Spectral Lore – III

Οι one man bands είναι κάτι παραπάνω από συνηθισμένο φαινόμενο στο black metal. Ειδικά τα τελευταία χρόνια είναι κυριολεκτικά χιλιάδες οι κυκλοφορίες από μουσικούς που επιλέγουν να εκφραστούν κατ’ αυτό τον τρόπο, από το υπόγειο του σπιτιού τους. Όπως είναι λογικό, η ανακάλυψη κάτι πραγματικά σπουδαίου μέσα σ’ αυτό το σωρό, είναι σχεδόν επικίνδυνη αποστολή. Παρόλα αυτά, ο Ayloss μέσω του προσωπικού του οχήματος υπό το όνομα Spectral Lore, έχει καταφέρει να στέκεται ήδη αρκετά ψηλά στο παγκόσμιο γίγνεσθαι του είδους. Φέτος με την κυκλοφορία του “III”, κάνει ένα ακόμα βήμα, κυκλοφορώντας τον καλύτερο μέχρι σήμερα δίσκο του.

Ας αρχίσουμε όμως από τα αρνητικά της κυκλοφορίας, τα οποία κατά πάσα πιθανότητα θα ενοχλήσουν κυρίως τον «εξωτερικό» ακροατή (black metal τουρίστα;) και όχι τον black metal πιουρίστα. Το “III” κουβαλάει σχεδόν όλα τα κουσούρια και τον ερασιτεχνισμό του underground black metal και των one man bands. Το rhythm section λειτουργεί καθαρά ως συνοδεία, μην προσφέροντας ούτε ένα δευτερόλεπτο προσωπικότητας. Τα φωνητικά χωρίς να ενοχλούν, καταφέρνουν και αυτά να μένουν σε δεύτερη μοίρα, εκτός κάποιων ελαχίστων σημείων. Η παραγωγή πάντως είναι όσο πρέπει καθαρή και δεν κρύβει τις λεπτομέρειες του ήχου. Έτσι και αλλιώς δεν υπάρχει ανάγκη για καμουφλάζ. Οι συνθέσεις είναι πολύ καλές για να καταφύγουν σε φτηνά κόλπα. Ο Ayloss είναι ένας εξαιρετικός κιθαρίστας και ως τέτοιος βασίζει την σύνθεση κυρίως πάνω στην κιθάρα. Το παίξιμό του είναι αρκούντως πολυποίκιλο, ειδικά για τα δεδομένα του είδους. Καταφέρνει να κινηθεί άνετα από την τυπική black metal riff-ολογία σε πιο τεχνικά θέματα, αλλά και σε άμεσα καθαρά metal σημεία, παραμένοντας πάντα μελωδικός, ενώ δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει αρκετά και την ακουστική, χαρίζοντας όμορφες folk-ίζουσες στιγμές (ικανοποιώντας και το δεύτερο συνθετικό του ονόματος της μπάντας). Αυτή η ποικιλία περνά και στα κομμάτια που παρά τη μεγάλη τους διάρκεια δεν κουράζουν και κυρίως δεν χάνονται σε δρόμους του πουθενά. Πίσω από αυτό το κιθαριστικό κτίσμα, σχεδόν σε όλη την διάρκεια του album, στέκεται ένα μόνιμο ambient υπόστρωμα, που ελάχιστες φορές παίρνει τα ηνία.

Οι επιρροές του “ΙΙΙ” γενικά εκτείνονται σε μεγάλο μουσικό φάσμα, ώστε να υποστηρίξουν τη μουσική ποικιλία (και να ικανοποιήσουν το πρώτο συνθετικό του ονόματος της μπάντας). Αρχικά παρόντες είναι οι άμεσοι Αμερικάνοι συγγενείς του ατμοσφαιρικού black metal (Wolves In The Throne Room στην γενική ατμόσφαιρα και Krallice στην τεχνικότητα των riffs), από τους οποίους προέρχεται και αυτή η γλυκιά αίσθηση φυγής. Το ambience του δίσκου όμως, έχει και άμεσες αναφορές και σε 70s καλλιτέχνες, ενώ το folk στοιχείο εκτός των ακουστικών περασμάτων, υπάρχει και σε ηλεκτρικά παιγμένες μελωδίες. Προς το τέλος του δίσκου γίνονται  πιο έντονες και οι progressive rock αναφορές, με αποκορύφωμα το “Cosmic Significance” (με εξαιρετική δουλειά στα πλήκτρα) που είναι μάλλον και το καλύτερο κομμάτι των Spectral Lore μέχρι σήμερα. Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτές οι «εξωτερικές» επιρροές είναι προσεκτικά επιλεγμένες, επεξεργασμένες και τοποθετημένες στις συνθέσεις, ώστε να μην μοιάζουν ως άκυρες προσθήκες, δικαιολογώντας την παρουσίασή του στο site μας.

O Ayloss με το “III” καταφέρνει κάτι όχι και τόσο εύκολο. Να κυκλοφορήσει ένα δίσκο με μεγάλο μέρος των black metal «συμβάσεων», όντας και bm καθ’ όλη τη διάρκειά του, ενσωματώνοντας όμως πολλές εξωτερικές επιρροές και κάνοντας το τελικό άκουσμα θελκτικό και σε ακροατές εκτός του είδους, που έχουν όμως μια γενικότερη ανοχή στον ακραίο ήχο.

8 / 10

Kώστας Μπάρμπας

Τους Spectral Lore τους γνώρισα δισκογραφικά από το “ΙΙ” και όντας λάτρης των «μοναχικών μπαντών», μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση το πόσο αριστοτεχνικά γέμιζε ο Ayloss τη μουσική του με ιδέες. Πάντα ξεχώριζε στα αυτιά μου η πάντα προσεγμένη δουλειά του στις κιθάρες και η διάθεση πειραματισμού. Παρατηρούσα πως ακολουθούσε το 90’s bm μοντέλο στις κυκλοφορίες του. Λίγες και προσεγμένες κόπιες και γενικότερα DIY νοοτροπία. Ο Ayloss δεν είχε ποτέ ανάγκη από πωλήσεις δίσκων ή υπερπροσφορά της μουσικής του στο κοινό. Το “ΙΙΙ” είναι στα σκαριά από το 2008 και η κυκλοφορία του καθυστέρησε λόγω της υπερβολικής τελειομανίας του Ayloss στην παραγωγή και τη μίξη. Μέχρι την κυκλοφορία του “ΙΙΙ” κυκλοφόρησε ένα full length με τον τίτλο “Sentinel”, και 3 split albums, χαρακτηριστικό της αντίληψης των SL για το black metal και το πώς αυτό πρέπει να αποδίδεται στο κοινό. Ένα με τον Underjordiska, το «εγχώριο» με τους Locust Leaves και το concept split με τον Mare Cognitum, το οποίο και εγκαινίασε τη συνεργασία των SL με την Ι, Vodhanger Records, καθώς ως τότε στέγη του ήταν η προσωπική Stellar Auditorium Productions στην πλειοψηφία των κυκλοφοριών του. Όλα αυτά είναι ενδεικτικά του πόσο πολύ πιστεύει τη συγκεκριμένη δουλειά του ο Αyloss καθώς την είχε στα σκαριά 6 χρόνια μέχρι να την κυκλοφορήσει.

Το “ΙΙΙ” γενικά σαν concept ξεφεύγει εντελώς από black metal στεγανά, τις «κερασφόρες» στιχουργικές αναζητήσεις και αισθητική και από την επίσης μοδάτη εδώ και χρόνια στο χώρο πεσιμιστική νοοτροπία. Είναι δίσκος που ξεβράζει συναισθήματα κάθαρσης. Μουσικά το album κινείται πέρα από στεγανά, πέρα από τις λεπτές κόκκινες γραμμές του είδους που ούτως ή άλλως πάντα ήταν σχετικά «αχνές». Οι SL δε φοβούνται να αναμείξουν στη μαρμίτα του “ΙΙΙ” τα «σιδηροδρομικά», κλειστοφοβικά, τεχνικά riffs με απανωτά leads, τη στρυφνότητα και τα οξύληκτα, οργιαστικά κιθαριστικά θέματα με καλαίσθητο ανατολίτικο περιτύλιγμα, δείγμα του εξαιρετικού ταλέντου του Ayloss ως κιθαρίστα. Τα επικά metal σημεία που δείχνουν την άλλη πλευρά του καλλιτέχνη (βλ. το έτερο μουσικό όχημά του, Divine Element), τις μελωδίες των ακουστικών μερών, τις μεγαλοπρεπείς ατμόσφαιρες, τη σαφή ambient τεχνογνωσία του και τις progressive πινελιές, όλα αυτά ξέχωρα και συνάμα αρμονικά δεμένα είναι απόδειξη της τρομερής δουλειάς που έχει γίνει στη σύνθεση και το χτίσιμο του “ΙΙΙ”.

Τα φωνητικά αρχικά φαίνονται αδιάφορα τυπικά death metal που πιθανόν να ξενίζουν καθώς τα θεμέλια και ο πρώτος όροφος του οικοδομήματος των SL είναι το black metal. Στην πορεία όμως τα φωνητικά γίνονται 101% χαρακτηριστικά και ταιριαστά. Πιθανόν ο Ayloss να προτιμά μια τέτοια απόδοση φωνητικών, ακριβώς για να μην κλέψουν την παράσταση και ο ακροατής να μην εστιάσει σε κανένα σημείο σε αυτά, αλλά να απορροφήσει τη μουσική ως όλον.

To album είναι χωρισμένο σε δυο μέρη. Στα περίπου 87 λεπτά του ακούμε 7 συνθέσεις άνω των 10 λεπτών η καθεμία (εξαιρουμένου του εναρκτήριου “Omphalos”). Το πρώτο μέρος (“Singularity”) αποτελείται από 4 κομμάτια με το τελευταίο να είναι ένα εξαιρετικό instrumental βασισμένο σε ακουστικά θέματα, ενώ το δεύτερο μέρος με τον τίτλο “Εternity” έχει τρία κομμάτια με το τελευταίο να αποτελεί την instrumental κατακλείδα του album.

Το πρώτο μέρος καλωσορίζει τον ακροατή με το “Omphalos” που σε πιάνει από το λαιμό από το πρώτο δευτερόλεπτο με blastbeats και κλασικό μαυρομεταλλικό riffing κάνοντάς σε να ασφυκτιάς και να αγχώνεσαι για  το τι θα ακολουθήσει. Ο ομφάλιος λώρος με το bm αρχίζει να αποκόπτεται από το “The Veiled Garden” κι έπειτα. Τα riffs αποκτούν doomy χροιά, οι ατμόσφαιρες είτε κιθαριστικής προέλευσης, είτε βασισμένες σε καθαρό ambient και drone εισβάλλουν και κάνουν το ηχητικό αποτέλεσμα πιο spacey.  

To μοναδικό ίσως κομμάτι που αξίζει ξέχωρη μνεία σε ένα ομοιογενές σύνολο είναι ο επίλογος του “ΙΙΙ”, το “Cosmic Significance”, που αποτελεί ένα παραμυθένιο ambient ταξίδι γεμάτο ήχους απόκοσμους και συνάμα τόσο οικείους ήχους που ξεχειλίζουν από συναισθήματα και εικόνες, κάτι που μόνο ογκόλιθοι του χώρου κατάφεραν να δώσουν μέσα από κυκλοφορίες τους στον ακροατή.

Η εξέλιξη του project είναι κατά την προσωπική μου άποψη ιδανική. Είναι σα να απέκτησε χρώματα πλέον ο καμβάς με τα καταπληκτικά γκρίζα σκίτσα που είχε σχεδιάσει στις προηγούμενες κυκλοφορίες του. Όσο για το artwork, είναι προκλητικά άψογο. Εξαιρετικό εξώφυλλο του συμβολιστή ζωγράφου Benjamin Vierling και καταπληκτικό 20σελιδο booklet σε digipack.

Οι Spectral Lore είναι εδώ για να αποδείξουν ότι το black metal έχει σίγουρα λόγους ύπαρξης αρκεί να βγαίνει από την ψυχή και να είναι εκφραστικό μέσο του καλλιτέχνη. Αποδεικνύουν ευθαρσώς ότι το bm μπορεί να έχει μουσικούς ιδιοφυείς στις τάξεις του και μπορεί ακόμα να παντρεύει μουσικές, είδη, ήχους και πάνω απ’ όλα να είναι πρωτοποριακό, progressive και καινοτόμο!

“The deepest, most beautiful dream is that which is in tune with the universe.”

9 / 10

Βασίλης Κορολής