Steve Hillage – Madison Square Garden 1977

Αναδρομική ισχύς

Ένεκα της πρόσφατης κυκλοφορίας του “Madison Square Garden 1977” θα δώσουμε έμφαση στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ‘70 από το χρονολόγιό του. Πρόκειται για αρχειακό υλικό στα πλαίσια  20 περίπου εμφανίσεων αρχές του ’77 ως support των ΕLO στις Η.Π.Α. Έχοντας ήδη δυο προσωπικούς δίσκους στο ενεργητικό του “Fish Rising” και “L” (με παραγωγό Τοdd Rundgren), ο Ηillage με το σχήμα Miquette Giraudy, Christian Boulé, Phil Hodge, Basil Brooks, Colin Bass (γνωστός από τους Camel) και Clive Bunker (αρχικός drummer των Jethro Tull) έπαιξε μπροστά σε ένα έκθαμβο και ίσως ανυποψίαστο αμερικάνικο κοινό στον ιστορικό  αυτό χώρο.

Aυτό που οπωσδήποτε θα προκαλέσει αίσθηση και θα εκπλήξει ευχάριστα είναι το πόσο φρέσκος ακούγεται ο ήχος για τα δεδομένα της εποχής, δεδομένου ότι το υλικό βρισκόταν τόσα χρόνια στην αφάνεια. Η μπάντα παρόλο που δεν είχε συμμετάσχει στην στουντιακή εκδοχή των κομματιών (πλην της  Giraudy), αποδίδει στο ακέραιο με τρομερή συνοχή και δέσιμο, δίνοντας παράλληλα το στίγμα του κάθε μουσικού που την αποτελεί. Ο Bunker δείχνει την κλάση του στο εναρκτήριο κομμάτι “Salmon Song” κάνοντάς το να ακούγεται πιο rock με το διαχυτικό του παίξιμο. Ο ιδανικότερος τρόπος να ξεκινήσει ένας «ζωντανός» Hillage δίσκος! Το “Hurdy Gurdy Glissando” ανακοινώνεται με την ομώνυμη τεχνική στην εισαγωγή και το διαλογιστικό κάλεσμα στα φωνητικά για να ξεσπάσει σε ένα εκπληκτικό groove, σαφώς ανώτερο από το στουντιακό, με μεγάλη δε τη συμβολή της  Giraudy στον a la Gilli Smyth ρόλο της σε space τόνους τα κομμάτια. Μετά την παρουσίαση της μπάντας μπαίνει το κλασικό και μη εξαιρετέο live standard “Hurdy Gurdy Man” του Donovan όπου φιλοτεχνείται με ένα υπέροχο κιθαριστικό σόλο. Σειρά μετά παίρνουν “Lunar Musick Suite” και τον εισαγωγικό αυτοσχεδιασμό του Hillage στο “Meditation Of The Dragon” για να οδηγηθεί στο “It’s All Too Much”, άλλη μία διασκευή από George Harrison αυτή τη φορά.

Καθόλη τη διάρκεια της ακρόασης αυτό που κερδίζει τις εντυπώσεις, εκτός από τον χαρισματικό μπροστάρη, είναι το αλάνθαστο ρυθμικό σκέλος των Colin Bass /  Clive Bunker, ενώ τα synthesizers περισσότερο συνεισφέρουν στην ατμόσφαιρα και την space αισθητική, παρά στο νεύρο και την ενέργεια του συνόλου. Όλα αυτά ελάχιστους μήνες πριν την έναρξη των “Motivation Radio Sessions” με εντελώς διαφορετικούς συντελεστές, αλλά με εξίσου απολαυστικά αποτελέσματα.

Στα έξτρα αυτής της κυκλοφορίας υπάρχει μία ενδιαφέρουσα συνεργασία με τον θρυλικό Rick Wakeman στο κομμάτι “Are We To Believe?”. Υλικό μεταγενέστερο, με μία ευφάνταστη σύνθεση αποτελούμενη από τον Colin Moulding (XTC) στο μπάσο και τον Μel Collins στο σαξόφωνο. Η δε επόμενη, μια σχεδόν χιουμοριστική διασκευή του “Rocket Man” με τον ηθοποιό William Shatner (ο Captain Kirk του Star Treck) σε μία αφηγηματική ερμηνεία -κάτι που θα μπορούσε κάλλιστα να λείπει. Όπως και να ‘χει, μία ιστορική κυκλοφορία σαν κι αυτή αναζωπυρώνει τη φανερή ελπίδα των απανταχού οπαδών του Ηillage να περιοδεύσει προβάλλοντας ένα τόσο πλούσιο παρελθόν και στον παρόντα χρόνο.

8.5 / 10

Γιάννης Ζαβραδινός

King Of The Fishes

Με αφετηρία το θρυλικό άλμπουμ των Arzachel το 1969, όταν ο ίδιος συμμετείχε με το ψευδώνυμο Simeon Sasparella, έχει διανύσει όλα αυτά τα χρόνια μία εκπληκτική μουσική διαδρομή που περνάει, εκτός των προσωπικών του δίσκων, από τους Khan, τους Clearlight, τους Gong και φτάνει μέχρι την underground ηλεκτρονική σκηνή του Λονδίνου στα early 90’s με τους System 7 και τις συνεργασίες του με τους The Orb. Είναι ο άνθρωπος που έγραψε το μεγαλειώδες riff του Master Builder το οποίο ουσιαστικά “γέννησε” μπάντες όπως οι Ozric Tentacles. Eίναι ο θεμελιωτής της dance σκηνής του Glastonbury Festival, ενώ έχει υπάρξει και μουσικός παραγωγός.

Έχοντας μόλις κυκλοφορήσει εκείνη την εποχή το δίσκο “L” και διανύοντας ίσως την πιο “καρποφόρα” περίοδο της προσωπικής του καριέρας (μαζί με το “Green” του 1978 και το “Fish Rising” αποτελούν ίσως τις καλύτερες δουλειές του), ο Steve Hillage είναι πλέον ο κύριος εκφραστής της διαστημικής κληρονομιάς των Gong, οι οποίοι πλέον είχαν ακολουθήσει fusion δρόμους με οδηγό τον Pierre Moerlen. Το “Madison Square Garden 1977” είναι ένα αντιπροσωπευτικό live δείγμα αυτού του space πνεύματος και, δεδομένου ότι οι Gong δεν άφησαν κάποια live κυκλοφορία αντάξια του ονόματός τους, αποκτά ιδιαίτερη σημασία.

Ο δίσκος ξεκινά δυναμικά, με το riff του “Salmon Song” να ξεσπάει πάνω σε ένα σφιχτοδεμένο rhythm section που ροκάρει σε όλη τη διάρκεια του άλμπουμ, ελαφρώς γρηγορότερο από τη studio εκδοχή του, σε μία σπουδαία εκτέλεση. Μετά από μία εισαγωγή με glissandos (βρίσκονται παντού στο δίσκο) ακολουθεί το “Hurdy Gurdy Man”, space διασκευή του τραγουδιού του Donovan που σημάδεψε την εποχή των hippies και στη συνέχεια το “Lunar Music Suite”  που μαζί με το “Meditation Of The Dragon” και το “It’s All Too Much” στην ουσία αποτελούν ένα κομμάτι. Αυτό που συμβαίνει κατά τη διάρκειά τους είναι ένα υπέροχο δείγμα κιθαριστικού progressive rock γεμάτου ουσία, με αρκετά ηλεκτρονικά στοιχεία που μαρτυρούν τη μετεξέλιξη των Hillage-Giraudy σε System 7 (η συμβολή της Miquette Giraudy στα πλήκτρα είναι σημαντικότατη στο δίσκο), glissandos, αρκετά περάσματα από Gong (“Master Builder” και “A Castle In The Clouds”), ένα περασματάκι από το κυρίως θέμα του Laurence Of Arabia σε πρώιμη heavy metal version (!) και ένα Steve Hillage να τραγουδάει με τη super cool χροιά του και ταυτόχρονα να οργιάζει κιθαριστικά, μέσα σε ένα κλίμα νιρβάνας και απόλυτης ευδαιμονίας.

Για το τέλος, ο Hillage μας «κερνάει» δύο κομμάτια ηχογραφημένα στο studio, το συμφωνικό “Are We To Believe?” και το φλοϋδικό “Rocket Man” σε συνεργασία με τους Rick Wakeman και William Shatner (αυτόν του “Star Trek”) αντίστοιχα. Ωραία κομμάτια που όμως μοιραία περνάνε στο περιθώριο, λόγω της καταπληκτικής ζωντανής ηχογράφησης.

Το 1977, την ώρα που το punk έκανε την επανάστασή του, ο Steve Hillage μεγαλουργούσε και έθετε τις βάσεις για πράγματα που εμπεδώθηκαν και ακούστηκαν πολύ αργότερα στη rock. Το “Madison Square Garden 1977” αποτελεί τρανταχτή απόδειξη που οι φίλοι της μουσικής πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψιν.

8 / 10

Ηλίας Γουμάγιας