Sorry, this entry is only available in Ελληνικά.
από τον Λευτέρη Σταθάρα
Disclaimer: Μέχρι πριν από ενάμιση χρόνο ο αριθμός των συναυλιών που πήγαινα κάθε χρόνο ίσως να πλησίαζε και τον τριψήφιο αριθμό. Πολύ γρήγορα τα πράγματα άλλαξαν και πλέον οι συναυλίες που πηγαίνω κάθε χρόνο μπορούν να μετρηθούν στα δάχτυλα του ενός χεριού. Έχοντας αυτό στο μυαλό τα συναυλιακά απωθημένα περιλαμβάνουν πλέον και μπάντες που σε άλλη περίπτωση θα ήταν πολύ εύκολο να δω. Συγκεκριμένα, τρία απωθημένα είχα και αυτά ήταν οι Methexis, οι Mother Turtle, και ο Σπύρος Χαρμάνης.
Παρασκευή βράδυ, στο όμορφο θέατρο Ρεματιάς Χαλανδρίου είχα την τύχη να εκπληρώσω τα 2/3 των απωθημένων βλέποντας τους Methexis και τον Σπύρο Χαρμάνη. Πρώτη θέση, μπύρα ανά χείρας και κατά τις 21:30 ο Σπύρος Χαρμάνης με το project του τους None Other βγήκαν στη σκηνή. Αποτελούμενοι από δύο άτομα, τον Σπύρο σε φωνή και κιθάρα και τον Λάμπρο Ζαφειρόπουλο να χειρίζεται τύμπανα και ειδικά εφέ. Το set list κράτησε λίγο παραπάνω από μισή ώρα και περιείχε κομμάτια κυρίως από την τελευταία εξαιρετική δουλειά “Than The Common Plague” (οι κριτικές μας στον πανέμορφο αυτό δίσκο εδώ) και δύο έξτρα κομμάτια, ένα από τον πρώτο δίσκο του Σπύρου και μια διασκευή στο “Planet Caravan” των Black Sabbath. Η αλήθεια είναι πως δεν γνωρίζω πόσο συχνά κάνουν live μαζί, αλλά ειδικά στα πρώτα κομμάτια φάνηκε ένα άγχος το οποίο περνούσε όσο ο κόσμος στο μισογεμάτο θέατρο χειροκροτούσε τους ωραίους ήχους της μουσικής του Σπύρου.
Τα κομμάτια λόγω της περιορισμένης ενορχήστρωσης είχαν (αναμενόμενα) διαφορές από τον δίσκο, χωρίς όμως να χάνουν πολύ από την δυναμική τους, με ψυχεδελικούς και ατμοσφαιρικούς ήχους να συνοδεύουν την κιθάρα του Σπύρου. Το άγχος έφυγε τελείως στο τελευταίο κομμάτι, το “I, Replicator” όπου υπήρξε μια τεχνική δυσκολία και έπρεπε να αρχίσουν από την αρχή. Ο ήχος κόπηκε και μετά από 5 λεπτά (και με την βοήθεια ενός τρίχρονου “τεχνικού” που έτρεξε στη σκηνή…!) όλα ήταν έτοιμα για την καλύτερη στιγμή της εμφάνισης των None Other, με τον Σπύρο να παίζει ένα ωραίο solo στη θέση του μπουζουκιού που υπάρχει στο CD. Εξαιρετική εμφάνιση, η οποία έκανε και αρκετό κόσμο να πάει στα αριστερά της σκηνής και να προμηθευτεί την εξαιρετική έκδοση του τρίτου CD του Σπύρου που την συνοδεύει και ένα βιβλιαράκι.
Η συνέχεια της βραδιάς ανήκε στον Νικήτα Κίσσονα και τους Methexis. Ο επαγγελματισμός που υπάρχει στη μπάντα είναι εξαιρετικός και από τον πρώτο χαιρετισμό του Νικήτα τα πάντα ήταν σχεδόν τέλεια. Ο ήχος ήταν άψογος, η μπάντα δεμένη, άρτια τεχνικά και από την αρχή υπήρχε μια αίσθηση ο κόσμος έβλεπε μια μεγάλη μπάντα σε δράση. Ως fan και των δύο δίσκων των Methexis (η κριτικές μας στο “Suiciety” εδώ) η εμφάνιση αυτή ήταν ό,τι ακριβώς ήθελα και περίμενα από τέτοιους μουσικούς. Η ερμηνεία του Νικήτα και στο “Fall of Bliss” αλλά και στο “Origin of Blame” ήταν εξαιρετική και θεατρικότατη. Ακόμα, η επιλογή στους μουσικούς είναι πολύ καλή, αφού και ο Χάρης Μπότσης στα πλήκτρα, ο Θοδωρής Χριστοδούλου στα τύμπανα και ο Μάμπρε Κασαρτζιάν είναι μουσικοί υψηλής κατάρτισης και καταφέρνουν να αποδώσουν άψογα τα κομμάτια των Methexis.
Μετά από σχεδόν δυο ώρες μουσικής, οι Methexis εισέπραξαν ζεστό χειροκρότημα από τον κόσμο o οποίος κατά το μεγαλύτερο μέρος του ήταν σταθερός σε αριθμό μέχρι το τέλος. Νομίζω ότι γενικά τα τελευταία χρόνια οι Έλληνες δεν θα πρέπει να έχουμε ιδιαίτερα παράπονα για συναυλίες. Τα τελευταία χρόνια μπάντες οι οποίες βρίσκονται στο peak της δημιουργικότητάς τους εμφανίζονται ζωντανά. Τόσο ο Σπύρος Χαρμάνης όσο και οι Methexis ανήκουν σε αυτή την κατηγορία και αξίζουν να την προσοχή όλων των φίλων της μουσικής. Είμαι βέβαιος ότι οι μελλοντικές κυκλοφορίες τους κάθε άλλο παρά θα απογοητεύσουν.
Φωτογραφίες: Άρτεμις Κονδυλοπούλου artemis-schubert.com
Be the first to comment