Sorry, this entry is only available in Ελληνικά.
Από τον Πάρη Γραβουνιώτη
Το γλυκό, καλοκαιρινό βράδυ της 6ης Ιουλίου προμήνυε ένα μοναδικό live, μιας και η ποιότητα και το καλλιτεχνικό επίπεδο των Methexis μας ήταν ήδη γνωστά και ξέραμε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να μην απολαύσουμε μια υψηλού επιπέδου συναυλία. Η παρουσία εξάλλου μιας εγχώριας progressive rock μπάντας στο Φεστιβάλ Αθηνών είναι από μόνη της κάτι το πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα, και ας ελπίσουμε να αποτελέσει εφαλτήριο και για άλλα συγκροτήματα να βγουν στο προσκήνιο μέσω σημαντικών φεστιβάλ σαν κι αυτό.
Ας τα πάρουμε τα πράγματα όμως από την αρχή. Σε έναν χώρο στην Πειραιώς 260 που θυμίζει βιομηχανική ζώνη, στο πίσω μέρος του βρίσκεται μία εξαιρετική σκηνή που φάνταζε ιδανική για μία prog συναυλία. Τηρώντας αυστηρά το πρόγραμμα, στις 21:00 βγήκαν στην σκηνή οι Methexis, αποτελούμενοι από τον τραγουδιστή, κιθαρίστα και ιθύνοντα νου της μπάντας Νικήτα Κίσσονα, τον Χάρη Μπότση στα πλήκτρα, τον Θοδωρή Χριστοδούλου στα drums και τον Μάμπρε Κασαρτζιάν στο μπάσο. Μετά το καλωσόρισμα και την προλόγιση του setlist, οι Methexis ξεκίνησαν την βραδιά με μερικές επιλογές από το ντεμπούτο τους The Fall Of Bliss. Δεμένοι και τεχνικά άρτιοι, παρά τα τεχνικά προβλήματα στην αρχή (πολύ χαμηλά τα πλήκτρα και το rhythm section) κατάφεραν να αποδώσουν άψογα το δύσκολο υλικό του ντεμπούτου τους, με αποκορύφωμα το εξαιρετικό Eradicated Will.
Μετά από μισή ώρα και με την μπάντα να έχει ζεσταθεί και τον ήχο να έχει βελτιωθεί αισθητά, ο Νικήτας μας είπε μερικά λόγια για το concept του δεύτερου δίσκου των Methexis με τίτλο Suiciety (οι κριτικές μας σε αυτό το εξαιρετικό album εδώ). Το θέμα ουσιαστικά βασίζεται στην ζωή του σύγχρονου ανθρώπου και στο πώς διαμορφώνεται ο χαρακτήρας του μέσω των βιωμάτων και της διάδρασής του με τους συνανθρώπους του, και στον τρόπο που οδηγείται μέσω της προσωπικής του ενδοσκόπησης και της ένταξής του στην κοινωνία στην δική του αλήθεια. Ακολουθώντας αυστηρά την σειρά των κομματιών στον δίσκο, οι Methexis ξεκίνησαν την παρουσίαση του Suiciety με το τελευταίο θεματολογικά chapter ονόματι Ruins. Σκοτεινό και ατμοσφαιρικό, μας έβαλε για τα καλά στο κλίμα του δίσκου, δίνοντας την σκυτάλη στο chapter I που αποτελείται από 4 κομμάτια. Το αρκετά groovy και avant-garde Remember, Fear’s A Relic με έντονες επιρροές από Talking Heads και King Crimson, το ακολούθησαν το εισαγωγικό The Windows’ Cracking Sound και το πολύ ιδιαίτερο με αρκετές jazz και experimental πινελιές Who Can It Be? Το φινάλε του πρώτου chapter επισφραγίστηκε με δύο εξαιρετικές συνθέσεις, το ιδιαίτερα θεατρικό The Origin Of Blame με τον Κίσσονα να κλέβει την παράσταση με την ερμηνεία του, και το πανέμορφο Prey’s Prayer με τον Κίσσονα να εντυπωσιάζει ξανά, αυτή τη φορά με το ιδιαίτερα συναισθηματικό του παίξιμο, θυμίζοντας στο solo του μια μίξη Gilmour, Latimer και Akkerman.
Το δεύτερο chapter αποτελείται από δύο συνθέσεις, τις ουσιαστικά πιο ξεκάθαρες progressive rock στιγμές του δίσκου. Το Sunlight με το πιο ήρεμο πρώτο του μισό και το πιο δυναμικό δεύτερο μέρος, έχει μια έντονη βρετανικότητα και φυσικά μια σαφή symphonic prog δομή. Στα ίδια χνάρια και το The Relic που ακολουθεί, αναδεικνύοντας την εξαιρετική χημεία που έχουν ως συγκρότημα. Το τρίτο και τελευταίο chapter που κλείνει και τον δίσκο, μέσω της soundtrack-ικής του ατμόσφαιρας μας δημιουργεί ως εικόνα μια ελαττωματική και άρρωστη κοινωνία με αγχώδεις ρυθμούς ακριβώς όπως την περιγράφει ο τίτλος (Suiciety).
Μετά από μιάμιση ώρα γεμάτη από πολύ έντονες και εξαιρετικές prog στιγμές, οι Methexis εισέπραξαν το πιο ζεστό μας χειροκρότημα και φυσικά το άξιζαν με το παραπάνω. Φαίνεται να περνάνε την πιο δημιουργική τους περίοδο από τότε που σχηματίστηκαν και όλα δείχνουν ότι ο επόμενος τους δίσκος θα είναι ακόμη καλύτερος. Πιθανότατα ο αριθμός των παρευρισκόμενων να μην ικανοποίησε, ωστόσο και μόνο η παρουσία στο Φεστιβάλ Αθηνών ενός σχήματος που υπηρετεί ένα είδος με σχετικά μικρό κοινό στην χώρα μας, μόνο ως ελπιδοφόρα μπορεί να χαρακτηριστεί.
Be the first to comment