By Dimitris Kaltsas
Translation: Alexandros Mantas
2018 is gone now, we posted our lists with our favourite albums and everybody in Progrocks.gr had a pretty good time discussing, analyzing and commenting. Having said that, there’s one more annual ritual: spotting the most remarkable albums, from the underground prog scene mainly, which were overlooked or they simply fell through the cracks. In the prog genre there is a healthy dose of them every year and 2018 -curiously, perhaps- topped all the previous ones. The venture began in 2016 with ten albums (click) and in 2017 they were… 7.5 (click)! This year it was harder than ever, but I tried to restrict myself to only ten releases.
(The albums are presented in chronological order.)
Mile Marker Zero – The Fifth Row
[Self-released]
Granted, the music of Mile Marker Zero is off the underground track, the production is stellar and chances are their music will reach a wider audience, yet the fact that they fly under the radar from the best part of the audience they mean to reach classifies them into the aforementioned category (probably not for long). With the bassist as the sole line-up change compared to their debut album nine years ago (the EP The Hunted was released before that), the style of the band remains unaltered but composition-wise the quintet from New Haven, Connecticut is evidently more mature. What impresses most in The Fifth Row is the irresistible flow of the album and the masterful alternations of the fifteen (!) songs that straddle progressive with alternative rock grafted with sophisticated metal elements. One of the most enjoyable releases of the year, which deserves the attention of the fans of modern prog sound.
[bandcamp width=100% height=120 album=3970101817 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Ring van Möbius – Past the Evening Sun
[Apollon Records / ARP011CD]
The rise of retro-prog scene in Scandinavia offered us wonderful albums like the recent releases of Wobbler, All Traps on Earth and Malady among others. Ring van Möbius from Karmøy, Norway describe their music as “progressive rock straight from 1971, but made today” and they are dead right. Their strong attachment to the analog sound repays and the three tunes of their debut album ooze with worshipped things from the past, but also creative inspiration. The main feature of the music that Thor Erik Helgesen, Håvard Rasmussen and Dag Olav Husås compose, is the absence of the guitar and the dominating role of the keyboards (Hammond, Fender Rhodes, Clavinet, Moog, Analogue Synthesiser) which remind us is various ways the glorious days of prog. Their main influences are clearly Van der Graaf Generator and to a lesser extent the early King Crimson whereas the dark atmosphere nods to Scandinavian 70s bands. With the mediocre vocals as the sole niggle, the magnificent melodies that parade in Past the Evening Sun will enthuse the die-hard fans of 70s prog.
PinioL – Bran Coucou
[Dur Et Doux / DD-022]
PinioL hail from Lyonnais of France and they were formed through the collaboration of members from bands ni and PoiL. Bran Coucou is their debut album and we would be selling it short by saying that their music simply breaks the avant-prog boundaries. The seven-member band combines the math attitude of the chaotic intricate parts with the solid rhythm section (two bass players and two drummers!), guitar-walls (with “only” two guitarists), unpredictable dynamics, almost autistic, repetitive vocals (sung in Japanese?) and unfaltering brutal-prog aggressiveness from the get-go. This very album is not simply up there with the best of 2018, it is unparalleled. Probably the most amazing fact is that PinioL pull off to impress and engage those who can bear them, without shutting out the possibility that this uninterrupted aggressiveness encompasses or stems from humour. The only certainty is that no one can take an album like Bran Coucou lightly.
[bandcamp width=100% height=120 album=199926154 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Grill – The Eternal Presence
[Self-released]
How would a modern album with one foot on prog rock and the other on jazz/fusion with influences that include even 90s prog metal strike you? The first full-length album by Grill from Sydney, Australia is undoubtedly one of the most interesting debut releases in 2018. According to the band, The Eternal Presence is a concept album regarding a journey of comprehension about the peace between man and nature. Truth be told, the concept didn’t appeal to me that much, but the music came as a very pleasant surprise. The level of the compositions is very high while the jammings and the technical skills of all members are impressive. The guitar duo of Andres Rodriguez and Jarrah Dhyan is stunning to say the least while the voice of bassist Robert Mouat soars in the stratosphere. I get the impression that their style is not crystallized yet, but their talent and the way they mix the elements they have opted to use suffice to expect great things from them down the line.
[bandcamp width=100% height=120 album=3326515564 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Alco Frisbass – Le Bateleur
[Fading Records / FAD027]
Three years after their self-titled debut album, the trio of Fabrice “Chfab” Chouette, Frédéric Chaput and Patrick “Paskinel” Dufour has returned with the contribution of Jean Luc and Thierry Payssan and Archimede De Martini. Le Bateleur picks up from where the French band had left off on their debut album. The artwork, the structures and the style of the songs are very similar or identical. In the five long compositions, the much-adored, adventurous and dark Canterbury sound is delivered in a magnificent symphonic fashion. The easily digestible melodies are eliminated to a greater extent compared to Alco Frisbass, but the same goes for anything superfluous and wearisome (not a mean feat in this particular music). The developments are fascinating and will enthuse every prog fan, no two ways about that. Most important is that even though the songs of the album stand in their own right, the album goes by in a flash and it is a wonderful 44-minute experience.
[bandcamp width=100% height=120 album=437151123 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Karmic Juggernaut – The Dreams That Stuff Are Made Of
[Self-released]
The debut album of Karmic Juggernaut is one more reason for every prog fan to feel optimistic about the future of this music on every level. This is because their music is stunningly versatile and bristling with so much energy that leaving you cold even from the first listen is no-go, even though the clarification of their intentions is not exactly an easy task (which is not necessarily a negative thing). The combination of art-rock, funk, psychedelia, jazz-rock, vintage and brutal prog with latin elements, surf rock and disco through an avant-prog prism fascinates and has numerous surprises in store, nodding to a creative coexistence of Mr. Bungle, The Mars Volta, Frank Zappa, Yes, Gong and everything in between! The guitar duo of Randy Preston and James McCaffrey is riveting, the rhythm section of Cody McCorry (bass) and Kevin Grossman (drums) is inspired as it gets while the beautiful vocals of Daimon Santa Maria take the final outcome to the next level. Topping it all is that they achieved that at such a young age with potential for greater things in the future.
[bandcamp width=100% height=120 album=3049937231 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Regal Worm – Pig Views
[Uranium Club / UCV92003]
The return of the multi-instrumentalist Jarrod Gosling (Henry Fool, I Monster, Skywatchers) with his primary creative vehicle meant one of the most interesting prog albums of the year which probably outshines even the debut album of Regal Worm, Use and Ornament (2013). With the vintage keyboards as their main mean of expression, Gosling achieves to create a peculiar and smooth outcome with masterful arrangements free of prominent stylistic outbreaks which impresses both composition- and aesthetic-wise. The music of Regal Worm, though it is a purely prog album, sounds far from any other band. The Canterbury approach is surely evident (the Caravan influences are simply stunning) but it is mainly the way that these influences mix with pop vocal -or not- melodies, the nearly dancing feel in many parts, the sophisticated usage of wind instruments, the imposing atmosphere and the ambient plainness which regularly creeps in that make Pig Views one of the most interesting albums of the last few years.
[bandcamp width=100% height=120 album=2962792069 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Zevious – Lowlands
[Nefarious Industries / NEF-34]
Five solid years after the impressive Passing Through the Wall, the trio from New York strikes back with their fourth album that consolidates them in the avant-prog firmament, though it is not necessarily their magnum opus. The band abandoned Cuneiform Records when the label announced that it will refrain from releasing any more albums to join Nefarious Industries and Lowlands deserves to be checked out by those who are interested in the mixture featuring RIO, metal, doom, jazz and post-rock that Mike Eber (Smother Party – guitar), Johnny DeBlase (Sabbath Assembly, Many Arms – bass) and Jeff Eber (Dysrhythmia – drums) come up with. The hard-absorbed, the merciless riff-barrage, the unusual rhythms, the constant pressure that recalls a bomb raid is absolutely certain that will excite every fan of the contemporary avant-prog metal scene and most notably the enthusiasts of the current underground scene of New York. The seven even and carefully-crafted songs, plus the wonderful cover by the hand of Bryan Olson render the exclusive vinyl edition of Lowlands totally luring.
[bandcamp width=100% height=120 album=363069017 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Overhead – Haydenspark
[Self-released]
Six years after Of Sun And Moon, the Finnish are back with their fifth full-length album. Haydenspark stuns with the magnificent cover of Alex Keskitalo and fortunately the musical content does not fall short. Once more, the music of Overhead is based on separate pieces with simple structure which are enriched with wondrous ideas and melodies that literally stick to mind (consider Count Your Blessings). What sets the band apart from the other contemporary prog bands is their style. The unique combination of alternative grunge rock (verging from time to time on the borders of metal) with progressive rock, even with its traditional sense, sounds unpretentious although it merges two seemingly different worlds with their own strict rules and technical outlet. The meaty vocals and soft melodies from Alex Keskitalo’s flute complement each other beautifully while every Overhead release is a reason to relish the marvelous playing of Jaakko Kettunen on the guitar, one of the most underrated shredders of our time.
[bandcamp width=100% height=120 album=4154508239 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Keor – Petrichor
[Self-released]
The debut album of Keor entitled Hive Hind (2016) had gone unnoticed from most listeners, but this could not happen with Petrichor. For those who don’t know, Keor is the one-man project of French multi-instrumentalist Victor A. Miranda-Martin. This reason alone makes the achievements of Petrichor even more impressive. The most stunning element of the five epics is probably the stellar arrangements, the astute and unpretentious style changes and the evident majestic aura which is totally justified. All of the above, mind you, stem from a single mind and performer in vocals, guitars, keyboards, samples and of course the production and mix. Here, symphonic prog and prog metal alternate the dominating role with ambient rock and psychedelic-like folk in a soundtrack-ish outcome, imposing atmosphere, orchestral recitation and vocal melodies that nod to Steven Wilson. Petrichor is a fascinating, fairy-tale journey that every fan of old and new prog alike will enjoy.
[bandcamp width=100% height=120 album=988615852 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Από τον Δημήτρη Καλτσά
Μετάφραση: Αλέξανδρος Μαντάς
Το 2018 πέρασε, οι λίστες μας για τη χρονιά δημοσιεύτηκαν και όλοι μας στο Progrocks.gr το απολαύσαμε δεόντως με συζητήσεις, αναλύσεις, σχόλια κ.ο.κ. Πέραν αυτών, όμως, η αρχή κάθε νέου έτους περιλαμβάνει μία αγαπημένη συνήθεια: το ξεδιάλεγμα των πιο αξιόλογων δίσκων που αδικήσαμε ή δεν προλάβαμε να παρουσιάσουμε, κυρίως από τον underground χώρο. Στο prog ιδίωμα τέτοιοι δίσκοι είναι πολλοί κάθε χρόνο και μέσα στο 2018 ήταν -περιέργως ίσως- πολύ περισσότεροι απ’ ό,τι κάθε χρόνο. Το εγχείρημα αυτό ξεκίνησε το 2016 με 10 albums (κλικ) και το 2017 με… 7.5 επιλογές (κλικ). Φέτος η επιλογή ήταν πιο δύσκολη, αλλά στόχος ήταν να περιοριστώ στα 10.
(Η σειρά ακολουθεί την ακριβή ημερομηνία κυκλοφορίας.)
Mile Marker Zero – The Fifth Row
[Self-released]
Μπορεί η μουσική των Mile Marker Zero να μην ακούγεται καθόλου underground, η παραγωγή τους να είναι εξαιρετική και ο ήχος τους να έχει βάσιμες φιλοδοξίες να βρει αποδοχή από ευρύτατο ακροατήριο, ωστόσο το γεγονός πως αγνοούνται από μεγάλη μερίδα του κοινού στο οποίο απευθύνονται τους κατατάσσει σε αυτή την κατηγορία (πιθανότατα όχι για πολύ ακόμα). Με μοναδική αλλαγή από το προ εννέα ετών ντεμπούτο τους (είχε προηγηθεί και το EP The Hunted το 2006) αυτή στη θέση του μπασίστα, το ύφος της μπάντας είναι το ίδιο, αλλά συνθετικά το κουιντέτο από το New Haven, Connecticut είναι φανερά πιο ώριμο. Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο του The Fifth Row είναι η ακαταμάχητη ροή του δίσκου και οι αριστοτεχνικές εναλλαγές των 15 (!) κομματιών που συνδυάζουν το progressive με το alternative rock, μπολιάζοντάς τα πανέξυπνα με metal στοιχεία. Ένα από τα πιο ευχάριστα ακούσματα της χρονιάς που πέρασε, αξίζει να μην περάσει απαρατήρητο από κάθε οπαδό του σύγχρονου prog ήχου.
[bandcamp width=100% height=120 album=3970101817 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Ring van Möbius – Past the Evening Sun
[Apollon Records / ARP011CD]
Η άνοδος της retro-prog σκηνής στη Σκανδιναβία τα τελευταία χρόνια μας έχει χαρίσει υπέροχα albums όπως τα πρόσφατα των Wobbler, All Traps on Earth, Malady κ.ά. Οι Ring van Möbius από το Karmøy της Νορβηγίας περιγράφουν τη μουσική τους ως «progressive rock από το 1971, αλλά παιγμένο σήμερα» και έχουν απόλυτο δίκιο. Η προσκόλλησή τους στον αναλογικό ήχο αποδίδει τα μέγιστα και τα τρία κομμάτια του ντεμπούτου τους αναβλύζουν λατρεμένη παλαιότητα αλλά και δημιουργικό οίστρο. Το κύριο χαρακτηριστικό της μουσικής των Thor Erik Helgesen, Håvard Rasmussen και Dag Olav Husås είναι η απουσία κιθάρας και ο απόλυτα πρωταγωνιστικός ρόλος των πλήκτρων (Hammond, Fender Rhodes, Clavinet, Moog, Analogue Synthesiser) που μας θυμίζουν ποικιλοτρόπως τις ένδοξες ημέρες του prog ιδιώματος. Η κυριότερη επιρροή εδώ είναι ξεκάθαρα οι Van der Graaf Generator και λιγότερο οι πρώιμοι King Crimson, ενώ η σκοτεινή ατμόσφαιρα παραπέμπει σε σκανδιναβικές μπάντες. Με μοναδική ένσταση τα μέτρια φωνητικά, οι εξαιρετικές μελωδίες που παρελαύνουν στο Past the Evening Sun είναι αρκετές για να ενθουσιάσουν τους αμετανόητους λάτρεις των 70s.
PinioL – Bran Coucou
[Dur Et Doux / DD-022]
Οι PinioL από τη Λυών της Γαλλίας προέκυψαν από σύμπραξη των μελών των ni και PoiL. Το Bran Coucou είναι το πρώτο τους album και θα ήταν υποεκτίμηση αν απλώς λέγαμε ότι η μουσική τους ξεφεύγει από τα avant-prog στεγανά. Το επταμελές σχήμα συνδυάζει τον math χαρακτήρα απειροεναλασσόμενων στριφνών μέτρων με ογκώδες ρυθμικό section (δύο μπασίστες και δύο ντράμερ!), κιθαριστικά τείχη (με μόλις δύο κιθαρίστες), απρόβλεπτες δυναμικές, σχεδόν αυτιστικά επαναλαμβανόμενα φωνητικά (με στίχους στα ιαπωνικά;) και αμείωτη brutal-prog αγριάδα που επιβάλλεται από το πρώτο δευτερόλεπτο. Ο συγκεκριμένος δίσκος δεν στέκεται απλώς ψηλά ανάμεσα στις υπόλοιπες κυκλοφορίες του 2018, αλλά δεν μοιάζει και με κανέναν άλλο. Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο πιθανότατα είναι ότι οι PinioL καταφέρνουν να εντυπωσιάσουν και να κεντρίσουν το ενδιαφέρον όσων τους αντέξουν διατηρώντας ανοικτό το ενδεχόμενο αυτή η αδιάκοπη επιθετικότητά τους να εμπεριέχει ή και να πηγάζει από χιούμορ. Το βέβαιο είναι ότι κανένας δεν μπορεί να πάρει έναν δίσκο σαν το Bran Coucou στα αστεία.
[bandcamp width=100% height=120 album=199926154 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Grill – The Eternal Presence
[Self-released]
Πώς θα σας φαινόταν ένας σύγχρονος δίσκος που να πατάει με το ένα πόδι στο prog rock και με το άλλο στο jazz / fusion με επιρροές που φτάνουν στο ύφος του prog metal των 90s; Το πρώτο full-length album των Grill από το Σίδνεϋ της Αυστραλίας ήταν αναμφισβήτητα ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ντεμπούτα του 2018. Με βάση την ίδια την μπάντα, το The Eternal Presence είναι concept για ένα ταξίδι κατανόησης της γαλήνης μεταξύ ανθρώπου και φύσης. Για να είμαι ειλικρινής, ως concept δεν με άγγιξε τόσο, αλλά ως δίσκος και κομμάτια αποτέλεσε μία πολύ ευχάριστη έκπληξη. Το συνθετικό επίπεδο είναι πολύ υψηλό, ενώ τα jammings και το τεχνικό επίπεδο όλων των μελών είναι εντυπωσιακά. Το κιθαριστικό δίδυμο των Andres Rodriguez και Jarrah Dhyan είναι επιεικώς καταπληκτικό, ενώ η φωνή του μπασίστα Robert Mouat αγγίζει δυσθεώρητα ύψη. Έχω την αίσθηση πως το ύφος τους δεν έχει διαμορφωθεί απόλυτα ακόμα, αλλά το ταλέντο τους και ο τρόπος που αναμιγνύουν τα στοιχεία που έχουν επιλέξει είναι αρκετά για να περιμένουμε πολύ μεγάλα πράγματα από αυτούς.
[bandcamp width=100% height=120 album=3326515564 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Alco Frisbass – Le Bateleur
[Fading Records / FAD027]
Τρία χρόνια μετά το ομώνυμο ντεμπούτο τους, το τρίο των Fabrice “Chfab” Chouette, Frédéric Chapu και Patrick “Paskinel” Dufour επανήλθε με τη συμβολή των Jean Luc και Thierry Payssan και Archimede De Martini. Το Le Bateleur συνεχίζει από εκεί που είχε σταματήσει το γαλλικό σχήμα στην παρθενική του κυκλοφορία. Το artwork, οι δομές, όσο και το ύφος των κομματιών είναι όμοια ή και απαράλλαχτα. Στις πέντε εκτενείς συνθέσεις τους, ο λατρεμένος περιπετειώδης και σκοτεινός Canterbury ήχος αποδίδεται με υπέροχη συμφωνική εκφορά. Οι ευκολομνημόνευτες μελωδίες απουσιάζουν σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ ό,τι στο Alco Frisbass, αλλά αυτό που επίσης απουσιάζει είναι οτιδήποτε περιττό και κουραστικό (και δεν είναι πάντα εύκολο αυτό στη συγκεκριμένη μουσική). Οι αναπτύξεις είναι συναρπαστικές και αναμφισβήτητα απόλυτα ικανές να ενθουσιάσουν κάθε οπαδό του prog ήχου. Το σημαντικότερο δεν είναι ότι αν και τα κομμάτια είναι αυτούσιες μουσικές οντότητες, ο δίσκος ρέει ταχύτατα και αποτελεί ένα υπέροχη ηχητική εμπειρία 44 λεπτών.
[bandcamp width=100% height=120 album=437151123 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Karmic Juggernaut – The Dreams That Stuff Are Made Of
[Self-released]
Το ντεμπούτο των Karmic Juggernaut αποτελεί άλλον ένα λόγο να αισιοδοξεί κανείς για το μέλλον του prog σε όλα τα επίπεδα. Κι αυτό, γιατί η μουσική τους είναι τόσο εντυπωσιακά πολύπλευρη και γεμάτη ενέργεια που είναι αδύνατον να την αγνοήσει κανείς από την πρώτη ακρόαση, αν και η αποσαφήνιση των προθέσεών τους δεν είναι ακριβώς εύκολη (το οποίο δεν είναι κατ’ ανάγκη αρνητικό βέβαια). Ο συνδυασμός art-rock, funk, ψυχεδέλειας, jazz-rock, κλασικού και brutal prog με στοιχεία latin, surf rock και disco υπό ένα κυρίαρχο avant-prog πρίσμα συναρπάζει και επιφυλάσσει πολυάριθμες εκπλήξεις και παραπέμπει σε μία δημιουργική συνύπαρξη των Mr. Bungle, The Mars Volta, Frank Zappa, Yes, Gong και οτιδήποτε ενδιάμεσα! Το κιθαριστικό δίδυμο των Randy Preston και James McCaffrey είναι καθηλωτικό, το ρυθμικό section των Cody McCorry (μπάσο) και Kevin Grossman (ντραμς) άκρως εμπνευσμένο, ενώ τα υπέροχα φωνητικά του Daimon Santa Maria ανεβάζουν το αποτέλεσμα σε άλλο επίπεδο. Το πιο αισιόδοξο στοιχείο είναι ότι όλα αυτά επιτυγχάνονται από τόσο νεαρά άτομα με ικανότητα για ακόμα σπουδαιότερα πράγματα στο μέλλον.
[bandcamp width=100% height=120 album=3049937231 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Regal Worm – Pig Views
[Uranium Club / UCV92003]
Η επιστροφή του πολυοργανίστα Jarrod Gosling (Henry Fool, I Monster, Skywatchers) με το βασικό του δημιουργικό όχημα μας χάρισε έναν από τους πιο ενδιαφέροντες prog δίσκους της χρονιάς, που πιθανώς ξεπερνά ακόμα και το πρώτο album των Regal Worm, το Use and Ornament (2013). Έχοντας ως κυρίαρχο μέσο έκφρασής του τα διάφορα vintage πλήκτρα, ο Gosling εδώ επιτυγχάνει ένα ιδιόμορφο smooth αποτέλεσμα με αριστουργηματική ενορχήστρωση χωρίς ιδιαίτερες υφολογικές εξάρσεις, που εντυπωσιάζει συνθετικά και αισθητικά. Η μουσική των Regal Worm, αν και εντάσσεται πλήρως στον prog χώρο, δεν μοιάζει σε μεγάλο βαθμό με αυτή καμιάς άλλης μπάντας. Η Canterbury προσέγγιση αποτελεί σαφή προτεραιότητα (οι Caravan επιρροές είναι απλά υπέροχες), αλλά κυρίως ο συνδυασμός της με τις pop φωνητικές και μη μελωδίες, τον σχεδόν dance χαρακτήρα σε πολλά σημεία, τη σοφή χρήση των πνευστών, την υποβλητική ατμοσφαιρικότητα και την ambient λιτότητα που συχνά παρεισφρέει συνιστά το Pig Views ένα από τα πιο ενδιαφέροντα albums των τελευταίων ετών.
[bandcamp width=100% height=120 album=2962792069 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Zevious – Lowlands
[Nefarious Industries / NEF-34]
Πέντε ολόκληρα χρόνια μετά το εντυπωσιακό Passing Through the Wall, το τρίο από την Νέα Υόρκη επέστρεψε με τον τέταρτο δίσκο που τους καθιερώνει στον avant-prog χώρο χωρίς απαραίτητα να αποτελεί το magnum opus τους. Με τη μετακίνηση της μπάντας στην Nefarious Industries μετά την ανακοίνωση της Cuneiform Records ότι δεν θα κυκλοφορεί πλέον albums, το Lowlands αξίζει να φτάσει στα αυτιά όλων όσοι ενδιαφέρονται για το μείγμα RIO, metal, doom, jazz και post-rock των Mike Eber (Smother Party – κιθάρα), Johnny DeBlase (Sabbath Assembly, Many Arms – μπάσο) και Jeff Eber (Dysrhythmia – ντραμς). Ο δύστροπος χαρακτήρας και το αδυσώπητο σφυροκόπημα με riffs, περίεργα μέτρα, διαρκή ένταση και βομβαρδιστικό χαρακτήρα είναι βέβαιο ότι θα ενθουσιάσει κάθε οπαδό του σύγχρονου avant-prog metal ήχου και ειδικά τους φίλους της σύγχρονης underground σκηνής της Νέας Υόρκης. Τα επτά καλοδουλεμένα και ισάξια κομμάτια και το πανέμορφο εξώφυλλο που επιμελήθηκε ο Bryan Olson κάνουν την αποκλειστικά βινυλιακή έκδοση του Lowlands πολύ θελκτική.
[bandcamp width=100% height=120 album=363069017 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Overhead – Haydenspark
[Self-released]
Έξι χρόνια μετά το Of Sun And Moon, οι Φινλανδοί επέστρεψαν με το πέμπτο τους full-length album. Το Haydenspark εντυπωσιάζει με το υπέροχο εξώφυλλο του Alex Keskitalo και ευτυχώς το περιεχόμενο του δίσκου κάθε άλλο παρά υπολείπεται. Για άλλη μία φορά η μουσική των Ovehread είναι βασισμένη σε ξεχωριστά κομμάτια με απλή δομή τα οποία εμπλουτίζονται με υπέροχες ιδέες και μελωδίες που καρφώνονται στο μυαλό (όπως π.χ. στο Count Your Blessings). Όσο για το ύφος, αυτό είναι που ξεχωρίζει την μπάντα από το σύνολο των σύγχρονων prog σχημάτων. Ο μοναδικός συνδυασμός του εναλλακτικού rock (με βαρύτητα ενίοτε στα όρια του metal) grunge ύφους με το progressive rock ακόμα και στην παραδοσιακή του μορφή ακούγεται αβίαστος, αν και ομογενοποιεί δύο φαινομενικά διαφορετικούς ήχους από πλευράς αυστηρότητας και τεχνικής εκφοράς. Το γρέζι των φωνητικών και οι απαλές μελωδίες από το φλάουτο του Alex Keskitalo αλληλοσυμπληρώνονται υπέροχα, ενώ κάθε κυκλοφορία των Ovehread είναι μία αφορμή να απολαύσει κανείς το καταπληκτικό κιθαριστικό παίξιμο του Jaakko Kettunen, ενός εκ των πιο αδικημένων shredders της εποχής μας.
[bandcamp width=100% height=120 album=4154508239 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Keor – Petrichor
[Self-released]
Το ντεμπούτο των Keor με τίτλο Hive Hind (2016) είχε περάσει απαρατήρητο από τους περισσότερους, αλλά θα ήταν αδύνατο να συμβεί το ίδιο με το Petrichor. Για όσους δεν το γνωρίζουν, οι Keor είναι το one man project του Γάλλου πολυοργανίστα Victor A. Miranda-Martin και από μόνο του αυτό το στοιχείο κάνει τα επιτεύγματα του Petrichor ακόμα πιο εντυπωσιακά. Πιθανότατα το πιο εντυπωσιακό στοιχείο των πέντε epics είναι η αριστουργηματική ενορχήστρωση, οι ευφυέστατες και ανεπιτήδευτες εναλλαγές ύφους ή ακόμα και μουσικού είδους και ο εμφανώς μεγαλόπνοος χαρακτήρας που δικαιολογείται απόλυτα. Και όλα αυτά από έναν νου και έναν εκτελεστή σε φωνητικά, κιθάρες, πλήκτρα, samples και φυσικά στην παραγωγή και τη μίξη. Εδώ το συμφωνικό prog και το prog metal εναλλάσσονται στην πρωτοκαθεδρία με το ambient rock και το ψυχεδελίζον folk σε ένα αποτέλεσμα με soundtrack ύφος, καθηλωτική ατμόσφαιρα, ορχηστρική αφήγηση και φωνητικές μελωδίες που παραπέμπουν στον Steven Wilson. Το Petrichor είναι ένα πανέμορφο παραμυθένιο ταξίδι, από αυτά που κάθε λάτρης του παλιού και σύγχρονου prog θα απολαύσει εξίσου.
[bandcamp width=100% height=120 album=988615852 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Κάντε το πρώτο σχόλιο