Από τον Λευτέρη Σταθάρα
Σε παλιότερες συζητήσεις με φίλους είχαμε καταλήξει ότι είναι ρίσκο να συνομιλείς με ανθρώπους που θαυμάζεις από μικρός. Έχεις φτιάξει μια εικόνα για αυτούς που ίσως χαλάσει μετά από μία συζήτηση μαζί τους. Στην περίπτωση του Ray Alder έγινε το ακριβώς αντίθετο.
Όταν ο Ray Alder απαντάει στο τηλέφωνο λέγοντας «τι κάνεις;» σιγά σιγά το άγχος μειώνεται. Με μεγάλη όρεξη για συζήτηση, ο Ray απαντάει σε όλες τις ερωτήσεις που είχαμε ετοιμάσει με τον Σπύρο Κονιτόπουλο και τον αρχισυντάκτη μας. Στην κουβέντα που κράτησε για μισή περίπου ώρα μιλήσαμε φυσικά για τους Fates Warning, για την εκτίμηση που έχουν για τους fans τους, για τη φωνή του Ray, τις παλιότερες και τις επικείμενες εμφανίσεις τους στη χώρα μας και επίσης μάθαμε και ποιο είναι το ringtone στο κινητό του Alder όταν τον καλεί ο Jim Matheos.
Kαλησπέρα Ray, ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου! Πώς είσαι;
Ray: Καλά! Είμαστε στη Στουτγκάρδη και ετοιμαζόμαστε για το live απόψε.
Ω! OK, θα προσπαθήσω να μην σε κουράσω πολύ για να ετοιμαστείς…
Ray: Όχι, όχι, απλώς περιμένω για καθαρά ρούχα αυτή τη στιγμή. Αυτό είναι το μεγάλο μου πλάνο για απόψε!! (γέλια)
Ταξιδεύετε πολύ, οπότε είμαι σίγουρος ότι είναι μεγάλη ευχαρίστηση τα καθαρά ρούχα.
Ray: Δε φαντάζεσαι. Όταν παίρνουμε τα καθαρά ρούχα είναι μια από τις καλύτερες στιγμές στην περιοδεία (γέλια)
Είμαι σίγουρος! Λοιπόν, πέρασε ένας χρόνος από την κυκλοφορία του “Darkness In A Different Light”. Με βάση τις live εμφανίσεις σας, τις πωλήσεις και τη γενική αποδοχή που είχε το album, πιστεύεις ότι έλαβε την επιτυχία που του αξίζει;
Ray: Ναι, έτσι πιστεύω. Αυτή είναι η τρίτη ευρωπαϊκή περιοδεία μας και έχουμε κάνει και μια στην Αμερική και συζητάμε μήπως κάνουμε άλλη μια. Έχουμε φτάσει σχεδόν τα 100 show σε αυτή την περιοδεία. Είχαν περάσει εννέα χρόνια από το τελευταίο μας album και χαίρομαι που τον έχουν δεχθεί πολύ καλά και οι fans και οι κριτικοί. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσαμε να ζητήσουμε κάτι καλύτερο. Είμαστε πολύ χαρούμενοι με την πορεία που έχει πάρει ο δίσκος.
Ένας χρόνος μετά την κυκλοφορία νομίζω είναι αρκετός για να υπάρχει μια καλύτερη αίσθηση για τον δίσκο. Θα έβαζες το “Darkness In A Different Light” στη λίστα με τους αγαπημένους σου Fates Warning δίσκους;
Ray: Για να είμαι ειλικρινής ναι! Δουλέψαμε πολύ καιρό πάνω στο υλικό του album και εγώ με τον Jim ξέραμε ότι ο κόσμος δεν περιμένει απλά έναν ακόμη δίσκο από εμάς. Περιμένει έναν πραγματικά καλό δίσκο. Ειλικρινά είμαι περήφανος για το “Darkness In A Different Light”, αγαπάω κάθε τραγούδι και είναι πολύ ωραία η αίσθηση να τα παίζουμε live. Είναι πολύ ωραίο να έχουμε καινούρια κομμάτια στα live. Στην προηγούμενη περιοδεία μόλις είχε κυκλοφορήσει ο δίσκος. Τώρα που έχει περάσει ένας χρόνος, οι fans τραγουδάνε μαζί μας και είναι φανταστικό. Χαίρομαι που τους αρέσει το άλμπουμ τόσο πολύ, ώστε να τραγουδάνε μαζί μας.
Το “And Yet Ιt Moves” θα το έβαζες δίπλα σε παλιότερα prog epics σας σαν το “ The Ivory Gate Οf Dreams” το “A Pleasant Shade Οf Grey” και το “Still Remains”;
Ray: Απόλυτα. Είναι το αγαπημένο μου κομμάτι στο δίσκο και ανυπομονώ για να το παίξουμε live. Ναι, σίγουρα…
Στον καινούριο δίσκο η φωνή σου ακούγεται σε πολύ υψηλό επίπεδο. Καθώς μεγαλώνεις επικεντρώνεσαι περισσότερο στην ερμηνεία παρά στην φωνητική έκταση; Γενικά νιώθεις καλύτερα με την πορεία της φωνής σου;
Ray: Ευχαριστώ! Νιώθω πολύ καλά, πράγματι. Όταν ήμουν νέος και μπήκα στην μπάντα το ‘87-’88 η ψηλή τσιριχτή φωνή και το φαλτσέτο ήταν μόδα. Και αυτό μου άρεσε τότε. Καθώς μεγάλωνα συνειδητοποιούσα ότι δεν ήθελα να το κάνω τόσο πια. Δεν ακολούθησα τη φωνή μου. Η φωνή μου ακολούθησε εμένα. Νομίζω ότι καθώς εξελισσόμουν σαν τραγουδιστής και μάθαινα όλο και περισσότερα πράγματα έβλεπα που μου αρέσει η φωνή μου. Και ήταν σαν να συμφώνησε η φωνή μου και να ακολούθησε μαζί μου αυτό το δρόμο. Παλιότερα όταν περιοδεύαμε έκανα φυσικά τα screams και τις κορώνες, αλλά όταν ηχογραφούσαμε δεν ήθελα να τα κάνω πια. Η φωνή μου εξελίχθηκε καθώς ωρίμαζα ως καλλιτέχνης. Μου αρέσει πολύ έτσι όπως είναι η φωνή μου σήμερα. Πού και πού βέβαια θα ρίξω μια δύο ψηλές για τους fans, ξέρω ότι το περιμένουν (γέλια), αλλά γενικά μου αρέσει εκεί που είναι. Προτιμώ την ψυχή από το εύρος.
Αν κρίνουμε από την συχνότητα που οι Fates Warning κυκλοφορούν δίσκους, φαίνεται να μην σας αρέσει να δουλεύετε κάτω από πολλή πίεση.
Ray: (γελώντας) Ναι…
Φαντάζομαι με τέτοιες επιλογές θα έχετε έντονες συζητήσεις με το management της δισκογραφικής. Πιστεύεις ότι τα εννέα χρόνια αποχής από την δισκογραφία είχαν θετικό πρόσημο εν τέλει;
Ray: Δύσκολη ερώτηση! Δεν ξέρω αν το πρόσημο είναι θετικό. Μάλλον όχι για να είμαι ειλικρινής. Αρχίσαμε να ασχολούμαστε με side projects και τότε κάποιος από εμάς θα έλεγε «Okay, είμαι έτοιμος για να γράψουμε δίσκο» και ο άλλος απαντούσε «δουλεύω σε κάτι άλλο τώρα», οπότε λέγαμε «εντάξει. Τότε θα δουλέψω σε κάτι άλλο και θα επιστρέψουμε μετά». Αυτή η συζήτηση έγινε ξανά και ξανά μέχρι που πέρασαν εννέα ολόκληρα χρόνια. Δεν είχαμε ιδέα πώς πέρασε ο χρόνος. Οπότε, δε νομίζω ότι ήταν θετικό το πρόσημο,αλλά είμαι χαρούμενος που γράψαμε νέο άλμπουμ και είμαι χαρούμενος που είναι αυτό το άλμπουμ. Σε αυτά τα εννιά χρόνια μεγαλώσαμε πολύ, ο καθένας είχε διαφορετικές επιρροές και το “Darkness Ιn Α Different Light” είναι αποτέλεσμα αυτών των επιρροών. Αλλά το συζητήσαμε με τον Jim και είπαμε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναπεράσει τόσος χρόνος για να βγάλουμε νέο δίσκο, γιατί μέχρι τότε θα είμαστε σε καροτσάκι… Θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε και πιθανόν μετά από αυτές τις περιοδείες να ξεκινήσουμε να γράφουμε και να έχουμε κάτι καινούριο πολύ σύντομα.
Πολύ ευχάριστα νέα για τους οπαδούς!
Ray: Και για μένα, αλήθεια! (γέλια)
Πώς είναι το κλίμα στην μπάντα τώρα;
Ray: Πολύ καλό. Όλοι είναι χαρούμενοι που είμαστε ξανά μαζί. Είναι πολύ ευχάριστο να είμαστε ξανά με τον Bobby, τον Joey και τον Frank για λίγο, παρόλο που (ο Frank) δεν περιοδεύει μαζί μας. Όσο για την περιοδεία, φαντάσου πώς θα ήταν να ταξιδεύεις συνέχεια με τους καλύτερούς σου φίλους και να βλέπεις τον κόσμο, να γνωρίζεις κάθε βράδυ διαφορετικούς ανθρώπους… Είναι η καλύτερη δουλειά που θα μπορούσα να φανταστώ ότι θα είχα ποτέ. Έχουμε ταξιδέψει και χωρίς άλμπουμ, αλλά βοηθάει πολύ το να έχουμε και άλλο λόγο για να περιοδεύσουμε. Ανυπομονώ να γράψουμε και τον επόμενο δίσκο και να κάνουμε μερικές περιοδείες ακόμα. Θα είναι τέλεια.
Εσύ και ο Jim έχετε γράψει το περισσότερο υλικό στο δίσκο. Πώς ήταν να δουλεύετε ξανά μαζί;
Ray: είναι δύσκολο να ξαναξεκινάς από την αρχή. Το πρώτο κομμάτι είναι το πιο δύσκολο. Να ξέρουμε δηλαδή τι θέλουμε να κάνουμε. Ποιος θα είναι ο ήχος και ποια θα είναι η κατεύθυνση του δίσκου. Θα είναι πολύ prog; Θα είναι πιο πιασάρικος; Πώς θα είναι η δομή; Καταλαβαίνεις… Το πρώτο κομμάτι που γράψαμε και τελειώσαμε ήταν το “One Thousand Fires” και μετά ήταν το “Firefly” και από εκείνη τη στιγμή ξέραμε περίπου τι θέλουμε να κάνουμε και ποια θα είναι η κατεύθυνση που θα ακολουθήσει ο δίσκος. Ήταν πολύ ωραία που δουλεύαμε με ξανά με τον Jim. Μιλούσαμε κάθε μέρα. Ξέρεις, είναι πολύ εργασιομανής και το ringtone στο κινητό μου όταν με καλεί είναι ένα σκυλί που γαβγίζει και λέει «πίσω στη δουλειά!» (μιμήθηκε τον ήχο), οπότε κάθε φορά που άκουγα το σκυλί να γαβγίζει έλεγα «ναι, ναι… τώρα το τελειώνω!» (γέλια). Ήταν λίγο δύσκολα, γιατί εγώ μένω στην Δυτική Ακτή, αυτός στην Ανατολική, δε θα μπορούσαμε να ζούμε πιο μακριά, εκτός αν αυτός πήγαινε στην Ευρώπη. Έτσι, η περισσότερη δουλειά έγινε από το τηλέφωνο, μέσω internet. Η διαδικασία ήταν πιο αργή απ’ ό,τι αν ήμασταν στον ίδιο χώρο. Αλλά εν τέλει όλα πήγαν καλά.
Οι Fates μαζί με τους Dream Theater και τους Queensrÿche θεωρούνται από τους πρωτοπόρους του progressive metal. Μετά από όλα αυτά τα χρόνια θα άλλαζες κάτι στις επιλογές που κάνατε σαν μπάντα;
Ray: Θα ευχόμουν να μη δουλεύαμε τόσο πολύ στα side projects. Θα ήθελα να ήμασταν πιο συγκεντρωμένοι στην μπάντα. Αλλά γι’ αυτό δεν φταίει κανένας άλλος παρά μόνο εμείς. Κανείς δεν ήταν τεμπέλης απλά πολλές φορές ασχολούμασταν με άλλα πράγματα. Αν θα άλλαζα κάτι θα ήταν αυτό. Θα ήθελα να δείξουμε μεγαλύτερη προσοχή στους Fates Warning αντί να κάνουμε άλλα πράγματα. Αλλά πέρα από αυτό είμαι χαρούμενος με όλη τη μουσική που κάναμε και είμαι ικανοποιημένος από το πού είμαστε τώρα. Το να μην κάνουμε δίσκο για εννέα χρόνια και να ξανακάνουμε τόσο μεγάλες περιοδείες είναι φανταστικό. Και είναι φανταστικό που οι fans είναι μαζί μας. Δε θέλω να ακουστώ γραφικός, αλλά είμαι ειλικρινής όταν λέω ότι έχουμε φανταστικούς fans και πιστεύω ότι είναι ξεχωριστοί. Δεν είμαστε η μεγαλύτερη μπάντα στον κόσμο, αλλά οι οπαδοί μας έμειναν δίπλα μας όλα αυτά τα χρόνια και πιστεύω ότι αγαπάνε πολύ τη μουσική και εκτιμούν αυτό που κάνουμε. Και δεν μπορείς να ζητήσεις κάτι παραπάνω. Είμαστε χαρούμενοι και στα live προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε, γιατί τους εκτιμάμε ειλικρινά.
Πριν λίγο ανέφερες τον Frank Aresti. Οι fans της μπάντας τον λατρεύουν και χάρηκαν πολύ με την επιστροφή του, αλλά τώρα δεν περιοδεύει μαζί σας. Υπάρχει πιθανότητα να δούμε live των Fates Warning με τον Frank; Ξέρεις, ο Frank είναι σημαντικό κομμάτι των Fates για μας…
Ray: Ναι, βέβαια καταλαβαίνω και χαίρομαι. Απλώς κάναμε το δίσκο και αποφασίσαμε να κάνουμε τις περιοδείες και ο Frank βρήκε κάτι σαν τη δουλειά των ονείρων του. Έχει οικογένεια τώρα και μόλις τελειώσαμε το album άλλαξαν τα πάντα στη ζωή του προς το καλύτερο. Μετακόμισε στην Δυτική Ακτή και η δουλειά του δεν του άφησε χρόνο. Έτσι είναι η ζωή, δεν μας ενόχλησε αυτό. Αλλά σίγουρα κάποια στιγμή θα περιοδεύσουμε με τον Frank. Απλά δεν γινόταν τώρα.
Άρα είναι ακόμα επίσημο μέλος; Όταν θα ηχογραφήσετε νέο δίσκο ο Frank θα είναι μαζί σας;
Ray: Αυτό είναι το πλάνο, ναι.
Είσαι στην μπάντα από το “No Exit”, εδώ και 26 χρόνια δηλαδή! Μπορείς να μας πεις την καλύτερη και την χειρότερη ανάμνησή σου από τότε που μπήκες στο σχήμα;
Ray: Πολλά χρόνια… ναι. Η καλύτερη στιγμή ήταν σίγουρα όταν μπήκα στην μπάντα, γιατί οι Fates Warning ήταν η αγαπημένη μου μπάντα πριν μπω και ήταν για μένα πολύ σημαντικό, καταλαβαίνεις. Χειρότερη στιγμή… υπάρχουν αρκετές τέτοιες (γέλια) και δεν μπορώ να ξεχωρίσω μία. Αλλά είχε σκαμπανευάσματα ο δρόμος. Κάποιο κακό show ή κάτι άλλο που να πήγε στραβά… Αλλά εν τέλει είναι ευχάριστη εμπειρία. Είδα ολόκληρο τον κόσμο, είδα μέρη που κανονικά δε θα έβλεπα και ταξίδεψα με τους φίλους μου. Είμαι πολύ χαρούμενος και δε θα έπαιρνα τίποτα πίσω.
Μια ερώτηση εκτός Fates: κατά τα εννιά χρόνια απουσίας των Fates δούλεψες με τους Redemption. Τι νέα από αυτό το στρατόπεδο;
Ray: Αυτή τι στιγμή ο Bernie (Versailles) είναι σε κώμα. Πάει καλύτερα αλλά έχει πολύ δρόμο ακόμα μέχρι να αναρρώσει. Μιλούσα με τον Nick (van Dyk) για την πιθανότητα νέου δίσκου, νομίζω ότι αυτή τη στιγμή ο Nick γράφει. Πριν λίγο καιρό οι Redemption υπέγραψαν με την Metal Blade. Αλλά αυτή τη στιγμή η προσοχή μου είναι στους Fates Warning. Περιοδεία, προώθηση του δίσκου και πιθανόν η ηχογράφηση νέου δίσκου. Σύντομα… πολύ σύντομα…
Πιθανότητα για κάποια live ηχογράφηση υπάρχει;
Ray: Το έχουμε συζητήσει αλλά δεν είναι κάτι σίγουρο. Αλλά δεδομένου ότι αυτή είναι η τρίτη φορά που ερχόμαστε στην Ευρώπη, δε νομίζω ότι θα γινόταν να ξαναέρθουμε για άλλη μία περιοδεία. Ο περισσότερος κόσμος μας έχει δει αρκετά τα τελευταία χρόνια.
Έχετε παίξει στην Ελλάδα αρκετές φορές. Ξέρω είναι δύσκολο, αλλά υπάρχει κάποια συναυλία που να σου έχει μείνει;
Ray: Δύσκολή ερώτηση, γιατί όλες ήταν φανταστικές. Νομίζω όμως ότι η πιο ξεχωριστή ήταν όταν κάναμε την περιοδεία για το “Parallels”. Απλά γιατί είχαμε ξανακάνει κάτι παρόμοιο παλιότερα. Κάναμε μερικά shows στην Αμερική και μετά στην Ευρώπη, αλλά νομίζω στην Ελλάδα ήταν η αγαπημένη μου συναυλία για την ενέργεια και την αγάπη που μας έδειξε ο κόσμος εκείνο τότε. Ζέστανε τις καρδιές μας ο κόσμος εκείνο το βράδυ. Αυτό νομίζω ήταν το αγαπημένο μου live στην Ελλάδα, αλλά όλα ήταν τέλεια. Και η Θεσσαλονίκη είναι πάντα φανταστική, αλλά η πρώτη φορά που παίξαμε στην Λάρισα ήταν… WOW!!! Οι τύποι φώναζαν τόσο πολύ που ακούγονταν πιο δυνατά από εμάς! Αυτό το show δεν θα το ξεχάσω ποτέ! Θυμάμαι ότι το πάτωμα κουνιόταν γιατί όλοι τους χοροπηδούσαν! Νομίζαμε ότι θα πέσει το κτίριο! Χαίρομαι που τελικά δεν έπεσε (γέλια)
Ναι, υπάρχουν μερικοί τρελοί fans της μουσικής των Fates Warning στη Λάρισα.
Ray: Ναι. Και το ξέρω ότι οι Fates Warning δεν είναι για όλο τον κόσμο. Το ξέρω! Αλλά το γεγονός ότι οι fans έμειναν δίπλα μας είναι τέλειο. Και υπάρχει και κόσμος που μας ρωτάει «γιατί στην Ελλάδα σας αγαπούν τόσο πολύ;». Δεν έχω ιδέα. Αλλά και εμείς τους αγαπάμε πολύ και πάντα περιμένουμε πώς και πώς να έρθουμε. Είναι το αγαπημένο μας μέρος για live. Πάντα νιώθουμε την εκτίμηση και την αγάπη του κόσμου. Οι Έλληνες είναι οι πιο ξεχωριστοί μας fans. Και δεν το λέω απλά γιατί μιλάω με έναν Έλληνα αυτή τη στιγμή. Δε θα έλεγα κάτι διαφορετικό αν μιλούσα σε κάποιον άλλο. Κάθε φορά που ερχόμαστε στην Ελλάδα έχουμε ένα μικρό φόβο ότι αυτή τη φορά θα έχουμε πιο χλιαρή ανταπόκριση, αλλά δεν συμβαίνει ΠΟΤΕ! Αισθανόμαστε βαθιά ευγνωμοσύνη για αυτό…
Είναι ξεχωριστή η σύνδεση που έχουμε μαζί σας Ray…
Ray: …ναι. Και δεν ξέρω το γιατί. Αλλά δε με απασχολεί τόσο. Το ξέρω ότι ισχύει και δεν το αμφισβητώ ποτέ. Απλά το αγαπάω.
Πώς βλέπεις το μέλλον της progressive μουσικής; Πιστεύεις ότι θα υπάρξουν μπάντες που θα φέρουν κάτι νέο και ενδιαφέρον στη μουσική;
Ray: Δεν ξέρω. Δεν ακούω πολλή progressive μουσική για να είμαι ειλικρινής μαζί σου. Πάντα μ’ αρέσει να ακούω νέα πράγματα, αλλά είναι πάντα δύσκολο να βρίσκεις κάτι νέο και φρέσκο. Είναι σαν να έχουν γίνει τα περισσότερα. Το να προσπαθείς να βρεις καινούρια μουσική να γράψεις δεν είναι ποτέ εύκολο, αλλά ελπίζω να γίνει. Και είναι πάντα ωραία να έρχονται άνθρωποι που είναι σε νέες μπάντες και να μας λένε ότι έχουν τους Fates σαν επιρροή. Είναι μεγάλη τιμή μόνο και μόνο να αναφέρεσαι σε μια τέτοια συζήτηση.
Κάτι καινούριο που να έχεις ακούσει και να σου τράβηξε το ενδιαφέρον;
Ray: μμμμ όχι ιδιαίτερα. Υπάρχουν οι Elbow από την Αγγλία που μου αρέσουν πολύ. Αλλά είναι γνωστοί, τους ξέρουν οι περισσότεροι. Τα γούστα μου πάνε κι έρχονται γενικά.
Μπορείς να μου πεις πέντε μπάντες/δίσκους που ξεχωρίζεις είτε ως επιρροές είτε βιωματικά;
Ray: Ωωω, ενδιαφέρον! Χμ, πρέπει να πάω πολύ πίσω. Θα έλεγα σίγουρα από τους Judas Priest το “Unleashed Ιn The East”, επίσης οπωσδήποτε κάτι από Journey, οποιοδήποτε δίσκο με τον Steve Perry. Είναι πιθανότατα οι μεγαλύτερες επιρροές μου.
Από τους The Cure το “Disintegration” είναι σπουδαίο album. Ξέρεις, ο Robert Smith μου έμαθε πολλά για το συναίσθημα και την ψυχή στο τραγούδι.
To “Back In Black” των AC/DC ήταν μάλλον ο αγαπημένος μου δίσκος όταν ήμουν μικρός. Απίστευτος! Θυμάμαι που πήγαινα στις συναυλίες τους. Ήταν φανταστικά!
Από τα πιο heavy albums ξεχωρίζω το ομώνυμο των Metal Church. Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτός ο δίσκος έχει μείνει πάντα δίπλα μου. Σπουδαίο album.
Κάπου εδώ τελειώνουμε Ray. Έχεις κάποιο μήνυμα για τους αναγνώστες του ProgRocks.gr και τους Έλληνες fans;
Ray: Ευχαριστούμε πολύ! Σας αγαπάμε πάρα πολύ! Μείνατε μαζί μας όλα αυτά τα χρόνια και το εκτιμάμε πολύ. Πάντα ανυπομονούμε να παίξουμε στην Ελλάδα. Είμαστε πολύ χαρούμενοι, πραγματικά…
Και εμείς ανυπομονούμε να σας δούμε στις 14 και 15 Νοεμβρίου.
Ray: Και εμείς. Α! Και να ξέρετε ότι την τελευταία φορά που παίξαμε στην Ελλάδα, καθίσαμε και είδαμε ότι πολλά από τα κομμάτια που παίζουμε είναι τα ίδια. Οπότε αλλάξαμε αρκετά το setlist και η Ελλάδα έπαιξε σημαντικό ρόλο σε αυτό. Βγάλαμε κάποια τραγούδια, βάλαμε κάποια καινούρια. Οπότε να ξέρετε ότι φέτος θα είναι πολύ διαφορετικό το setlist. Θέλουμε να δώσουμε κάτι διαφορετικό για τους οπαδούς μας, τους το χρωστάμε. Ελπίζουμε να σας αρέσει.
Ευχαριστούμε πολύ γι’ αυτό! Είμαστε βέβαιοι ότι θα μας αρέσει Ray! Σε ευχαριστώ πολύ για την κουβέντα. Ήταν απολαυστική. Να έχετε ένα υπέροχο show σήμερα!
Ray: Εγώ ευχαριστώ φίλε μου! Θα τα πούμε σε λίγες ημέρες. Ciao!
Be the first to comment