Salt Of The Chief Cornerstone – Intelligent Design

Ναι μεν, αλλά…

Στο άκουσμα της λέξης ντεμπούτο οι πρώτες σκέψεις που σου έρχονται στο μυαλό είναι το τι θα περιμένεις από μια μπάντα που βγάζει τον πρώτο της δίσκο και πως θα μεταφέρει στον ακροατή την ταυτότητα της, τη δύναμη και γενικότερα αυτά που θέλει να πρεσβεύσει με το συναίσθημα και τον ήχο της.

Τα τέκνα από το Windsor του Καναδά καταφέρνουν να σου δώσουν μια γερή γεύση από το τι θέλουν να σου μείνει από την μουσική τους. Οι Salt Of The Chief Cornerstone φιλτράρουν τις επιρροές τους αρμονικά μέσα στις δομές των κομματιών τους, οι οποίες φαντάζουν πολύ οικείες, εμφανώς γιατί σου θυμίζουν στο πιο μεγάλο εύρος τους την προοδευτική σκηνή της Αμερικής και τον εναλλακτικό και grunge ήχο (βλέπε Tool), όπως επίσης και πιο ανατολίτικα στοιχεία.

Ο συνδυασμός μόνο drums – κιθάρα ίσως δημιουργεί ένα κενό στο groove και στην «γεμάτη» σύνθεση. Εκτός αυτού, η έλλειψη φωνητικών δημιουργεί αναπόφευκτα μια ελαφρά επανάληψη κατά τη διάρκεια του album. Βεβαίως οι συνθέσεις και τα θέματα του Brandon Blanchette έχουν αυτόν τον στακάτο ήχο που σου μένει στο μυαλό και ο συγκερασμός με το καίριο παίξιμο του Kakoz στα drums οδηγεί σε ένα σφιχτό αποτέλεσμα, ενώ τα synths δημιουργούν πολύ όμορφες και επικές ατμόσφαιρες κατά την διάρκεια της ακρόασης.

Ξεχωρίζουν οι φοβερές κομματάρες “Fallen Angels And The Risen King” με την πολύ δυνατή εισαγωγή που σε προετοιμάζει για ένα πανδαιμόνιο στη συνέχεια, το “Baptism Οf Fire”, το ομώνυμο “intelligent Design” prog όργιο, καθώς φυσικά και το magnum opus του δίσκου, το “Τhe Νarrow Path”.

Κατά τη γνώμη μου η προσθήκη ενός μπάσου και φωνητικών θα αλλάξει εμφανώς προς το καλύτερο τον αέρα της μπάντας, καθώς τα ήδη υπάρχοντα μέλη είναι βέβαιο πως θα μπορέσουν να δημιουργήσουν πάνω σε ένα rhythm section ολοκληρωμένες δομές κομματιών με πλουραλισμό. Δεδομένου ότι οι ιδέες των δύο εκτυλίσσονται σε όμορφα θέματα με εναλλαγές που καθηλώνουν, η ύπαρξη μελωδικών μπασογραμμέών, σε συνδυασμό με την κιθαριστική δουλειά του Blanchette, θα οριοθετήσουν ένα πιο ποικίλο άκουσμα.

7 / 10

Γιώργος Βατικιώτης

Το αλατοπίπερο του ινστρουμενταλιζέ σύγχρονου prog

Δεν περιμένεις τίποτα λιγότερο από μια πολύ σπουδαία «υπερβολή» όταν τσεκάρεις ότι η καταγωγή του γκρουπ είναι ο Καναδάς. Και το εν λόγω στερεότυπο έχει χτιστεί πάνω σε γερές βάσεις, μιας και μέγα πλήθος καλλιτεχνών από το βόρειο τμήμα της Αμερικής επέλεξε τον δύσκολο δρόμο του πειραματισμού και του «αλλόκοτου». Από κοντά και το νέο φρούτο που ακούει στο περίεργο όνομα Salt Of The Chief Cornerstone και παίζει ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον instrumental alternative σύγχρονο prog (μακριά από djent και όπως θες πες το). Ούσα μπάντα δύο ατόμων (κιθάρα και drums), καταφέρνουν από τις πρώτες νότες του “Intelligent Design” να γραπώσουν κάθε ανυποψίαστο ακροατή με την απαράμιλλη τεχνική και τα ψαρωτικά cresendos, προσφέροντας μια μοναδική παράσταση από νευρικά riffs, ρυθμικά και άρρυθμα συμπλέγματα μελωδιών και χίλια μύρια σημεία που αναρωτιέσαι τι ωραία που περνάς, παρότι δεν έχει φωνητικά.

Πάμε να δούμε αναλυτικά τι περιλαμβάνει το μακροσκελές έργο, που περιλαμβάνει το “Intelligent Design”. Εισαγωγή με το όνομα “Golgotha”, μόνο τρολιά θα μπορούσε να είναι, μιας και όντως τα υπόλοιπα 68 λεπτά που απομένουν είναι αρκετά κουραστικά, όσο καλή μουσική και αν περιέχουν. Το “The Process” που ακολουθεί μας προϊδεάζει για την υψηλή ποιότητα του υλικού, μιας και περιλαμβάνει όλα τα στοιχεία που προηγουμένως περιγράψαμε. Μια μικρή ανάσα, την παίρνουμε με το “Tomo”, αν και θα την προτιμούσα (και θα την είχα πραγματική ανάγκη) προς τα μέσα του αλμπουμ. Το “Taken By Storm”, ίσως η πιο δυναμική σύνθεση που θα βρείτε εδώ αποδεικνύει τον ρομποτικό συγχρονισμό των δύο οργάνων, τα οποία μόνο σαν τα bots του Pasific Rim σκάνε αλλεπάλληλα μπουνίδια στον ευαίσθητο εγκέφαλο μου. “Το Fallen Angels And The Risen King”, προσωπικά αγαπημένη επιλογή, διαθέτει την ποικιλία ρυθμών και ήχων που απαιτεί μια δεκάλεπτη σύνθεση για να παραμείνει ενδιαφέρουσα σε όλη τη διάρκειά της.

Η κοιλιά που κάνει το άλμπουμ από την ομώνυμη σύνθεση και το υπνωτικό “Origins Matters”, μέχρι και τα “Ex Nihilo” (τα πλήκτρα και τα vocals που περιλαμβάνει δεν προσδίδουν το επιθυμητό βάθος στην σύνθεση, μιας και όλα τα λεφτά είναι το σημείο που ο Brandon Blanchette καρφώνει νότες στην ταστιέρα του), “Tree Of Glass” (η πιο αδιάφορη σύνθεση του άλμπουμ). Το percussion του Iven Kakoz στο “Baptism Of Fire” γενναιόδωρα χαρίζει χαμόγελα σε αυτούς που αρέσκονται στην μεγάλη του Daney Carey σχολή, ενώ προς το τέταρτο λεπτό στην σκηνή εισέρχονται και τα υπόλοιπα μέλη των Tool (τεράστια η επιρροή τους στον ήχο των SotCC). Το ακουστικό “Living Stone” δεν ακούγεται τόσο δύστροπο και μοιραία με ξένισε σε ένα τόσο καταιγιστικό αλμπουμ, ενώ η ατμόσφαιρα του δίλεπτου “War” εισάγει ιδανικά την grandiose, ακροτελεύτια, ενδεκάλεπτη σύνθεση, υπό τον τίτλο “The Narrow Path”. Αντί για μια αναλυτική περιγραφή της θα παραθέσω μια συμβουλή προς τους ακροατές: κάντε τη χάρη στον εαυτό σας και ακούστε την πρώτη ή έστω, όχι μετά από τη σερί ακρόαση των προηγούμενων εξήντα λεπτών. Το μοναδικό μειονέκτημα αυτού του διαμαντιού είναι η τεράστια έκταση του άλμπουμ, με βέβαιο αποτέλεσμα προς το τέλος του υλικού να έχει επέλθει μια φυσιολογική κούραση.

Κουραστικό άλμπουμ, θα πει κάποιος; Και βέβαια όχι. Και για να κάνουμε έναν «φτηνό» παραλληλισμό, δεν πιστεύω να θεωρούμε ως προαπαιτούμενο την μονοκοπανιά παρακολούθηση της τριλογίας Star Wars για να αντιληφθούμε την ποιότητα των επιμέρους τμημάτων…

9 / 10

Αλέξανδρος Τοπιντζής