Borderline Syndrome – Synapses [EP]

Intro: Dimitris Kaltsas
06 / 07 / 2016

Although nowadays the freedom of artistic expression is infinite, there are many bands that choose the security of the genre they serve without separating from the standards of their idols and the repeating patterns, a fact that inevitably leads to a deterministic approach.

Borderline Syndrome from Athens are far from belonging to the aforementioned category. They are incompatible experimenters and their music includes many different elements (from prog and math-rock to metal and jazz) and experimental expression with absolutely personal style. Their debut, Stateless, was our first acquaintance with the band, which now continues as an instrumental quartet without Sofia Sarri, their singer, who nevertheless appeared in a recent concert of the band.

This year’s EP Synapses marks a prescribed change of course that couldn’t but attract our interest.

[bandcamp width=630 height=120 album=1062138688 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Eclectic musical synapses

In their second effort, the EP Synapses, the Athenians Borderline Syndrome offer us a musical proposal with a strong personal stamp. Of course, an essential prerequisite to succeed in this is the selective approach, which, in our case, is consistent with cerebrality, but also with broad imagination.

From the first few minutes of the opening track Internalize, we realize that we are dealing with a band that is plunging enthusiastically in the labyrinthine refuge of music. The archetypal math-rock style of artists such as Don Caballero with the sharp, but so melodious musical themes, is curbed by a clear progressive rock direction, which brings to mind King Crimson of Red era. Furthermore, the technical excellence of the four musicians is such that they do not hesitate to integrate jazz / fusion elements as well. As a matter of fact, the entire Synapses was recorded live and it should be emphasized that the production preserves this vibrant feeling.

However, the most penetrating component found in all three lengthy compositions of Synapses is the heavy guitars that blend in a balanced way with the overall eclectic approach of the band, adding dynamism. Listen, for example, to the finale of Internalize or the dark riffs that dominate La Fiesta Musical. Bands like Pelican or even Tool represent a constant reference.

Borderline Syndrome manage to be worthy of their paranoid name, since in their EP of about half an hour duration, they combine complexity moments that cause vertigo to the listener, fragments of smooth jazzy post-rock and aggressive metal climaxes. Eventually, the decision to switch to exclusively instrumental music was the right one, as the steps achieved in relation to their debut are numerous and important. Perhaps, the only drawback is their underground attachment to classic post-rock structures, from which, however, I think they will quickly get rid of, especially if they invest in their improvisational capabilities and creative imagination. Their second full-length album is anticipated with great interest.

7.5 / 10

Nikos Filippaios

2^nd opinion 

Synapsis surprises positively especially those who had listened to the (good enough) Stateless. The purely instrumental direction of the band seems to be absolutely in favor of the mood for experimentation by the four musicians. In the three tracks of the EP, the team spirit of the band is evident, as well as the surprisingly high level of technique. The progressive element is greatly underlined, while the style is transformed from atmospheric post / math-rock to the fiery progressive rock of King Crimson, with jazz colour and metal outbursts. The result is more than successful and the new path chosen by Borderline Syndrome is rough, but leads to much more ambitious destinations only deserved by such good musicians.

8 / 10

Dimitris Kaltsas

Εισαγωγή: Δημήτρης Καλτσάς
06 / 07 / 2016

Αν και σήμερα η ελευθερία καλλιτεχνικής έκφρασης είναι ανεξάντλητη, πολλές είναι οι μπάντες που επιλέγουν την ασφάλεια ενός είδους το οποίο υπηρετούν χωρίς να αποχωρίζονται τα πρότυπα των ινδαλμάτων τους και την επανάληψη προτύπων που μοιραία οδηγεί σε ετεροκαθορισμό.

Οι Borderline Syndrome από την Αθήνα κάθε άλλο παρά ανήκουν στην παραπάνω κατηγορία, όντας ασυμβίβαστοι πειραματιστές. Η μουσική τους περιλαμβάνει πολλά διαφορετικά στοιχεία (από prog και math-rock έως metal και jazz) και πειραματική έκφραση με απόλυτα προσωπικό ύφος. Το ντεμπούτο τους Stateless ήταν η πρώτη γνωριμία μας με την μπάντα, που πλέον συνεχίζει ως ορχηστρικό κουαρτέτο χωρίς την τραγουδίστρια Σοφία Σαρρή που ωστόσο εμφανίστηκε σε πρόσφατη συναυλία της μπάντας (κλικ).

Το φετινό EP Synapses σηματοδοτεί μια προδιαγραφόμενη αλλαγή πορείας που δε γίνεται να μην προσελκύει το ενδιαφέρον μας.

[bandcamp width=630 height=120 album=1062138688 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Εκλεκτικές μουσικές συνάψεις

Στη δεύτερη δισκογραφική τους δουλειά, το EP με τίτλο Synapses, οι Αθηναίοι Borderline Syndrome βάζουν τα δυνατά τους για μία μουσική πρόταση με έντονη προσωπική σφραγίδα. Φυσικά απαραίτητη προϋπόθεση για να κατορθώσουν κάτι τέτοιο είναι η εκλεκτική προσέγγιση, η οποία στην περίπτωση μας συμβαδίζει με την εγκεφαλικότητα, αλλά και μια πλατειά φαντασία.

Ήδη από τα πρώτα λεπτά της εναρκτήριας σύνθεσης Internalize συνειδητοποιούμε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα συγκρότημα που χώνεται με ενθουσιασμό στο λαβυρινθώδες καταφύγιο της μουσικής. Το αρχετυπικό math-rock στιλ καλλιτεχνών όπως η Don Caballero με τα κοφτερά, αλλά τόσο μελωδικά μουσικά θέματα χαλιναγωγείται από μία σαφή progressive rock κατεύθυνση, η οποία φέρνει στο νου τους King Crimson εποχής Red. Ακόμα, η τεχνική αρτιότητα των τεσσάρων μουσικών που απαρτίζουν τους Borderline Syndrome είναι τέτοια, που δεν διστάζουν να εντάξουν και jazz/ fusion στοιχεία. Μάλιστα, ολόκληρο το Synapses είναι ηχογραφημένο live και πρέπει να τονιστεί ότι η παραγωγή διασώζει αυτή τη ζωντανή αίσθηση.

Ωστόσο, το πιο οξύ συστατικό που συναντάμε στις τρεις μακροσκελείς συνθέσεις του Synapses είναι οι heavy κιθάρες που δένουν ισορροπημένα με τη γενικότερη εκλεκτική προσέγγιση της μπάντας, προσθέτοντας δυναμισμό. Ακούστε, για παράδειγμα, το φινάλε του Internalize ή τα σκοτεινά riffs που κυριαρχούν στο La Fiesta Musical. Σχήματα όπως οι Pelican, ακόμα και οι Tool αποτελούν σταθερά σημεία αναφοράς.

Οι Borderline Syndrome καταφέρνουν να σταθούν αντάξιοι του παρανοϊκού τους ονόματος, καθώς στη μισή περίπου ώρα διάρκειας του EP συνδυάζουν στιγμές πολυπλοκότητας που προκαλούν ίλιγγο στον ακροατή, αποσπάσματα ενός μειλίχιου jazzy post-rock και οργισμένες metal κορυφώσεις. Τελικά, η απόφαση να στραφούν σε αποκλειστικά ορχηστρική μουσική τους δικαίωσε, καθώς τα βήματα που έχουν καταφέρει σε σχέση με ντεμπούτο τους είναι πολλά και σημαντικά. Το μόνο ίσως μειονέκτημα τους είναι κάποια υπόγεια προσκόλληση σε κλασικές post-rock δομές, από τις οποίες όμως θεωρώ πως γρήγορα θα απαλλαχτούν, ειδικά αν επενδύσουν στις αυτοσχεδιαστικές του δυνατότητες και στη δημιουργική τους φαντασία. Επομένως, το δεύτερο full-length τους αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον.

7.5 / 10

Νίκος Φιλιππαίος

2^η γνώμη 

Το Synapses εκπλήσσει θετικά κυρίως όσους είχαν ακούσει το (αρκετά καλό) Stateless. H αμιγώς instrumental κατεύθυνση της μπάντας φαίνεται να ευνοεί απόλυτα τη διάθεση πειραματισμού των τεσσάρων μουσικών. Στα τρία κομμάτια του EP είναι έκδηλο το πνεύμα ομαδικότητας εντός της μπάντας και το εντυπωσιακά υψηλό επίπεδο τεχνικής και των τεσσάρων. Το προοδευτικό στοιχείο είναι πολύ αυξημένο, ενώ το ύφος μεταλλάσσεται από ατμοσφαιρικό post/math-rock στο αψύ progressive rock των King Crimson, με jazz χρώμα και metal εκρήξεις. Το αποτέλεσμα είναι παραπάνω από επιτυχές και ο νέος δρόμος που επέλεξαν οι Borderline Syndrome είναι μεν δύσβατος, αλλά οδηγεί σε πολύ πιο φιλόδοξους προορισμούς που αξίζουν μόνο σε τόσο καλούς μουσικούς.

8 / 10

Δημήτρης Καλτσάς