The second part of Out of prog for 2017 releases is much more focused than the first article (click). Here you can read about psychedelic / acid rock, art-pop, drone, heavy rock, chamber and arabic jazz, modern classical, doom metal, afrobeat and drone music from eight different albums, all special for their genre.
Translation: Alexandros Mantas
Tigran Hamasyan – An Ancient Observer
[Nonesuch Records Inc.]
Two years after the exceptional Mockroot, the Armenian virtuoso pianist presents us his new work which draws from the same roots, taking once again the role of the observer of the musical tradition of his country, but also of the wider vicinity. The technical pyrotechnics and the rich arrangement of Mockroot are discarded this time since An Ancient Observer is clearly based on Hamasyan’s piano. Being indeed an illustrating example of a musician who has become one with the metronome, he pulls off to execute the rhythm parts almost on his own. But what makes him shine is the way he embeds melodies in his precise and accurate playing as if derived from the depths of history able to touch every listener’s heart. When the western civilization stands in awe before the historical memory and musical tradition, then opuses like An Ancient Observer are very strong.
Kostas Barbas
Demon Head – Thunder on the Fields
[The Sign Records]
As a rule, displaying sheep / goats on album covers hints that their quality is poorer than the animals’. Fortunately, despite the Danish Demon Head have done it twice (with regard to the goats that adorn their covers), their short back-catalogue features equally remarkable releases. The album that they released this year is better produced than Ride the Wilderness two years ago and since the compositions possess all these elements that turned us into fans of the good old Witchcraft (until Alchemist, that is) it makes sense to catch our fancy. Tight heavy rock, within the hoary vintage / occult context of the last few years, and the best part of the compositions pulls off to get across their message, stripped of superfluous frills. If we had to pick top moments, it would be Gallows Omen, Hic Svnt Draconesi and the title-track that sport the trademark riffs of the album, while the closer Untune the Sky is probably the most completed and arty they have done up to this day.
Alexandros Topintzis
[bandcamp width=100% height=120 album=536305957 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Here Lies Man – Here Lies Man
[RidingEasy]
The self-titled debut by Here Lies Man, a project by Marcos Garcia, is a heavy psychedelic, afrobeat and fuzzy exploration that dignify 70’s artists / bands like Fela Kuti, Black Sabbath and Pink Floyd. There’s something compelling here, the funk and psychedelic mix that sounds so refreshing, groovy and enjoyable from “summer lovers” to more demanding listeners. The vocals that appear sporadically as small distorted phrases repeated by Garcia offer ethereal psychedelic tones that could be better. The truth is that the cover intrigued me to push the play button. The artwork is an excellent piece by the photographer Edward Echwalu and as the band mentions “the image was so striking and eerie that as an album cover it forces you to wonder what the music must sound like”. Βands like Funkadelic mixed funk afrobeat rhythms with rock, Goat did that successfully a few years ago, and now Here Lies Man. I definitely enjoy an easy flowing record even if it has repetitive moments depending of course on the style and here I can guarantee retro, groove, vital, dance rhythms and a unique style.
Dina Dede
[bandcamp width=100% height=120 album=370222511 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Arduini/Balich – Dawn of Ages
[Cruz del Sur]
The case of Arduini and Balich stands out because of the high quality of the final outcome and the inversely proportional hype that surrounds their venture. The first one is a founding member of Fates Warning and the latter is the singer of the great Argus and they decided to join their creative forces for the ambitious Dawn of Ages. Indeed, it’s an ambitious effort, if we take into consideration the duration of the songs whose majority approaches or even exceeds the ten-minute mark. This choice was kind of walking on thin ice, but fortunately it turned out that it was not detrimental to the quality of the compositions. The traditional doom (with expected references from Black Sabbath to Solitude Aeturnus) they delve into is based on the sparkling guitar work of Arduini with epic riffs and progressive touches and also on the potent voice of Balich that adds an epic dimension that suits the music fine.
It may be the album of the year in traditional metal and it might be proven with the passage of time and its infallible judgment that it’s a classic one, too.
Christos Minos
[bandcamp width=100% height=120 album=2696925690 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Yazz Ahmed – La Saboteuse
[Naim Jazz]
The last few years, there is a prominent activity in the British jazz scene that looks optimistically into the future while standing firmly on the foundations of the past. The increasing synergy between the jazz formula and the electronic ambience on the one hand and the cultural background of every artist on the other, are more on display. Somewhere in there, there is the half-British, half-Bahraini trumpeter Yazz Ahmed who makes a stab at marrying these two worlds, musically speaking. Her hitherto collaborations (Radiohead, These New Puritans who covers them actually) have, granted, nothing to do with jazz, yet they are a testament of the variety that an artist should show whose intention is to explore their inner world and settle comfortably next to their influences.
The smooth vibraphone researches are complemented by the ambient, but crucial eastern element of Ahmed’s trumpet, Hutchings’ clarinet and also the necessary multidimensional playing of Sherriff on the keyboards, with an unprecedented and addictive finish that frames pleasantly the final outcome.
Giorgos Zoukas
[bandcamp width=100% height=120 album=2276699715 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Man Forever – Play What They Want
[Thrill Jockey]
The imagination of the drummer John Colpitts, whose stage name is Man Forever, tops itself strikingly from song to song in his new album when it comes to songwriting, maintaining an atmosphere that pierces the mind and the soul. Tapping into a sonic diversity which provides enough space for personalities with different idiosyncrasies (and consecutively the different musical propositions) to breathe freely, Man Forever, his companions and his guests (Yo La Tengo and Laurie Anderson) on Play What They Want set out a sensitivity that is rounded, mature, tangible, but at the same time otherworldly. It is about an orgasm of images and sounds, driven by the percussion and fleshed out by keyboards, guitars, string and wind instruments and vocals that, on the one hand, gazes and tries to gauge something that is far from the limits of our world, but on the other hand sounds more urban that the cemented skylines of the modern big cities. We speak of a spiritual jazz proposition which delves insidiously, but simultaneously deafeningly into our inner and outer world.
Panagiotis Stathopoulos
Träd Gräs Och Stenar – Tack för Kaffet
[Subliminal Sounds]
Oh yes, this is the natural continuation of Pärson Sound, International Harvester and Harvester, the pioneers of the DIY approach that were founded back in 1969. Tack för Kaffet is an homage to the late founding members Torbjörn Abelli and Thomas Mera Gartz that were part of the line-up of those recordings together with their old friend and companion Jakob Sjöholm as well as the new members of the band. Indeed, the album seems like a change of the guard with the input of Sigge Krantz and the amazing Reine Fiske who (once more) makes all the difference. The 71 minutes of music were recorded live and the improvisational disposition of the band comes to the fore, shooting down any inkling of walking over old ground, quite strangely perhaps. Indeed, Tack för Kaffet is mysteriously fresh and pulls off to hypnotize us, taking us far away or blasting us through the ceiling with its acid explosions, reminding us how revealing psychedelic rock in its purifying rawness is. Be it about farewell (Farväl) or a new beginning, this record is a modern epitome of pretentious-free experimentation, a product of an impeccable recipe with ingredients tasteable only by those who are willing to give in.
Dimitris Kaltsas
King Gizzard and the Lizard Wizard – Sketches of Brunswick East
[Flightless]
The Australians psych / pop / garage / acid rockers are, maybe along with Ty Segall, the most prolific band of our times who within a quinquennium have achieved to produce a remarkable number of albums. This is their third one in the current year, within six months to be precise (by the end of 2017 they will have released two more albums!). The troupe from Melbourne, Australia released the eleventh and counting studio album that sounds totally different compared to their two previous ones. Its title nods to Sketches of Spain of the great Miles Davies, while the final outcome is not credited solely to KGATLW, but also to their good alt / psych / soft rockers friends Mild High Club (check out Skiptracing!) The collaboration between them resulted in a masterpiece with impeccably dosed psychedelia along with equal doses of jazz rhythms and melodies. Concise, but at the same time lively and juicy compositions are flanked by admirable instrumental interludes. King Gizzard pulled out all the stops and gave us one of the best albums of the year!
Thomas Sarakintsis
[bandcamp width=100% height=120 album=1255749163 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Το δεύτερο μέρος του Out of prog για κυκλοφορίες του 2017 είναι πολύ πιο επικεντρωμένο από το πρώτο μας άρθρο (κλικ). Εδώ μπορείτε να διαβάσετε για psychedelic / acid rock, art-pop, drone, heavy rock, chamber και arabic jazz, modern classical, doom metal, afrobeat και drone μουσική από οκτώ διαφορετικά albums, όλα πολύ ιδιαίτερα για το είδος τους.
Μετάφραση: Αλέξανδρος Μαντάς
Tigran Hamasyan – An Ancient Observer
[Nonesuch Records Inc.]
Δύο χρόνια μετά το εξαιρετικό Mockroot (οι κριτικές μας εδώ), ο Αρμένιος βιρτουόζος πιανίστας μας παρουσιάζει ένα έργο με κοινή αφετηρία, αναλαμβάνοντας για ακόμα μια φορά τον ρόλο του παρατηρητή της μουσικής παράδοσης της πατρίδας του, αλλά και της ευρύτερης περιοχής. Οι τεχνικές ακροβασίες και η πλούσια ενορχήστρωση του Mockroot μένουν στην άκρη εδώ, αφού το An Ancient Observer βασίζεται ξεκάθαρα στο πιάνο του Hamasyan. Όντας χαρακτηριστικό παράδειγμα μουσικού που έχει «καταπιεί τον μετρονόμο», καταφέρνει να υποστηρίξει σχεδόν μόνος του το ρυθμικό κομμάτι. Αυτό όμως που τον κάνει πραγματικά σπουδαίο, είναι ο τρόπος που έχει να περνάει μέσα στο ακριβές και μαθηματικό του παίξιμο, μελωδίες που μοιάζουν βγαλμένες από τα βάθη της ιστορίας, ικανές να συγκινήσουν κάθε ακροατή. Όταν ο δυτικός πολιτισμός στέκεται με δέος μπροστά στην ιστορική μνήμη και τη μουσική παράδοση, τότε έργα σαν το An Ancient Observer είναι δυνατά.
Κώστας Μπάρμπας
Demon Head – Thunder on the Fields
[The Sign Records]
Συνήθως η αύξηση της συχνότητας απεικόνισης αμνοεριφίων σε δίσκους είναι αντιστρόφως ανάλογη του συνόλου της ποιότητας του υλικού που περιλαμβάνεται σε αυτά. Ευτυχώς οι Δανοί Demon Head, παρότι έχουν δύο στα δύο (όσον αφορά τα τραγιά που κοσμούν τα εξώφυλλα των δίσκων), διαθέτουν και το αντίστοιχο πλήθος αξιόλογων κυκλοφοριών στην μικρή δισκογραφία τους. Το φετινό Thunder on The Fields με αρκετά καλύτερη παραγωγή από το προπέρσινο Ride the Wilderness και κυρίως με συνθέσεις που διαθέτουν και πάλι τα βασικά στοιχεία που μας έκαναν να αγαπήσουμε τους παλιούς καλούς Witchcraft (μέχρι και το Alchemist), είναι φυσικό να προκαλέσει το ενδιαφέρον. Σφιχτό heavy rock, στο πολυφορεμένο vintage / occult πλαίσιο των τελευταίων ετών, που στην μεγάλη πλειοψηφία των συνθέσεων καταφέρνει να περάσει άμεσα το μήνυμα, χωρίς πολλά μπιχλιμπίδια. Αν πρέπει να επιλέξουμε κορυφές, τα Gallows Omen, Hic Svnt Dracones και η ομώνυμη σύνθεση περιλαμβάνουν τα trademark riffs του δίσκου, ενώ η σύνθεση που κλείνει το album, ονόματι Untune the Sky, πιθανότατα να είναι ότι πιο ολοκληρωμένο και περίτεχνο έχουν γράψει μέχρι σήμερα.
Αλέξανδρος Τοπιντζής
[bandcamp width=100% height=120 album=536305957 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Here Lies Man – Here Lies Man
[RidingEasy]
Το ομώνυμο ντεμπούτο των Here Lies Man, ένα πρότζεκτ του Marcos Garcia, είναι μια heavy ψυχεδελική afrobeat και fuzzy εξερεύνηση που τιμά 70s μπάντες όπως οι Fela Kuti, Black Sabbath και Pink Floyd. Υπάρχει κάτι συναρπαστικό εδώ, το funk και ψυχεδελικό μείγμα υποθέτω, που ακούγεται τόσο ανοζωογονητικό, γκρουβάτο και ευχάριστο από τους λάτρεις του καλοκαιριού έως και πιο απαιτητικούς ακροατές. Τα φωνητικά που εμφανίζονται σποραδικά ως μικρές παραμορφωμένες επαναλαμβανόμενες φράσεις από τον Garcia, προσφέρουν αιθέριους ψυχεδελικούς τόνους, αλλά θα μπορούσαν να είναι καλύτερα. Η αλήθεια είναι ότι το εξώφυλλο με ενέτεινε να πατήσω το play. Είναι μία εξαιρετική φωτογραφία του Edward Echwalu και όπως δήλωσε και η μπάντα, «η εικόνα ήταν τόσο εντυπωσιακή και απόκοσμη που σαν εξώφυλλο άλμπουμ σε αναγκάζει να αναρωτιέσαι πως πρέπει να ακούγεται η μουσική…». Συγκροτήματα όπως οι Funkadelic ανέμειξαν funk afrobeat ρυθμούς με το rock στα 70s, πρόσφατα οι Goat το κατάφεραν αυτό και τώρα οι Here Lies Man. Απολαμβάνω ένα άλμπουμ που κυλάει εύκολα, ακόμη κι αν έχει επαναλαμβανόμενες στιγμές, ανάλογα φυσικά το στυλ, αλλά εδώ μπορώ να εγγυηθώ ρετρό, groove, ζωτικούς, χορευτικούς ρυθμούς και ένα πρωτότυπο στυλ.
Ντίνα Δέδε
[bandcamp width=100% height=120 album=370222511 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Arduini/Balich – Dawn of Ages
[Cruz del Sur]
H περίπτωση των Arduini και Balich ξεχωρίζει για την ποιότητα του τελικού αποτελέσματός της και τη δυσανάλογη δημοσιότητα που περιβάλλει το εγχείρημά τους. Ο πρώτος ιδρυτικό μέλος των Fates Warning και ο δεύτερος τραγουδιστής στους σπουδαίους Argus αποφασίζουν να ενώσουν τις καλλιτεχνικές τους δυνάμεις στο φιλόδοξο Dawn of Ages. Φιλόδοξη προσπάθεια, αν αναλογιστούμε τη διάρκεια των κομματιών που εμπεριέχονται στο δίσκο, με την πλειοψηφία τους να προσεγγίζει τα 10 λεπτά και να τα υπερβαίνει. Ενδεχομένως εξεζητημένη η επιλογή τους αυτή που ευτυχώς όμως δεν επισκιάζει το μέγεθος της επιτυχίας των συνθέσεών τους. Το παραδοσιακό doom (με τις αναμενόμενες αναφορές στους Sabbath μέχρι τους Solitude Aeturnus) με το οποίο καταπιάνονται βασίζεται στην απαστράπτουσα κιθαριστική δουλειά του Arduini με τα επικά του riff, τις προοδευτικές του ανησυχίες και την ορμητική φωνή του Balich που δίνει την ταιριαστή επική διάσταση στο δίσκο.
Θα μπορούσε να είναι ο δίσκος της χρονιάς στο χώρο του παραδοσιακού metal και μπορεί να αποδειχθεί μια κλασική κυκλοφορία στη πάροδο του χρόνου και της αμετάκλητης κρίσης του.
Χρήστος Μήνος
[bandcamp width=100% height=120 album=2696925690 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Yazz Ahmed – La Saboteuse
[Naim Jazz]
Τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί μια ενδιαφέρουσα δραστηριότητα στην Βρετανική jazz σκηνή, που κοιτάει με σιγουριά το μέλλον πατώντας πάντα στις γερές βάσεις του παρελθόντος. Συναντάμε λοιπόν την όλο και μεγαλύτερη σύμπραξη αφενός της jazz φόρμας, με την ηλεκτρονική ατμόσφαιρα και αφετέρου την πολιτισμική παρακαταθήκη που κουβαλάει κάθε καλλιτέχνης. Κάπου εκεί βρίσκουμε την τρομπετίστρια Yazz Ahmed, μισή Βρετανή και μισή από το Μπαχρέιν, που επιχειρεί το πάντρεμα των δύο αυτών κόσμων, μουσικά. Οι μέχρι τώρα συνεργασίες της (Radiohead, These New Puritans, τους οποίους διασκευάζει κιόλας), παρόλο που δεν έχουν να κάνουν με τη jazz, καταδεικνύουν την ευρύτητα που οφείλει κάθε καλλιτέχνης να παρουσιάσει, με σκοπό να ανακαλύψει τον εσωτερικό του κόσμο και να τον αφήσει ν’αναπνεύσει δίπλα στις επιρροές του.
Τις smooth αναζητήσεις του βιμπράφωνου συμπληρώνει το ατμοσφαιρικό αλλά καθοριστικό Ανατολίτικο στοιχείο στην τρομπέτα της Ahmed, το κλαρινέτο του Hutchings και το απαραίτητο πολύχρωμο παίξιμο της Sherriff στα πλήκτρα, με ένα ανεπανάληπτο και εθιστικό ηλεκτρονικό φινίρισμα που πλαισιώνει ευχάριστα το σύνολο.
Γιώργος Ζούκας
[bandcamp width=100% height=120 album=2276699715 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Man Forever – Play What They Want
[Thrill Jockey]
Η συνθετική φαντασία του ντράμερ John Colpitts, ο οποίος εκφράζεται καλλιτεχνικά ως Man Forever, κλιμακώνεται συναρπαστικά από κομμάτι σε κομμάτι στο νέο του δημιούργημα, διατηρώντας μια ατμοσφαιρικότητα που διαπερνά ψυχή και νου. Εκμεταλλευόμενοι μια ευάερη ηχητική ποικιλομορφία, που παρέχει χώρο για να αναπνεύσουν ιδιοσυγκρασίες από διαφορετικές προσωπικότητες και κατ’ επέκταση αλλιώτικα μεταξύ τους μουσικά ρεύματα, ο Man Forever, οι συμπορευόμενοί του και οι καλεσμένοι του (Yo La Tengo και Laurie Anderson) στο Play What They Want απλώνουν μια αισθαντικότητα στρόγγυλη, μεστωμένη, χειροπιαστή, μα συγχρόνως κι απόκοσμη. Πρόκειται για ένα οργασμό ήχων και εικόνων, καθοδηγούμενο από τα κρουστά και επαυξανόμενο από πλήκτρα, κιθάρες, έγχορδα, πνευστά και φωνητικά, που από τη μία έχει στραμμένες τις κεραίες του σε κάτι πέρα και έξω από τα όρια του κόσμου μας, και από την άλλη καταφθάνει αστικότερο κι από το τσιμεντοποιημένο τοπίο των σύγχρονων μεγαλουπόλεων. Ο λόγος για μια spiritual jazz άποψη που εξερευνά τα μέσα και τα έξω μας, με τρόπο μειλίχιο και την ίδια στιγμή εκκωφαντικό.
Παναγιώτης Σταθόπουλος
Träd Gräs Och Stenar – Tack för Kaffet
[Subliminal Sounds]
Κι όμως ναι, πρόκειται για τη φυσική συνέχεια των Pärson Sound, των International Harvester και των Harvester, τους πρωτοπόρους της DIY φιλοσοφίας που ιδρύθηκαν το 1969. Το Tack för Kaffet (So Long) αποτελεί φόρο τιμής στη μνήμη των εκλιπόντων ιδρυτικών μελών Torbjörn Abelli και Thomas Mera Gartz που συμμετείχαν σε αυτές τις ηχογραφήσεις μαζί με τον παλιόφιλο και συνοδοιπόρο τους, Jakob Sjöholm, καθώς και τα νέα μέλη της μπάντας. Όντως, το album φαντάζει ως αλλαγή φρουράς με τη σύμπραξη του Sigge Krantz και του εκπληκτικού Reine Fiske ο οποίος κάνει (για άλλη μία φορά) τη διαφορά. Τα 71 λεπτά μουσικής του δίσκου ηχογραφήθηκαν ζωντανά και ο αυτοσχεδιαστικός χαρακτήρας της μπάντας αναδεικνύεται άψογα αποκλείοντας οποιαδήποτε υποψία παρελθοντολαγνείας, ίσως παραδόξως. Το Tack för Kaffet είναι όντως μυστηριωδώς επίκαιρο και καταφέρνει να μας ταξιδεύει υπνωτιστικά ή να μας απογειώνει με τις όξινες εκρήξεις του, υπενθυμίζοντάς μας πόσο αποκαλυπτική μουσική είναι το ψυχεδελικό rock στην καθαρτική ωμότητά του. Είτε πρόκειται για αποχαιρετισμό (Farväl), είτε για νέα αφετηρία, ο δίσκος αυτός αποτελεί μια σύγχρονη επιτομή του ανόθευτου από επιτήδευση πειραματισμού, ένα προϊόν αλάνθαστης συνταγής με συστατικά που γίνονται κατανοητά μόνο σε όσους αφεθούν χωρίς αντιστάσεις.
Δημήτρης Καλτσάς
King Gizzard and the Lizard Wizard – Sketches of Brunswick East
[Flightless]
Οι Αυστραλιανοί psych / pop / garage / acid rockers αποτελούν μαζί ίσως με τον Ty Segall την παραγωγικότερη μπάντα των καιρών μας, οι οποίοι εντός μίας πενταετίας έχουν καταφέρει ένα αξιοθαύμαστο επίτευγμα δημιουργίας ενός σημαντικού αριθμού δίσκων. Αυτό είναι το τρίτο τους έργο εντός του τρέχοντος έτους και μάλιστα σε διάστημα περίπου έξι μηνών (μέχρι το πέρας του ’17 θα κυκλοφορήσουν ακόμα δύο δίσκους!). Ο θίασος από την Αυστραλία φτάνει αισίως στο ενδέκατο studio δίσκο του, ένα album εντελώς διαφορετικό υφολογικά και ηχητικά από τα δύο προηγηθέντα. Ο τίτλος του αφορμάται από το Sketches Of Spain του μεγάλου jazz μουσουργού Miles Davis, ενώ το τελικό αποτέλεσμα πιστώνεται όχι μόνο στους KGATLW αλλά και στους πολύ καλούς τους φίλους alt / psych / soft rockers Mild High Club του Alexander Brettin (τσεκάρετε οπωσδήποτε το Skiptracing!). Η μεταξύ τους συνεργασία έφερε στην επιφάνεια ένα εξαίρετο δημιούργημα άρτια αποσδοσμένης ψυχεδέλειας και ισόποσων jazz ρυθμών και μελωδιών. Ευσύνοπτες αλλά παράλληλα έρρυθμες και χυμώδεις συνθέσεις παρεμβάλλονται από θαυμαστά ορχηστρικά ιντερλούδια. Οι King Gizzard αρίστευσαν προσφέροντάς μας ένα από τα καλύτερα albums της χρονιάς!
Θωμάς Σαρακίντσης
[bandcamp width=100% height=120 album=1255749163 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
Κάντε το πρώτο σχόλιο