Aπό τον Νίκο Δουλάμη
Χθες παρευρέθηκα στο live των Sleepwave με special guests τους adolf plays the jazz, οι οποίοι ξεκίνησαν το όλο event λίγο μετά τις 22:00. Τα videos και ο θόρυβος έγιναν τα θεμέλια πάνω στα οποία άρχισε σιγά-σιγά να χτίζεται το ηχητικό κομψοτέχνημα τους. Κτίρια, γυάλινοι πύργοι, κόσμος στο μετρό ήταν το φόντο του -κατά την άποψή μου- ενδιαφέροντος post rock που έπαιξαν επί μια ώρα και είκοσι σχεδόν λεπτά. Με οκτώ άτομα πάνω στη σκηνή, ενίοτε με δύο μπασίστες, με πνευστά και ηλεκτρονικά effects, με τρεις κιθάρες και έναν drummer με απίστευτη τεχνική, μου έδωσαν να καταλάβω το πόσο πολύ απέχουμε εμείς της γενιάς μου με τα βασικά ακούσματα, από τις πρώτες επιρροές που έχει η δική τους γενιά. Είδα μια άποψη που ειλικρινά με απογείωσε θυμίζοντάς μου τους λατρεμένους Tool, τους Swans, τους Radiohead. Δεν τους βοήθησε ο ήχος, σίγουρα, αλλά το αποτέλεσμα ήταν απογειωτικό.
Ακολούθησαν οι headliners, οι Sleepstream, οι οποίοι παρουσίασαν το καινούργιο τους άλμπουμ με τίτλο “they flew in censored skies”. Δεν τους είχα ξαναδεί live και ειλικρινά μπορώ να πω ότι με ενθουσίασαν! Με τα έγχορδα να εμπλουτίζουν το ηχητικό αποτέλεσμα και τις κιθάρες να εναλλάσσονται άλλοτε σε μονότονα μοτίβα και άλλοτε σε μελωδίες και riffs με κέρδισαν από την αρχή. Ένταση και ηρεμία, video υποστήριξη και πλουραλισμός έκαναν την εμφάνιση τους πολύ δυνατή! Ο ήχος ήταν με το μέρος τους, γιατί αλλιώς πιστεύω πως θα είχαμε θέμα με τα έγχορδα, αλλά ευτυχώς όλα πήγαν καλά. Νέος δίσκος λοιπόν και ακόμη μια τοποθέτηση από μέρους τους στον post rock χώρο, αλλά με το δικό τους τρόπο. Ειλικρινά, δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα απολύτως από κανένα group του εξωτερικού.
Ο ήχος που πρεσβεύουν αυτά τα δύο συγκροτήματα είναι κάτι το διαφορετικό, κάτι άλλο που μπαίνει σε άλλα μουσικά χωράφια, και εκτός ίσως του rock κόσμου. Το post rock ήταν ο ήχος της βραδιάς που και τα δύο συγκροτήματα τίμησαν δεόντως. Η μουσική τους δεν είναι κάτι απλό, δεν είναι το απλό rock and roll που χρειάζεται μόνο μερικά όργανα, μια σκηνή και ενθουσιώδεις μουσικούς για να αποδοθεί, αλλά είναι μια ολόκληρη performance. Τόσο οι Sleepstream όσο και οι adolf plays the jazz έχουν μια συγκεκριμένη άποψη, η οποία για τους μη-μυημένους μπορεί να θεωρηθεί βαριά. Η μουσική τους δεν απευθύνεται σε αυτούς. Κρίνοντας και από την προσέλευση του κόσμου, ευτυχώς δεν είμαστε λίγοι αλλά αρκετοί θα έλεγα όσοι αρεσκόμαστε και σε κάτι το διαφορετικό, όπως αυτό που μας προσέφεραν χθες τα δύο αυτά συγκροτήματα. Υπάρχει λοιπόν και αυτή η άποψη της μουσικής και χθες έγινα μάρτυρας μιας πολύ ωραίας συνάντησης δύο αξιόλογων πρεσβευτών της!
Πιστεύω πως σήμερα τα νέα ελληνικά σχήματα δεν υστερούν από τα αντίστοιχα του εξωτερικού. Βγαίνουν πραγματικά διαμάντια και εμείς θα κάνουμε ότι μπορούμε για να τα αναδεικνύουμε. Αν δεν το έχετε ήδη κάνει, ψάξτε τις δουλειές και των δύο συγκροτημάτων και θα βγείτε σίγουρα κερδισμένοι!
Κάντε το πρώτο σχόλιο