Quantum Fantay – Terragaia

 Ξαναζεσταμένη ethnic κουζίνα 

Καινούριο album από το μικρό αδερφάκι των Ozric Tentacles που κινείται στο κλασσικό (πλέον) μοτίβο του ‘Liquid Space Metal’ και η ερώτηση που γεννάται είναι κατά πόσον αυτό το είδος έχει κορεστεί. Το “Terragaia”, όσον αφορά τη συγκεκριμένη ερώτηση, μας αφήνει με ανάμικτα συναισθήματα.

Το ύφος του δίσκου κινείται σε ένα αρκετά αναμενόμενο πλαίσιο, με τις διαστημικές ανατολίτικες μελωδίες και τις αναφορές σε Jean Michel Jarre να έχουν τον πρώτο λόγο. Παρόλα αυτά υπάρχουν κομμάτια αρκετά πιο εμπνευσμένα, όπως το εξαιρετικό “Azu Κene Deke Lepe” που εμπεριέχει στοιχεία πολυνησιακής μουσικής, το “Aargh” με τις μεσαιωνικές επιρροές του (αναφορά σε Monty Pythons και στους Ιππότες της Ελεεινής Τραπέζης;) και το “Cowdians” που θυμίζει Φαρ Ουέστ. Τα υπόλοιπα όμως είναι “πολυφορεμένα” και χιλιοπαιγμένα. Δυστυχώς τα Reggae beats και τα πολλά ηλεκτρονικά μέρη μέσα σε κομμάτια δεν αποτελούν πλέον καινοτομία. Αντίθετα με τους Ozric Tentacles όμως, οι Quantum Fantay δε φαίνεται να μπορούν να εκμεταλλευτούν τα κλισέ δημιουργικά, παρά τις κατά τα άλλα όμορφες μελωδίες τους, κάτι που κουράζει αρκετά τον ακροατή σε κάποια φάση και δημιουργεί ένα αίσθημα έλλειψης φρεσκάδας. Η ατμόσφαιρα που δημιουργείται πάντως είναι πολύ καλή και πολύ πειστική, δεδομένου ότι το να παίξεις τόσα διαφορετικά στυλ καλά είναι πολύ δύσκολο.

Εκτελεστικά, τα κομμάτια είναι πολύ καλά παιγμένα, η μπάντα είναι σφιχτά δεμένη και η παραγωγή άψογη. Τα ντραμς του Gino Bartolini είναι κάτι που ξεχωρίζει μέσα στο άλμπουμ, ενώ και τα υπόλοιπα όργανα (που είναι πάμπολλα) είναι παιγμένα με πολύ καλή τεχνική και ήχο. Σημαντική είναι επίσης η συνεισφορά των guest μουσικών στα πνευστά και στις κιθάρες.

Το “Terragaia” είναι ένα καλό album. Θα μπορούσαμε να πούμε πως οι Quantum Fantay δείχνουν το δρόμο για αυτό το μουσικό είδος, βάζοντας στοιχεία που δεν έχουν ξαναπαιχτεί. Συνθετικά όμως παρόλο που ψάχνονται (και καλά κάνουν) με διάφορα στυλ, δεν καταφέρνουν να κάνουν τη μουσική τους να ακούγεται περισσότερο από απλά ενδιαφέρουσα. Θα εντυπωσιάσει κάποιον που δεν έχει ξανακούσει παρόμοια συγκροτήματα, αλλά κάποιος έμπειρος στο είδος ίσως να το βαρεθεί λιγάκι. Αυτό που λείπει από το “Terragaia” είναι το μη αναμενόμενο, αυτό που θα σε ξαφνιάσει και θα σε κάνει να θες να το ακούσεις ξανά και ξανά. Το συγκρότημά δείχνει όμως ότι δεν είναι μακριά από αυτό και δεν αποκλείεται στο μέλλον να μας εκπλήξει ευχάριστα.

7 / 10

Τρύφωνας Κακλαμάνος

Η κούραση των κλώνων

Με δέκα γεμάτα χρόνια στην πλάτη τους και με πολλές «πτήσεις» στο ενεργητικό τους,  έχουμε μπροστά μας τη φετινή κυκλοφορία των Βέλγων Quantum Fantay, με τίτλο “Terragaia”. Προσωπικά τους Quantum Fantay τους είχα αφήσει πίσω στα μέσα περίπου των ‘00s και στις  δυο πρώτες τους κυκλοφορίες, οι οποίες στέκονταν με πολλά… αστέρια στο χώρο του space rock!

Πολλά είναι τα στοιχεία που έκαναν τους εν λόγω Βέλγους να γίνουν συμπαθείς. Καταρχάς, αυτό που βλέπουμε είναι μια ευχάριστη ιδιοτροπία που τους διακρίνει, δείχνοντας μια υψηλή αίσθηση του χιούμορ και μιας καλοδεχούμενης comic αισθητικής. Προχωρώντας προς την ουσία, ανακαλύπτουμε τα πολύ γεμάτα αστροδιαγαλαξιακά μουσικά ταξίδια τους, με τα γρήγορα και έντονα beat κομμάτια ξεσηκωτικoύ  χαρακτήρα. Όλα αυτά βέβαια βασισμένα πάνω σε ψυχεδελικά μουσικά τοπία με πολλές προσμίξεις, κιθαριστικά ξεσπάσματα, κοφτές dub στιγμές, τα γαλήνια πνευστά trippy σημεία και τα πλήκτρα στο τέρμα. Με άλλα λόγια, ό,τι πρέπει για ένα πολύ καλό μεγάλης διάρκειας ξεφάντωμα, μιας και όλη αυτή η σκηνή με πρώτους και καλύτερους τους θεούς -τελικά- Ozric Tentacles είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για μια αξέχαστη live εμπειρία. Καλά όλα αυτά, αλλά δισκογραφικά τι γίνεται; Υπάρχει εξέλιξη σε όλη αυτή τη σκηνή;

Ας έρθουμε λοιπόν στο “Terragaia” που είναι και ο λόγος του τωρινού προβληματισμού μας. Ξεκινάμε με το κομμάτι που αρχίζει την «πτήση» μας με τον πολύ χαρακτηριστικό τίτλο “Journey To Earth”. Όλα τα χαρακτηριστικά που προαναφέραμε υπάρχουν εδώ! Κοφτές κιθάρες γεμίζουν τον αέρα, οι ταχύτητες πότε αναπτύσσονται και πότε φρενάρουν, για να δώσουν χώρο στo απαραίτητο dub πιλοτάρισμα και με ένα διαρκές αίσθημα έντασης. Ένα πολύ καλό ξεκίνημα, αλλά η συνέχεια δεν φαίνεται να είναι ακριβώς ανάλογη. Στα επόμενα κομμάτια που απαρτίζουν  το άλμπουμ μας δίνεται έντονα η υποψία του concept, αλλά η πτήση μάλλον προχωρά ολοταχώς προς… τα βράχια. Με μπόλικα διαλείμματα για να χωρέσουν όλα τα απαραίτητα ανατολίτικα στοιχεία και κάπου-κάπου τα καρτουνίζοντα ηχητικά πειράματα. Στα μεγάλης διάρκειας κομμάτια, η κιθάρα αρχίζει να επαναλαμβάνεται, με αποτέλεσμα να μη διακρίνουμε αν έχουμε περάσει σε επόμενο τραγούδι. Στην περίπου μία ώρα διάρκειας του δίσκου αισθανόμαστε μια μεγάλη καμπύλη προς τα κάτω. Τα “Cowdians” και “Journey From Earth”, που είναι και τα δυο τελευταία τραγούδια του “Terragaia”, συμμαζεύουν λίγο τα πράγματα, αλλά και πάλι η κούραση έχει παίξει τον ρόλο της, ενώ έχει χαθεί και η φρεσκάδα.

Οι Quantum Fantay μου είναι ιδιαίτερα αγαπητοί και δε θα ήθελα να γίνω κακός μαζί τους για την απογοήτευση που πήρα με αυτήν την κυκλοφορία τους, αλλά όπως και να το κάνουμε… υπάρχει απογοήτευση. Σε μια τελευταία δισκοκριτική μου πάνω στο  ίδιο πάνω-κάτω ηχητικό στυλ είχα ζητήσει από τον αρχισυντάκτη μας να βάλω δύο βαθμολογίες: μία  για τη διάθεση και μία  για την εκτέλεση. Το αίτημα απορρίφθηκε, οπότε μέσος όρος…

6.5 / 10

Κώστας Ρόκας