Evergrey, Need, False Coda @ Kύτταρο, 29-11-2014

Από τους: Λευτέρη Σταθάρα, Μελέτη Δουλγκέρογλου

Λευτέρης: Μετά από πέντε χρόνια οι Evergrey επιστρέφουν στην Ελλάδα και μάλιστα με συνολικά τρία shows. Ο τελευταίος τους δίσκος κατάφερε και ένωσε τους παλιούς οπαδούς και έφερε και πολλούς καινούριους, οπότε οι συγκυρίες δεν θα μπορούσαν να είναι ευνοϊκότερες. Προσωπικά, το “Hymns For The Broken” με άφησε αδιάφορο, όμως ακολουθώ την μπάντα αρκετά χρόνια και έχω πολλούς λόγους να πάω στο live τους.

Η αρχή έγινε με τους Έλληνες False Coda, με την παρουσία του κόσμου να είναι ενθαρρυντική. Το συγκρότημα έπαιξε κομμάτια από την πρώτη της κυκλοφορία “Closer Τo Τhe Edge” καθώς και ένα νέο τραγούδι. Με τον ήχο να κινείται στο παραδοσιακό progressive metal, έκαναν πολύ καλή δουλειά στο να ζεστάνουν το κοινό με πολύ στιβαρό rhythm section και ωραίες μελωδίες. Ο ήχος είχε κάποια προβλήματα, αλλά η πεντάδα έκανε το καλύτερο δυνατό. Το καινούριο κομμάτι έδειξε ότι προσπαθούν να βάλουν και κάποια διαφορετικά στοιχεία στη μουσική τους, που θα τους βοηθήσει και στη συνέχεια.

Γύρω στις 21:00 ανέβηκαν στη σκηνή του Κυττάρου οι Need. Η σκηνική τους παρουσία ήταν πάντα πολύ καλή, αλλά μετά την επιστροφή τους από την Αμερική και το Progpower USA είναι ακόμα πιο δεμένοι και ορεξάτοι. Με τον ήχο να είναι λίγο καλύτερος απ’ ό,τι πριν, παρουσίασαν κομμάτια κυρίως από το “ORVAM”.

Ο κόσμος είχε πια σχεδόν γεμίσει το Κύτταρο και οι Need έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό. Απέδειξαν ότι το μέλλον τους ανήκει και εντός, αλλά κυρίως εκτός συνόρων. Progressive metal όπως θα πρέπει να παίζεται το 2014, με φανταστική κιθάρα, δυνατό rhythm section, τα πλήκτρα να ντύνουν όπως πρέπει (αν και πάλι ήταν λίγο πιο χαμηλά απ’ ό,τι θα θέλαμε) και μια εκπληκτική φωνή να οδηγεί. Το κλείσιμο με το “ORVAM” ήταν μια ωραία έκπληξη και ένα ιδανικό κλείσιμο για το 45λεπτο σετ τους.

Λίγο μετά τις 22:00 ακούστηκε η ελληνική έκδοση του “The Awakening”  με τη φωνή της Μήνας Γιαννοπούλου (ex- The Rain I Bleed) και οι Σουηδοί ανέβηκαν στη σκηνή. Το Κύτταρο πια είχε γεμίσει και οι Evergrey ξεκίνησαν με το πρώτο single από το νέο τους άλμπουμ “King Οf Errors”. Ο ήχος ήταν μέτριος προς κακός αρχικά, αλλά όσο περνούσαν τα κομμάτια βελτιωνόταν χωρίς όμως να είναι καλός γενικά. Η κιθάρα του Englund ήταν αρκετά χαμηλά και αυτό γινόταν ακόμα πιο εμφανές στα σόλο του. 

Ο Englund στη συνέντευξη που μας παραχώρησε (κλικ) είχε πει ότι ήταν πολύ κοντά στο να διαλύσει την μπάντα αφού δεν έβρισκε νόημα. Ευτυχώς, η επιστροφή του Jonas στα ντραμς και του Henrik στη κιθάρα έδωσε νέα πνοή στον ίδιο για να συνεχίσει με τους Evergrey και να ξεκινήσουν πάλι τις περιοδείες. Και αυτό φάνηκε στο έπακρον με την εμφάνισή τους.  Ευδιάθετοι, επιβλητικοί, με όρεξη για αστεία και ένα δίωρο setlist που θα πρέπει να άφησε ικανοποιημένο και τον πιο απαιτητικό οπαδό.

Το setlist είχε αρκετά κομμάτια από τον τελευταίο δίσκο προφανώς, αλλά έπαιξαν κομμάτια από όλους τους δίσκους τους εκτός από το “The Dark Discovery”. Ο κόσμος τραγουδούσε και επευφημούσε σε κάθε ευκαιρία και έδειξε μια μεγαλύτερη αδυναμία στα καινούρια κομμάτια. Από τα παλιά, ο αναμενόμενος χαμός επικράτησε στα “Blinded” και “Solitude Within” που και η ίδια η μπάντα φάνηκε να ευχαριστιέται περισσότερο. Οι Evergrey πάντως κατάφεραν και συνέδεσαν τα καινούρια με τα νέα κομμάτια και -όπως μας είχε υποσχεθεί ο Tom- είδαμε ένα live από μια μπάντα που είναι στα πάνω της.

Η σύνδεση του “Words Mean Nothing” με το “Missing You” από το νέο δίσκο ήταν υποδειγματική, ενώ το τέλος του πρώτου σετ ήρθε με το καλύτερο κομμάτι του νέου δίσκου “The Grand Collapse” που παρά τα προβλήματα στον ήχο αποδόθηκε πολύ καλά. Το encore άρχισε και τελείωσε με κομμάτια από το “The Inner Circle” (“When The Walls Go Down” και “A Touch of Blessing”).

Δύο γεμάτες ώρες μετά την αρχή, οι Evergrey παρά τις δυσκολίες είχαν μια επιβλητική παρουσία και έδωσαν ένα πολύ καλό live. Ο κόσμος που βρέθηκε  στο Κύτταρο στις 29 Νοεμβρίου είχε την τύχη όχι μόνο να δει ένα συγκρότημα που βρίσκεται σε περίοδο ανόδου, αλλά και δύο πολύ καλές ελληνικές μπάντες: μία που είναι έτοιμη να βγει να κατακτήσει τον κόσμο και άλλη μία που βρίσκεται ακόμα στην αρχή της και έχει όλες τις δυνατότητες να τα καταφέρει.

Μελέτης: Ένα ωραίο σαββατιάτικο βράδυ είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε ένα prog event στο αγαπημένο και ιδανικό για συναυλίες, μικρού μεγέθους Κύτταρο. Βέβαια, καθόλου μικρές δεν ήταν οι μπάντες: False Coda, Νeed και οι προσφιλείς στη χώρα μας Evergrey ανέλαβαν να μας ψυχαγωγήσουν.

Η αρχή έγινε με τους False Coda (20:00) τους οποίους πρώτη φορά άκουσα και οφείλω να πω πως μου κίνησαν το ενδιαφέρον, λόγω της τεχνικής τους κατάρτισης, αλλά και του ότι έβγαλαν ενέργεια στο σανίδι. Οι επιρροές από τους Dream Theater ήταν κάτι παραπάνω από εμφανείς. Μετά από 5 τραγούδια μας αποχαιρέτησαν, όντας ιδανικό opener για τη συνέχεια. Αξίζει να αναφερθεί πως έπαιξαν και ένα νέο κομμάτι τους, το “Throne Of Blood” το οποίο ικανοποίησε το κοινό.

Οι Need πλέον είναι από τις πιο ποιοτικές μπάντες στον ελληνικό χώρο, ειδικά μετά την κυκλοφορία του πολύ καλού “ORVAM”. Το setlist τους περιελάμβανε κομμάτια κυρίως από αυτό όπως και το ομώνυμο (18λεπτο παρακαλώ!), αλλά και παλιότερο υλικό τους, το οποίο αποδόθηκε άψογα με χαρακτηριστικό παράδειγμα το “Siamese God”. Πολύ καλή εμφάνιση από τους συμπατριώτες μας οι οποίοι δε μασάνε στα live και μαγνητίζουν τα αυτιά των ακροατών. Πολύ καλοί παίχτες όλοι τους και πάντα εκφραστικός ο Ravaya. Ήταν μία πολύ καλή εμφάνιση, ίσως λίγο υποδεέστερη της εμφάνισής τους με τους Symphony X το 2011. Τους αναμένουμε εκ νέου στις 21/12 στο Six Dogs και είμαι σίγουρος πως δε θα μας απογοητεύσουν!

Προθερμανθήκαμε κατάλληλα και ήρθε η ώρα των αγαπημένων  Evergrey (22:20 περίπου). Όπως ήταν αναμενόμενο, θα ξεκινούσαν με τραγούδι από το “Hymns For The Broken” και πράγματι ακούσαμε σε samples to εναρκτήριο “The Awakening” στην ελληνική εκδοχή του με την αφήγηση της Μίνας Γιαννοπούλου, όπως αρχικά είχε βγει, ανεξαρτήτως του ότι προτιμήθηκε η αγγλικη εκδοχή στο δίσκο. Δυναμικό ξεκίνημα με ένα συναυλιακό hit, το “King Of Errors”. Ο ήχος στα drums και στο μπάσο ήταν καλός, στα πλήκτρα πολύ ξεκάθαρος, οι κιθάρες όμως ήταν θαμμένες. Ο Tom Englund μπόρεσε να αποδώσει το τραγούδι αλλά ήταν ελαφρώς τρακαρισμένος.

Στη συνέχεια, την τιμητική του είχε το “As I Lie Here Bleeding” από το πιο προοδευτικό album τους, το “Recreation Day”, όπου ο Englund άρχισε να αναθαρρεί, αλλά ο ήχος δεν «αναθάρρεψε» δυστυχώς. Ακολούθησαν τα “Obedience’”και “Α New Dawn”. Οι Σουηδοί αναμφίβολα ξέρουν να παίζουν και να κάνουν τον κόσμο να συμμετέχει, αλλά ο ήχος συνέχισε να αδικεί την προσπάθειά τους. Ακολούθησε το ατμοσφαιρικό “Wake A Change” με τον Zander στα πλήκτρα να ηχεί υπέροχα, ενώ αποτέλεσε ιδανικό χαλάρωμα για αυτό που επόταν. Ευτυχώς, στην επόμενη τριάδα τραγουδιών από το πολύ καλό “In Search Of Truth” τα πράγματα ηχούσαν καλύτερα και ακούστηκαν οι κιθάρες οι οποίες παίζουν πρωτεύοντα ρόλο στα “The Masterplan”, “Rulers Of The Mind” και “Mark Of The Triangle”. Ειδικά στο πρώτο σείστηκε όλο το Κύτταρο, ενώ τα solos τουHenrik Danhage έκαναν πολλά κεφάλια να ξεβιδωθούν και καρδιές να πάλλονται ταχέως. Οι οπαδοί των παλιότερων δίσκων σίγουρα ικανοποιήθηκαν με τα “Solitude Within” και “Nosferatu”, με 450 περίπου άτομα να τραγουδούν.

Σε συναισθηματικά φορτισμένο κλίμα από το “Black Undertow” ο Tom ζήτησε από το κοινό να τραγουδήσει μαζί του το “I’m Sorry” και οι πιο πολλοί ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα, μαζί και εμείς, με φωνή γαϊδάρου που τον σουβλίζουν με φουρκέτες. “Monday Morning Apocalypse”, “Leave It Behind Us”, “Words Mean Nothing” (η καλύτερη απόδοση του Englund κατ’εμέ) και “Missing You” προετοίμασαν το έδαφος για το πιο ποιοτικό κομμάτι του “Hymns For The Broken”, το “The Grand Collapse” Μέσα σε γενικό ενθουσιασμό στο κοινό. Στο encore συνέχισαν με μία από τις πιο συναισθηματικές και δραματικές συνθέσεις στην ιστορία του metal, το “When The Walls Go Down”. Πλήκτρα και drums από τους εξαιρετικούς Rikard Zander και Jonas Ekdahl δομούν το κομμάτι στο οποίο απουσίαζαν τα φωνητικά, αντικατεστημένα από τα samples. Προς το τέλος του κομματιού μπαίνουν οι κιθάρες και η κορύφωσή του με τα τύμπανα και τα πλήκτρα μας άφησαν με το στόμα ανοιχτό και τα μάτια σχεδόν βουρκωμένα. Ο Tom χρειαζόταν διάλειμμα καθώς είχε κουραστεί η φωνή του και αυτό φάνηκε στην τελευταία τριάδα του encore. “Recreation Day”, “Broken Wings” και “Touch Of Blessing” ολοκλήρωσαν το δίωρο setlist τους.

Τιμά τους Evergrey το ότι σε μικρό χώρο με λίγα άτομα και δεδομένου του ονόματός τους έπαιξαν 2 ώρες και όχι 1 ώρα και 20 λεπτά όπως συνηθίζεται πια και μάλιστα 22 τραγούδια! Κρατάω τα πατριωτάκια μας αμφότερα και θαυμάζω τους Evergrey κι ας τους αδίκησε πολύ ο ήχος κυρίως στα πρώτα 5 κομμάτια.

Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν www.livephotographs.com
                             Άρτεμις Κονδυλοπούλου  artemis-schubert.com