Verbal Delirium @ Ρυθμός Stage, 21-12-2014

Από τον Λευτέρη Σταθάρα

Μακάρι να γίνει έθιμο και κάθε Χριστούγεννα οι Verbal Delirium να δίνουν ραντεβού με τους Αθηναίους fans. Στις 10 Γενάρη (2014) έγινε η αρχή μαζί με τους September Code στο Κύτταρο (κλικ) και τώρα ανήμερα της διεθνούς Prog Day (21 Δεκεμβρίου, ήτοι 21/12) οι Verbal Delirium έδωσαν άλλο ένα ραντεβού στο Ρυθμός Stage στην Ηλιούπολη. Ο κόσμος που μαζεύτηκε ήταν αρκετός, αφού όλα τα τραπέζια ήταν γεμάτα και ο χώρος μπροστά στη σκηνή είχε αρκετούς φίλους της μπάντας που έδωσαν από νωρίς το παρών, δημιουργώντας μια θερμή ατμόσφαιρα.

Το live που ξεκίνησε λίγο μετά τις 21:00 είχε και δύο ιδιαιτερότητες, μιας και πρώτον μεταδιδόταν μέσω internet σε live streaming και δεύτερον μαζί με τους Verbal Delirium στη σκηνή βρισκόταν και ο πρώην κιθαρίστας τους Νικήτας Κίσσονας (νυν- Methexis) ο οποίος τους συνόδεψε καθ’ όλη την διάρκεια του live, παίζοντας ηλεκτρική, ακουστική και slide κιθάρα, κάνοντας δεύτερα φωνητικά και προσθέτοντας επίσης κάποια κρουστά. Ο ήχος ήταν εξαιρετικός από την αρχή της βραδιάς με μόνο μελανό σημείο το σαξόφωνο του Νίκου Νικολόπουλου (γνωστός και ως ηγέτης των Ciccada) που ακουγόταν ελαφρώς πιο χαμηλά στα πρώτα κομμάτια του set.

Οι Verbal Delirium ανέβηκαν στη σκηνή με εξαιρετική αυτοπεποίθηση που δικαιολογημένα μπορούν να έχουν μετά από τις εμφανίσεις τους στο εξωτερικό με πιο πρόσφατη αυτή στο Summer’s End Festival. Η αρχή του σετ τους ήταν όμοια με αυτή της προηγούμενης εγχώριας εμφάνισής τους. Ξεκίνησαν με τα “Ervelet” και “So Close And Yet So Far Away” από τον πρώτο τους δίσκο, με τον κόσμο να ζεσταίνεται κομμάτι με το κομμάτι. Η προσθήκη του Νικήτα Κίσσονα συνέβαλε σημαντικά στη συνεκτικότητα της μπάντας που έδειχνε πολύ καλά προβαρισμένη και ορεξάτη, ενισχύοντας σημαντικά τον ηχητικό πλούτο της παλιάς και αγαπημένης του μπάντας με το ποικίλο και εντυπωσιακά απρόβλεπτο εκτελεστικό του στυλ.

Ο Γιώργος Παγίδας και ο Στέλιος Παύλου, οι στυλοβάτες του rhythm section ήταν αλάνθαστοι, ενώ ο Γιώργος Κυριακίδης είχε αναλάβει τα πιο heavy κιθαριστικά μέρη της μουσικής των Verbal και ο Κίσσονας τους χρωματισμούς στο υπόβαθρο (και όχι μόνο), συναποτελώντας ένα εξαιρετικό κιθαριστικό δίδυμο, με τις διαφορές τους να δρουν εμφανέστατα υπέρ της απόδοσης της μπάντας στη σκηνή. Ένδειξη της πολύ καλής χημείας της μπάντας ήταν και ο αβίαστος αυτοσχεδιασμός -όπου αυτό χρειαζόταν- είτε εντός κομματιών είτε εκτός, όταν κάποια τεχνικά μικροπροβλήματα έκαναν την εμφάνισή τους. Μεγάλο μερίδιο του μελωδικού τομέα έχει αναλάβει και ο φέρελπις εξαιρετικός πιανίστας Νίκος Τερζής, ενώ ο Νικόλας Νικολόπουλος έδινε όλες τις απαραίτητες folk και 70s prog πινελιές με το φλάουτο, το σαξόφωνο και το mellotron, κάτι σαν το έξτρα καρύκευμα σε μια συνταγή που ακουγόταν αλάνθαστη και ακόμα πιο πλούσια απ’ ό,τι είχαμε συνηθίσει ή περιμέναμε. Με άλλα λόγια, ακριβώς ό,τι οφείλει να δίνει στον θεατή ένα live πραγματικής progressive μπάντας.

Ειδική αναφορά πρέπει να γίνει φυσικά και στον Jargon ο οποίος μοιάζει ως μαέστρος, ηγέτης πάνω στη σκηνή και καταφέρνει και αποδίδει τα κομμάτια σε ακόμη καλύτερο επίπεδο απ’ ότι ακούγονται στη στούντιο εκδοχή τους. Τόσο η φωνή του όσο και η παρουσία του ως frontman στη σκηνή έχουν βελτιωθεί εμφανώς και είναι βέβαιο πως η εμφάνιση του συγκροτήματος σε φεστιβάλ στο εξωτερικό τούς ώθησε να ανεβάσουν τον πήχη του show τους και απ’ ό,τι φαίνεται αντεπεξέρχονται με άνεση. Ειδικά σε ένα ολοδικό τους live, χωρίς να έχουν ή να είναι οι ίδιοι support, ένα από τα στοιχεία που απολαύσαμε περισσότερο ήταν το συγκριτικά αυξημένο παίξιμο και του Jargon στα πλήκτρα. Μπορεί πρώτο του μέλημα να είναι ο ήχος και η απόδοση του συνόλου και η ερμηνεία του στα φωνητικά, ωστόσο παραμένει ένας καταπληκτικός κημπορντίστας με εξαιρετικό παίξιμο και φλογισμένα σόλο επί σκηνής.

Το τέλος του πρώτου μισού ήρθε και με την πρώτη διασκευή της βραδιάς στο “Rain Τo Sea” των ΙΑΜΧ, το οποίο αποδόθηκε εξαιρετικά. Επιστροφή μετά από 10 λεπτά για το δυναμικό “Disintegration” και το εξίσου ραδιοφωνικό “Time”. Η συνέχεια έφερε τη γεύση από το νέο δίσκο των Verbal Delirium, αφού ακούσαμε το εκρηκτικό “The Decayed Reflection (Verbal Delirium)” που κινείται σε κλασσικά progressive rock μονοπάτια, με την ιδιότυπη σφραγίδα των Ελλήνων progsters, όπως αυτή έχει φανεί μέχρι σήμερα. Στην ερώτηση του «πότε με το καλό ο δίσκος» δεν είχαμε κάποια ανακοίνωση, αλλά μετά από αυτή την εκτέλεση ελπίζουμε να ακούσουμε κάτι πολύ-πολύ σύντομα…

Το τέλος και του δεύτερου set ήρθε με το συναισθηματικότατο και ατελείωτα groovy “The Losing Game” και το πάντα θεατρικό “Aeons” από το “From the Small Hours of Weakness”. Η έκπληξη μας ήρθε στο encore αφού μετά το “Reprise” (εξαιρετική επιλογή για encore) ήρθε η εκτέλεση του progressive rock έπους “The Musical Box” των Genesis, ένας συνδετικός κρίκος μουσικών και ακροατών και φυσικά μία από τις κορυφαίες στιγμές της βραδιάς. Το μόνο σχόλιο που μπορεί να γίνει για αυτή τη διασκευή είναι ότι δεδομένου η πιθανότητα να δούμε το original line-up των Genesis τείνει στο μηδέν, η διασκευή των Verbal Delirium στο “Musical Box” είναι “as close as it gets”, χωρίς καμία υπερβολή.

Δύομιση ώρες μετά το “Ervelet” και αφού μετά από λαϊκή απαίτηση ακούστηκε άλλο ένα κομμάτι από τον επερχόμενο δίσκο τους (“Misleading Path”), η βραδιά έφτανε στο τέλος της. Ο κόσμος φυσικά έμεινε και άλλο στον πολύ φιλικό χώρο του Ρυθμός Stage για να συζητήσει τα της βραδιάς και φυσικά να μιλήσει για την αγαπημένη του μουσική.

Στο δρόμο της επιστροφής, πάντως, έμεινα να αναρωτιέμαι… τι άλλο χρειάζεται μια μπάντα πέρα από την καλή μουσική για να επιτύχει; Σε τι υστερούν οι Verbal Delirium από άλλες μπάντες του χώρου που ακόμα και με (πολύ) λιγότερο καλή μουσική χαίρουν μεγαλύτερης αναγνώρισης; To ερώτημα δεν είναι απλό και η απάντηση σύνθετη και ίσως όχι του παρόντος. Μπορεί η τύχη να παίζει πολύ μεγάλο ρόλο, ειδικά όταν αδυνατείς να την προκαλείς στη σύγχρονη Ελλάδα. Μιζέριες δεν χωρούν όμως μετά από τέτοιο live. Η μέρα της ευρείας ή έστω ευρύτερης αναγνώρισης πλησιάζει.

Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν www.livephotographs.com