Watchtower – Concepts of Math: Book One

Intro: Christos Minos
Translation: Alexandros Mantas
14 / 12 / 2016

Any new artistic movement is presented with landmark albums which lay the foundations for a new perspective of the art to come. In the 80’s, progressive metal was rather a vague concept, alien to the then contemporary critics, an underground movement biding for the right time to come forth. The formation of Watchtower and the release of Energetic Disassembly in 1985 and the prominent Control and Resistance in 1989 signified the cosmic changes that took place in prog metal.

The record that defined progressive metal was unfortunately the last-ditch effort of the members of Watchtower before the band went on a long-term hiatus. Since then the vocalist Alan Tecchio made numerous appearances in various bands whereas the super talented guitarist Ron Ζarzombek was involved, personal albums aside, in two tremendous bands: Spastic Ink (along with his equally talented brother) and Blotted Science (together with the famous Webster and Grossmann), while the two remaining members made but sparse appearances.

The single Size of Matter heralded their come-back in 2016 and put a happy end to chronic rumours about a potential return.

The age of maturity of the once pioneers

The year of 2016 signals the end of the absence of Watchtower from the music scene. The release of the EP Concepts of Math: Book One gives the opportunity to the legendary line-up of “Control and Resistance” to reunite their creative gifts, breathing new life into progressive metal.

The EP consists of Size of Matter which was released back in 2010, three songs that were available only in digital form and a brand new tune. The short duration engenders a kind of bitter impression, but we can hold out some hope that it is the predecessor of a future full-length album. Limited material aside, the record lacks any other flaws.

It was almost a certainty that the new record of Watchtower would be influenced by the bands Jarzombek was part of: Spastic Ink (almost the alter ego of Watchtower) and Blotted Science. Especially the latter who are active, offer the opportunity to the guitarist to chase his modern restless pursuits. Nevertheless, the record bears the band’s own stamp, which is established by the different course that each member followed and by the reunification of these courses under the Watchtower name, a pioneer in the decade of the 80’s.

The opener Μ-Theory Overture re-establishes, in a sense, the connection with 1989. The first notes that jump out from the speakers give a sense of the continuation of an unfinished past. The band’s come-back offers the opportunity to A-class musicians to showcase their incredible potential: Colaluca on drums with his à la Peart style and the incomparable bassist Keyser who is unbelievably thriving; we listen once again to Tecchio, whose voice has been harnessed with the passage of time, sounding more matured and in tune with the current time and simultaneously, Jarzombek remains flawless in performing his guitar gymnastics.

In Argument Against Design which kicks in with Keyser ‘s deft bass lines, we hear all the past elements baptized anew in the present, impressive jazz rhythms, unbridled technique irresistibly attractive sounding highly inspired as well as elevating. Technology Inaction sports a catchy refrain and rhythms that make it stand out and it could be the record’s top song if it wasn’t for the nearly ten-minute Mathematica Calculis which is hands down one of the best song the band has ever composed and takes off the heavy load of the anticipation of their come back.

In Concepts of Math we witness the band’s growth through time. Undoubtedly, the band does not put forward a musical proposition as influential as its past releases, it doesn’t blaze the trail as it did in the 80’s, something that makes perfect sense if we take into account the fact that it has been at least 25 years since their latest release. Watchtower’s momentum can be viewed as more predictable than it used to be, but it remains unharnessed and bristling with tension.  

8.5 / 10

Christos Minos

2^nd opinion 

The burning ambition of the progressive metal community: the foretold restoration of the highly esteemed Control and Resistance quartet with their imminent work! However, the much desired return isn’t accompanied with a full-length album, but with a few-numbered with regard to tracks release, which is concentrated in a “austere” EP (of which the starter is instrumental) that lives up to what, primarily, defines Watchtower: polished sound, succulent arrangements consisting of rambling riffs, bass lines delivered with surgical precision, jazz / fusion parts, geometrized rhythm section. Is it possible to quench the thirst with five compositions? The answer is yes! Undoubtedly their sheer presence is panacea for many of us: the feeling that emerges from this under rating release, with regard to importance of the band’s presence through the time, is an occasion on the one hand for repetitive and cyclic listens and on the other hand for moments of spiritual elevation and getting off on them. Personally, I try beforehand to invent an impartial measure and criterion to have an inkling about the famous, unforgettable and much-expected “Mathematics”…Amen!

9 / 10

Thomas Sarakintsis

Εισαγωγή: Χρήστος Μήνος
14 / 12 / 2016

Κάθε καινούριο καλλιτεχνικό κίνημα παρουσιάζεται με έργα σταθμούς τα οποία θέτουν τα θεμέλια για την έλευση μιας καινούργιας αντίληψης για την τέχνη. Τη δεκαετία του ‘80 το προοδευτικό metal ήταν μια αφηρημένη έννοια, αδόκιμη για τους μουσικούς κριτικούς της εποχής, ένα υπόγειο ρεύμα που περίμενε την κατάλληλη ευκαιρία να αναδυθεί. Η δημιουργία των Watchtower και η κυκλοφορία του “Energetic Disassembly” to 1985 και το 1989 με το περιλάλητο “Control and Resistance” σήμανε τις κοσμογονικές εξελίξεις που ακολούθησαν στο prog metal.

Ο δίσκος που όρισε το προοδευτικό metal ήταν δυστυχώς η τελευταία απόπειρα των μελών των Watchtower πριν εισέλθουν σε μια μακρόχρονη χειμερία νάρκη. Ο τραγουδιστής Alan Tecchio έκτοτε είχε έντονη δημιουργική παρουσία σε διάφορα συγκροτήματα, ενώ ο ύπερ-ταλαντούχος κιθαρίστας Ron Ζarzombek πέρα από τις προσωπικές του δουλειές, συμμετείχε σε δύο απίθανα συγκροτήματα: τους Spastic Ink (με τον εξίσου ταλαντούχο αδελφό του) και Blotted Science (με τους γνωστούς Webster και Grossmann), τα άλλα δύο μέλη (Keyser, Colaluca) είχαν μάλλον αναιμική παρουσία.

Το single “Size of Matter” προανήγγειλε την επιστροφή τους το 2016 και έθεσε ένα ευτυχές τέλος στη χρόνια φημολογία περί ενδεχόμενης επιστροφής τους.

Η ωριμότητα των πάλαι ποτέ πρωτοπόρων

Το 2016 είναι η χρονιά που σηματοδοτεί την άρση της αποχής των Watchtower από τα μουσικά δρώμενα. Η κυκλοφορία του EP “Concepts of Math: Book One” δίνει τη ευκαιρία στην ιστορική σύνθεση του “Control and Resistance” να ξανασμίξουν τα δημιουργικά τους χαρίσματα εμφυσώντας  εν την ενώσει τους μια ανάσα ανανέωσης στο προοδευτικό metal.

To EP αποτελείται από το “Size of Matter” που είχε κυκλοφορήσει το 2010, από τρία τραγούδια που ήταν διαθέσιμα σε ηλεκτρονική μορφή και από ένα ολοκαίνουργιο κομμάτι. Ενδεχομένως να προκαλεί  αλγεινές εντυπώσεις η μικρή διάρκεια της κυκλοφορίας, αλλά ας ελπίσουμε πως αποτελεί το προάγγελο ενός μελλοντικού full-length δίσκου. Aν εξαιρέσουμε το μειονέκτημα της διάρκειας, ο δίσκος δεν έχει άλλες αρνητικές πτυχές.

Ήταν σχεδόν αναμενόμενο πως ο νέος δίσκος των Watchtower θα είχε επιρροές από τα συγκροτήματα που μετέχει ο Jarzombek: τους Spastic Ink (το σχεδόν alter ego των Watchtower) και τους Blotted Science. Ειδικά οι τελευταίοι οι οποίοι είναι εν ενεργεία μπάντα δίνουν στο κιθαρίστα την ευκαιρία να ξεδιπλώσει τις σύγχρονες ανησυχίες του. Παρ’ όλα αυτά ο δίσκος φέρει πρωτίστως τη δική τους προσωπικότητα, η οποία θεμελιώνεται στη διαφορετική πορεία του καθενός μέλος ξεχωριστά και στην ένωση των διαδρομών τους υπό τη σκέπη της μπάντας που στάθηκε  πρωτοπόρος στη δεκαετία του ‘80.

Το “Μ-Theory Overture” ανοίγει το δίσκο και κατά  κάποιον τρόπο επανασυνδέει το νήμα με το 1989.Οι πρώτες νότες σου δημιουργούν την αίσθηση της συνέχειας ενός παρελθόντος που έμεινε ανολοκλήρωτο. Η επιστροφή της μπάντας δίνει την δυνατότητα σε μουσικούς απαράμιλλης ποιότητας να δείξουν τις απίστευτες δυνατότητες, ο Colaluca στα drums με το αλα Peart στυλ του και ο ασύγκριτος μπασίστας Keyser που δείχνει απίστευτα ακμαίος. Ακούμε και πάλι τον Tecchio, η φωνή του οποίου έχει χαλιναγωγηθεί από το πέρασμα του χρόνου, να ακούγεται πιο ώριμος και εναρμονισμένος με την εποχή μας. Ταυτόχρονα συνεχίζει να παραμένει αψεγάδιαστος στις κιθαριστικές του ακροβασίες ο Jarzombek.

Στο “Argument Against Design” που ξεκινάει με το επιδέξιο μπάσο του Keyser ακούμε όλα τα στοιχεία των παλιών εμβαπτισμένα στο παρόν, οι εντυπωσιακοί jazz ρυθμοί, η ακατανίκητη έλξη της άκρατης τεχνικής που ακούγεται τόσο εμπνευσμένη όσο και εξυψωτική. Το “Technology Inaction” με το κολλητικό refrain ξεχωρίζει με τους ρυθμούς και θα μπορούσε να είναι το καλύτερο κομμάτι αν δεν υπήρχε το σχεδόν δεκάλεπτο “Μathematica Calculis” το οποίο άνετα συγκαταλέγεται στα καλύτερα κομμάτια που έχει συγγράψει η μπάντα και αποσβένει το βαρύ φορτίο της αναμονής της επανεμφάνισης τους.

Στο “Concepts of Math” παρακολουθούμε την εξέλιξη της μπάντας μέσα στο χρόνο. Αναντίρρητα, η μπάντα δεν καταθέτει μια πρόταση η οποία να συγκρίνεται από πλευράς επιδραστικότητας με τα έργα του παρελθόντος, δεν κάνει τις τομές της δεκαετίας του ’80, γεγονός απόλυτα κατανοητό αν αναλογιστούμε το γεγονός πως έχουν περάσει τουλάχιστον 25 χρόνια από την τελευταία τους ολοκληρωμένη δουλειά. Η ορμή των Watchtower μπορεί να θεωρείται πιο αναμενόμενη από παλιά αλλά παραμένει ατίθαση και σφύζουσα από ένταση.

8.5 / 10

Χρήστος Μήνος

2^η γνώμη 

Ο διακαής πόθος της progressive metal κοινότητας: η προαναγγελθείσα παλινόρθωση του λατρεμένου Control and Resistance κουαρτέτου, με το επικείμενό δημιούργημά τους! Μόνο που η πολυπόθητη επιστροφή δε συνδυάζεται με ένα ολοκληρωμένο album, αλλά με μία ολιγάριθμη σε ασματικές συνθέσεις κυκλοφορία η οποία συμπυκνώνεται σε ένα “λιτό” EP (το εναρκτήριο εξ αυτών, ορχηστρικό) το οποίο προσήκει σε αυτό που καταρχήν χαρακτηρίζει τους Watchtower: στιλβωμένος ήχος, εύχυμες συνθέσεις απαρτιζόμενες από δαιδαλώδεις riffs, μπασογραμμές παιγμένες με χειρουργική ακρίβεια, jazz / fusion σημεία, γεωμετρικοποιημένο rhythm section. Άραγε η δίψα δύναται να κορεστεί με μία πεντάδα συνθέσεων; Η απόκριση είναι θετική! Αναντίρρητα, η παρουσία τους αποτελεί πανάκεια για πολλούς εξ ημών: το συναίσθημα που αντλείται από την υπό αξιολόγησή κυκλοφορία σε απόλυτη συνάρτηση με τη σημαίνουσα διαχρονική παρουσία της μπάντας, αποτελεί αφορμή αφενός για επαναλήψιμες, κυκλικές ακροάσεις, αφετέρου για στιγμές πνευματικής εξυψώσεως και ρεύσης. Προσωπικά, προσπαθώ εκ προοιμίου να εφεύρω ένα αντικειμενικό μέτρο και κριτήριο για να αφουγκραστώ το περιλάλητο, αλησμόνητο και πολυαναμενόμενο “Mathematics”… Αμήν!

9 / 10

Θωμάς Σαρακίντσης