Sorry, this entry is only available in Ελληνικά.
[Navalorama Records, 2014]
Εισαγωγή: Κώστας Μπάρμπας
13 / 08 / 2014
Η δεκαετής πορεία των prog / post-rockers από το Oslo, πρωτεύουσα της μουσικά πιο ενεργής και από τον Βεζούβιο Νορβηγίας, είναι σίγουρα αξιοπρόσεκτη. Οι The Samuel Jackson Five κατάφεραν να στρέψουν ταυτόχρονα το βλέμμα του post-rock και του prog rock κοινού προς το μέρος τους, παρά την χαμηλών τόνων μουσική τους. Σε αντίθεση με τις φωνακλάδικες ερμηνείες του ηθοποιού που διάλεξαν να τους «βαφτίσει», επέλεξαν να μείνουν μακριά από έντονα φορτισμένα post-rock χτισίματα, αλλά και από progressive rock υπερφορτώσεις πενταγράμμου, επενδύοντας στις μικρές γωνίες και στις λεπτομέρειες της μουσικής και αφήνοντας πίσω μια σειρά πανέμορφων δίσκων. Από αυτούς, το “Easily Misunderstood” του 2005 και το ομώνυμο του 2012 ξεχωρίζουν, χωρίς τo ντεμπούτο, “Same Same But Different” (2004) και το “Goodbye Melody Mountain” (2008) να υπολείπονται ιδιαίτερα, αλλά και χωρίς να έχουν καταφέρει ακόμα να κυκλοφορήσουν ένα αδιαπραγμάτευτο αριστούργημα. Παρόλα αυτά, οι πιο rock δομές και η μικρή μουσική αλλαγή που επιχείρησαν στον προηγούμενο ομώνυμο δίσκο τους, εισάγοντας σιγά-σιγά και φωνητικά σε μερικά κομμάτια, έδειξαν ότι με λίγη παραπάνω δουλειά θα μπορούσαν να το πετύχουν. Μόλις δύο χρόνια μετά λοιπόν (λίγα σε σχέση με τα τέσσερα που χρειάστηκαν για να κυκλοφορήσουν το ομώνυμο), επιστρέφουν με το “Seasons In The Hum”, για να επιβεβαιώσουν ή να διαψεύσουν τις προσδοκίες. Ο γραφών και ο νεοεισελθών στην dream team του ProgRocks.gr, Γιώργος Βατικιώτης, καταθέτουν τη γνώμη τους.
[soundcloud url=”https://api.soundcloud.com/playlists/35613599″ params=”color=ff5500&auto_play=false&hide_related=false&show_comments=true&show_user=true&show_reposts=false” width=”100%” height=”350″ iframe=”true” /]
Castles made of sand Ο πέμπτος δίσκος της παρέας από το Όσλο με τίτλο που θυμίζει καμένες ατάκες από το Pulp Fiction ήρθε η ώρα να βγει στο φως. Το “Seasons In The Hum”, εκτός του καταπληκτικού εξωφύλλου, δεν θυμίζει σε πολλά μέρη τον προκάτοχό του. Ξεχάστε τα πομπώδη σημεία, τις 70s prog εναλλαγές, τα φωνητικά αλά Mars Volta, αλλά και τα ηλεκτρονικά “μπλιμπλίκια” τοποθετημένα με σύνεση μέσα στα κομμάτια. Σε τούτη εδώ τη νέα κυκλοφορία η παρέα του Sigmund Bade και του Thomas Kaldohl αρέσκεται σε ένα πιο low profile ύφος. Το alt-prog κυριαρχεί με το math-rock κατά κύριο λόγο να κρατάει τα ηνία, αλλά να κάνει την εμφάνιση του πιο έντονα και το folk στοιχείο με τον κλασσικό indie 90s ήχο των SJ5. H απουσία φωνητικών αλλά και η μικρή διάρκεια του δίσκου μας δίνουν να καταλάβουμε πως η μπάντα αφέθηκε σε πιο γήινα απλά συναισθήματα, όπως καταλαβαίνει ο ακροατής από τις πρώτες γραμμές του “Last Days Of Disco In Etnedal”. Βέβαια δεν απαρνούνται την αγάπη τους για το prog/math στοιχείο και το υπενθυμίζουν κατά τη διάρκεια του album, ειδικά στο “Third Ear Listening Exercise”, αλλά και στα “Vardebu, 960 moh” και “Let’s Build A Sandcastle” (glorious 70s). Το στοιχείο που μένει πάντως στη συνείδηση είναι η απλότητα και το relaxing που κηρύττουν οι Νορβηγοί σε όλη την διάρκεια του album, κάνοντας την κυκλοφορία αυτή ελαφρώς πιο ώριμη και στοχαστική. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αδικήσουμε το “Seasons In the Hum”, απλά να σταθούμε στο πολύ διαφορετικό του ύφος από ό,τι μας είχαν συνηθίσει οι SJ5 όλα αυτά τα χρόνια. Αυτό που εν τέλει σου αφήνει ο δίσκος σαν επιστέγασμα είναι μια σύνθεση από συνειδητοποιημένους μουσικούς που ήθελαν να κάνουν κάτι απλό σε σχέση με το παρελθόν τους και να μην ακολουθήσουν μια πεπατημένη και αναγκαστική πορεία, αλλά απλά να διασκεδάσουν και οι ίδιοι μέσα απ’ αυτό. Ιδανικό soundtrack για χαλαρές καταστάσεις και βράδια στο μπαλκόνι για αυτούς που δεν έχουν αποδημήσει ακόμα σε κάποιο νησί.
7.5 / 10 Γιώργος Βατικιώτης | Too much humming Μετά τον ομώνυμο τέταρτο δίσκο των Νορβηγών The Samuel Jackson Five περίμενα με μεγάλο ενδιαφέρον την επόμενη κίνησή τους. Οι μουσικοί δρόμοι που πήραν σε εκείνη την κυκλοφορία άνοιγαν -είναι η αλήθεια- την όρεξη. Όμως, με το φετινό “Seasons In The Hum” αποφασίζουν να κάνουν μία ακόμα αλλαγή πλεύσης που ομολογώ ότι δεν με βρίσκει και τόσο ενθουσιασμένο. Να εξηγηθώ. Από τις πρώτες νότες η ταυτότητα της μπάντας είναι εκεί, όπως και αυτές οι ιδιαίτερες και γλυκές μελωδίες, σήμα κατατεθέν τους στο παρελθόν. Το ίδιο συμβαίνει και με το παίξιμο, που παραμένει σφιχτό και σίγουρο. Όμως, η μουσική έχει πάρει μια κατεύθυνση πιο κοντά στο post-rock, αφήνοντας στην άκρη το progressive, αλλά και γενικά την αίσθηση της rock σύνθεσης. Μειωμένη είναι επίσης η συχνότητα που ακούμε φωνητικά στο δίσκο. Δεν θα θεωρούσα κατ’ ανάγκη αρνητική αυτή την υφολογική αλλαγή, αλλά ο τρόπος με τον οποίο η μπάντα την υλοποιεί δεν είναι ικανοποιητικός. Σίγουρα δεν μιλάμε για κακό δίσκο. Ούτε καν μέτριο. Οι προαναφερθείσες όμορφες μελωδίες είναι πλέον διάσπαρτες μέσα στο -όχι και τόσο μεγάλο σε διάρκεια- μουσικό σύνολο των 32 λεπτών. Κάνοντας έναν λίγο «μπακάλικο» υπολογισμό, μπορώ να πω ότι οι καλές ιδέες θα αρκούσαν για μουσική της μισής περίπου διάρκειας. Από εκεί και πέρα υπέκυψαν και αυτοί εν μέρει στην τυπική post-rock φόρμα της επανάληψης, που μαστίζει το είδος. Το αδιαμφισβήτητο ταλέντο τους πάντως αποτρέπει οποιαδήποτε σκέψη για Βατερλό, αφού, εκτός των άλλων, έχουν καταφέρει να δώσουν μια καλή ροή στο album, αλλά και να δώσουν στο άκουσμα χαλαρωτικές ιδιότητες και μια δροσιά που αυτές τις ημέρες είναι κάτι παραπάνω από καλοδεχούμενη. Στα συν και η εξαιρετικότατη και μετρημένη παραγωγή, όπως και το πολύ όμορφο εξώφυλλο. Τέλος, το κομμάτι που δείχνει να ξεχωρίζει είναι το δυναμικό εναρκτήριο “Coalesce”. Η μουσική που δημιουργούν οι Samuel Jackson Five δεν είναι εύκολη και ο κίνδυνος για αυτό που τους συνέβη στο “Seasons In The Hum” είναι πάντα υπαρκτός. Σημασία έχει ότι τα καλά στοιχεία της μπάντας είναι ακόμα εκεί και πιθανότατα στην επόμενη κυκλοφορία τους να τα ξανακούσουμε σε όλο τους το μεγαλείο, αρκεί να μη βιαστούν τόσο πολύ αυτή τη φορά.
6.5 / 10 Κώστας Μπάρμπας |
Be the first to comment