Witherscape – The Northern Sanctuary

Intro: Christos Minos
Translation: Niki Nikolakaki
08 / 12 / 2016

Some artists give the impression that they are permanently surrendered in a constant state of creation, in a feverish search for new expressive means for the liberation of their ceaseless inspiration. The versatile Dan Swanö clearly belongs to this category of people who perceive art as a primary concern of their existence.

With a great career both as a musician and as a producer, Swanö deals with the creation of one more band, Witherscape. With the valuable assistance of Ragnar Widerberg, they thoroughly undertake writing and performing their songs with their first album The Inheritance released in 2013 constituting a coherent musical proposal on melodic death metal.

This year’s work of theirs is a further proof of the two musicians’ talent. Breaking any objections on another project that is usually based on the names of the participants and rarely convey something important to the musical happening, The Northern Sanctuary is a complete release that honors its creators.

Much more than a substitute for Opeth

Some of us had hoped that Witherscape with their second album would be able to covet the vacancy that was left by Opeth in Swedish prog / death metal, when the latter decided to shift towards progressive rock. The Swanö / Widerberg duo returns, maintaining approximately the same recipe as in the remarkable The Inheritance, with this automatically meaning that the project has lost the characteristic of surprising the listener. But correspondingly, The Northern Sanctuary speaks the same language as the enthusiasts of “intelligent” metal music, so that it gradually gains their attention. The tight compositions (with three to five minutes duration) may not give room for high resolutions, but hit straight to the heart of those who loved the Swedish revival of metal.

On the one hand, the great melodies of the keys (e.g. the basic melody of Divinity) and on the other hand the rhythmic guitars strongly evocative to the sound that was evolved by Scandinavian bands in the 90’s (e.g. in In the Eyes of Idols the original riff is reminiscent of the Finnish Sentenced), are the solid foundations of all compositions. The transitions in Swanö’s vocals from brutal to semi-clear and clear, gives a sense of differentiation in comparison to the first album. The Swede on several occasions chooses to interpret with a more dynamic, clear tone and unfortunately is not performing as well as in his growls (a typical example of this is Rapture Ballet).

The homonymous composition that completes the album (along with the instrumental reprise entitled Villa I Frid) is the obvious highlight. In the 14 minutes that it lasts, the composer unfolds the virtues of Witherscape’s music and eventually proves that he has all the characteristics required for the evolution of the band’s sound in less compatible roads. Perhaps an album with 4-5 similar compositions, labyrinthine structures and exciting melodies would be able to get in the pantheon of the best prog (but purely) metal discs of recent years.

7.5 / 10

Alexandros Topintzis

2^nd opinion 

In The Northern Santuary death metal embraces the 70s prog influences and 80s riffs in an atmosphere that sometimes refers to the 90s and sometimes in the present that includes all of them. Melodic metal which benefits from a flawless production, the wondrous double vocals by Swanö and the imaginative use of the keys. Excellent work by Ragnar Widerberg, which is not overshadowed at all by his famous partner. A joint creation of a modern album which is based on material of the past chosen and placed with mastery that is consistent with intelligent musicians. Definitely one of the best albums of the year.

8.5 / 10

Christos Minos

Εισαγωγή: Χρήστος Μήνος
Μετάφραση: Νίκη Νικολακάκη
08 / 12 / 2016

Μερικοί καλλιτέχνες δημιουργούν την εντύπωση πως είναι μονίμως παραδομένοι σε μια διαρκή κατάσταση δημιουργίας, σε μια πυρετώδη αναζήτηση καινούργιων εκφραστικών μέσων για την απελευθέρωση της ασίγαστης έμπνευνσης τους. Ο πολυπράγμων Dan Swanö ανήκει σαφώς σε αυτή την κατηγορία ανθρώπων που αντιλαμβάνονται την τέχνη ως πρωταρχικό μέλημα της ύπαρξης τους.

Με μια σπουδαία καριέρα τόσο ως μουσικός όσο και σαν παραγωγός, ο Swanö καταπιάνεται με τη σύσταση ενός ακόμα συγκροτήματος, τους Witherscape. Mε την πολύτιμη αρωγή του Ragnar Widerberg, αναλαμβάνουν καθολοκληρίαν την σύγγραφη και εκτέλεση των τραγουδιών τους, με τον πρώτο τους δίσκο “The Inheritance” που κυκλοφόρησε το 2013 να συνιστά μια συγκροτήμενη μουσική πρόταση πάνω στο μελωδικό death metal.

Η φετινή τους δουλειά είναι μια επιπλέον απόδειξη του ταλέντου των δύο μουσικών. Καταρρίπτοντας τις όποιες ενστάνσεις περί ακόμα ενός project που συνήθως βασίζονται στα ονόματα των συμμετέχοντων και σπανίως κομίζουν κάτι σημαντικό στα μουσικά τεκταινόμενα, το “The Northern Sanctuary” είναι μια ολοκληρωμένη κυκλοφορία που τιμά τους δημιουργούς της.

Πολύ περισσότερο από ένα υποκατάστατο των Opeth

Κάποιοι από εμάς ήλπιζαν ότι οι Witherscape με το δεύτερο album τους θα ήταν σε θέση να εποφθαλμιούν την κενή θέση που άφησαν οι Opeth στο Σουηδικό prog / death metal, όταν οι τελευταίοι αποφάσισαν να μετατοπιστούν προς το progressive rock. Το δίδυμο Swanö / Widerberg επιστρέφει, διατηρώντας την ίδια περίπου συνταγή, όπως και στο αξιόλογο “The Inheritance”, με αυτό να σημαίνει αυτόματα ότι το εγχείρημα έχει απωλέσει το χαρακτηριστικό του αιφνιδιασμού του ακροατή. Όμως αντίστοιχα, το “The Northern Sanctuary” μιλάει την ίδια γλώσσα με τους θιασώτες της «έξυπνης» metal μουσικής, τόσο που σταδιακά κερδίζει την προσοχή τους. Οι σφιχτές συνθέσεις (με διάρκειες από τρία έως πέντε λεπτά) μπορεί να μην δίνουν περιθώρια για υψηλές αναλύσεις, αλλά χτυπάνε κατευθείαν στην καρδιά αυτούς που αγάπησαν την Σουηδική αναγέννηση του metal.

Από την μια πλευρά οι εξαιρετικές μελωδίες των πλήκτρων (π.χ. η βασική μελωδία του “Divinity”) και από την άλλοι οι ρυθμικές κιθάρες που παραπέμπουν έντονα στον ήχο που εξέλιξαν οι μπάντες τις Σκανδιναβίας στα 90’s (π.χ. στο “In the Eyes of Idols” το αρχικό riff θυμίζει έντονα τους Φινλανδούς Sentenced), αποτελούν τις στέρεες βάσεις του συνόλου των συνθέσεων. Οι εναλλαγές των φωνητικών του Swanö από brutal σε ημι-καθαρά και καθαρά, προσδίδει μια αίσθηση διαφοροποίησης σε σχέση με τον πρώτο δίσκο. Ο Σουηδός σε αρκετές περιπτώσεις επιλέγει να ερμηνεύσει με μια πιο δυναμική, καθαρή χροιά και δυστυχώς δεν αποδίδει εξίσου καλά όσο στα growls του (χαρακτηριστικό παράδειγμα το “Rapture Ballet”).

Η ομώνυμη σύνθεση που ολοκληρώνει τον δίσκο (παρέα με το instrumental reprise υπό τον τίτλο “Villa I Frid”) αποτελεί και το προφανές highlight. Στα 14 λεπτά που διαρκεί, ο συνθέτης ξεδιπλώνει τις αρετές της μουσικής των Witherscape και εν τέλει αποδεικνύει ότι διαθέτει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που απαιτούνται για την εξέλιξη του ήχου της μπάντας σε λιγότερο βατές οδούς. Ίσως ένας δίσκος με 4-5 παρόμοιες συνθέσεις, πολυδαίδαλων δομών και συναρπαστικών μελωδιών να ήταν ικανός να περάσει στο πάνθεον των καλύτερων prog (αλλά αμιγώς) metal δίσκων των τελευταίων ετών.

7.5 / 10

Αλέξανδρος Τοπιντζής

2^η γνώμη 

Στο “The Northern Santuary” το death metal αγκαλιάζει τις 70s prog επιρροές, τα 80s riffs σε μια ατμόσφαιρα που μερικές φορές παραπέμπει στα 90s και άλλες φορές στο παρόν που περικλείει όλα τα προηγούμενα. Μελωδικό metal που ευεργετείται από μια άψογη παραγωγή, τα θαυμασία διπλά φωνητικά του Swanö και την ευφάνταστη χρήση των πλήκτρων. Εξαιρετική δουλειά του Ragnar Widerberg που δεν επισκιάζεται διόλου από τον έτερο διάσημο συνεργάτη του. Μια από κοινού δημιουργία ενός σύγχρονου δίσκου που βασίζεται σε υλικά του παρελθόντος διαλεγμένα και τοποθετημένα με μαεστρία που συνάδει σε ευφυείς μουσικούς. Ένας από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς.

8.5 / 10

Χρήστος Μήνος