[Sumerian Records, 2018]
Intro: Giannis Voulgaris
29 / 12 / 2018
Mestis is the solo project of Javier Reyes, the second guitarist of Animals as Leaders, and this is their second full-length release after Polysemy in 2015. I wasn’t aware of their existence until I got their album in my hands and I was very curious to hear their music, simply because Reyes is a great guitar player. The band was founded in 2012 and has released an EP and a full-length, where the drums were played by Matt Gartska, also member of Animals as Leaders. Family affair, that is. In Eikasia, however, there is a change in line-up this time. Here, bass is played by Joe Lester and drums by the guitarist (?!?!?) Dave Timnick, both members of Intronaut.
A solid, modern jazz-meets-progressive release
Many side projects act as the means of releasing songs and ideas that were not good enough to be part of the core discography of main bands. I had this fear when I started listening to Eikasia. Fortunately, however, I was proven wrong.
Reyes has the cleverness to completely differentiate from the style of Animals as Leaders and consequently from the comparison with Abasi. From the very first track of the album, El Mestizo, you understand that the overall sound will be more relaxed and allegro. Mestis play this modern blend of jazz / fusion music with eight-string guitars and a latin mood spread across all songs. Here it is obvious that Reyes has the absolute freedom to lead the songs with his melodies, without the rhythmic frenzy of Animals as Leaders and, of course, the guitarist wall he builds along with Abasi. Even though fusion is indeed the key element and the technique is at a very high level, almost all of the tracks have a smoothness that makes the album a must listening experience with headphones. It is most likely that guitar music in the future will be like this, with the guitar leading, but also the others co-starring as the rhythmic variations are a basic element of this style of instrumental music.
The tracks are all short in duration and the record flows smoothly, with Media Noche being my personal favorite. Sedoza and Eikasia are also great, kinda more straightforward and progressive rock in places, reminding me of King Crimson. What I did not understand is the outro (Plato), where for about 6 minutes an electronic voice narrates something that incomprehensible. It really does not add anything to the record.
A very good release from Sumerian Records, especially for those who love guitar music, as well as those who find the music of modern jazz-meets-progressive rock / metal bands particularly interesting.
8 / 10
Giannis Voulgaris
[Sumerian Records, 2018]
Εισαγωγή: Γιάννης Βούλγαρης
29 / 12 / 2018
Οι Mestis είναι η προσωπική μπάντα του Javier Reyes, του δεύτερου κιθαρίστα των Animals as Leaders και αυτή η είναι η δεύτερη full length κυκλοφορία τους, μετά το Polysemy του 2015. Δεν γνώριζα την ύπαρξή τους μέχρι που πήρα το δίσκο τους στα χέρια μου και ήμουν πολύ περίεργος να ακούσω τη μουσική τους διότι ο Reyes είναι ένας καταπληκτικός κιθαρίστας. Η μπάντα ιδρύθηκε από τον Reyes το 2012 και έχει κυκλοφορήσει ένα EP και έναν δίσκο, στον οποίο έπαιζε ντραμς ο Matt Gartska, επίσης των Animals as Leaders. Οικογενειακή υπόθεση δηλαδή. Στο Eikasia όμως υπάρχει αλλαγή στο line-up και αυτή τη φορά. Εδώ το μπάσο παίζει ο Joe Lester και ντραμς ο κιθαρίστας (?!?!?) Dave Timnick, αμφότεροι μέλη των Intronaut.
Μια μεστή και μοντέρνα jazz-meets-progressive rock κυκλοφορία
Πολλά side projects λειτουργούν ως το μέσο κυκλοφορίας τραγουδιών και ιδεών που δεν ήταν αρκετά υψηλού επιπέδου ώστε να αποτελούν μέρος της βασικής δισκογραφίας των μελών τους. Αυτόν τον φόβο είχα όταν ξεκινούσα να ακούσω το Eikasia. Ευτυχώς όμως διαψεύστηκα.
O Reyes έχει την εξυπνάδα να διαφοροποιηθεί εντελώς από το στυλ των Animals as Leaders και κατά συνέπεια από τη σύγκριση με τον Abasi. Ήδη από το πρώτο κομμάτι του δίσκου, το El Mestizo, καταλαβαίνεις ότι το όλο άκουσμα θα είναι πιο χαλαρό και αλλέγκρο. Οι Mestis παίζουν αυτή τη μοντέρνα μίξη jazz / fusion μουσικής με οκτάχορδες κιθάρες και μια latin διάθεση διάχυτη σε όλα τραγούδια. Εδώ είναι φανερό ότι ο Reyes έχει την απόλυτη ελευθερία να οδηγεί μελωδικά τα κομμάτια χωρίς το μετρικά ασφυκτικό περιβάλλον της μπάντας του και φυσικά το κιθαριστικό τείχος που χτίζει με τον Abasi. Μπορεί το fusion είναι βασικό εκφραστικό στοιχείο και η τεχνική είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο, αλλά σχεδόν όλα τα κομμάτια έχουν έχουν ένα χαρακτηριστικό smoothness που κάνει το δίσκο απαραίτητη παρέα σε μοναχικές ακροάσεις με ακουστικά. Είναι πολύ πιθανό αυτή να είναι η κιθαριστική μουσική στο μέλλον, με την κιθάρα να οδηγεί, αλλά και τους υπόλοιπους να συμπρωταγωνιστούν καθώς οι εναλλαγές του ρυθμού αποτελούν βασικό δομικό στοιχείο.
Τα κομμάτια είναι όλα μικρά σε διάρκεια και ο δίσκος κυλάει άνετα, με το Media Noche να είναι το αγαπημένο μου. Επίσης ξεχώρισα τα Sedoza και Eikasia που είναι πιο απλά και progressive rock σε σημεία, καθώς μου θύμιζαν αρκετά King Crimson. Αυτό που δεν κατάλαβα είναι το outro (Plato), όπου για περίπου 6 λεπτά μια ηλεκτρονική φωνή απαγγέλλει κάτι που στα αυτιά μου είναι ακατάληπτο. Πραγματικά δεν δίνει κάτι στον δίσκο. Αντιθέτως…
Μια πολύ ωραία κυκλοφορία, λοιπόν, από την Sumerian Records η οποία απευθύνεται κυρίως σε αυτούς που αρέσκονται στην κιθαριστική μουσική, αλλά και σε αυτούς που βρίσκουν ενδιαφέρουσα τη μουσική των μοντέρνων jazz-meets-progressive rock / metal μπαντών.
8 / 10
Γιάννης Βούλγαρης
Κάντε το πρώτο σχόλιο