθηκαν για πρώτη φορά πριν έξι χρόνια με το ντεμπούτο τους Utopia, το οποίο κατέπληξε πολλούς φίλους του μοντέρνου prog metal. Ο αρχικός ενθουσιασμός επιβεβαιώθηκε με το Chain Reaction (2014), το οποίο είχαμε παρουσιάσει στο progrocks.gr (οι κριτικές μας εδώ).

Τέσσερα χρόνια μετά, το A Way Out βρίσκει την μπάντα πολύ αλλαγμένη, με αλλαγές στις θέσεις των κιθαριστών. Πόσο διαφορετική είναι η μουσική τους σήμερα;

Κάτι νέο, αλλά όχι πρωτότυπο

Ο ενθουσιασμός που μας πρόσφερε απλόχερα η ακρόαση του Chain Reaction των Distorted Harmony βασιζόταν στην ικανότητα του group να συνδυάζει τέλεια τον (κλισέ) ήχο του djent με υπέροχες μελωδικές φωνητικές γραμμές. Το δίπολο καλά riff/καλά refrain ελπίζαμε να συνεχιστεί και στο τρίτο τους album, που κυκλοφόρησε μέσα στο 2018, με τον τίτλο A Way Out. Και όντως μπορούμε να αφουγκραστούμε την εν λόγω ικανότητα των Ισραηλινών και εδώ, όμως δόθηκε έμφαση στα λάθος πράγματα και δυστυχώς το αποτέλεσμα δεν προκάλεσε την ίδια έκπληξη.

Εκκινώντας τις παρατηρήσεις από την παραγωγή, εδώ έχουμε να κάνουμε με άλματα βελτίωσης. Ο ήχος ακούγεται πεντακάθαρος, οι κιθάρες έχουν όγκο και όλες οι λεπτομέρειες έχουν προσεχθεί σχολαστικά. Πλέον μιλάμε για μια άκρως επαγγελματική ηχογράφηση, που κοντράρει στα ίσια κυκλοφορίες από μπάντες που έχουν κάνει ήδη το breakthrough.

Ο δίσκος μετρά 11 συνθέσεις που διατηρούν μια εξαιρετική ομοιομορφία όσον αφορά την διάρκεια τους (περίπου 4 λεπτά), με αυτό να καταδεικνύει ότι η μπάντα ήθελε να γράψει έναν πιο βατό δίσκο. Και όντως συνθέσεις όπως το Room 11 ή το For Ester μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το groove και τα riffs που πηγάζουν από αυτό (για μένα θα έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο) έχουν πλέον τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Σε κάποιες περιπτώσεις λειτουργούν υπέροχα, διότι διαθέτουν έστω και λίγο από τον χαρακτήρα του group (Awaken, Downfall) με το prog βέβαια να αχνοφαίνεται και το metal να καταλαμβάνει όλο το πλάνο.

Και αυτό μπορεί αρχικά να δημιουργεί μια ζέση για την νέα πορεία των Distorted Harmony, όμως προοδευτικά αντιλαμβανόμαστε ότι πρόκειται για υλικό που δεν διαθέτει το βάθος που του αξίζει. Κάπως έτσι χάνονται κάποιες καλές ιδέες σε refrains (Puppet on Strings, Anima) ενώ και όσες όμορφες λεπτομέρειες έχουν προστεθεί (χορωδίες, ορχήστρες) χάνονται κάπου πίσω από κοινότυπα layers οκτάχορδων. Και αν αυτό είναι το ζητούμενο για το group, για τον ακροατή μάλλον περισσεύει. Απλά μπορεί να αναζητήσει το ίδιο πάνω κάτω μοτίβο και σε πολλά άλλα σχήματα, που δραστηριοποιούνται στον χώρο.

6.5 / 10

Alexandros Topintzis