Από τον Πάρη Γραβουνιώτη
Το κυριακάτικο βροχερό βράδυ της 27ης Νοεμβρίου μας επιφύλασσε ένα εξαιρετικό live από 2 εγχώριες μπάντες που θα έλεγε κανείς ότι βρίσκονται στα δημιουργικά τους ντουζένια. 
Οι Methexis με το περσινό “Suiciety” (οι κριτικές μας εδώ) και οι Borderline Syndrome με το φετινό τους “Synapses” EP (οι κριτικές μας εδώ) έχουν δηλώσει βροντερό παρόν στην prog κοινότητα και σίγουρα πρέπει να ακουστούν περισσότερο εντός και εκτός Ελλάδος και να στηριχτούν από τον -μικρό μέχρι σήμερα η αλήθεια είναι- πυρήνα των φίλων του είδους.
Ας μην μακρηγορούμε όμως άλλο και ας περάσουμε στα γεγονότα. Λίγο πριν την προκαθορισμένη ώρα έναρξης της συναυλίας καταφτάσαμε στο Six d.o.g.s. και μετά από μερικές κουβέντες με κάποια φιλικά πρόσωπα μπήκαμε στον συναυλιακό χώρο. Με κάποια σχετική καθυστέρηση 50 λεπτών ανέβηκαν στην σκηνή ο Νικήτας Κίσσονας και η παρέα του. Οι Αθηναίοι prog rockers ξεκίνησαν το set τους με δύο επιλογές από τον πρώτο τους δίσκο “The Fall Of Bliss”. Αν και στην αρχή υπήρχαν μερικά προβληματάκια στον ήχο, κυρίως στο πειραματικό “Track The Saviours”, από το “Eradicated Will” και μετά όλα άλλαξαν προς το καλύτερο, έχοντας έτσι την ευκαιρία να ακούσουμε στην εντέλεια μία από τις κορυφαίες τους συνθέσεις. Το υπόλοιπο set, όπως μας προλόγισαν οι ίδιοι, θα αποτελούταν από κομμάτια του δεύτερου δίσκου τους. Η θεατρικότητα του Νικήτα καθώς και το τεχνικό επίπεδο και η χημεία όλης της μπάντας αποτυπώθηκαν τέλεια στο “Sunlight”, ένα εξαιρετικό symphonic prog κομμάτι όπου αντανακλάται το πνεύμα των Genesis πάντα όμως μέσα από το έντονο προσωπικό πρίσμα των Methexis. Η έντονη μελωδικότητα και συναισθηματικότητα του “The Relic” που ακολούθησε συγκίνησε το κοινό, ενώ για κλείσιμο διάλεξαν δύο κομμάτια αρκετά διαφορετικά μεταξύ τους. Το “Remember, Fear’s A Relic” με τον funky n’ groovy ρυθμό και τις 80s-era King Crimson πινελιές του ζέστανε τους παρευρισκόμενους, όμως ήταν το “Prey’s Prayer” αυτό που κατάφερε να μαγνητίσει όλα τα βλέμματα, και κυρίως το καταπληκτικό κιθαριστικό solo του Νικήτα Κίσσονα.
Μετά από 45 περίπου λεπτά οι Methexis μας αποχαιρέτισαν δίνοντας την σκυτάλη στους Borderline Syndrome. Έχοντας κυκλοφορήσει ήδη έναν πολύ καλό δίσκο πριν τέσσερα χρόνια με τίτλο “stateless”, στο διάστημα που μεσολάβησε φαίνεται πως μπήκαν στον πάγο. Ευτυχώς για εμάς αυτό ήταν προσωρινό, μιας και πλέον έχουν επανέλθει ως instrumental κουαρτέτο χωρίς την τραγουδίστρια του ντεμπούτου τους Σοφία Σαρρή και με το αψεγάδιαστο φετινό EP τους φαίνεται πως επέστρεψαν για να μείνουν.
Χωρίς την παραμικρή χρονοτριβή και την ώρα να έχει πάει 22:50 οι Αθηναίοι progsters μας έπιασαν κατευθείαν από τον σβέρκο με το “Internalize” που ανοίξει και την φετινή τους δουλειά. Με έναν ήχο στακάτο, ογκώδη και πεντακάθαρο, οι Borderline Syndrome μας πέρασαν μέσα από 10 λεπτά όλο το φάσμα των επιρροών τους. Αμέτρητες αλλαγές ρυθμών, post rock riffing, jazz και prog metal πινελιές, όλα φιλτραρισμένα μέσα από μία έντονη διάθεση πειραματισμού. Στο ίδιο πνεύμα, ίσως ακόμη πιο heavy και experimental, το “La Fiesta Musical” που ακολούθησε. Οι πρώτες μου εντυπώσεις επικεντρώθηκαν στο πόσο εξαιρετικοί μουσικοί είναι τα παιδιά.
Ωστόσο, αυτό που με εντυπωσίασε ήταν το δέσιμο που έχουν και το πάθος που έβγαζαν, αρκεί κάποιος να έβλεπε τα βλέμματα που αντάλλαζαν μεταξύ τους όταν απέδιδαν στο μάξιμουμ το απαιτητικό τους υλικό. Συνέχεια στο set με μια διασκευή από το “Carheart” των Νορβηγών avant-garde metallers Virus. Το “Road” αποδείχτηκε ιδανική επιλογή όχι μόνο λόγω ύφους, αλλά και λόγω του ορχηστρικού του χαρακτήρα. Το εξαιρετικό και συνάμα παρανοϊκό “Shock Doctrine” αποτέλεσε και τον μοναδικό εκπρόσωπο του πρώτου τους δίσκου. Για φινάλε επέλεξαν το “Garden Massive Toy”, το τελευταίο και πιο μακροσκελές κομμάτι του φετινού “Synapses”. Με πυξίδα τη μελωδικότητα και τον avant-garde χαρακτήρα που τους διακρίνει, έκλεισαν μοναδικά την εμφάνισή τους.
Ωστόσο το κάλεσμα του Νικήτα Κίσσονα στην σκηνή προμήνυε μια μικρή έκπληξη για όλους τους παρευρισκόμενους. Το όλο σκηνικό μύριζε διασκευή και, για να ευλογήσω τα γένια μου, κατάφερα να μαντέψω την επιλογή συγκροτήματος! Οι πρώτες νότες του “Level Five” από το “The Power To Believe” των prog θρύλων King Crimson ήταν η αφορμή για το πρώτο αυθόρμητο χαμόγελο και η αποστομωτική του συνέχεια ο λόγος για ένα εντυπωσιακό φινάλε. Μία συνολικά αψεγάδιαστη prog συναυλία από δύο σχήματα που με οδηγό ένα εξαιρετικό παρόν φαίνεται να προδιαγράφουν ένα ακόμη πιο σπουδαίο μέλλον. Και στις επόμενές τους εμφανίσεις εκεί θα είμαστε.
Φωτογραφίες: Άννα Δεσποτίδη, Πάνος Μοσχογιαννάκης (Rule Of Thirds Photography)
Κάντε το πρώτο σχόλιο