Astral Blue – Out of the Astral Blue

Intro: Thomas Sarakintsis
Translation: Alexandros Mantas
18 / 12 / 2018

It is commonly accepted that the US progressive rock does not possess the splendor and shine of the English school. Yet, from the primitive works of the late 60s to the inert Astra, the historical but also diachronic value of US prog in the wider sense cannot be waved aside. But the point of this review is not retrospective. How could Astral Blue be linked with all of the above? Directly not, indirectly perhaps. The new-founded quartet from San Marcos, Texas put out its debut album entitled Out of the Astral Blue in the spring of the current year and we wasted no time in answering their sonic call.

[bandcamp width=100% height=120 album=3406685174 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

San Marvelous vintage tunes

Due to lack of information about the past of the band members, it is an educated guess that the group consists of musicians with short or not at all experience in discography. The Texans were founded in 2016, initially as a trio. Towards the end of the same year though, one more member was added cementing the line-up that features on this album. Originally, the members were Rex Rape (guitar, vocals), Oscar Favian (bass, vocals) and Chris Nuñez (drums). The addition of Brittany Garza (hammond organ, Rhodes piano, vocals) completed the current configuration of Astral Blue and judging by the musical direction her role is deemed as crucial. A first taste from their material saw the light of day in March when Mushroom Clock was released as a single.

The core ingredients of their style are hard to be pigeonholed. Astral Blue draw on European and US school, namely heavy / prog και U.S. psych / prog. To elaborate, the Texans sound like a dismantled version of Sweet Smoke, minus the usage of wind instruments, had they joined forces with Message and Orange Peel, with fumes from the Germans Epitaph and Iron Butterfly and all of the above through the prism of a lurking 60s American West Coast feeling and not sonic slant. As a whole, the album consists of five compositions of high quality out of which the four are stellar plus the remarkable Astray. With regard to vocals there is a pluralism which is a far cry from anything ordinary, nevertheless things work smoothly in Astral Blue with no ups-and-downs and mainly without risking drop of interest. All of the voices meet the standards of the group’s style with Garza possessing a peculiar Roky Erickson tone whose miaow is not disturbing in the slightest. Therefore, in Mushroom Clock is the voice of the bassist Oscar Favian that we hear whereas in the rest, excluding the closer Moon Door where Rex Rape takes over, it is her who sings. The aforementioned single which kicks off the album leads us in a not-so-original path but rather in a permeating dance-oriented hippie prog approach which mesmerizes. Mushroom Clock is also the most radio-friendly cut of the album driven by the hammond organ of the magnificent Brittany Garza. The presence of the guitarist Rex Rape is deemed as austere, yet at times is stunning (his guitar work on Soft Earth is a testament to this). Excluding Mushroom Clock, the remaining four songs (Speak to the Lady, Astray, Soft Earth, Moon Door) are strongly jam-oriented. The compositions climax gradually, while surrounded by harmony, motion and thrilling melodies. If we have to pinpoint the most admirable moments of the album, then the psyco-prog masterpieces Moon Door and Soft Earth, Mushroom Clock, and this hallucinatory break in Speak to the Lady make the cut. Finally, with regard to the artwork, it is clear that the cover depicts Astral Blue’s musical spectrum, as if functioning like a compass of their aspiring aesthetical trend and artistic vision. The compositional summon of the band is in harmony with the fragrance of the spring atmosphere that the cover radiates.

In short, the music of Astral Blue is vivd, pictorial, improvisational but above all honest, without a sign of ripping off and reheating bygone styles and aesthetic. Out of the Astral Blue is an enticing proposition from musicians who seem to create and compose with abundant love, reviving the legacy on the one hand, updating it on the other to the delight of the seasoned listeners.

8.5 / 10

Thomas Sarakintsis

Εισαγωγή: Θωμάς Σαρακίντσης
Μετάφραση: Αλέξανδρος Μαντάς
18 / 12 / 2018

Είναι εμπεδωμένο πλέον ότι στην ιστορική του διαδρομή το U.S. progressive rock δεν είχε την αίγλη και τη λάμψη της βρετανικής σχολής. Δεν μπορεί όμως να λησμονηθεί, από τα πρωτοφανέρωτα δείγματα των late ’60s μέχρι και τους εν υπνώσει Astra, η ιστορική αλλά και η διαχρονική ποιοτική αξία του ευρύτερου U.S. prog. Το ζητούμενο όμως της υπό παρουσίασης κριτικής δεν είναι ανασκοπικό. Πώς άραγε συνδέονται οι Astal Blue με όλα τα παραπάνω; Αμέσως όχι, εμμέσως ίσως. Το νεοσύστατο κουαρτέτο από το San Marcos του Texas κυκλοφόρησε το παρθενικό του album υπό τον τίτλο Out of the Astral Blue την άνοιξη του τρέχοντος έτους, και σπεύσαμε στην εντρύφηση του ηχητικού καλέσματός του.

[bandcamp width=100% height=120 album=3406685174 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]

San Marvelous vintage tunes

Λόγω της μη εξεύρεσης επιπλέον πληροφοριών για το παρελθόν των μελών της μπάντας συνάγεται το συμπέρασμα ότι το σχήμα απαρτίζεται από μουσικούς με ελάχιστη ή με καθόλου εμπειρία στο χώρο της δισκογραφίας. Οι Τεξανοί ιδρύθηκαν το 2016, αρχικά ως trio. Προς τα τέλη όμως του εν λόγω έτους προστέθηκε ένα ακόμη μέλος συμπληρώνοντας το line up του σχήματος, έτσι όπως παρουσιάζεται στον δίσκο. Η σύνθεση αρχικά περιελάμβανε τους Rex Rape (κιθάρα, φωνητικά), Oscar Favian (μπάσο, φωνητικά) και Chris Nuñez (τύμπανα). Η Brittany Garza (hammond organ, Rhodes piano, φωνητικά) συμπλήρωσε τη μορφή της τωρινής σύνθεσης των Astral Blue και βάσει της ηχητικής κατεύθυνσης ο ρόλος της καθίσταται καίριος. Δείγματα από το υλικό της μπάντας πρωτοδημοσιεύτηκαν στις αρχές Μαρτίου, όταν και κυκλοφόρησε ως single track το Mushroom Clock.

Τα κεντρικά συστατικά του ύφους του group χαρακτηρίζονται από το αμφιρρεπές επίπεδο των επιρροών τους. Οι Astral Blue αρύονται ύφος από την ευρωπαϊκή και την αμερικάνικη σχολή, ήτοι heavy / prog και U.S. psych / prog. Σε αδρές γραμμές, οι Τεξανοί ηχούν σαν μία αποδομημένη εκδοχή των Sweet Smoke, χωρίς τη χρήση πνευστών, αν αυτοί επιδίδονταν σε studio συνεργασίες με τους Message και τους Orange Peel, με αναθυμιάσεις από τους Γερμανούς Epitaph και τους Iron Butterfly, και όλα αυτά υπό το πρίσμα μίας υφέρπουσας ’60s αμερικάνικης West Coast αισθαντικότητας και όχι ηχητικής κλίσης. Στο σύνολό του, το album αποτελείται από πέντε συνθέσεις υψηλού επιπέδου, εκ των οποίων οι τέσσερις είναι άριστες, συν το αξιόλογο Astray. Αναφορικά με τα φωνητικά υπάρχει ένας πλουραλισμός ο οποίος δε λες ότι αποτελεί και ένα σύνηθες φαινόμενο, παρόλα αυτά στους Astral Blue λειτουργεί ομαλά δίχως διακυμάνσεις και κυρίως χωρίς να διακυβεύεται το ενδιαφέρον του ακροατή. Από ποιοτικής άποψης όλες οι φωνές προσιδιάζουν στο στυλ του group, με την Garza να κατέχει μία ιδιάζουσα Roky Erickson χροιά, το νιαούρισμα της οποίας δεν είναι διόλου ενοχλητικό. Έτσι, στο Mushroom Clock ακούμε τη φωνή του μπασίστα Oscar Favian, ενώ στα υπόλοιπα κομμάτια πλην του τελευταίου Moon Door, όπου ακούγεται ο Rex Rape, τα φωνητικά τα αναλαμβάνει η Garza. Tο προαναφέρομενο single, το οποίο αποτελεί το εναρκτήριο λάκτισμα του δίσκου, μας εισάγει σε ένα όχι και τόσο πρωτόφαντο στυλ αλλά σε μία ρέουσα dance-oriented hippie prog approach, η οποία μαγνητίζει. Το Mushroom Clock αποτελεί και την πιο ραδιοφιλική σύνθεση του album, καθοδηγούμενο από το hammond organ της εξαιρετικής Brittany Garza. Ενώ η παρουσία του κιθαρίστα Rex Rape αποτιμάται ως λιτή, είναι απέριττη και σε σημεία εκθαμβωτική (επί παραδείγματι, η κιθαριστική δουλειά στο Soft Earth επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές). Αν εξαιρεθεί το Mushroom Clock, τα υπόλοιπα τέσσερα (Speak to the Lady, Astray, Soft Earth, Moon Door) εμφορούνται άπο έναν διακριτό jam προσανατολισμό. Οι συνθέσεις είναι κλιμακούμενες, ενώ περιβάλλονται από αρμονία, κίνηση και θεσπέσια μελωδία. Αν πρέπει να αναδείξουμε τις πιο θαυμαστές στιγμές του album, αυτές είναι σίγουρα τα ψυχεδελο-prog αριστουργήματα Moon Door και Soft Earth, το Mushroom Clock, καθώς και εκείνο το απαράμιλλο παραισθησιογόνο break στο Speak to the Lady. Τέλος, και όσον αφορά το εικαστικό σκέλος, είναι σαφές πως το εξώφυλλο αποτελεί απείκασμα του ηχητικού φάσματος των Astral Blue, ωσάν να λειτουργεί ως πυξίδα της επιδιωκόμενης αισθητικής τους τάσης και του καλλιτεχνικού τους οράματος. Το συνθετικό κέλευσμα του σχήματος εναρμονίζεται με την ευωδιά της εαρινής ατμόσφαιρας που αποπνέει το εξώφυλλο.

Κοντολογίς, η μουσική των Astral Blue είναι ζώσα και δρώσα, εικονογραφική, αυτοσχεδιαστική, αλλά πρωτίστως τίμια, δίχως σημάδια vintage καπήλευσης και φτηνών αναμασημάτων ύφους και αισθητικής. Το Out of the Astral Blue αποτελεί μία άκρως ελκυστική πρόταση από μουσικούς που φαίνεται ότι δημιουργούν και συνθέτουν με περισσή αγάπη, αναβιώνοντας το παλαιό μεν αλλά επικαιροποιώντας το προς τέρψιν του εμβριθούς κοινού.

8.5 / 10

Θωμάς Σαρακίντσης