Από τον Νίκο Βέβε
Η τρίτη μέρα του Defcon Fest ήρθε να επιβεβαιώσει ό,τι είχαμε ήδη καταλάβει από τις πρώτες δύο: ότι πρόκειται για ένα φεστιβάλ (και πλέον θεσμό) που όχι μόνο καταφέρνει να διατηρεί πολύ ψηλά το ενδιαφέρον παρά την ποικιλομορφία των εμφανιζόμενων σχημάτων, αλλά δίνει και μαθήματα αποτελεσματικής διοργάνωσης. Όλα ήταν στην ώρα τους και με ασήμαντες έως ανύπαρκτες -ειδικά στην περίπτωση της τρίτης μέρας- καθυστερήσεις. Για κάποιον που κάποτε είχε υποστεί καθυστερήσεις ωρών ενώπιον του Αn Club περιμένοντας να δει τους DeadSoul Tribe, αυτό που κατάφεραν οι κύριοι και κυρίες του An και της Trailblazer Records ήταν πραγματικά θαυμαστό. Πάμε όμως στα των συγκροτημάτων της τρίτης μέρας.
Οι Rascal Whack σήμαναν την έναρξη της τρίτης μέρας του Defcon Fest παίζοντας το ψυχαγωγικό και σε σημεία εξαιρετικά γκρουβάτο stoner rock τους μπροστά σε δυστυχώς λιγοστό κόσμο. Εμφανώς δεμένοι ως μπάντα, καλοπροβαρισμένοι και με ικανοποιητικό ήχο, αλλά ταυτόχρονα σχετικά αμήχανοι επί σκηνής -κάτι που μάλλον μπορεί να αποδοθεί στη σχετικά βραχεία ύπαρξη του σχήματος- κατάφεραν να δώσουν το στίγμα τους και να κερδίσουν τον χαρακτηρισμό μιας από της πιο φερέλπιδες μπάντες της ελληνικής stoner σκηνής, ενώ κατάφεραν να μεταδώσουν ουκ ολίγη ενέργεια στο περιορισμένο κοινό εκείνης της ώρας. Είμαι σίγουρος πως αν η προσέλευση είχε υπάρξει κατιτίς μεγαλύτερη, ο χαβαλές από κάτω θα ήταν υπερπολλαπλάσιος.
Τους Rascal Whack διαδέχθηκαν οι Breath After Coma. Παίζοντας έξυπνο stoner / garage με μπόλικες funk αναφορές και πραγματικά υποδειγματική rhythm section για το ιδίωμα πιθανότατα άξιζαν καλύτερη θέση στο lineup της τρίτης ημέρας του Defcon. Επί σκηνής αεικίνητοι -ειδικά ο μπασίστας- με τον τραγουδιστή / κιθαρίστα να έχει σπουδαίο λαρύγγι και το υλικό τους να παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, οι Breath After Coma είναι σίγουρο πως θα ακουστούν πολύ περισσότερο στο μέλλον. Δυστυχώς, όπως και νωρίτερα με τους Rascal Whack, η μικρή προσέλευση σήμαινε και άδικα περιορισμένες αντιδράσεις από το κοινό.
Συνέχεια με τους SuperPuma και… κρίμα. Γιατί παρότι είναι προφανέστατα δεμένοι ως μπάντα και το υλικό τους έχει αρκετό ενδιαφέρον, ο κακός ήχος και κυρίως ο τραγουδιστής τους -που θέλω να ελπίζω πως τον πέτυχα σε κακή ημέρα- τους αδίκησαν. Ειδικά ως προς τον τελευταίο, με τη φωνή του να κυμαίνεται σε ένταση μεταξύ δυνατής και δυνατότερης (χάνοντας έτσι σε πολλά σημεία τον έλεγχο) και τα χλιαρά αστεία του μεταξύ των κομματιών, στέρησε από τους SuperPuma μια εμφάνιση που θα μπορούσε να ήταν τουλάχιστον ικανοποιητική.
Αμέσως μετά ανέβηκαν οι σπουδαίοι Solarmonkeys και οι εντυπώσεις άλλαξαν απότομα. Πραγματικά καλός ήχος, ενέργεια να ξεχειλίζει από την σκηνή και να ρέει αβίαστα προς το κοινό, τόνοι από groove (πολύ groove στην τρίτη ημέρα του Defcon, ρε παιδί μου!), εξαιρετικό υλικό… Είναι γνωστό πως οι Solarmonkeys είναι γενικότερα μια πραγματικά καλή live μπάντα και το ίδιο ίσχυσε και για την εμφάνισή τους στα πλαίσια του Defcon, παρά την απουσία του πληκτρά τους. Αναμένουμε εναγωνίως την κυκλοφορία του πρώτου τους CD, που μας διαβεβαίωσαν πως είναι έτοιμο.
Η guest μπάντα της τρίτης ημέρας του Defcon ήταν οι Black Hat Bones. Εμφανώς πιο punk αντίληψης (το πρόδιδε το μπάσο), με τον τραγουδιστή τους να έχει την εμφάνιση του μέσου θαμώνα βραβευμένου τοπικού ζυθοπωλείου (κάτσε, γκρίζα διαφήμιση ήταν αυτό;) ξεκίνησαν το δεκαπεντάλεπτο σετ τους με διασκευή σε Turbonegro και συνέχισαν με αμείωτη ενέργεια και πάρα πολλή κίνηση επί σκηνής. Μουσικά μπορεί να μη δρέπουν δάφνες πρωτοτυπίας, αλλά αναμφίβολα αυτό που κάνουν το κάνουν καλά.
Οι headliners της βραδιάς, POEM, απέδωσαν εξαιρετικά το progressive metal τους, παρουσιάζοντας κυρίως κομμάτια από το Skein Syndrome. Οι συνθέσεις μεγάλες και περίπλοκες με πάμπολλες εναλλαγές, ο ήχος πολύ καλός, ο τραγουδιστής Γιώργος Προκοπίου σε μεγάλη φόρμα και τραγουδώντας με εντελώς διαφορετικό ύφος απ’ ό,τι δύο μέρες νωρίτερα (κλικ) με τους Mother Of Millions (λογικό αφού παρότι τόσο οι μεν όσο και οι δε παίζουν prog metal, τα prog metal τους διαφέρουν σημαντικά), o μπασίστας, Στράτος Χάιδος, να οργώνει με απερίγραπτο τρόπο το μπάσο του και την μπάντα στο σύνολό της να αποπνέει την αύρα της εμπειρίας πάνω σε live σκηνές, κάτι που προφανώς έγινε αντιληπτό και από το κοινό του -γεμάτου πλέον- An. Καθ’ όλα σπουδαία εμφάνιση.
Και κάπως έτσι έληξε και η τελευταία ημέρα του Defcon Fest 6 αφήνοντας τις καλύτερες των εντυπώσεων όχι μόνο για τη συγκεκριμένη βραδιά, αλλά για όλο το τριήμερο. Ραντεβού του χρόνου.
Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν www.livephotographs.com
Be the first to comment