Grails – Chalice Hymnal

Intro: Kostas Barbas
Translation: Niki Nikolakaki
13 / 03 / 2017

Grails have been a special case of a band since their formation. They fell into the category of the flourishing -in the early 00s- scene of post-rock, but during their course they went beyond the genre. The intense psychedelic and space touches characterize their music while they did not hesitate to include in their sound 70s krautrcok and raga rock elements too.

The passage of time seems to favour them, but also to mature their artistic vision. Both of their best albums to date that can be regarded as stunning are Burning Off Impurities (2007) and Deep Politics (2011), and the latter has been their most mature work until today.

After six years of silence, this year they return with Chalice Hymnal, ending the anticipation of those who had been following them through the years. Expectations after such a long period of absence are certainly high.

[bandcamp width=100% height=120 album=4036075821 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

More mature than ever

There are releases that seem to carry much weight and take a position as nodal moments in a band’s discography. Chalice Hymnal seems to carry that weight from the very first hearing. Judging from the structure and artistic choices, one might think that Grails this time went in the studio to create their magnum opus. The most positive fact is that the result does not show any anxiety from their part to succeed this.

One of the main features of the album is diversity. Two tracks (Deeper Politics and Deep Snow II) are continuations of Deep Politics, while the style of the rest presents quite a few variations. However, the album flow resembles ideal even when the almost ambient Empty Chamber gives its place to the heavy and psychedelic New Prague, while definitely it is a pleasant surprise their tribute to the relatively unknown 70s Swedish band Kebnekaise. The tracks, except for the stunning chamber post-rock After The Funeral, are relatively short in duration and most importantly, they have something to say. Within the 60 minutes of the album there is no second to go to waste. Everything is designed to create mature and complete compositions.

The band, in turn, seems individually ready to support their vision. Their playing is meaningful and self-confident but without, according to post-rock standards, bringing out the particularities of each member, although after so many years some Grails trademarks exist. The orchestration is the richest in their history so far, without ever losing control. The traditional rock instruments are combined excellently with the electronic ones but also with the strings, with the help of the clear sound output. The post-rock and psychedelia, embrace the ambient and progressive rock, with the dose rates being perfectly matching.

Grails prove with Chalice Hymnal that originality is not necessarily the desired result in music. By adding some new elements in relation to the style of their previous album and by using their past as a compass, they managed to give us the most mature album of their career so far, based on composition and orchestration and present an album that will probably earn the title of Black Album in their discography.

8.5 / 10

Kostas Barbas

2^nd opinion

There have been quite a few years since Grails released Deep Politics, a registered trademark of post-rock, and they are rightly considered as top representatives of the genre. Six years later, Chalice Hymnal finds them in a continuous process of creativity which -at least in the case of the new release- will resemble to an endoscopic search together with quite a few “explosions”. From the oriental aromas of Adam’s Peak and the minimalistic 10-minute Funeral Death to the noisy “sludge” New Prague and Kebnekaise, Grails reveal a latent pluralism which is admittedly difficult to fit the post-rock label. Fans of the genre, as well as followers of the group, will surely be satisfied while friends of the experimental rock scene will find several entries in this album (e.g. Empty Chamber) to satisfy their taste.

7.5 / 10

Dimitris Kastritis

Εισαγωγή: Κώστας Μπάρμπας
Μετάφραση: Νίκη Νικολακάκη
13 / 03 / 2017

Οι Grails υπήρξαν από την δημιουργία τους μια ιδιαίτερη περίπτωση μπάντας. Κατηγοριοποιήθηκαν στην ανθίζουσα -στις αρχές των 00s- σκηνή του post-rock, αλλά με την πορεία τους έδειξαν ότι υπερέβησαν το είδος. Οι έντονες ψυχεδελικές και space πινελιές χαρακτηρίζουν την μουσική τους, ενώ δεν δίστασαν να εντάξουν στον ήχο τους 70s krautrcok και raga rock στοιχεία.

Η πάροδος του χρόνου μοιάζει να τους ευνοεί, αλλά και να μεστώνει το καλλιτεχνικό τους όραμα. Ως οι δύο καλύτερες δουλειές τους μέχρι σήμερα μπορούν να θεωρηθούν το εκπληκτικό Burning Off Impurities του 2007 και το Deep Politics του 2011, που αποτελεί και την πιο ώριμη στιγμή τους μέχρι σήμερα.

Με το Chalice Hymnal επιστρέφουν φέτος μετά από 6 χρόνια δίνοντας τέλος στην αναμονή όσων τους παρακολουθούν μέσα στα χρόνια. Οι προσδοκίες μετά από μια τόσο μεγάλο διάστημα αποχής είναι σίγουρα μεγάλες.

[bandcamp width=100% height=120 album=4036075821 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

Πιο ώριμοι από ποτέ

Πολλές φορές υπάρχουν κυκλοφορίες μπαντών που μοιάζουν να κουβαλούνε ένα μεγάλο ειδικό βάρος και να παίρνουν θέση ως κομβικές στιγμές στην δισκογραφία τους. Το Chalice Hymnal από την πρώτη ακρόαση δείχνει να κουβαλάει αυτό το βάρος. Κρίνοντας από τη δομή του και τις μουσικές επιλογές, θα πίστευε κανείς ότι οι Grails μπήκαν αυτή τη φορά στο studio για να δημιουργήσουν το magnum opus τους. Το μεγαλύτερο θετικό είναι πως το αποτέλεσμα δεν βγάζει κάποιο άγχος από την πλευρά τους για το καταφέρουν.

Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του δίσκου είναι η πολυμορφία. Δύο κομμάτια (Deeper Politics και Deep Snow II) αποτελούν συνέχειες του Deep Politics, ενώ το ύφος τον υπολοίπων παρουσιάζει αρκετές διακυμάνσεις. Παρόλα αυτά η ροή του δίσκου μοιάζει ιδανική ακόμα και όταν το σχεδόν ambient Empty Chamber δίνει στη θέση του στο heavy και ψυχεδελικό New Prague, ενώ ευχάριστη έκπληξη αποτελεί σίγουρα τo tribute στους σχετικά άγνωστους 70s Σουηδούς Kebnekaise. Τα κομμάτια, εκτός του εκπληκτικού chamber post rock After The Funeral, είναι σχετικά μικρά σε διάρκεια και το κυριότερο, έχουν κάτι να πούνε. Στα 60 λεπτά του δίσκου δεν υπάρχει δευτερόλεπτο που να πάει χαμένο. Όλα είναι μελετημένα με σκοπό τη δημιουργία μεστών ολοκληρωμένων συνθέσεων.

Η μπάντα με τη σειρά της δείχνει και ατομικά έτοιμη να υποστηρίξει το όραμά της. Το παίξιμο είναι μεστό και σίγουρο χωρίς όμως, κατά τα πρότυπα του post-rock, να αναδεικνύει τις ιδιαιτερότητες του εκάστοτε παίκτη, αν και μετά από τόσα χρόνια κάποια Grails trademarks υπάρχουν. Η ενορχήστρωση είναι η πιο πλούσια της ιστορίας τους μέχρι τώρα, χωρίς να χάνει το μέτρο ποτέ. Τα παραδοσιακά rock όργανα συνδυάζονται εξαίσια με τα ηλεκτρονικά, αλλά και με τα έγχορδα, με την βοήθεια της πεντακάθαρης ηχητικής παραγωγής. Το post-rock και η ψυχεδέλεια, αγκαλιάζουν το ambient και το progressive rock, με τις δόσεις να είναι τέλεια συνταγολογημένες.

Οι Grails με το Chalice Hymnal αποδεικνύουν ότι η πρωτοτυπία δεν είναι απαραίτητα το ζητούμενο στη μουσική. Προσθέτοντας κάποια καινούργια στοιχεία σε σχέση με το ύφος του προηγούμενου δίσκου τους και χρησιμοποιώντας το παρελθόν τους ως πυξίδα, κατάφεραν να μας δώσουν τον πιο ώριμο δίσκο της μέχρι τώρα πορείας τους, δίνοντας βάση στην σύνθεση και την ενορχήστρωση και παρουσιάζοντας ένα μουσικό έργο που πιθανότατα θα πάρει τον τίτλο του Black Album της δισκογραφίας τους.

8.5 / 10

Κώστας Μπάρμπας

2^η γνώμη

Έχουν ήδη μεσολαβήσει αρκετά χρόνια από όταν οι Αμερικάνοι Grails κυκλοφόρησαν τo Deep Politics, ένα σήμα κατατεθέν για το post-rock του οποίου θεωρούνται δικαίως κορυφαίοι εκπρόσωποι. 6 χρόνια μετά, το Chalice Hymnal, τους βρίσκει σε μία συνεχή πορεία δημιουργικότητας η οποία, τουλάχιστον στην περίπτωση της νέας κυκλοφορίας, θα πάρει τα χαρακτηριστικά μίας ενδοσκοπικής αναζήτησης συνοδευόμενη με ουκ ολίγες «εκρήξεις». Από τα ανατολίτικα αρώματα του Adam’s Peak και το μινιμαλιστικό 10λεπτο του Funeral Death έως το θορυβώδες “sludge” New Prague και τo Kebnekaise, οι Grails αποκαλύπτουν έναν λανθάνοντα πλουραλισμό ο οποίος ομολογουμένως δυσκολεύεται να χωρέσει στην ταμπέλα post-rock. Οι φίλοι του είδους, καθώς και οι ακόλουθοι του γκρουπ, σίγουρα θα μείνουν ευχαριστημένοι, ενώ οι φίλοι της ευρύτερα «πειραματικής» σκηνής θα βρούνε αρκετές εισόδους μέσα στον δίσκο (π.χ. Empty Chamber) για να ικανοποιήσουν τα γούστα τους.

7.5 / 10

Δημήτρης Καστρίτης