Sorry, this entry is only available in Ελληνικά.
by Ilias Goumagias
If the recent detection of gravitational waves has confirmed Einstein’s theory, thus becoming the greatest discovery of our time, would the live concert of Agusa and Methexis, at the time the protests of Greek farmers were taking place at Syntagma Square, be proof of the theory of parallel universes? What’s for sure is that those who toubled themselves to visit six d.o.g.s. on Friday evening had their expectations more than just met, especially those who had travelled several hundred kilometers from different parts of the country. You see, watching two great bands of the progressive music in their early years, in absolutely underground conditions, is a chance one is rarely given.
The atmosphere at the club entrance was particularly friendly. Those who had come were fully aware of what they were going to attend. Among them were quite a few dear friends and 12 editors and contributors of ProgRocks.gr. Following greetings and embraces, it was time to go through the main entrance. The place had quite a few people without ending up overcrowded. Simply put, the audience were “just as big as it should be”.
Shortly after 9pm, Methexis, the band of the talented Mr. Kissonas, set foot on stage. It was the first official live show of a band that caused a sensation in discography, both in Greece and abroad, over the past year. During their fifty-minute performance with excellent sound, we enjoyed a very comprehensive and cleverly structured setlist with pieces mainly from their recent work, as well as from 2011’s The Fall of Bliss.
With no intention of being unfair to the members of the wholly excellent band, what stood out during their set was the amazing stage presence of Nikitas Kissonas. We had only known of him as a great composer until he presented himself in front of us. During the live, we realized that he is a great frontman, too. What I mean is that when you see on stage an alternative guy that does amazing things with the guitar, masters the pedals and the sound, and at the same time not only sings, but also moves with incomparable (and elaborate) theatricality (a proof of that is his performance of Lines on a Bust), and this is not Steve Vai, then it must be someone who should be regarded as top-notch. Methexis won over the part of the audience which was caught unaware, the fact that some didn’t know that in Suiciety it’ s not Kissonas who sings but Joe Payne (The Enid) didn’t bother anyone, and those who knew it, saw a music star rising – from now on in a leading role – on concert level.
After the short break, it was time for the audience to board the time capsule of Agusa for about an hour and twenty minutes, and they accomplished their mission with full commitment. They played much better than their studio performance (and did exactly what they had told us here) and getting the particularly positive feedback of the audience, they played freely and “without a safety net”, and unfolded before us the ancient pagan Nordic timbre of their music through pure and absolutely sincere 70’s psych-prog. They totally vindicated ProgRocks.gr who chose Högtid as our top album of 2014 (link).
Jenny Puertas stood out, giving the cutting edge with her flute, but also (inevitably) as a beautiful female presence. The one though who really rocked, was Mikael Ödesjö, the “old school” guitarist, with an imposing stage presence, with his back almost turned to the audience; you would think he “directed” the band. With a quite bold and at the same time ambitious performance, the likes of which one might hear only in the 70s by great guitarists of the time, each note of his, either in the rhythm section or in the wild solos had special “gravity”. And to top it all off, the warm Hammond sounds by Jonas Berge layered the evening with an absolutely vintage colour, while the surprise came from the drumming of Tim Wallander, from which we enjoyed dynamics that (perhaps sensibly) we hadn’t heard in the two studio albums of the band. Also taking into consideration the direct and immediate playing of Tobias Petterson on the bass, the quintet from Sweden were a successful live act, not simply as separate units, but as a closely-knit band that is obviously driven by its own music and in a live performance they perform in comfort much more aptly, however strange this may sound. Agusa managed to thrill us and -most importantly- make us smile for the rest of the night after leaving six d.o.g.s. The greatest moment of their performance was probably the encore, when the psychedelic background was painted in the colours of In the Court of the Crimson King and they played the second part of Gånglåt från Vintergatan leaving us with our mouths agape while staggering out of the venue.
We cannot know how many of the audience of the concert belong in the category of “first album-obsessed” listeners but we can say with absolute certainty that after the live of Agusa and Methexis in Athens, all of us, without exception, fall in the category of “first live-obsessed” fans. Many congratulations to Sound Effect Records for the organization, for a genuine underground night that we will all remember for some time.
Από τον Ηλία Γουμάγια
Αν η πρόσφατη ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων επιβεβαιώνει τη θεωρία του Αϊνστάιν, αποτελώντας ίσως τη σπουδαιότερη ανακάλυψη της εποχής μας, μήπως το live των Agusa και Methexis την ώρα που οι κινητοποιήσεις των αγροτών λάμβαναν χώρα στην πλατεία Συντάγματος αποτελεί απόδειξη της θεωρίας των παραλλήλων συμπάντων; Το σίγουρο είναι πως όσοι μπήκαν στον κόπο να επισκεφτούν το six d.o.g.s. το βράδυ της Παρασκευής δικαιώθηκαν στο μέγιστο βαθμό, και ιδιαίτερα όσοι διένυσαν αρκετές εκατοντάδες χιλιόμετρα από διάφορα σημεία της χώρας. Βλέπετε, το να παρακολουθήσει κάποιος δύο σπουδαία σχήματα του προοδευτικού ήχου εν τη γενέσει τους, σε απόλυτα underground συνθήκες, είναι μία ευκαιρία που σπάνια συναντάς.
Το κλίμα στην είσοδο του club ήταν ιδιαίτερα παρεΐστικο. Όσοι έρχονταν είχαν απόλυτη συνείδηση του τι επρόκειτο να παρακολουθήσουν. Ανάμεσα σε αυτούς αρκετοί αγαπημένοι φίλοι και συνολικά 12 συντελεστές του ProgRocks.gr. Μετά τις χαιρετούρες και τους εναγκαλισμούς, ήρθε η ώρα να περάσουμε την πόρτα της εισόδου. Ο χώρος είχε αρκετό κόσμο χωρίς να είναι ασφυκτικά γεμάτος. Με απλά λόγια,ο κόσμος ήταν “όσος έπρεπε”.
Λίγο μετά τις 21:00 ξεκίνησαν οι Methexis του ταλαντούχου κυρίου Κίσσονα. Το πρώτο επίσημο live μίας μπάντας η οποία έκανε ιδιαίτερη αίσθηση δισκογραφικά τόσο εντός (κλικ) όσο και εκτός Ελλάδος τη χρονιά που μας πέρασε. Στα πενήντα λεπτά περίπου που έπαιξαν με εξαιρετικό σε γενικές γραμμές ήχο, απολαύσαμε ένα περιεκτικότατο και πανέξυπνα δομημένο setlist με κομμάτια κυρίως από την τελευταία δουλειά της μπάντας αλλά και από το “The Fall Of Bliss” του 2011.
Χωρίς να θέλω να αδικήσω τα μέλη της (ούτως ή άλλως) εξαιρετικής μπάντας, αυτό που έμεινε από την εμφάνισή τους ήταν η καταπληκτική σκηνική παρουσία του Νικήτα Κίσσονα. Μέχρι να τον δούμε μπροστά μας, γνωρίζαμε ότι είναι εξαιρετικός συνθέτης. Στο live καταλάβαμε ότι είναι και καταπληκτικός frontman. Τι εννοώ; Εννοώ πως, όταν βλέπεις επί σκηνής έναν alternative τύπο που κάνει εκπληκτικά πράγματα στην κιθάρα, χειρίζεται μαεστρικά τα πετάλια και τον ήχο και ταυτόχρονα όχι μόνο ερμηνεύει αλλά κινείται κιόλας με απαράμιλλη (και δουλεμένη) θεατρικότητα (απόδειξη η ερμηνεία του στο “Lines On A Bust”) και αυτός δεν είναι ο Steve Vai, τότε σίγουρα πρόκειται για κάποιον που -αν μη τι άλλο- θα πρέπει να θεωρείται σπουδαίος. Οι Methexis κέρδισαν τον κόσμο που είχε “άγνοια κινδύνου”, το γεγονός ότι κάποιοι δε γνώριζαν πως στο “Suiciety” δεν τραγουδάει ο Κίσσονας αλλά ο Joe Payne (The Enid) δεν απασχόλησε κανέναν και όσοι γνώριζαν, είδαν ένα μουσικό αστέρι να ανατέλλει -σε ηγετικό πια ρόλο- σε συναυλιακό επίπεδο.
Μετά το μικρό διάλειμμα, έφτασε η στιγμή για το κοινό να μπει στη χρονοκάψουλα των Agusa για περίπου μία ώρα και είκοσι λεπτά και εκείνοι υπηρέτησαν με απόλυτη συνέπεια την αποστολή τους. Απέδωσαν τα κομμάτια καλύτερα από τις studio εκτελέσεις τους (και ήταν πιστοί στα όσα μας είχαν πει εδώ) και λαμβάνοντας το ιδιαίτερα θετικό feedback του κοινού, έπαιξαν ελεύθερα και ξεδίπλωσαν μπροστά μας το πανάρχαιο παγανιστικό σκανδιναβικό ηχόχρωμα της μουσικής τους μέσα από ατόφιο και απόλυτα ειλικρινές 70’s psych-prog. Δικαίωσαν δε απόλυτα το ProgRocks.gr που επέλεξε το Högtid ως κορυφαίο album του 2014 (κλικ).
Η Jenny Puertas ξεχώρισε, δίνοντας το “κάτι παραπάνω” με το φλάουτό της αλλά και (αναπόφευκτα) ως πανέμορφη γυναικεία παρουσία, όμως εκείνος που πραγματικά συγκλόνισε ήταν ο Mikael Ödesjö. Κιθαρίστας “παλαιάς κοπής” με επιβλητική σκηνική παρουσία, σχεδόν γυρισμένος πλάτη στο κοινό, θα έλεγε κανείς ότι “διεύθυνε” τη μπάντα. Με ένα ιδιαίτερα τολμηρό και παράλληλα φιλόδοξο παίξιμο, που όμοιό του μπορεί να ακούσει κανείς μόνο στα 70s από πολύ σπουδαίους κιθαρίστες της εποχής, κάθε νότα του, είτε στα ρυθμικά, είτε στα οργιώδη solo είχε ιδιαίτερη “βαρύτητα”. Σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, ο ζεστός ήχος του Hammond υπό τον Jonas Berge «έντυσε» με απόλυτα vintage χρώμα τη βραδιά, ενώ η έκπληξη ήρθε από το drumming του Tim Wallander, από το οποίο απολαύσαμε δυναμικές που (λογικά ίσως) δεν είχαμε ακούσει στα δύο albums της μπάντας. Αθροίζοντας και το ευθύ και άμεσο παίξιμο του Tobias Petterson στο μπάσο, η πεντάδα από τη Σουηδία τα κατάφερε, όχι απλά ως ξεχωριστές μονάδες, αλλά ως δεμένο σύνολο που φανερά οδηγείται από την ίδια τη μουσική και ζωντανά (live) αποδίδει με άνεση πολύ πιο εύστοχα, όσο παράδοξο κι αν ακούγεται ίσως αυτό. Οι Agusa κατάφεραν να μας ενθουσιάσουν και –το σημαντικότερο- να μας κάνουν να χαμογελάμε για όλη την υπόλοιπη βραδιά φεύγοντας από το six d.o.g.s. Η σπουδαιότερη στιγμή τους ήταν πιθανότατα το encore, όταν το ψυχεδελικό background βάφτηκε στα χρώματα του “In The Court Of The Crimson King” και έπαιξαν το δεύτερο μέρος του “Gånglåt från Vintergatan” αφήνοντάς μας με το στόμα ανοιχτό να αποχωρούμε από το χώρο παραπατώντας.
Δε γνωρίζουμε πόσοι από το κοινό της συναυλίας ανήκουν στην κατηγορία του “πρωτοδισκάκια” μπορούμε όμως με απόλυτη σιγουριά να πούμε ότι μετά το live των Agusa-Methexis στην Αθήνα όλοι μας ανεξαιρέτως μπήκαμε στην κατηγορία του “πρωτολαϊβάκια”. Πολλά συγχαρητήρια στο Sound Effect Records για τη διοργάνωση, για μία γνήσια underground βραδιά που θα θυμόμαστε όλοι μας για καιρό.
Be the first to comment