Haken – Restoration [EP]

Μια απολαυστική πρόγευση (;)

Η κυκλοφορία του φετινού ΕP “Restoration” μπορεί να ιδωθεί ως επιστέγασμα αυτής της ανοδικής   πορείας, η οποία τους επιτρέπει να κινούνται ως «μεγάλη μπάντα». Έχοντας αποκτήσει πλέον μεγαλύτερο ακροατήριο, τολμηρές κινήσεις όπως η κυκλοφορία ΕP δεν εμπεριέχει ρίσκα, τουναντίον έρχεται να καλύψει τις αυξανόμενες απαιτήσεις για νέα μουσική από αυτούς.

Ο τίτλος “Restoration” -ελληνιστί αποκατάσταση- μόνο τυχαίος δεν είναι. Η απώλεια του αρχικού master των ηχογραφήσεων των demo τους και η απαίτηση για υλικό από την πρώiμη φάση της καριέρας τους, τους οδήγησε σε μια συνθετική κατεύθυνση που στηρίζεται σε ιδέες παλαιότερων κομματιών υπό το πρίσμα της ανανέωσής τους. Ως εκ τούτου, τα πρωτόλεια παρουσιάζονται ανακαινισμένα και εκ βάθρων τροποποιημένα. Οι Haken επιχειρούν να επαναφέρουν θραύσματα του παρελθόντος στο παρόν, σε μια κίνηση που στοχεύει στη διατήρηση της μνήμης μέσω της ανασύνθεσης και της επικαιροποίησής της.

Το περιεχόμενο του ΕP συνίσταται σε τρία κομμάτια. Το εναρκτήριο “Darkest Light” είναι πολύ δυναμικό, με την κιθάρα και τα πλήκτρα σε εκ του συστάδην αναμέτρηση να δημιουργούν ένα πολύ heavy κομμάτι. Σειρά έχει το “Εarthlings”, πολύ ατμοσφαιρικό που παραπέμπει σε Porcupine Tree και τα φωνητικά σε σημεία θυμίζουν Anathema της ύστερης περιόδου.Το “Crystallised”, το τελευταίο κομμάτι και το μεγαλύτερο του δίσκου, πληροί όλες τις προδιαγραφές ενός prog epic, ίσως όμως σε υπερβολικό βαθμό. Υπάρχει κάποια επιτήδευση στη σύνθεση του κομματιού που έγκειται στη διάρκεια του, η οποία φαίνεται πως είναι εσκεμμένα μεγάλη στο όνομα μιας παράδοσης που επιτάσσει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Σίγουρα οι βάσεις του κομματιού είναι καλές, αλλά η επιμήκυνσή τους σε ένα συγκεκριμένο καλούπι φαλκιδεύει το τελικό αποτέλεσμα που ναι μεν είναι καλό, αλλά ακούγεται κάπως τυποποιημένο.

Αφήνω για το τέλος τις επιρροές του συγκροτήματος: Gentle Giant, Dream theater και djent συνιστούν ένα χωνευτήρι δημιουργικών καταβολών που προϊόντος του χρόνου, όμως, υποσκελίζονται από την όλο και ισχυρότερη προσωπικότητα των Ηaken. Η μπάντα φαίνεται να ωριμάζει από δίσκο σε δίσκο ενδυναμώνοντας την πίστη πως τα καλύτερα έπονται.

7.5 / 10

Χρήστος Μήνος

Σαν τα ψηλά βουνά

Οι Haken ανέβηκαν το βουνό (το περσινό “The Mountain” ήταν μια από τις καλύτερες progressive metal κυκλοφορίες των τελευταίων ετών) και ατενίζουν το μέλλον τους από πλεονεκτική θέση, σε μια σκηνή που αναδύεται, αλλά ταυτόχρονα πολεμά με τους δαίμονες που την κρατάνε πίσω. Οι Βρετανοί καλούνται να πρωταγωνιστήσουν σε έναν χώρο που ενώ αποκαλείται προοδευτικός, παραμένει βαθιά συντηρητικός και αφιλόξενος σε νέες ιδέες. Με το πρόσχημα (πρόσχωμα) του djent, ο μέσος metalhead νομίζει ότι προοδεύει, ενώ ουσιαστικά έχει απλά αλλάξει τον ήχο του, κοπιάροντας κάτι που ανακάλυψε μια δεκαετία μετά την γέννηςή του (λέγε με Meshuggah). Μακριά από αυτές τις πρακτικές, υπάρχουν κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις που δανείζονται τα καλύτερα χαρακτηριστικά από τις τρεις δεκαετίες ύπαρξης του προοδευτικού σκληρού ήχου και παράγουν αξιολογότατη μουσική.

Φέτος, οι Haken επανηχογραφούν και σουλουπώνουν σε μεγάλο βαθμό το demo “Enter Τhe 5th Dimension” του 2008. Αποτιμώντας το σκεπτικό της κυκλοφορίας και συγκρίνοντας το αποτέλεσμα με ανάλογες κινήσεις από συναφή συγκροτήματα, είναι ολοφάνερο ότι πράττουν πολύ ορθά, μιας και οι τρεις συνθέσεις κρίνονται ως ισότιμες με ό,τι κυκλοφόρησαν επίσημα στο παρελθόν. Με βάση το 90’s progressive metal που σφυρηλάτησαν οι Dream Theater/Shadow Gallery, αλλά και με έξυπνες αναφορές στα διάφορα παρακλάδια του σύγχρονου προοδευτικού ήχου, οι Haken αποδεικνύουν μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα ότι διαθέτουν το ταλέντο να μπλεχτούν με δύσκολα εγχειρήματα και να μην καούν.

Το εναρκτήριο “Darkest Light” ενώ φαινομενικά είναι μια κλασική progressive metal σύνθεση, με τίγκα solos σε πλήκτρα και κιθάρες, riffs κόντρα σε riffs, λυρικές φωνητικές γραμμές και λοιπά τυπικά nerd χαρακτηριστικά, ποιοτικά στέκει υψηλότερα απ’ ό,τι έχουν γράψει οι 2-3 θρύλοι του ήχου την τελευταία δεκαετία. Το “Earthlings”, που ακολουθεί, με τον ταξιδιάρικο ρυθμό του θυμίζει τις καλές μέρες των Pure Reason Revolution (δλδ το “The Dark Third”), ενώ στο δεύτερο μέρος του γίνεται αρκετά πιο ενδιαφέρον. Ρομποτικές φωνητικές γραμμές συγχρονίζονται με τον ήχο του μπάσου και βίαια ένα εκπληκτικό ρεφραίν, καταφθάνει για να ολοκληρώσει ονειρικά μια ακόμα θαυμαστή σύνθεση.Το 19λεπτο έπος υπό τον τίτλο “Crystallised” μπορεί να στερείται της ατμόσφαιρας που έχτισε μαεστρικά το “Earthlings” ή της δυναμικής που ακτινοβολούσε το “Darkest Light”, όμως διαθέτει σε υστερική δόση το χαρακτηριστικό του εντυπωσιασμού. Ανάμεσα στα Blade Runner πλήκτρα του πέμπτου λεπτού και τον τετράλεπτο ηλεκτρικό παροξυσμό που ακολουθεί, μέχρι τη βουτιά στα 60’s/70’s και τις  ανεμελιές στα πλακόστρωτα του Canterbury, υπάρχουν (και θα τα ανακαλύψετε εύκολα) δεκάδες σημεία για να δηλώσει κανείς έκπληκτος με την μουσική των Haken.

Λίγο πριν κλείσει η δισκοκριτική μου σκέψη για φέτος και με διάθεση εορταστική, ας εκτεθώ λίγο παραπάνω. Το “Restoration” EP είναι μια από τις καλύτερες κυκλοφορίες mini album (κάτω των 35-40 λεπτών) στην ιστορία του προοδευτικού metal και μπορεί άνετα να σταθεί δίπλα σε μνημεία όπως το “Change Of Seasons” ή το “Under The Running Board”.

8.5 / 10

Aλέξανδρος Τοπιντζής