Verbal Delirium @ KYΤΤΑΡΟ, 22-01-2017

Από τους Πάρη Γραβουνιώτη και Χρήστο Μήνο

Αττικό ψύχος και Κυριακή. Όταν αυτά τα δύο συνδυαστούν φαντάζουν ως ο χειρότερος δυνατός ανασταλτικός παράγοντας για να παρευρεθεί ένας ικανοποιητικός αριθμός ατόμων σε μία συναυλία. Κι όμως, στις 22 Ιανουαρίου στο Κύτταρο, την ημέρα που οι Αθηναίοι prog rockers Verbal Delirium διάλεξαν να μας παρουσιάσουν  την εξαιρετική τρίτη full-length δουλειά τους (οι κριτικές μας εδώ), πολύς κόσμος αποφάσισε να δώσει το παρών και να τιμήσει με την παρουσία του μία από τις πλέον ποιοτικές εγχώριες μπάντες του prog και όχι μόνο.

 Μόλις ένα τέταρτο μετά την προγραμματισμένη ώρα έναρξης και πιο συγκεκριμένα στις 20:45 (πολύ σωστή κίνηση για να προλάβει ο κόσμος τα μέσα μαζικής μεταφοράς), οι Verbal Delirium συνοδευόμενοι από το Νικήτα Κίσσονα των Methexis στην κιθάρα και στα δεύτερα φωνητικά ανέβηκαν στην σκηνή για να αποδώσουν το The Imprisoned Words Of Fear σε όλο του το μεγαλείο. Για περίπου μία ώρα, και με αιχμή του δόρατος τον τραγουδιστή και βασικό συνθέτη τους Jargon, ανέδειξαν όλες τις συνθέσεις και την πολυσυλλεκτικότητα του φετινού τους έργου. Από την σκοτεινή μελαγχολία του εναρκτήριου Words στο προσωπικό αγαπημένο Close To You που συνδυάζει το πιο σκληρό τους πρόσωπο με τις 70s καταβολές τους, και από το “παιχνιδιάρικο” Misleading Path στο εξαιρετικά heavy -στα όρια του prog metal- Images From A Grey World, οι Verbal απέδειξαν το πόσο σφιχτοδεμένοι και συμπαγείς είναι πάνω στο σανίδι, χωρίς τα ηχητικά μικροπροβλήματα στην αρχή να τους επηρεάζουν στον ελάχιστο. Η εντυπωσιακή ικανότητα της μπάντας να μεταδίδει τραγούδια όπως τα Fear και Ιn Μemory στις συνθήκες μιας συναυλίας και να διοχετεύει ενθουσιασμό στο κοινό χωρίς να αποκλίνει από τη στουντιακή εκτέλεση ήταν κάτι που εξέπληξε.

Η μουσική των Verbal Delirium μπορεί να χαρακτηριστεί ως περιπετειώδης με τους ρυθμούς να εναλλάσσονται: ένα σκληρό riff μπορεί να ακολουθείται από ένα πνευστό, το rock να συναντάει στη jazz. Η επιτυχία της μπάντας έγκειται στο ότι μπορεί να απελευθερώσει συναισθήματα, ακόμα και σε ένα αμύητο ακροατή, χωρίς να θυσιάζει το καλλιτεχνικό της όραμα στο βωμό της ευκολίας και οι ενορχηστρώσεις είναι αριστουργηματικά δομημένες και φιλόδοξες. Τα τραγούδια τους κουβαλούν την ηχώ του prog παρελθόντος, τη δυναμικότητα του rock και του metal, το ασυμβίβαστο πνεύμα της jazz ταυτόχρονα εκπέμπουν τις μελωδίες (ειδικότερα τα πλήκτρα) που αγγίζουν τη ψυχή του δέκτη του έργου τους. Δεν συναντάς τέτοιες μπάντες συχνά…

Όντως, η συνέχεια με τα τρία epics του δίσκου φυσικά ήταν εντυπωσιακή. Το χορταστικό The Decayed Reflection (A Verbal Delirium) με την funky εισαγωγή, τις μελωδικές του κορυφώσεις και το εντελώς symphonic prog δεύτερο μισό του αποδεικνύει το υψηλότατο συνθετικό τους επίπεδο. Οι εναλλαγές του ατμοσφαιρικού Fear στιγμάτισαν ακόμη ένα highlight της βραδιάς, ενώ το φινάλε με το πολύ ιδιαίτερο In Memory που συνδυάζει με άνεση το prog με το trip-hop και το metal στοιχείο, αποτύπωσε με τον πλέον πειστικό τρόπο το πόσο θεατρικός και σπουδαίος frontman είναι ο Jargon. Το πρώτο μέρος έκλεισε με ιδανικό τρόπο με τους Verbal να εισπράττουν το πιο ζεστό χειροκρότημα. Χωρίς να θέλουμε να αδικήσουμε τους εξαιρετικούς Νίκο Νικολόπουλο (πνευστά), Γιώργο Κυριακίδη (κιθάρα), Νίκο Τερζή (πλήκτρα) και Γιώργο Παγίδα (μπάσο), ιδιαίτερη μνεία αξίζει στο νέο τους drummer Βασίλη Αρμάο που απέδωσε τόσο καλά το υλικό τους που νόμιζες ότι βρίσκεται χρόνια στην μπάντα.

Έπειτα από ένα ολιγόλεπτο διάλειμμα, ανέβηκε στην σκηνή ο Jargon μαζί με το Νικήτα Κίσσονα, και αφού ο πρώτος ευχαρίστησε όλους όσους συνέβαλλαν στην δημιουργία του τελευταίου τους δίσκου απέδωσαν ακουστικά τρία κομμάτια. Η αρχή έγινε με το Reprise από το So Close And Yet So Far Away των VD, με το Νικήτα να αναλαμβάνει τα φωνητικά και τον Jargon να τον συνοδεύει με το πιάνο του, ενώ στην συνέχεια οι ρόλοι άλλαξαν με τον δεύτερο πίσω από το μικρόφωνο και τον πρώτο στην κιθάρα. Η διασκευή στο If I Could του Peter Hammill διόλου τυχαία δεν ήταν αφού η επιρροή του σπουδαίου Βρετανού είναι κάτι παραπάνω από εμφανής στο στυλ του Jargon. Το Lines On A Bust από το The Fall Of Bliss των Methexis έκλεισε εξαιρετικά αυτό το ξεχωριστό μίνι ακουστικό μέρος, χωρίς να πέφτουμε σε κατάθλιψη όπως λανθασμένα επεσήμανε ο Νικήτας!

Με την υπόλοιπη μπάντα να ξαναβγαίνει στην σκηνή, δεν γινόταν να μην εκπροσωπηθούν οι 2 προηγούμενες δουλειές των Verbal. Τα Ervelet / So Close And Yet So Far Away μας γύρισαν στον ήχο του ντεμπούτου τους, ενώ με το The Losing Game από το From The Small Hours Of Weakness, μία από τις πληρέστερες και κορυφαίες τους συνθέσεις, εντυπωσίασαν όλους τους παρευρισκόμενους. Το μελαγχολικό Sudden Winter υποτίθεται πώς θα μας έριχνε την διάθεση όπως μας προλόγισε ο Jargon, ωστόσο ένα τόσο εξαιρετικό κομμάτι δεν θα ήταν δυνατό να απουσιάζει από το set τους. Για κλείσιμο επέλεξαν το ανεβαστικό Dancing Generation από το ντεμπούτο τους, ένα κομμάτι που όμως μας είπαν οι ίδιοι τείνει να εξελιχθεί σε fan favorite.

Η συναυλία έλαβε τέλος εν μέσω αυθόρμητων χειροκροτημάτων με τον Jargon να ευχαριστεί τα παλιά μέλη της μπάντας και να παρουσιάζει τους νυν μουσικούς. Μία υπέροχη εμπειρία προοδευτικής μουσικής που δεν έχουμε τη τύχη να παρακολουθούμε συχνά από Έλληνες μουσικούς μας άφησε γλυκές αναμνήσεις και μας δημιούργησε τη βεβαιότητα πως παρακολουθήσαμε μια μπάντα που θα γίνει πολύ γνωστή στο μέλλον. Μέσα σε αποθέωση από τους σχεδόν 150 τυχερούς παρευρισκόμενους, οι 7 μουσικοί απέδειξαν ότι με όχημα το ταλέντο και την εργατικότητα μπορείς να πετύχεις σπουδαία πράγματα, ακόμη και στον progressive χώρο που δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στην μπουζουκοκρατούμενη Ελλάδα, παρά την σχετική του άνοδο τελευταία.

Είναι πραγματικά αξιοζήλευτο να γίνεται κάποιος κοινωνός μιας τέτοιας εμπειρίας που προσφέρεται από γηγενείς μουσικούς με τόσο ταλέντο. Η μπάντα απέδωσε το απαιτητικό υλικό του δίσκου που κινείται με χαρακτηριστική άνεση στο προοδευτικό rock και ενίοτε στο metal αλλά και την jazz με τρόπο αψεγάδιαστο και με πολλή ζωντάνια. Απόδειξη φυσικά του βαθμού που το κυνηγάνε και εκτός συνόρων αποτελεί η μία επιβεβαιωμένη εμφάνιση επί αγγλικού εδάφους στις 19 Μαρτίου, καθώς και τρεις που ανακοίνωσαν εσχάτως (HRH στην Ουαλία, Μάντσεστερ, Λονδίνο και Ρότερνταμ). Συγκροτήματα του επιπέδου των Verbal Delirium φυσικά αξίζουν την στήριξη όλων των φίλων του προοδευτικού ήχου.  

Φωτογραφίες: Άννα Δεσποτίδη, Πάνος Μοσχογιαννάκης (Rule Of Thirds Photography)