Toehider – GOOD

Intro: Tasos Poimenidis
Translation: A. Mantas, D. Kaltsas
15 / 11 / 2017

This is the third full-length album of the one-man project of Australian multi-instrumentalist Michael Mills after To Hide Her (2011) and What kind of Creature Am I? (2014). Apart from several Toehider EPs, Mills participated in Ayreon’s The Theory of Everything (2013) and The Source (2017), as well as in The Diary (2015) by Gentle Storm, both projects of Arjen Anthony Lucassen, who has often expressed his admiration for the musical abilities of multi-talented Mills. In this year’s GOOD album, Mills composes, sings and plays (deep breath): guitar, bass, keyboards, drums and is responsible for the production. It remains to be seen whether this album is better than its title.

[bandcamp width=650 height=120 album=1696385414 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Τhis conversation is not over

Toehider are a special case of an artistic proposal. Mills is a multi-instrumentalist and a talented singer and these facts cause admiration for him in their own right. The question is if the compositions are of high standards because in the final analysis this is what interests the listener and not the skills of a one-man-music-project. Did the album achieve its goal? Well, yes and no.

The musical vision of GOOD is crystal clear and gets its message across the listener quite easily. Prog metal, prog rock references, acoustic passages and occasional djent riffs weave the cloth of GOOD. Whoever follows closely the great and flourishing prog Australian scene won’t find it that hard to attune themselves to the album. The relative short duration (37 minutes) does its bit for the absorption and memorization of the material almost from the first listen. Consequently, this straightforwardness is one of the album’s strengths.

Mills’s performance on all the instruments and the vocals is up to the mark but the same thing doesn’t go for the vocal lines which could be much more intense and interesting, especially since his voice is the trump card in this project. The lyrics are quite personal, I would say that they are well-written and fascinating. Both This Conversation Is Over and How Do Ghosts Work? function perfectly with their, allow me to say, prog-metal-hit structure and I think they win the listener over. In the last one there are a few Leprous dashes while the à la Muse vocal outbreak when the song comes to its end is one of the summits of the album.

It is true that there is not an average tune in GOOD. But with the exception of the two aforementioned numbers and a few dotted parts to the rest of the songs, the album doesn’t go beyond the “good” zone. It is deprived of tensions, theatricality and strong melodies. It’s an album that surely won’t disappoint the listener, but the competition this year, even strictly in the Australian scene, is such that it sounds rather pale in comparison. You shouldn’t pass it by but my impression is that it is unlikely that in the long run the listener will give it a spin.

6.5 / 10

Tasos Poimenidis

2^nd opinion

Toehider is a special case of a band because its music is characterized by a well-meant strangeness. Like some people who constantly make it easy and cannot restrict themselves and get into a mold. It’s good but for a while. This thing was brought to mind by Toehider with GOOD. Their music lies in the broader progressive metal field, and here they (OK, Mills) try (tries) to unite different types of music along the lines of The Dear Hunter, though without the same consistency and quality. Of course there is This Conversation Over, which is one of the finest songs this year and the voice of Michael Mills, which is at least impressive and somehow save the game, but they are not enough to make the album bearable till the end. Personally, I was disappointed, because they have the potential to produce something much better, but they probably think that being serious is not fun.

5 / 10

Giannis Voulgaris

Εισαγωγή: Τάσος Ποιμενίδης
Μετάφραση: A. Mαντάς, Δ. Kαλτσάς
15 / 11 / 2017

Τρίτο full length για το one-man project του πολυοργανίστα και πολυπράγμονα Αυστραλού Michael Mills μετά από τα To Hide Her (2011) και What kind of Creature Am I? (2014). Στο ενδιάμεσο ακολούθησαν πολλά EP από τους Toehider, συμμετοχές στα The Theory of Everything (2013) και The Source (2017) των Ayreon, αλλά και στο album The Diary (2015) των Gentle Storm, projects αμφότερα του επίσης πολυπράγμονα Arjen Anthony Lucassen ο οποίος έχει εκφράσει ουκ ολίγες φορές το θαυμασμό του για τις μουσικές ικανότητες του πολυτάλαντου Mills. Στο φετινό album GOOD ο Mills συνθέτει, τραγουδάει, παίζει (βαθιά ανάσα): κιθάρα, μπάσο, πλήκτρα, τύμπανα και είναι υπεύθυνος για την παραγωγή του album. Μένει να δούμε αν το album αυτό είναι κάτι παραπάνω από αυτό που έχει ως τίτλο, δηλαδή good.

[bandcamp width=650 height=120 album=1696385414 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Τhis conversation is not over

Οι Toehider είναι μια ιδιάζουσα περίπτωση καλλιτεχνικής πρότασης. H ικανότητα του Mills σε τόσα μουσικά όργανα και το φωνητικό του ταλέντο είναι σίγουρα αξιοπρόσεκτα και προκαλούν από μόνα τους θαυμασμό. Το ζητούμενο βέβαια είναι το κατά πόσον οι συνθέσεις στέκουν σε ένα υψηλό επίπεδο, γιατί σε τελική ανάλυση αυτό είναι που ενδιαφέρει έναν ακροατή και όχι οι μουσικές δεξιότητες ενός one man music project. Επιτυγχάνει άραγε τον σκοπό του σαν album; Η απάντηση είναι και ναι και όχι.

Το μουσικό όραμα του GOOD είναι ξεκάθαρο και περνάει πολύ εύκολα στον ακροατή. Prog metal, prog rock αναφορές, ακουστικά περάσματα, ακόμη και djent riffs ενίοτε συνθέτουν το μουσικό ύφασμα του GOOD. Όποιος έχει ήδη εικόνα από την σπουδαία και ακμάζουσα prog σκηνή της Αυστραλίας δε θα δυσκολευτεί καθόλου να μπει γρήγορα στο νόημα του δίσκου. Tα 37 λεπτά που διαρκεί βοηθάει στην αποτύπωση και απορρόφηση του υλικού σχεδόν με το πρώτο άκουσμα. H αμεσότητα συνεπώς του δίσκου είναι ένα από τα προτερήματά του.

Η απόδοση του Mills σε όλα τα όργανα είναι συνεπέστατη, η φωνή του ως απόδοση είναι εξαιρετική, δεν μπορώ να πω το ίδιο όμως για τις φωνητικές μελωδίες που θα μπορούσαν να ήταν πολύ πιο έντονες και ενδιαφέρουσες, ειδικότερα από τη στιγμή που η φωνή του Mills είναι το σημαντικότερο ατού αυτού του project. Οι στίχοι είναι αρκετά προσωπικοί, θα τους χαρακτήριζα καλογραμμένους και ενδιαφέροντες. Τα This Conversation is Over και How Do Ghosts Work? λειτουργούν άψογα, έχουν δομή prog metal hit ας μου επιτραπεί η έκφραση και πιστεύω ότι κερδίζουν τον ακροατή. Στο τελευταίο βρίσκει κανείς κάποια Leprous περάσματα και αναφορές, ενώ το à la Muse φωνητικό ξέσπασμα του στο κλείσιμο του κομματιού είναι από τις κορυφαίες στιγμές του δίσκου.

Το GOOD είναι αλήθεια ότι δεν περιέχει ούτε ένα κακό κομμάτι. Με την εξαίρεση όμως των δύο κομματιών που αναφέρθηκαν και διάσπαρτων σημείων στα υπόλοιπα κομμάτια, δεν μπορεί να ξεφύγει πάνω από το χαρακτηρισμό του “καλού”. Του λείπουν οι εντάσεις, τα tension / release σχήματα, οι  θεατρικές ερμηνείες και οι έντονες μελωδίες. Είναι δίσκος που δε θα απογοητεύσει τον ακροατή, αλλά νομίζω ότι μπροστά στον έντονο ανταγωνισμό τόσο της φετινής μουσικής χρονιάς, όσο και της εγχώριας σκηνής στην οποία ανήκει, κάπου χάνεται. Αξίζει να μην το προσπεράσει κανείς , αλλά μακροπρόθεσμα έχω την εντύπωση ότι δε θα κερδίσει τον ακροατή ώστε να επιστρέφει σε αυτό.

6.5 / 10

Τάσος Ποιμενίδης

2^η γνώμη

Οι Toehider είναι μια ιδιάζουσα περίπτωση μπάντας όπου η μουσική τους έχει μια καλώς εννοούμενη παραξενιά. Όπως κάποιοι άνθρωποι που κάνουν συνεχώς χαβαλέ και δε μπορούν με τίποτα να περιορίσουν τον εαυτό τους και να μπουν σε καλούπι. Είναι καλή αλλά για λίγο. Αυτό το πράγμα μου έφεραν στο μυαλό οι Toehider με το GOOD. Η μουσική τους κινείται στο ευρύτερο progressive metal, με ιδιαίτερη έμφαση στο ευρύτερο, όπου στη διάρκεια του δίσκου προσπαθούν να ενώσουν διαφορετικά είδη μουσικής, ακολουθώντας τη λογική των The Dear Hunter, χωρίς τη συνοχή και την ποιότητα όμως. Βέβαια υπάρχει το This Conversation Over, που είναι από τα ωραιότερα τραγούδια φέτος και η φωνή του Michael Mills που είναι το λιγότερο εντυπωσιακή και σώζουν κάπως την παρτίδα, αλλά δεν αρκούν για να κάνουν τον δίσκο υποφερτό. Προσωπικά απογοητεύτηκα, γιατί έχουν τις δυνατότητα να παράξουν κάτι πολύ καλύτερο, αλλά μάλλον πιστεύουν πως δεν έχει πλάκα να είσαι σοβαρός.

5 / 10

Γιάννης Βούλγαρης