Space Debris – Phonomorphosis

Τα τελευταία χρόνια ολοένα και περισσότερα γερμανικά συγκροτήματα δείχνουν να αξιοποιούν και να επενδύουν στην prog / krautrock κληρονομιά που τους άφησε η μεταπολεμική γενιά και μάλιστα σε όλες τις εκφάνσεις από την πιο space / psychedelic μέχρι την πιο ηλεκτρονική! Αυτό που κατάφεραν οι Space Debris είναι να εντοπίσουν την κοινή τους συνισταμένη:  τον αυτοσχεδιασμό, στοιχείο που κατείχαν οι περισσότερες από τις ιστορικές μπάντες στην πρώιμη φάση τους πριν βρει η καθεμιά από αυτές το δικό της στίγμα και προσωπικότητα.

 H έκτη τους δουλειά, το “Phonomorphosis” είναι ένα ομοιογενές μείγμα από ψυχεδελικούς ροκ αυτοσχεδιασμούς με διακριτικές jazz fusion πινελιές, στοιχεία που κατανέμονται ισόποσα στις τέσσερεις μεγάλης δάρκειας συνθέσεις του δίσκου. Αυτό οφείλεται κυρίως στο σφιχτοδεμένο και συμπαγές rhythm section που χωρίς να περιορίζει τα «φανερά όπλα» του γκρουπ (κιθάρα και πλήκτρα), κρατάει το όλο εγχείρημα σε συνοχή. Οι δε συνθέσεις ξεδιπλώνονται ισορροπημένα και τα θέματα εναλλάσσονται χαλαρά και σε σωστά σημεία, αποφεύγοντας τον κίνδυνο κουραστικών επαναλήψεων προκειμένου να συμπληρωθούν οι χρόνοι. Ο ήχος «ζωντανός», απλωμένος και ευκρινής, αποτελεί κι αυτός μέρος μιας πετυχημένης συνταγής. Το “Colossus Stranded” ανοίγει με τρόπο εισαγωγικό και προϊδεάζει ουσιαστικά για τη συνέχεια. Στο ομώνυμο κομμάτι αναλύονται περισσότερο οι ρόλοι με πιο ατμοσφαιρικά περάσματα. Οι ίδιοι οι μουσικοί δείχνουν να το διασκεδάζουν σε σημείο να πετάνε εντελώς απροειδοποίητα την μπασογραμμή του “Riders On The Storm” στο “Cat Flow Deluxe” (κομμάτι που έχω ξεχωρίσει) και να το αναπτύσσουν, δίνοντας την ευκαιρία στον οργανίστα να δώσει μια πιο Brian Auger αισθητική. Πραγματικά ευφάνταστο σαν σύλληψη! Με το  heavy prog μοτίβο του “Journey Back To The Moon” -ίσως την πιο αδύναμη στιγμή του δίσκου- λαμβάνει τέλος μια πραγματικά απολαυστική ακρόαση.

Συμπερασματικά, πρόκειται για  μια καθαρόαιμη live μπάντα και αυτό καταμαρτυρείται από τις πολλές συμμετοχές της σε διάφορα γερμανικά φεστιβάλ, καθώς και σε τέσσερις κυκλοφορίες με αρχειακό υλικό απο ζωντανές ηχογραφήσεις. Το “Phonomorphosis” ενδείκνυται σε όσους αναζητούν συνδυαστικά την αυτοσχεδιαστική τάση του χθες με το συναίσθημα του σήμερα.

7 / 10

Γιάννης Ζαβραδινός

Zappa, space… φύγαμε!

Μέσα στις ευχάριστες εμπειρίες που εμείς οι μουσικόφιλοι είναι όταν μαθαίνουμε ή ακούμε ευχάριστα νέα για μπάντες σαν τους Space Debris. Κάπως έτσι νοιώθεις στο πρώτο άκουσμα ολόκληρου του νέου διαμαντιού τους, που ακούει στ’ όνομα “Phonomorphosis”. Τα «διαστημικά  απορρίμματα» έρχονται για ακόμα μια φορά να μας επιβεβαιώσουν την αυτοσχεδιαστική, αυθόρμητη διάθεσή τους μέσα από την παρούσα κυκλοφορία.

Από το ξεκίνημά τους μέχρι και σήμερα αυτό που μας έχουν δείξει είναι το κίνητρό τους για αυτοσχεδιαστική μουσική, βασισμένη πάνω σε krautrock και space / fusion ήχους, φιλτράροντάς  τα  με μια πιο psychedelic διάθεση. Από τότε βέβαια μέχρι τώρα έχουν γίνει ανακατατάξεις και όλα αυτά που αποτελούν τα συνήθη γεγονότα για τις μπάντες με… ανησυχίες! Oι αλλαγές αυτές όμως φαίνεται να μην επηρεάζουν αρνητικά το γκρουπ,  με αποτέλεσμα να τους καλούν σε πολλά φεστιβάλ, αλλά και η παραγωγικότητά τους να διατηρείται σε πολύ υψηλά επίπεδα. Τώρα θα μου πείτε, καλά, μόνο η παραγωγικότητα παίζει ρόλο; Όχι βέβαια, γιατί στην περίπτωση των Space Debris παίζει πολύ σημαντικό ρόλο και η φαντασία, η οποία δε δείχνει να τους εγκαταλείπει, γιατί πολύ απλά δεν την εγκαταλείπουν και αυτοί. O παράγοντας αυτός είναι πολύ σημαντικός για συγκρότημα που τιμά και σέβεται την ιστορία του rock.

Η παρούσα κυκλοφορία τους, αποτελείται από τέσσερα κομμάτια εικοσάλεπτης σχεδόν διάρκειας το καθένα, όπου διακρίνουμε όλη την ελεύθερη διάθεση της μπάντας για τζαμάρισμα, αυτοσχεδιασμούς και τα γνωστά τους ανεβοκατεβάσματα σε εντάσεις και διάθεση. Δε διστάζουν να επιταχύνουν και να χαμηλώνουν τους ρυθμούς τους, αλλά το πολύ γλυκό στοιχείο τους είναι αυτή η Zappική κατάσταση που δημιουργούν μέσα στην μίξη των ήχων τους.

Ξεκινώντας με το “Colossus Stranded”, μετά τη σχεδόν οχτάλεπτη krautική και  χαμηλών τόνων εισαγωγή, το κομμάτι αρχίζει και ξεσπάει, απογειώνεται, ενθουσιάζει! Ίσως να είναι και το πιο space τραγούδι του δίσκου. Οι κιθάρες εδώ είναι πιο σκληρές, αλλά και πάλι δημιουργούν την εικόνα μιας ονειρεμένης περιπλάνησης. Στο επόμενο, που είναι και το ομώνυμο κομμάτι,ο αυτοσχεδιασμός αρχίζει να φαίνεται πιο έντονα στα ανατολίζοντα κιθαριστικά ριφάκια με τις bluesy ψυχεδελικές καταβολές να γίνονται πιο έντονες. Στο “Cat Flow Deluxe” τα μπλουζοζαππικά στοιχεία έχουν τη μερίδα του λέοντος. Η κιθάρα μπροστά, να σολάρει γρατζουνώντας και όλοι οι άλλοι από πίσω να την ακολουθούν. Και τελειώνουμε με το “Journey Back To The Moon” που εδώ γίνονται τα πάντα: space, krautrock και fusion ανακατεύονται όλα μαζί και μας δίνουν ίσως ένα από τα πιο ωραία τζαμαρίσματα που ακούσαμε τον τελευταίο καιρό. Ο ήχος είναι πιο πλούσιος από ποτέ, με απαραίτητη τη συμμετοχή από το organ και τους υπόλοιπους συντελεστές, καθώς οι γραμμές από τα ντραμς και το μπάσο ενώνονται σε όλη αυτή τη δημιουργία, μιας πιο hard rock 70s αισθητικής, δίνοντας πότε μελαγχολική και πότε ευχάριστη διάθεση στη μουσική τους.

Το “Phonomorphosis” με ταξίδεψε για τα καλά. Οι Space Debris δεν έχουν χάσει τη φόρμα τους και αυτό φαίνεται καθόλη την ακρόαση του δίσκου. Η μουσική τους, πάντα ήταν μια απόπειρα παρεμβολών μουσικών ήχων και καταστάσεων. Συνεχίζουν να έχουν πολλά στοιχεία, με αποτέλεσμα να ενώνουν το παρελθόν, το παρόν και γιατί όχι και το μέλλον της σύγχρονης μουσικής. Παρουσιάζονται ώριμοι όσο ποτέ, κάνοντας ίσως την τελευταία κυκλοφορία τους  μια κορυφή στην μέχρι τώρα πορεία τους. Το όνομά τους το έχουν φτιάξει, την εκτίμηση την έχουν κερδίσει, ήρθε και η ώρα για το κάτι παραπάνω!

8 / 10

Κώστας Ρόκας