[No Regrets Records, 2014]
Εισαγωγή: Λευτέρης Σταθάρας
16 / 04 / 2014
Το groove metal ή djent ή neo-prog metal ή όπως αλλιώς θέλετε να το πείτε τέλος πάντων, είναι ένας ήχος που έχει εμφανιστεί και εξελιχθεί πολύ τα τελευταία χρόνια και ευτυχώς στην Ελλάδα υπάρχουν αρκετά συγκροτήματα που έχουν πειραματιστεί με αυτόν, άλλοτε με επιτυχία και άλλοτε όχι.
Οι SlavEATgoD σχηματίστηκαν στην Αθήνα το 2007 και η μουσική τους περιέχει metalcore στοιχεία με χαμηλά κουρδισμένες κιθάρες, μελωδικά περάσματα και συνδυασμό brutal και καθαρών φωνητικών. Η πρώτη τους ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά ήρθε το 2010 με το άλμπουμ “Blank Core Inn” που είχε λάβει εξαιρετικές κριτικές, με τότε τραγουδιστή τον Πέτρο Invoker (Dimlight). Η επόμενη δισκογραφική προσπάθεια των SlavEATgoD έρχεται φέτος με δυο σημαντικές αλλαγή στη σύνθεση της μπάντας. Πρώτη είναι αυτή στη θέση του drummer όπου ο Joni Moas πήρε την θέση του Andy Rozz και δεύτερη -και πιο σημαντική- είναι αυτή στη θέση του τραγουδιστή.
Στη θέση του Invoker στο νέο δίσκο των SlavEATgoD έχουμε τον Καναδό Jon Howard, γνωστό για τη συμμετοχή του στους Threat Signal. Ο Howard είχε ουσιαστική συμμετοχή στο δίσκο, αφού πέρα από τα φωνητικά επιμελήθηκε τη μίξης και το mastering του δίσκου στο προσωπικό του Studio στο Ontario του Καναδά.
Έχοντας ήδη πάρει μια πρώτη γεύση για αυτή την κυκλοφορία και για την γενικότερη παρουσία της μπάντας από την παρουσίαση του δίσκου στου ΑΝ (κλικ), η κριτική αυτή (για τον έναν από τους δύο αρθρογράφους) ξεκινάει κάπως “προκατειλημμένα”.
Η μετάβαση από τους In Flames στους Meshuggah: the Greek way
Ποιος έχει ανάγκη μια ελληνική djent μπάντα; Αλήθεια δε μας αρκούν όλοι αυτοί οι ξενόφερτοι Meshuggah – κλώνοι που μας πλασάρονται από τις εταιρείες ως η επιτομή του σύγχρονου σκληρού ήχου; Είναι δυνατόν να καταφέρει μια εγχώρια παραγωγή να φτάσει σε ποιότητα τα χλιδάτα studios της Βόρειας Ευρώπης ή των Η.Π.Α.; Προφανώς και στα τρία παραπάνω εύλογα ερωτήματα η απάντηση δεν είναι υπέρ των SlavEATgod. Το καλό με αυτούς, όμως, είναι ότι με το “The Skyline Fission” άλμπουμ πιάνουν την υπόθεση “djent making” από την αρχή. Δηλαδή μετατοπίζουν τον ήχο τους στα μέσα των 00’s, όπου η Σουηδική μελωδία επηρέασε το core και κάπως έτσι, γλαφυρά, προέκυψε το metalcore. Χωρίς να έχω έρθει σε επαφή με το ντεμπούτο των SlavEATgod, “Blank Core Inn”, διακρίνω ότι το γκρουπ διαθέτει την ικανότητα να ακούγεται πολύ σίγουρο για το πώς θέλει να ακουστεί. Ενώ ουσιαστικά δεν έχει χτίσει το οτιδήποτε “προοδευτικό” μέσα στα τραγούδια, η σύνθεση και χρήση των riffs είναι τόσο έξυπνη, που σε πολλά σημεία σχηματίζουν ψευδαισθήσεις για την καταγωγή τους. Το υλικό του “The Skyline Fission” είναι μια εύστροφη σύνοψη της εξέλιξης του metalcore, μέσα στην τελευταία πενταετία και αυτή την επισήμανση εύκολα μπορεί κάποιος να την επιβεβαιώσει εάν ακούσει τραγούδια σαν τα “Downcast Parade” ή “Guiding Blight”. Μελωδικά refrains ανάμεσα σε κοφτά riffs, που ενώ θυμίζουν ηχητικά το κούρδισμα των Meshuggah, στερούνται της πολυπλοκότητας που χαρακτηρίζει τη Σουηδική μπάντα. Εν γένει, όμως, υπάρχουν αρκετές και κυρίως διαφορετικές αναγνώσεις του υλικού του “The Skyline Fission” και αυτό το στοιχείο από μόνο του κεντρίζει το ενδιαφέρον του “χαλαρού” ακροατή. Για παράδειγμα στο “Ceased The Days” είναι εμφανής η διαφοροποίηση που επιχειρούν, με ατμοσφαιρικά περάσματα, solo κιθάρες και deathcore κρεσέντα. Δεν είναι εύκολο στις μέρες μας να γράφεις καλά κομμάτια χωρίς να δανείζεσαι από κάπου αλλού το στυλ σου και οι SlavEATgod κερδίζουν τα εύσημα σε αυτόν τον τομέα. Η συμμετοχή του Jon Howard των Threat Signal στα φωνητικά κρίνεται εντελώς αδιάφορη. Το υλικό ίσως ακουγόταν ακόμα πιο ενδιαφέρον (ή και intellectual αν θέλετε) εάν έλειπαν οι τυποποιημένες, πλέον, φωνητικές μελωδίες και κραυγές…
7 / 10 Αλέξανδρος Τοπιντζής | Σχάση ορίζοντος
Στην πυρηνική σχάση (Nuclear Fission) έχουμε έναν ασταθή πυρήνα ο οποίος διασπάται σε μικρότερους απελευθερώνοντας έτσι κάποια ποσά ενέργειας. Η σχάση ορίζοντος (Skyline Fission) την οποία μας παρουσιάζουν οι Έλληνες SlavEATgoD έχει τουλάχιστον ένα κοινό σημείο με την πυρηνική σχάση και αυτό είναι η απελευθέρωση (μεγάλων) ποσών ενέργειας. Το “The Skyline Fission” έρχεται τέσσερα χρόνια μετά το ντεμπούτο και ένα χρόνο μετά την ανακοίνωση ότι ο Jon Howard (Threat Signal) αναλαμβάνει τα lead φωνητικά της μπάντας. Η συμμετοχή του Jon Howard έδωσε μια φρέσκια νότα στον ήχο των SlavEATgoD που μπορεί εύκολα να τους ανοίξει νέους ορίζοντες. Η αρχή γίνεται με το instrumental “Rumors About Steps Secure” που περιέχει φουτουριστικούς και διαστημικούς ήχους μαζί με το βαρύ riff, προετοιμάζοντάς μας κατάλληλα για τη συνέχεια. Το “The Weakened’s Rest” είναι το πρώτο κομμάτι στο οποίο εμφανίζεται ο Howard, ο οποίος είναι συναρπαστικός και στα καθαρά αλλά και στα screams του. Συγκεκριμένα, σε όλο το δίσκο ο Howard βγάζει την απαραίτητη επιθετικότητα και αγριότητα και ταυτόχρονα τα καθαρά του είναι πολύ συναισθηματικά και μελωδικά. Πέρα από τον Howard όμως, και τα υπόλοιπα μέλη δίνουν το καλύτερό τους εαυτό μιας και όλος ο δίσκος έχει πολύ groovy σημεία, εξαιρετική χρήση samples και πλήκτρων, και πολύ ωραία μελωδικά κιθαριστικά περάσματα. Συγκεκριμένα ο Sinnik Al βοηθάει πάρα πολύ στην ανάδειξη των συνθέσεων με τα leads, αλλά και τα (όχι πολλά) σόλο του. Όλα τα όργανα στο “Skyline Fission” ακούγονται πολύ καθαρά με την παραγωγή να είναι η καλύτερη δυνατή. Σε αυτό που υστερεί ο δίσκος είναι στην ποικιλία των συνθέσεων, η οποία όμως αντισταθμίζεται από το γεγονός ότι ο δίσκος διαρκεί μόλις 32 λεπτά και 38 δευτερόλεπτα. Τα κομμάτια δεν ξεφεύγουν από την συνήθη δομή, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει καμία αίσθηση έκπληξης στο δίσκο. Πέρα από το “The Weakened’s Rest”, τα “Guiding Blight” και “Ceased The Days” (με εξαιρετικό σόλο) ξεχωρίζουν στο δίσκο. Το “The Skyline Fission” είναι αναμφισβήτητα ένα μεγάλο βήμα μπροστά για τους SlavEATgoD που έχουν προσέξει και εξελίξει τον ήχο τους. Σίγουρα η συνεργασία με τον Howard τους έκανε καλό και η συνέχιση αυτής της συνεργασίας θα τους αποφέρει μόνο θετικά στο μέλλον, το οποίο τους ανήκει.
8 / 10 Λευτέρης Σταθάρας |
Κάντε το πρώτο σχόλιο