Από τον Κώστα Μπάρμπα
To βράδυ της Κυριακής, σε ένα από τα πιο κρύα Σαββατοκύριακα του χρόνου, οι Monkey3 και οι Mother Turtle προσπάθησαν να ζεστάνουν το Θεσσαλονικιώτικο κοινό. Με πρόχειρους υπολογισμούς η προσέλευση δεν ξεπέρασε τα 120 άτομα, νούμερο όχι απογοητευτικό, αλλά αν λάβουμε υπόψιν την απόδοση των μπαντών στη συνέχεια, σίγουρα ήταν μικρό…
Οι Θεσσαλονικείς Mother Turtle ανέβηκαν στη σκηνή σχετικά τρακαρισμένοι, αλλά με τη σιγουριά της ποιότητας των συνθέσεων του πρόσφατου ντεμπούτου τους, αλλά και του δεσίματος που έχουν ως μπάντα. Μετά τα 2-3 πρώτα λεπτά του “The Elf” και με τον ήχο να βελτιώνεται, πήραν τα πάνω τους και έμειναν στο ίδιο επίπεδο μέχρι το τέλος. Όλοι τους ήταν άψογοι τεχνικά και απέδωσαν στην εντέλεια το δύσκολο υλικό του πρώτου άλμπουμ τους, καταφέρνοντας παράλληλα να είναι σχετικά κινητικοί, ειδικά με την αλά Rush επικοινωνία του μπασίστα με τον κιθαρίστα.
Η επαφή με το κοινό ήταν εύκολη και αβίαστη μέσω του ιδιότυπου Zappικού τους χιούμορ. Το κοινό από την πλευρά του μπορεί να μην ήταν στο σύνολό του ενθουσιώδες, αλλά έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για τα δρώμενα στη σκηνή (για τους περισσότερους εξάλλου αυτή ήταν εμφανώς η πρώτη επαφή με τη μπάντα), με τα δύο πιο heavy κομμάτια του setlist, “707 (A November Less)” και “Mother Turtle and the Evil Mushroom Part I”, να έχουν τη μερίδα του λέοντος στις θετικές αντιδράσεις.
Περνώντας στην απόδοση των κομματιών, τα δύο προαναφερθέντα ακούστηκαν καλύτερα και από το δίσκο, αν και η κορυφαία στιγμή τους ήταν στο “Rhinocerotic” και ιδιαιτέρως στην King crimson αρχή του. Γενικά τα κομμάτια έδειξαν να επωφελούνται στην ολότητά τους από τις live συνθήκες.
Ξεχωριστά ο καθένας τους ήταν άψογος στο ρόλο του και σε αυτό βοήθησε ο αρκετά καλός, αν και όχι πολύ δυνατός, ήχος. Ίσως η έλλειψη πολλών live στις πλάτες τους να φάνηκε λίγο, αλλά είναι βέβαιο ότι με μερικές εμφανίσεις ακόμα σαν και αυτή, θα “ξεκουμπωθούν” ακόμα πιο πολύ.
Τέλος, πολύ θετική ήταν και η συμμετοχή στα φωνητικά όλης της μπάντας, αλλά ειδικά η απόδοση συγκεκριμένα του Κώστα Κωνσταντινίδη (κιθάρα, φωνητικά), ο οποίος σε κάποια σημεία ξεπέρασε σε απόδοση τις studio εκδοχές. Οι Mother Turtle δείχνουν από τα πρώτα τους live έτοιμοι για μεγάλα πράγματα και το πιθανότερο είναι ότι αν συνεχίσουν έτσι, θα τα επιτύχουν.
| Setlist: The Elf, Mother Turtle And The Evil Mushroom Part I: The Turtle Conjuration, God Games, 707 (A November Less), Rhinocerotic. |
Ακολούθησε αλλαγή μουσικού σκηνικού, με τους Monkey3 να ανεβαίνουν στη σκηνή. Η ποικιλία ήχων είναι πάντα ευπρόσδεκτη σε μια συναυλία. Έτσι, από το progressive rock των χελωνών, έγινε η μετάβαση σε πιο spacey μονοπάτια.
Η μίξη space rock με post rock, stoner rock και σύγχρονο progressive (μέσω των Tool), που συναντάμε στους δίσκους των Ελβετών, αποδόθηκε στην εντέλεια και με μεγάλο επαγγελματισμό, από μια μπάντα που έδειξε την εμπειρία της και οδήγησε την πλειοψηφία του κόσμου στο live ταξίδι που είχε σχεδιάσει. Σε αυτό βοήθησε και ο ήχος, που ήταν εξαιρετικός για τα δεδομένα του χώρου, αλλά και εστιασμένος σωστά στις απαιτήσεις της μουσικής.
Η αρχή έγινε με πιο δομημένο τρόπο, κυρίως με συνθέσεις από τον καινούργιο τους δίσκο με τίτλο “5th Sun”, με τον Boris να αποδεικνύεται από την αρχή αρκετά πολύπλευρος κιθαρίστας, ειδικά για το είδος που παίζουν οι Monkey3, βάζοντας στα σόλο του μια πιο 70s hard rock προσέγγιση. Στα ίδια επίπεδα κινήθηκε και η υπόλοιπη μπάντα. Παρά τον instrumental χαρακτήρα τους, αποδείχθηκαν αρκετά επικοινωνιακοί χωρίς να το προσπαθούν ιδιαίτερα, βγάζοντας προς τα έξω ένα ανεπιτήδευτο coolness και μια χαλαρότητα που ερχόταν σε αντίθεση με την ένταση της μουσικής τους.
Όμορφη ήταν επίσης η οπτική αντίθεση του nerd κημπορντίστα και των υπόλοιπων τριών μουσάτων. Σιγά-σιγά και όσο κομμάτια από παλαιότερες κυκλοφορίες άρχισαν να μπαίνουν στo setlist, το περιβάλλον γέμζε με πιο ψυχεδελικά αρώματα, με τα “39 Laps” και “Beyond The Black Sky” να έχουν την τιμητική τους (και στην προτίμηση του κοινού, αν λάβουμε υπ’ όψιν την εξάντληση και των δύο από το πάγκο του merchandise).
Η μπάντα αν και έχει jam χαρακτήρα, ποτέ δεν έφυγε εκτός του σχεδιασμού και σε μερικά σημεία κατάφερε να βάλει τον κόσμο στο τέλεια εκτελεσμένο trip της, αποδίδοντας πειστικότατα τις κορυφώσεις της μουσικής της, όπως η μέση και το τέλος του “Jack”” λόγου χάρη. Το κοινό από την πλευρά του, είχε έρθει έτοιμο για όλο αυτό και δεν αντιστάθηκε ιδιαίτερα στο κάλεσμα, αντιδρώντας πάρα πολύ θετικά. Όταν έρθουν ξανά σίγουρα θα τους τιμήσουμε και πάλι.
| SetlistIcarus, Circles, Pintao, Motorcycle Broer, Suns, Electric Mistress, Jack, Driver, Birth of Venus, Through the Desert, Je et Bikkje. |
Το κρύο λοιπόν νικήθηκε από δύο μπάντες που οι αντιθέσεις τους σε θέμα εμπειρίας και μουσικής, αμβλύνθηκαν από την εξαιρετική απόδοση και των δύο, αλλά και από το όμορφο κλίμα που δημιουργήθηκε στο eightball, με μόνο μικρό παράπονο την προσέλευση του κόσμου. Κλείνοντας, το ProgRocks.gr ευχαριστεί τον Aloys Martens (www.rockliveradio.de), που εκτός από μεγάλος οπαδός της ελληνικής progressive σκηνής είναι επίσης τρομερή παρέα και μας παραχώρησε τις φωτογραφίες που συνοδεύουν το παρόν live report.
Κάντε το πρώτο σχόλιο