Καθώς το 2014 μόλις ολοκληρώθηκε, η καθιερωμένη συνολική αποτίμηση του έτους εν είδει λιστών δε θα μπορούσε να απουσιάζει από το site μας. Ίσως η μεγαλύτερη αξία των λιστών αυτών βρίσκεται στo τσεκάρισμά τους ένα χρόνο μετά, όταν το αποτύπωμα των ακουσμάτων θα είναι πλέον σαφές, σχηματοποιημένο και ευανάγνωστο. Με αυτό ως δεδομένο, η χαρά μας είναι διπλή: ήρθε η ώρα να “εκτεθούμε” όλοι μας ομαδικά, αλλά και να αθροίσουμε τις γνώμες μας ξανά.
Οι συντάκτες και συνεργάτες που συμμετείχαν ήταν συνολικά 28 και το εντυπωσιακό στοιχείο που προέκυψε είναι η ταύτιση σε κάποιες προτιμήσεις (κυρίως κοντά στην κορυφή), αλλά και η μεγάλη ποικιλία γενικά. Συνολικά, το ποσοστό διαφορετικότητας έφτασε το 50% του θεωρητικού μέγιστου (ως τέτοιο εννοείται η περίπτωση κανένα album να μην επιλεγόταν έστω σε δύο ατομικές λίστες, ανεξάρτητα θέσης φυσικά), επιβεβαιώνοντας την πολυμορφία που είναι κοινός τόπος κάθε μήνα στις playlists μας. Οι δύο κυκλοφορίες που ξεχώρισαν αρκετά από τις υπόλοιπες και μονομάχησαν για την κορυφή της λίστας μας ήταν το “Högtid” των Σουηδών Agusa και το “Illusory Blues” των Βρετανών Messenger, με τον νικητή να κρίνεται στις λεπτομέρειες με μικρή διαφορά.
Ας αρχίσει, λοιπόν, η αντίστροφη μέτρηση…
20. Lunatic Soul – Walking On A Flashlight Beam “Κάθε φορά που ο Duda «χτίζει» σταδιακά πάνω σε μια βασική ιδέα φαίνεται να φτάνει όλο και πιο κοντά σε ένα συναισθηματικό κρεσέντο. Το ίδιο και ο ακροατής. Και παρότι αυτό μπορεί να είναι ψυχικά εξαντλητικό, το «ταξίδι» είναι πραγματικά απολαυστικό και σε αφήνει ψυχικά πλουσιότερο.” – Νίκος Βέβες (8.5 / 10) “Ο ρυθμός είναι πιο αργός, οι κιθάρες είναι ελάχιστες και αφήνουν περισσότερο χώρο στα samples και τα πλήκτρα… σίγουρα ακούγεται ευχάριστα, αλλά υπάρχουν λίγες στιγμές που θα κάνουν τον ακροατή να «γυρίσει πίσω τη βελόνα».” – Λευτέρης Σταθάρας (7.5 / 10) |
19. The Kindred – Life In Lucidity “…μια μίξη Fair To Midland, Coheed & Cambria και Protest The Hero, με την προσθήκη βιολιού, τρομπέτας και χορωδίας να δίνει ιδιαίτερη θεατρικότητα στις συνθέσεις. Η ποιότητα του “Life In Lucidity” είναι προφανής από την αρχή μέχρι το τέλος.” – Τρύφωνας Κακλαμάνος (6 / 10) “…ένα διαμάντι του καναδικού progressive metal στο οποίο φαίνονται όλες οι επιρροές του συγκροτήματος, όπως οι Protest Τhe Hero και οι Led Zeppelin. Tο προτείνω ανεπιφύλακτα σε όποιον ψάχνει να ακούσει κάτι φρέσκο, ανένταχτο σε κατηγορίες και που έχει αρχίσει να τον κουράζει η στροφή του prog metal σε djent λογική.” – Γιάννης Βούλγαρης (8.5 / 10) |
18. Intervals – A Voice Within “…στο άλμπουμ υπάρχουν αρκετές εναλλαγές μεταξύ μελωδικών σημείων, τζαζ διαλειμμάτων, heavy δυναμικών ξεσπασμάτων και πάντα με διάθεση για πειραματισμό. Το ντεμπούτο των Intervals είναι ιδανικό, ειδικά για μια μπάντα που τόλμησε και πήρε την απόφαση να βάλει φωνητικά ενώ είχε ήδη φτιάξει ένα όνομα σαν instrumental σύνολο.” – Λευτέρης Σταθάρας (8.5 / 10) “…αν συγκαταλέγεσαι στους οπαδούς του progressive metal, στους Intervals που κρατούν ψηλά τη σημαία του Καναδικού metal θα βρεις έναν ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ δίσκο, μοντέρνο, ευκολοάκουστο, ικανό να σου κρατήσει συντροφιά για αρκετό καιρό και να σου φτιάχνει τη διάθεση κάθε φορά που τον ακούς.” – Γιάννης Βούλγαρης (9 / 10) |
17. Triptykon – Melana Chasmata Αν ο κόσμος είναι ο καρπός ενός σκοτεινού θεού, ο Fischer επιμηκύνει τη βλοσυρή σκιά του όντος αυτού με το έργο του. Ο δεύτερος δίσκος των Triptykon είναι το υπέρτατο πεδίο μάχης: το σκότος αποκαλύπτεται με τα doom-death έρποντα riffs και η τραχιά φωνή του εμποτισμένου με οργή Fischer αντιπαραβάλλεται με τις δυνάμεις του φωτός: την αιθέρια γυναικεία φωνή και τις μελαγχολικές μελωδίες. Δίσκος απαράμιλλης αισθητικής που μόνο μια μεγαλοφυΐα θα μπορούσε να σκαρώσει και να υλοποιήσει. Υπό το πρίσμα της avant-garde συνενώνει πολλά κανάλια του metal, με το τελικό του αποτέλεσμα να ακούγεται ανένταχτο. Το σύγχρονο metal βρίσκει τον απόλυτο εκφραστή του. – Χρήστος Μήνος |
16. Seven That Spells – The Death And Resurrection Of Krautrock: IO “…οι Seven That Spells καταφέρνουν με το δικό τους τρόπο να προσδώσουν υπερβατικό χαρακτήρα, πράγμα που δικαιολογεί απόλυτα το χαρακτηρισμό “Krautrock”. Για το λόγο αυτό, είναι άξιοι συγχαρητηρίων και σεβασμού.” – Ηλίας Γουμάγιας (8 / 10) “…οι Seven That Spells, αφού έχουν στην κυριολεξία μπει μέσα στο πνεύμα του krautrock, καταργούν ό,τι μπορεί να τους δεσμεύσει από τις κλασσικές μουσικές φόρμες που γνωρίζουμε. Το επίπεδό τους είναι πολύ υψηλό και αυτό τους επιτρέπει να οδηγήσουν τη μουσική στο θάνατο και μετά στην αναγέννηση του πνεύματος.” – Κώστας Ρόκας (9.5 / 10) |
15. Happy Family – Minimal Gods “…οι Happy Family συναρπάζουν και διατηρούν στο ακέραιο την ουσία του στυλ που υπηρετούν, δηλαδή ακραία σε σκέψη και εκτέλεση μουσική που δεν “καταλαβαίνει” ούτε από καλούπια ούτε από μουσικές μόδες… συνολικά έχουμε να κάνουμε με ένα από τα πιο ενδιαφέροντα prog reunions των τελευταίων ετών…” – Πάρης Γραβουνιώτης (8 / 10) “Οι Happy Family κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα δίσκο που ορίζει το πώς θα πρέπει να ακούγεται το avant-prog στις μέρες μας. Ο RIO και zeuhl χαρακτήρας τους δεν έχει διαταραχτεί στο ελάχιστο, αφού η κληρονομιά των Univers Zero και των Magma αντίστοιχα αποτελεί τη βάση και το DNA των συνθέσεων, ενώ πάντα υποβόσκει και μια λεπτή δόση Ζαππικού χιούμορ…” – Κώστας Μπάρμπας (9 / 10)
|
14. Motorpsycho – Behind The Sun “…μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι η άποψή τους στον vintage / retro ήχο ηχεί τόσο σύγχρονη και ουσιωδώς προοδευτική, ώστε να μιλάμε από εδώ και στο εξής για «Motorpsycho στοιχείο» ως προσδιοριστικό χαρακτηριστικό… οι Motorpsycho είναι η πιο ικανή και ουσιαστική jam μπάντα των καιρών μας.” – Πάρης Γραβουνιώτης (8.5 / 10) “…αφήνει στον ακροατή την αίσθηση του ανοιχτού και του «περίπου», ενώ είναι παράλληλα σφιχτότατο και καλοκουρδισμένο. Η μουσική, ενώ δε χάνει σχεδόν ποτέ την ψυχεδελική υφή της, δεν παύει να είναι progressive αλλά και heavy… τα τελευταία χρόνια οι Motorpsycho παίζουν μουσική με σοφία βετεράνου και ορμή εικοσάχρονου.” – Kώστας Μπάρμπας (9 / 10) |
13. Dream The Electric Sleep – Heretics “Θέτοντας ως ηχητική βάση το post-rock και το σύγχρονο crossover prog, το σχήμα δομεί πραγματικά τραγούδια που λειτουργούν άψογα με την αμεσότητα που τα χαρακτηρίζει… το “όραμα” μπορεί στην εποχή μας να φαντάζει μια έννοια ρομαντική, όμως για τους Dream The Electric Sleep φαίνεται να συσχετίζεται άμεσα με την έμπνευσή τους.” – Αλέξανδρος Τοπιντζής (8 / 10) “…το crossover prog των Dream Τhe Electric Sleep είναι αποτελεσματικός κοινωνός των συναισθηματικών αναταράξεων… το “Heretics” βρίθει ιδεών, πληροφοριών και έμπνευσης… ο όγκος των πληροφοριών είναι τέτοιος, που απαιτεί πολλές ακροάσεις πριν γίνει αντιληπτή η μοναδικότητα, η ποιότητα, η ευφυΐα, η έμπνευση και η δεξιοτεχνία που προσφέρει.” – Νίκος Βέβες (8 / 10) |
12. Clearlight – Impressionist Symphony “Η μελωδικότητα και η εκτελεστική δεινότητα προσφέρουν στον ακροατή μία μοναδικά όμορφη μουσική εμπειρία που στάζει συναίσθημα και δημιουργεί ρίγη συγκίνησης… Μέσα από μία διαδρομή τεσσάρων δεκαετιών, οι Clearlight μας χαρίζουν σήμερα άλλο ένα έργο που μοιάζει να είναι καρπός της συνουσίας του Van Gogh με το διάστημα.” – Ηλίας Γουμάγιας (8 / 10) “Σε μία εποχή όπου το symphonic prog είναι πολλές φορές συνώνυμο της cheesy μελωδίας και δυστυχώς έχει ξεχάσει τον φύσει περιπετειώδη και αντισυμβατικό του χαρακτήρα, οι Clearlight έρχονται να μας θυμίσουν όλα τα στοιχεία που μας έκαναν να αγαπήσουμε τον συγκεκριμένο ήχο. Αν ψάχνετε τον καλύτερο συμφωνικό δίσκο της χρονιάς, τον έχετε ήδη μπροστά σας.” – Πάρης Γραβουνιώτης (9 / 10) |
11. Gazpacho – Demon “…οι Gazpacho χτίζουν μια συναισθηματική ατμόσφαιρα ταξιδιού και γλυκόπικρης μελαγχολίας… μελωδίες, στιχουργικές και μουσικές εικόνες επανέρχονται και ανακυκλώνονται με μια λογική συνειρμού και ονείρου, από την οποία όμως δεν λείπει η εγκεφαλικότητα.” – Νίκος Φιλιππαίος (8 / 10) “Στοιχειωμένο, σαγηνευτικό, ατρόμητο είναι τρεις λέξεις που χαρακτηρίζουν αυτό το concept άλμπουμ στην ολότητά του. Παραδοσιακοί ήχοι, μοναχικά βιολιά, πιάνο, παραμορφωμένες κιθάρες, ακορντεόν, μαντολίνα, banjos, ελάσσονες κλίμακες σε συνδυασμό με την πανέμορφη φωνή του Jan Henrik Ohme, διαμορφώνουν το μωσαϊκό του “Demon”.” – Λίλα Γκατζιούρα (7.5 / 10) |
“…τα πράγματα έχουν εξελιχθεί όσον αφορά την τεχνοτροπία και το ύφος. King Crimson, VDGG και στοιχεία από συνεχιστές του progressive rock ήχου συνθέτουν το παζλ εδώ… Δεν διστάζουν να αγγίξουν σε σημεία και το jazz / fusion και ακόμα περισσότερο το «εκλεκτικό» progressive rock που φαίνεται να ταιριάζει στο ύφος τους…” – Θάνος Πάτσος (9 / 10) “…στο “Pale Communion” είμαστε κομματάκι κρατημένοι με την επιμονή στις prog / classic rock φόρμες… Μπορεί απλά να έλειπε ο συνθετικός οίστρος που χαρακτήρισε τις τουλάχιστον οκτώ, συγκλονιστικές κυκλοφορίες που προηγήθηκαν. Όμως, όσο χλωμό και να φαντάζει, βρίσκεις μαγεία μέσα και σε αυτό το υλικό.” – Αλέξανδρος Τοπιντζής (6 / 10) |
09. Need – ORVAM (A Song For Home) “…η μπάντα έχει αποβάλλει από πάνω της κάθε περιορισμό και εξερευνεί την πιο ατμοσφαιρική και μελωδική πλευρά της… Τους αξίζει κάθε αναγνώριση και καταξίωση. Μπορούν χωρίς ενδοιασμό να θεωρηθούν ως μια από τις καλύτερες μπάντες που έχουν βγει από τη χώρα μας…” – Λευτέρης Σταθάρας (9 / 10) “Προοδευτικό metal που είναι προοδευτικό και δεν καταφεύγει σε μηρυκασμούς μιας ένδοξης αλλά παρωχημένης εποχής… Ο καλύτερος δίσκος της χρονιάς στο χώρο του προοδευτικού metal είναι γεγονός.” – Χρήστος Μήνος (9 / 10) |
“…φαίνεται να έχουν βρει την χρυσή τομή μεταξύ τεχνικής, πειραματισμού και δομής στις συνθέσεις τους… μουσικά πατάνε στην τεράστια κληρονομιά του Frank Zappa (της περιόδου “The Grand Wazoo” και “One Size Fits All”), αλλά και σε πρωτοπόρα συγκροτήματα του RIO, όπως οι Henry Cow, οι Samla Mammas Manna και οι Univers Zero.” – Πάρης Γραβουνιώτης (9 / 10) “Σπάνια ακούς κάτι τόσο τεχνικό και πολυποίκιλο που να κυλάει αβίαστα χωρίς να κουράζει ή να μειώνεται έστω και λίγο το ενδιαφέρον… πρόκειται για πόνημα που έχει όλα τα προσόντα να χαρακτηριστεί ως κλασσικό και για τους αναζητητές του εξεζητημένου prog διαφαίνεται πλέον ότι το avant rock περνάει τη δεύτερη εφηβεία του!” – Γιάννης Ζαβραδινός (9 / 10) |
“Εξαιρετικό prog fusion που επιτρέπει σε Αμερικανούς να αποδώσουν βαλκανικά και ανατολίτικα ηχοχρώματα με μια φρεσκάδα. Το “Swarm” είναι μια αναπάντεχη κυκλοφορία που εκπλήσσει ευχάριστα, συνίσταται από μουσικούς αιφνιδιασμούς και συνιστάται ανεπιφύλακτα για να σας φτιάχνει τη μέρα.” – Δημοκράτης Χαμαλίδης (10 / 10) “Όταν ο Zappa συνάντησε τον Καντάφι κι όταν ο Καντάφι συνάντησε τον Καβάφη… Το καταπληκτικό “Swarm” είναι μία από τις πιο ξεχωριστές κυκλοφορίες της χρονιάς. Ένα πανέμορφο μουσικό μωσαϊκό, ένα καλοφτιαγμένο, μερακλίδικο και ευχάριστα δύσπεπτο σάντουιτς, για εσάς και για τους γύρω σας.” – Ηλίας Γουμάγιας (9 / 10) |
06. Aranis – Made In Belgium II “…ατμοσφαιρικά σκοτεινό και περιπετειώδες, θα μπορούσε εύκολα να αποτελέσει το soundtrack μιας ταινίας μυστηρίου με obscure πλοκή, suspense και ασπρόμαυρη φωτογραφία… πρόκειται για μια μπάντα που συνδυάζει την εκλεπτυσμένη κομψότητα της κλασσικής μουσικής με την πληθωρικότητα του rock.” – Γιάννης Ζαβραδινός (9.5 / 10) “Πλήκτρα, ακορντεόν, φλάουτο, βιολί, κλασσική κιθάρα, ακόμα και το κοντραμπάσο έχουν εξίσου πρωταγωνιστικό ρόλο, ερωταποκρινόμενα, επιτιθέμενα μαζικά ή συνυφαίνοντας μελωδικά νέφη… σκοτεινό, δύστροπο και δαιδαλώδες, ακούγεται ως η ιδανική επένδυση μουσικής δωματίου για (δυνητικά extravagant) θέατρο τρόμου…” – Δημήτρης Καλτσάς (9.5 / 10) |
“Κινείται σε minimal experimental jazz / rock φόρμες. αλλά συνάμα ένα αφρικάνικο πρωτόλειο feel διαπερνά όλο τον δίσκο… Το album είναι το soundtrack μιας ταινίας που δεν έχει γυριστεί ποτέ… Μουσική που δεν έχει στεγανά είναι μεγάλη μουσική.” – Δημήτρης Αναστασιάδης (9.5 / 10) “…όπως οι σκηνές μιας σπουδαίας ταινίας παίζουν με τα συναισθήματα του θεατή, τα μουσικά επεισόδια του “Underworld” ρίχνουν τον ακροατή από τον εξωτισμό στον μυστικισμό και από το χιούμορ στη συγκίνηση… Οι Tuatara ακούγονται φρέσκοι, κεφάτοι και εμπνευσμένοι, προσφέροντας μουσική που σε κάνει να χορέψεις, να ταξιδέψεις, να δραπετεύσεις και να σκεφτείς.” – Νίκος Φιλιππαίος (8 / 10) |
04. Mastodon – Once More ‘Round The Sun “…το μοναδικό, πηγαίο groove της μπάντας, η υπερτούμπανη παραγωγή με την υποβόσκουσα φιλοχιψτερική αναλογίλα, heavy metal riffs που ισοπεδώνουν τα πάντα σε ακτίνα χιλιομέτρων και κιθαριστικά solos που προσφέρουν άφθονο υλικό στους air-guitarists αυτού του πλανήτη.” – Ηλίας Γουμάγιας (9 / 10) “…θα σε κάνουν να κουνηθείς στο ρυθμό τους, θα δυναμώσεις την ένταση γα το απαραίτητο headbanging…Τα βασικά συστατικά παραμένουν εκεί, όπως τα τεχνικά και groovάτα τύμπανα του Brann Dailor, τα δαιδαλώδη ρυθμικά του Bill Kelliher, οι country και psychedelic rock επιρροές στο παίξιμο του Brent Hinds και το αντισυμβατικό παίξιμο στο μπάσο του Troy Sanders.” – Γιάννης Βούλγαρης (7.5 / 10) |
03. Seven Impale – City Of The Sun “Οι Seven Impale από το ντεμπούτο τους πατάνε ήδη σε υψηλές κορυφές, έχοντας καταφέρει να παντρέψουν τον νεανικό τους ενθουσιασμό με μια σε βάθος γνώση της προοδευτικής μουσικής… μία ολική μίξη των progressive rock δομών και των κλασικών RIO επαναλήψεων μελωδίας με αλλαγές τονικότητας, σε ένα σχεδόν μόνιμο πειστικότατο heavy τοπίο.” – Κώστας Μπάρμπας (9 / 10) “…ένα πολύπλοκο πλέγμα από μελωδίες, νευρικά riffs και σπειροειδείς επαναλήψεις ρυθμών… Κι αν αυτό φαντάζει ως μια τυπική συνεύρεση προοδευτικών χαρακτηριστικών, το αποτέλεσμα στις πέντε συνθέσεις του “City Οf Τhe Sun” ακούγεται εκπληκτικά μοναδικό (αυτόφωτο).” – Αλέξανδρος Τοπιντζής (10 / 10) |
02. Messenger – Illusory Blues “…δε μένουν πιστοί υφολογικά σε ένα στυλ, αλλά παίζουν με τις ατμόσφαιρες και τις επιρροές τους και πάντα βγαίνουν νικητές… έγραψαν κομμάτια που ενώ η βασική τους ύλη είναι vintage, ακούγονται εντελώς σύγχρονα και -το σημαντικότερο- έχουν τη στόφα του κλασικού.” – Πάρης Γραβουνιώτης (8.5 / 10) “Οι μελωδίες που αυτομάτως δίνουν την εντύπωση του κλασικού και η βρετανικότατη prog αφηγηματικότητα εντυπωσιάζουν εξίσου σε όλα τα κομμάτια, κυρίως χάρη σε αυτή την ιδιοφυή μεταβολή της ισορροπίας μεταξύ των στοιχείων psych, prog και folk, τα οποία συνυπάρχουν παντού… Η απλότητα και η ειλικρίνεια εκτιμώνται δεόντως, όταν σε κάθε ακρόαση γίνεται ξανά και ξανά η διαπίστωση της γενικής σπανιότητάς τους.” – Δημήτρης Καλτσάς (9.5 / 10) |
01. Agusa – Högtid “…ένα παραμυθένιο psych-prog-folk τζαμάρισμα σε ένα δάσος της Σουηδίας, όπου ο ήχος του hammond κυριαρχεί με επιβλητικό τρόπο, συχνά-πυκνά δε, ερωτοτροπεί με την κιθάρα… Στο χώρο του progressive rock βγαίνουν τέτοια αριστουργήματα, σήμερα. Απαραίτητο για τους οπαδούς των 70s και σε όσους αρέσει να ακούν παραμύθια γύρω απ’ τη φωτιά.” – Ηλίας Γουμάγιας (9 / 10) “…φαίνεται να σνομπάρουν οτιδήποτε ηχητικά σύγχρονο και κάνουν μια γενναία και τολμηρή βουτιά στα θρυλικά early-mid 70s… το αποτέλεσμα είναι αυθεντικό και πάνω απ’ όλα εμπνευσμένο… η μουσική οπισθοδρόμηση έχει συμπαρασύρει και το progressive που διανύει μια δεύτερη νιότη, που οφείλεται κυρίως σε νέες μπάντες όπως οι Agusa, ικανές να δημιουργήσουν τόσο εκπληκτικά άλμπουμ όπως το “Högtid”.” – Πάρης Γραβουνιώτης (9.5 / 10)
|
Καθώς το 2014 μόλις ολοκληρώθηκε, η καθιερωμένη συνολική αποτίμηση του έτους εν είδει λιστών δε θα μπορούσε να απουσιάζει από το site μας. Ίσως η μεγαλύτερη αξία των λιστών αυτών βρίσκεται στo τσεκάρισμά τους ένα χρόνο μετά, όταν το αποτύπωμα των ακουσμάτων θα είναι πλέον σαφές, σχηματοποιημένο και ευανάγνωστο. Με αυτό ως δεδομένο, η χαρά μας είναι διπλή: ήρθε η ώρα να “εκτεθούμε” όλοι μας ομαδικά, αλλά και να αθροίσουμε τις γνώμες μας ξανά.
Οι συντάκτες και συνεργάτες που συμμετείχαν ήταν συνολικά 28 και το εντυπωσιακό στοιχείο που προέκυψε είναι η ταύτιση σε κάποιες προτιμήσεις (κυρίως κοντά στην κορυφή), αλλά και η μεγάλη ποικιλία γενικά. Συνολικά, το ποσοστό διαφορετικότητας έφτασε το 50% του θεωρητικού μέγιστου (ως τέτοιο εννοείται η περίπτωση κανένα album να μην επιλεγόταν έστω σε δύο ατομικές λίστες, ανεξάρτητα θέσης φυσικά), επιβεβαιώνοντας την πολυμορφία που είναι κοινός τόπος κάθε μήνα στις playlists μας. Οι δύο κυκλοφορίες που ξεχώρισαν αρκετά από τις υπόλοιπες και μονομάχησαν για την κορυφή της λίστας μας ήταν το “Högtid” των Σουηδών Agusa και το “Illusory Blues” των Βρετανών Messenger, με τον νικητή να κρίνεται στις λεπτομέρειες με μικρή διαφορά.
Ας αρχίσει, λοιπόν, η αντίστροφη μέτρηση…
20. Lunatic Soul – Walking On A Flashlight Beam “Κάθε φορά που ο Duda «χτίζει» σταδιακά πάνω σε μια βασική ιδέα φαίνεται να φτάνει όλο και πιο κοντά σε ένα συναισθηματικό κρεσέντο. Το ίδιο και ο ακροατής. Και παρότι αυτό μπορεί να είναι ψυχικά εξαντλητικό, το «ταξίδι» είναι πραγματικά απολαυστικό και σε αφήνει ψυχικά πλουσιότερο.” – Νίκος Βέβες (8.5 / 10) “Ο ρυθμός είναι πιο αργός, οι κιθάρες είναι ελάχιστες και αφήνουν περισσότερο χώρο στα samples και τα πλήκτρα… σίγουρα ακούγεται ευχάριστα, αλλά υπάρχουν λίγες στιγμές που θα κάνουν τον ακροατή να «γυρίσει πίσω τη βελόνα».” – Λευτέρης Σταθάρας (7.5 / 10) |
19. The Kindred – Life In Lucidity “…μια μίξη Fair To Midland, Coheed & Cambria και Protest The Hero, με την προσθήκη βιολιού, τρομπέτας και χορωδίας να δίνει ιδιαίτερη θεατρικότητα στις συνθέσεις. Η ποιότητα του “Life In Lucidity” είναι προφανής από την αρχή μέχρι το τέλος.” – Τρύφωνας Κακλαμάνος (6 / 10) “…ένα διαμάντι του καναδικού progressive metal στο οποίο φαίνονται όλες οι επιρροές του συγκροτήματος, όπως οι Protest Τhe Hero και οι Led Zeppelin. Tο προτείνω ανεπιφύλακτα σε όποιον ψάχνει να ακούσει κάτι φρέσκο, ανένταχτο σε κατηγορίες και που έχει αρχίσει να τον κουράζει η στροφή του prog metal σε djent λογική.” – Γιάννης Βούλγαρης (8.5 / 10) |
18. Intervals – A Voice Within “…στο άλμπουμ υπάρχουν αρκετές εναλλαγές μεταξύ μελωδικών σημείων, τζαζ διαλειμμάτων, heavy δυναμικών ξεσπασμάτων και πάντα με διάθεση για πειραματισμό. Το ντεμπούτο των Intervals είναι ιδανικό, ειδικά για μια μπάντα που τόλμησε και πήρε την απόφαση να βάλει φωνητικά ενώ είχε ήδη φτιάξει ένα όνομα σαν instrumental σύνολο.” – Λευτέρης Σταθάρας (8.5 / 10) “…αν συγκαταλέγεσαι στους οπαδούς του progressive metal, στους Intervals που κρατούν ψηλά τη σημαία του Καναδικού metal θα βρεις έναν ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ δίσκο, μοντέρνο, ευκολοάκουστο, ικανό να σου κρατήσει συντροφιά για αρκετό καιρό και να σου φτιάχνει τη διάθεση κάθε φορά που τον ακούς.” – Γιάννης Βούλγαρης (9 / 10) |
17. Triptykon – Melana Chasmata Αν ο κόσμος είναι ο καρπός ενός σκοτεινού θεού, ο Fischer επιμηκύνει τη βλοσυρή σκιά του όντος αυτού με το έργο του. Ο δεύτερος δίσκος των Triptykon είναι το υπέρτατο πεδίο μάχης: το σκότος αποκαλύπτεται με τα doom-death έρποντα riffs και η τραχιά φωνή του εμποτισμένου με οργή Fischer αντιπαραβάλλεται με τις δυνάμεις του φωτός: την αιθέρια γυναικεία φωνή και τις μελαγχολικές μελωδίες. Δίσκος απαράμιλλης αισθητικής που μόνο μια μεγαλοφυΐα θα μπορούσε να σκαρώσει και να υλοποιήσει. Υπό το πρίσμα της avant-garde συνενώνει πολλά κανάλια του metal, με το τελικό του αποτέλεσμα να ακούγεται ανένταχτο. Το σύγχρονο metal βρίσκει τον απόλυτο εκφραστή του. – Χρήστος Μήνος |
16. Seven That Spells – The Death And Resurrection Of Krautrock: IO “…οι Seven That Spells καταφέρνουν με το δικό τους τρόπο να προσδώσουν υπερβατικό χαρακτήρα, πράγμα που δικαιολογεί απόλυτα το χαρακτηρισμό “Krautrock”. Για το λόγο αυτό, είναι άξιοι συγχαρητηρίων και σεβασμού.” – Ηλίας Γουμάγιας (8 / 10) “…οι Seven That Spells, αφού έχουν στην κυριολεξία μπει μέσα στο πνεύμα του krautrock, καταργούν ό,τι μπορεί να τους δεσμεύσει από τις κλασσικές μουσικές φόρμες που γνωρίζουμε. Το επίπεδό τους είναι πολύ υψηλό και αυτό τους επιτρέπει να οδηγήσουν τη μουσική στο θάνατο και μετά στην αναγέννηση του πνεύματος.” – Κώστας Ρόκας (9.5 / 10) |
15. Happy Family – Minimal Gods “…οι Happy Family συναρπάζουν και διατηρούν στο ακέραιο την ουσία του στυλ που υπηρετούν, δηλαδή ακραία σε σκέψη και εκτέλεση μουσική που δεν “καταλαβαίνει” ούτε από καλούπια ούτε από μουσικές μόδες… συνολικά έχουμε να κάνουμε με ένα από τα πιο ενδιαφέροντα prog reunions των τελευταίων ετών…” – Πάρης Γραβουνιώτης (8 / 10) “Οι Happy Family κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα δίσκο που ορίζει το πώς θα πρέπει να ακούγεται το avant-prog στις μέρες μας. Ο RIO και zeuhl χαρακτήρας τους δεν έχει διαταραχτεί στο ελάχιστο, αφού η κληρονομιά των Univers Zero και των Magma αντίστοιχα αποτελεί τη βάση και το DNA των συνθέσεων, ενώ πάντα υποβόσκει και μια λεπτή δόση Ζαππικού χιούμορ…” – Κώστας Μπάρμπας (9 / 10)
|
14. Motorpsycho – Behind The Sun “…μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι η άποψή τους στον vintage / retro ήχο ηχεί τόσο σύγχρονη και ουσιωδώς προοδευτική, ώστε να μιλάμε από εδώ και στο εξής για «Motorpsycho στοιχείο» ως προσδιοριστικό χαρακτηριστικό… οι Motorpsycho είναι η πιο ικανή και ουσιαστική jam μπάντα των καιρών μας.” – Πάρης Γραβουνιώτης (8.5 / 10) “…αφήνει στον ακροατή την αίσθηση του ανοιχτού και του «περίπου», ενώ είναι παράλληλα σφιχτότατο και καλοκουρδισμένο. Η μουσική, ενώ δε χάνει σχεδόν ποτέ την ψυχεδελική υφή της, δεν παύει να είναι progressive αλλά και heavy… τα τελευταία χρόνια οι Motorpsycho παίζουν μουσική με σοφία βετεράνου και ορμή εικοσάχρονου.” – Kώστας Μπάρμπας (9 / 10) |
13. Dream The Electric Sleep – Heretics “Θέτοντας ως ηχητική βάση το post-rock και το σύγχρονο crossover prog, το σχήμα δομεί πραγματικά τραγούδια που λειτουργούν άψογα με την αμεσότητα που τα χαρακτηρίζει… το “όραμα” μπορεί στην εποχή μας να φαντάζει μια έννοια ρομαντική, όμως για τους Dream The Electric Sleep φαίνεται να συσχετίζεται άμεσα με την έμπνευσή τους.” – Αλέξανδρος Τοπιντζής (8 / 10) “…το crossover prog των Dream Τhe Electric Sleep είναι αποτελεσματικός κοινωνός των συναισθηματικών αναταράξεων… το “Heretics” βρίθει ιδεών, πληροφοριών και έμπνευσης… ο όγκος των πληροφοριών είναι τέτοιος, που απαιτεί πολλές ακροάσεις πριν γίνει αντιληπτή η μοναδικότητα, η ποιότητα, η ευφυΐα, η έμπνευση και η δεξιοτεχνία που προσφέρει.” – Νίκος Βέβες (8 / 10) |
12. Clearlight – Impressionist Symphony “Η μελωδικότητα και η εκτελεστική δεινότητα προσφέρουν στον ακροατή μία μοναδικά όμορφη μουσική εμπειρία που στάζει συναίσθημα και δημιουργεί ρίγη συγκίνησης… Μέσα από μία διαδρομή τεσσάρων δεκαετιών, οι Clearlight μας χαρίζουν σήμερα άλλο ένα έργο που μοιάζει να είναι καρπός της συνουσίας του Van Gogh με το διάστημα.” – Ηλίας Γουμάγιας (8 / 10) “Σε μία εποχή όπου το symphonic prog είναι πολλές φορές συνώνυμο της cheesy μελωδίας και δυστυχώς έχει ξεχάσει τον φύσει περιπετειώδη και αντισυμβατικό του χαρακτήρα, οι Clearlight έρχονται να μας θυμίσουν όλα τα στοιχεία που μας έκαναν να αγαπήσουμε τον συγκεκριμένο ήχο. Αν ψάχνετε τον καλύτερο συμφωνικό δίσκο της χρονιάς, τον έχετε ήδη μπροστά σας.” – Πάρης Γραβουνιώτης (9 / 10) |
11. Gazpacho – Demon “…οι Gazpacho χτίζουν μια συναισθηματική ατμόσφαιρα ταξιδιού και γλυκόπικρης μελαγχολίας… μελωδίες, στιχουργικές και μουσικές εικόνες επανέρχονται και ανακυκλώνονται με μια λογική συνειρμού και ονείρου, από την οποία όμως δεν λείπει η εγκεφαλικότητα.” – Νίκος Φιλιππαίος (8 / 10) “Στοιχειωμένο, σαγηνευτικό, ατρόμητο είναι τρεις λέξεις που χαρακτηρίζουν αυτό το concept άλμπουμ στην ολότητά του. Παραδοσιακοί ήχοι, μοναχικά βιολιά, πιάνο, παραμορφωμένες κιθάρες, ακορντεόν, μαντολίνα, banjos, ελάσσονες κλίμακες σε συνδυασμό με την πανέμορφη φωνή του Jan Henrik Ohme, διαμορφώνουν το μωσαϊκό του “Demon”.” – Λίλα Γκατζιούρα (7.5 / 10) |
“…τα πράγματα έχουν εξελιχθεί όσον αφορά την τεχνοτροπία και το ύφος. King Crimson, VDGG και στοιχεία από συνεχιστές του progressive rock ήχου συνθέτουν το παζλ εδώ… Δεν διστάζουν να αγγίξουν σε σημεία και το jazz / fusion και ακόμα περισσότερο το «εκλεκτικό» progressive rock που φαίνεται να ταιριάζει στο ύφος τους…” – Θάνος Πάτσος (9 / 10) “…στο “Pale Communion” είμαστε κομματάκι κρατημένοι με την επιμονή στις prog / classic rock φόρμες… Μπορεί απλά να έλειπε ο συνθετικός οίστρος που χαρακτήρισε τις τουλάχιστον οκτώ, συγκλονιστικές κυκλοφορίες που προηγήθηκαν. Όμως, όσο χλωμό και να φαντάζει, βρίσκεις μαγεία μέσα και σε αυτό το υλικό.” – Αλέξανδρος Τοπιντζής (6 / 10) |
09. Need – ORVAM (A Song For Home) “…η μπάντα έχει αποβάλλει από πάνω της κάθε περιορισμό και εξερευνεί την πιο ατμοσφαιρική και μελωδική πλευρά της… Τους αξίζει κάθε αναγνώριση και καταξίωση. Μπορούν χωρίς ενδοιασμό να θεωρηθούν ως μια από τις καλύτερες μπάντες που έχουν βγει από τη χώρα μας…” – Λευτέρης Σταθάρας (9 / 10) “Προοδευτικό metal που είναι προοδευτικό και δεν καταφεύγει σε μηρυκασμούς μιας ένδοξης αλλά παρωχημένης εποχής… Ο καλύτερος δίσκος της χρονιάς στο χώρο του προοδευτικού metal είναι γεγονός.” – Χρήστος Μήνος (9 / 10) |
“…φαίνεται να έχουν βρει την χρυσή τομή μεταξύ τεχνικής, πειραματισμού και δομής στις συνθέσεις τους… μουσικά πατάνε στην τεράστια κληρονομιά του Frank Zappa (της περιόδου “The Grand Wazoo” και “One Size Fits All”), αλλά και σε πρωτοπόρα συγκροτήματα του RIO, όπως οι Henry Cow, οι Samla Mammas Manna και οι Univers Zero.” – Πάρης Γραβουνιώτης (9 / 10) “Σπάνια ακούς κάτι τόσο τεχνικό και πολυποίκιλο που να κυλάει αβίαστα χωρίς να κουράζει ή να μειώνεται έστω και λίγο το ενδιαφέρον… πρόκειται για πόνημα που έχει όλα τα προσόντα να χαρακτηριστεί ως κλασσικό και για τους αναζητητές του εξεζητημένου prog διαφαίνεται πλέον ότι το avant rock περνάει τη δεύτερη εφηβεία του!” – Γιάννης Ζαβραδινός (9 / 10) |
“Εξαιρετικό prog fusion που επιτρέπει σε Αμερικανούς να αποδώσουν βαλκανικά και ανατολίτικα ηχοχρώματα με μια φρεσκάδα. Το “Swarm” είναι μια αναπάντεχη κυκλοφορία που εκπλήσσει ευχάριστα, συνίσταται από μουσικούς αιφνιδιασμούς και συνιστάται ανεπιφύλακτα για να σας φτιάχνει τη μέρα.” – Δημοκράτης Χαμαλίδης (10 / 10) “Όταν ο Zappa συνάντησε τον Καντάφι κι όταν ο Καντάφι συνάντησε τον Καβάφη… Το καταπληκτικό “Swarm” είναι μία από τις πιο ξεχωριστές κυκλοφορίες της χρονιάς. Ένα πανέμορφο μουσικό μωσαϊκό, ένα καλοφτιαγμένο, μερακλίδικο και ευχάριστα δύσπεπτο σάντουιτς, για εσάς και για τους γύρω σας.” – Ηλίας Γουμάγιας (9 / 10) |
06. Aranis – Made In Belgium II “…ατμοσφαιρικά σκοτεινό και περιπετειώδες, θα μπορούσε εύκολα να αποτελέσει το soundtrack μιας ταινίας μυστηρίου με obscure πλοκή, suspense και ασπρόμαυρη φωτογραφία… πρόκειται για μια μπάντα που συνδυάζει την εκλεπτυσμένη κομψότητα της κλασσικής μουσικής με την πληθωρικότητα του rock.” – Γιάννης Ζαβραδινός (9.5 / 10) “Πλήκτρα, ακορντεόν, φλάουτο, βιολί, κλασσική κιθάρα, ακόμα και το κοντραμπάσο έχουν εξίσου πρωταγωνιστικό ρόλο, ερωταποκρινόμενα, επιτιθέμενα μαζικά ή συνυφαίνοντας μελωδικά νέφη… σκοτεινό, δύστροπο και δαιδαλώδες, ακούγεται ως η ιδανική επένδυση μουσικής δωματίου για (δυνητικά extravagant) θέατρο τρόμου…” – Δημήτρης Καλτσάς (9.5 / 10) |
“Κινείται σε minimal experimental jazz / rock φόρμες. αλλά συνάμα ένα αφρικάνικο πρωτόλειο feel διαπερνά όλο τον δίσκο… Το album είναι το soundtrack μιας ταινίας που δεν έχει γυριστεί ποτέ… Μουσική που δεν έχει στεγανά είναι μεγάλη μουσική.” – Δημήτρης Αναστασιάδης (9.5 / 10) “…όπως οι σκηνές μιας σπουδαίας ταινίας παίζουν με τα συναισθήματα του θεατή, τα μουσικά επεισόδια του “Underworld” ρίχνουν τον ακροατή από τον εξωτισμό στον μυστικισμό και από το χιούμορ στη συγκίνηση… Οι Tuatara ακούγονται φρέσκοι, κεφάτοι και εμπνευσμένοι, προσφέροντας μουσική που σε κάνει να χορέψεις, να ταξιδέψεις, να δραπετεύσεις και να σκεφτείς.” – Νίκος Φιλιππαίος (8 / 10) |
04. Mastodon – Once More ‘Round The Sun “…το μοναδικό, πηγαίο groove της μπάντας, η υπερτούμπανη παραγωγή με την υποβόσκουσα φιλοχιψτερική αναλογίλα, heavy metal riffs που ισοπεδώνουν τα πάντα σε ακτίνα χιλιομέτρων και κιθαριστικά solos που προσφέρουν άφθονο υλικό στους air-guitarists αυτού του πλανήτη.” – Ηλίας Γουμάγιας (9 / 10) “…θα σε κάνουν να κουνηθείς στο ρυθμό τους, θα δυναμώσεις την ένταση γα το απαραίτητο headbanging…Τα βασικά συστατικά παραμένουν εκεί, όπως τα τεχνικά και groovάτα τύμπανα του Brann Dailor, τα δαιδαλώδη ρυθμικά του Bill Kelliher, οι country και psychedelic rock επιρροές στο παίξιμο του Brent Hinds και το αντισυμβατικό παίξιμο στο μπάσο του Troy Sanders.” – Γιάννης Βούλγαρης (7.5 / 10) |
03. Seven Impale – City Of The Sun “Οι Seven Impale από το ντεμπούτο τους πατάνε ήδη σε υψηλές κορυφές, έχοντας καταφέρει να παντρέψουν τον νεανικό τους ενθουσιασμό με μια σε βάθος γνώση της προοδευτικής μουσικής… μία ολική μίξη των progressive rock δομών και των κλασικών RIO επαναλήψεων μελωδίας με αλλαγές τονικότητας, σε ένα σχεδόν μόνιμο πειστικότατο heavy τοπίο.” – Κώστας Μπάρμπας (9 / 10) “…ένα πολύπλοκο πλέγμα από μελωδίες, νευρικά riffs και σπειροειδείς επαναλήψεις ρυθμών… Κι αν αυτό φαντάζει ως μια τυπική συνεύρεση προοδευτικών χαρακτηριστικών, το αποτέλεσμα στις πέντε συνθέσεις του “City Οf Τhe Sun” ακούγεται εκπληκτικά μοναδικό (αυτόφωτο).” – Αλέξανδρος Τοπιντζής (10 / 10) |
02. Messenger – Illusory Blues “…δε μένουν πιστοί υφολογικά σε ένα στυλ, αλλά παίζουν με τις ατμόσφαιρες και τις επιρροές τους και πάντα βγαίνουν νικητές… έγραψαν κομμάτια που ενώ η βασική τους ύλη είναι vintage, ακούγονται εντελώς σύγχρονα και -το σημαντικότερο- έχουν τη στόφα του κλασικού.” – Πάρης Γραβουνιώτης (8.5 / 10) “Οι μελωδίες που αυτομάτως δίνουν την εντύπωση του κλασικού και η βρετανικότατη prog αφηγηματικότητα εντυπωσιάζουν εξίσου σε όλα τα κομμάτια, κυρίως χάρη σε αυτή την ιδιοφυή μεταβολή της ισορροπίας μεταξύ των στοιχείων psych, prog και folk, τα οποία συνυπάρχουν παντού… Η απλότητα και η ειλικρίνεια εκτιμώνται δεόντως, όταν σε κάθε ακρόαση γίνεται ξανά και ξανά η διαπίστωση της γενικής σπανιότητάς τους.” – Δημήτρης Καλτσάς (9.5 / 10) |
01. Agusa – Högtid “…ένα παραμυθένιο psych-prog-folk τζαμάρισμα σε ένα δάσος της Σουηδίας, όπου ο ήχος του hammond κυριαρχεί με επιβλητικό τρόπο, συχνά-πυκνά δε, ερωτοτροπεί με την κιθάρα… Στο χώρο του progressive rock βγαίνουν τέτοια αριστουργήματα, σήμερα. Απαραίτητο για τους οπαδούς των 70s και σε όσους αρέσει να ακούν παραμύθια γύρω απ’ τη φωτιά.” – Ηλίας Γουμάγιας (9 / 10) “…φαίνεται να σνομπάρουν οτιδήποτε ηχητικά σύγχρονο και κάνουν μια γενναία και τολμηρή βουτιά στα θρυλικά early-mid 70s… το αποτέλεσμα είναι αυθεντικό και πάνω απ’ όλα εμπνευσμένο… η μουσική οπισθοδρόμηση έχει συμπαρασύρει και το progressive που διανύει μια δεύτερη νιότη, που οφείλεται κυρίως σε νέες μπάντες όπως οι Agusa, ικανές να δημιουργήσουν τόσο εκπληκτικά άλμπουμ όπως το “Högtid”.” – Πάρης Γραβουνιώτης (9.5 / 10)
|
Δημήτρης Αναστασιάδης | 01. Tuatara – Underworld 02. Steve Rothery – The Ghosts Οf Pripyat 03. Atomic Ape – Swarm 04. Tauk – Collisions 05. Seven Impale – City Οf Τhe Sun 06. Clearlight – Impressionist Symphony 07. Agusa – Högtid 08. Black Bombaim – Far Out 09. Aranis – Made In Belgium II 10. Messenger – Illusory Blues | ||||
Γιώργος Βατικιώτης | 01. Tuatara – Underworld 02. Trioscapes – Digital Dream Sequence 03. Mastodon – Once More ‘Round The Sun 04. Tauk – Collisions 05. AC/DC – Rock Of Bust 06. Sturgill Simpson – Metamodern Sounds In Country Music 07. Bruce Springsteen – High Hopes 08. Devin Townsend Project – Z² 09. Animals As Leaders – The Joy Of Motion 10. Pink Floyd – The Endless River | ||||
Νίκος Βέβες | 01. Dream The Electric Sleep – Heretics 02. Casualties Of Cool – Casualties Of Cool 03. Mastodon – Once More ‘Round The Sun 04. The Pineapple Thief – Magnolia 05. Gazpacho – Demon 06. Devin Townsend Project – Z² 07. The Contortionist – Language 08. Lapis Lazuli – Alien / Abra Cadaver 09. Tim Bowness – Abandoned Dancehall Dreams 10. Opeth – Pale Communion | ||||
Γιάννης Βούλγαρης | 01. Intervals – A Voice Within 02. The Kindred – Life In Lucidity 03. Evergrey – Hymns For The Broken 04. Ne Obliviscaris – Citadel 05. Need – Orvam (A Song For Home) 06. Sanctuary – The Year The Sun Died 07. Animals As Leaders – The Joy Of Motion 08. Soen – Tellurian 09. Mother Of Millions – Human 10. Teramaze – Esoteric Symbolism | ||||
Λίλα Γκατζιούρα | 01. Lunatic Soul – Walking On A Flashlight Beam 02. Motorpsycho – Behind Τhe Sun 03. Agusa – Högtid 04. Clearlight – Impressionist Symphony 05. Robert Plant & The Sensational Space Shifters – Lullaby And… The Ceaseless Roar 06. Drive-By Truckers – English Oceans 07. Steve Rothery – The Ghosts Of Pripyat 08. Messenger – Illusory Blues 09. Tori Amos – Unrepentant Geraldines 10. Flying Colours – Second Nature | ||||
Ηλίας Γουμάγιας | 01. Seven That Spells – The Death And Resurrection Of Krautrock: IO 02. Agusa – Högtid 03. Atomic Ape – Swarm 04. Gong – I See You 05. Mastodon – Once More ‘Round The Sun 06. Shaolin Afronauts – Follow The Path 07. Blues Pills – Blues Pills 08. Tuatara – Underworld 09. Black Bombaim – Far Out 10. Goat – Commune | ||||
Πάρης Γραβουνιώτης | 01. Agusa – Högtid 02. Aranis – Made In Belgium II 03. Ut Gret – Ancestors’ Tale 04. Clearlight – Impressionist Symphony 05. Messenger – Illusory Blues 06. Atomic Ape – Swarm 07. Blues Pills – Blues Pills 08. Motorpsycho – Behind The Sun 09. Seven Impale – City Of The Sun 10. Cosmic Ground – Cosmic Ground | ||||
Νίκος Δουλάμης | 01. Pink Floyd – The Endless River 02. Opeth – Pale Communion 03. Jordan Rudess – Explorations 04. Transatlantic – Kaleidoscope 05. Einsturzende Neubauten – Lament 06. Hail Spirit Noir – Oi Magoi 07. Flying Colours – Second Nature 08. Triptykon – Melana Chasmata 09. Judas Priest – Redeemer Of Souls 10. Mastodon – Once More ‘Round The Sun | ||||
Μελέτης Δουλγκέρογλου | 01. Evergrey – Hymns For The Broken 02. Voyager – V 03. Vanishing Point – Distant Is The Sun 04. Fortress Under Siege – Phoenix Rising 05. Conquering Dystopia – Conquering Dystopia 06. Scar Symmetry – The Singularity, Phase I: Neohuman 07. Need – ORVAM (A Song For Home) 08. Opeth – Pale Communion 09. Noturnall – Noturnall 10. Ne Obliviscaris – Citadel | ||||
Γιάννης Ζαβραδινός | 01. Aranis – Made In Belgium II 02. Univers Zero – Phosphorescent Dreams 03. Happy Family – Minimal Gods 04. Ut Gret – Ancestors’ Tale 0 5. Seven Impale – City Of The Sun 06. Messenger – Illusory Blues 07. Mekong Delta – In A Mirror Darkly 08. Goat – Commune 09. Tuatara – Underworld 10. Blues Pills – Blues Pills | ||||
Τρύφωνας Κακλαμάνος | 01. Intervals – A Voice Within 02. Teramaze – Esoteric Symbolism 03. Maybeshewill – Fair Youth 04. Animals As Leaders – The Joy Of Motion 05. Marty Friedman – Inferno 06. Accept – Blind Rage 07. Opeth – Pale Communion 08. Sithu Aye – Pulse 09. Manchester Orchestra – Cope 10. Chris Letchford – Lightbox | ||||
Δημήτρης Καλτσάς | 01. Messenger – Illusory Blues 02. Agusa – Högtid 03. Aranis – Made In Belgium II 04. Tuatara – Underworld 05. Blues Pills – Blues Pills 06. Ut Gret – Ancestors’ Tale 07. Happy Family – Minimal Gods 08. Seven Impale – City Of The Sun 09. Atomic Ape – Swarm 10. Mastodon – Once More ‘Round The Sun | ||||
Δημήτρης Καστρίτης | 01. Messenger – Illusory Blues 02. Agusa – Högtid 03. Atomic Ape – Swarm 04. Clearlight – Impressionist Symphony 05. Tuatara – Underworld 06. Ut Gret – Ancestors’ Tale 07. Seven Impale – City Of The Sun 08. Steve Rothery – The Ghosts Of Pripyat 09. Cosmic Ground – Cosmic Ground 10. Seven That Spells – The Death And Resurrection Of Krautrock: IO | ||||
Χρήστος Κισατζεκιάν | 01. A.C.T. – Circus Pandemonium 02. Opeth – Pale Communion 03. Hekz – Caerus 04. AC/DC – Rock Of Bust 05. Cage The Gods – Badlands 06. Crobot – Something Supernatural 07. Slash – World On Fire 08. Don Airey – Keyed Up 09. Rival Sons – Great Western Valkyrie 10. Joe Bonamassa – A Different Shade Of Blue | ||||
Άρτεμις Κονδυλοπούλου | 01. Gazpacho – Demon 02. Dream The Electric Sleep – Heretics 03. Lunatic Soul – Walking On A Flashlight Beam 04. Need – ORVAM (A Song For Home) 05. Devin Townsend Project – Z² 06. Anathema – Distant Satellites 07. Bend Sinister – Animals 08. Messenger – Illusory Blues 09. Tim Bowness – Abandoned Dancehall Dreams 10. Opeth – Pale Communion | ||||
Σπύρος Κονιτόπουλος | 01. Agusa – Högtid 02. Palefeather – Palefeather 03. Messenger – Illusory Blues 04. Gazpacho – Demon 05. Tuatara – Underworld 06. Need – ORVAM (A Song For Home) 07. Threshold – For The Journey 08. Pink Floyd – The Endless River 09. Riot V – Unleash The Fire 10. Crippled Black Phoenix – White Light Generator | ||||
Βασίλης Κορολής | 01. Triptykon – Melana Chasmata 02. Manimalism – Manimalism 03. Swans – To Be Kind 04. Lethe – When Dreams Become Nightmares 05. Saor – Aura 06. Spectral Lore – III 07. Timber Timbre – Hot Dreams 08. Blut Aus Nord – Memoria Vetusta III: Saturnian Poetry 09. The Deathtrip – Deep Drone Master 10. Anubis Gate – Horizons | ||||
Μίλτος Κωστούλας | 01. The Kindred – Life In Lucidity 02. Soen – Tellurian 03. Hail Spirit Noir – Oi Magoi 04. Incura – Incura 05. Motorpsycho – Behind The Sun 06. Toehider – What Kind of Creature Am I? 07. Flying Colors – Second Nature 08. Aeon Zen – Ephemera 09. Teramaze – Esoteric Symbolism 10. Bend Sinister – Animals | ||||
Χρήστος Μήνος | 01. Kayo Dot – Coffins On Io 02. Mastodon – Once more ‘Round The Sun 03. Need – ORVAM (A Song For Home) 04. Kenn Nardi – Dancing With The Past 05. Mekong Delta – In A Mirror Darkly 06. Sanctuary – The Year The Sun Died 07. Anubis Gate – Horizons 08. Triptykon – Melana Chasmata 09. Seven Impale – City Of The Sun 10. Villagers Of Ioannina City – Riza | ||||
Κώστας Μπάρμπας | 01. Messenger – Illusory Blues 02. Aranis – Made in Belgium II 03. Seven Impale – City Of The Sun 04. Agusa – Hogtid 05. Happy Family – Minimal Gods 06. Atomic Ape – Swarm 07. Ut Gret – Ancestors’ Tale 08. Robert Plant & The Sensational Space Shifters – Lullaby аnd… The Ceaseless Roar 09. Motorpsycho – Behind The Sun 10. Hail Spirit Noir – Oi Magoi | ||||
Νίκος Φιλιππαίος | 01. Tempelhof & Gigi Masin – Hoshi 02. Paqua – Akaliko 03. HAUS – Holy Ghosts 04. Uyama Hiroto – Freedom Of The Son 05. HOME – Odyssey 06. Baby Guru – Marginalia 07. Vulfpeck – Fugue State 08. Burnt Belief – Etymology 09. Taylor McFerrin – Early Riser 10. Tuatara – Underworld | ||||
Ελένη Παναγιώτου | 01. Messenger – Illusory Blues 02. Transatlantic – Kaleidoscope 03. Mother Of Millions – Human 04. Bend Sinister – Animals 05. Amplifier – Mystoria 06. Tim Bowness – Abandoned Dancehall Dreams 07. The Pineaplle Thief – Magnolia 08. Mastodon – Once More ‘Round The Sun 09. The Tea Party – The Ocean At The End 10. Gazpacho – Demon | ||||
Θάνος Πάτσος | 01. Seven Impale – City Of The Sun 02. Randone – Ultreia 03. Phoenix Again – Look Out 04. Opeth – Pale Communion 05. IQ – The Road Of Bones 06. Telepathy – 12 Areas 07. iamthemorning – Belighted 08. Happy Family – Minimal Gods 09. Distorted Harmony – Chain Reaction 10. Motorpsycho – Behind The Sun | ||||
Κώστας Ρόκας | 01. Seven That Spells – The Death And Resurrection Of Krautrock : IO 02. Villagers Of Ioannina City – Riza 03. Thurston Moore – The Best Day 04. Gazpacho – Demon 05. Tim Bowness – Abandoned Dancehall Dreams 06. Kaukasus – I 07. The Pineapple Thief – Magnolia 08. Se Delan -The Fall 09. Flying Colours – Second Nature 10. John Garcia – John Garcia | ||||
Λευτέρης Σταθάρας | 01. Agusa – Högtid 02. Messenger – Illusory Blues 03. Lapis Lazuli – Alien / Abra Cadaver 04. Ut Gret – Ancestors’ Tale 05. Need – ORVAM (A Song For Home) 06. Dream The Electric Sleep – Heretics 07. Aranis – Made In Belgium II 08. Mastodon – Once More ‘Round The Sun 09. Sanctuary – The Year The Sun Died 10. Distorted Harmony – Chain Reaction | ||||
Παναγιώτης Σταθόπουλος | 01. Locust – After The Rain 02. Baby Guru – Marginalia 03. Dean Blunt – Black Metal 04. ΧΛΟΗ – And Tomorrow Again 05. Panos Alexiadis – Katabasis 06. Sun Kil Moon – Benji 07. Egg Hell – Once Part Of A Whole Ship 08. Villagers Of Ioannina City – Riza 09. Andy Scott – Faith In Strangers 10. Get The Blessing – Lope And Antilope | ||||
Αλέξανδρος Τοπιντζής | 01. Seven Impale – City Of The Sun | ||||
Γιώργος Φλωράκης | 01. Tor-Peders – Brev Fran Ederstorp 02. Klaus Johann Grobe – Im Sinne Der Zeit 03. Morgan Delt – Morgan Delt 04. Balduin – All In A Dream 05. Krautzone – Kosmische Rituale 06. Øresund Space Collective – Music For Pogonologists 07. Clearlight – Impressionist Symphony 08. Astralasia – Wind On Water 09. Schnauser – Protein For Everyone 10. Soft Hearted Scientists – The Slow Cyclone |
Be the first to comment