Από τον Γιώργο Φλωράκη
Ο Dave Schmidt, γνωστός μας και ως Sula Bassana είναι ένας ιδιαίτερα πολυπράγμων κύριος. Πρώτα απ’ όλα παίζει όλα τα όργανα που θα χρειαζόταν κανείς για να αναπαράξει τον ήχο του βαθέος διαστήματος, όπως μας το δίδαξαν οι πρόγονοί του στο χώρο του Krautrock ή καλύτερα της Kosmische Musik. Παίζει τύμπανα, μπάσο αλλά τα όργανα που αγαπάει πιο πολύ είναι τα πλήκτρα και η κιθάρα. Από το 1985 ή το 1986 (ούτε ο ίδιος δεν είναι βέβαιος) που ανέβηκε για πρώτη φορά στη σκηνή έχει συμμετάσχει σε δεκάδες σχήματα. Οι Solaris, οι Liquid Visions, οι Weltraulstaunen, οι Space Shuttle Pilots, οι Psychedelic Monsterjam, οι Suedstern 44, οι Alice Dog, οι Interkosmos, οι Zone Six είναι μόνο μερικά από αυτά.
Η πιο επιτυχημένη ως τώρα μπάντα του μαζί με τους Zone Six είναι οι Electric Moon, αλλά και οι δίσκοι που έχει βγάλει μόνος του ως Sula Bassana. Αν προσπαθήσει κανείς να καταγράψει τη δουλειά του Schmidt, το πιθανότερο είναι να τα παρατήσει στα πρώτα είκοσι λεπτά. Πρόκειται για μια αχανή δισκογραφία που εκτός από τα LP και τα CD περιλαμβάνει και μερικές δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες CD-R καθώς και συμμετοχές σε δίσκους άλλων σχημάτων. Σα να μην έφταναν όλα αυτά, ο Γερμανός μουσικός έχει παίξει πάνω στη σκηνή με σχήματα όπως οι Oeresund Space Collective, ο Damo Suzuki, οι Electric Orange και οι Seid.
Επιπλέον, έχει και μία από τις πιο σημαντικές δισκογραφικές εταιρείες που ασχολούνται με τη σύγχρονη ψυχεδέλεια και το krautrock, την Sulatron Records που έχει κυκλοφορήσει μερικούς εξαιρετικούς δίσκους τα τελευταία χρόνια.
Το πιο πρόσφατο project του Dave Schmidt είναι οι Krautzone, ένα σχήμα στο οποίο συμμετέχουν πέρα από τον ίδιο, που εδώ επιλέγει τα synths, και οι Komet Lulu (Electric Moon, Zone Six) στα drums, Modulfix (Zone Six, Spacelords) στα πλήκτρα, Rainer Neeff (Pancakes, Zone Six) στην κιθάρα, Onkel στο μπάσο και Baba Lali σε κάτι που το συγκρότημα περιγράφει ως παραγωγή κοσμικής ατμόσφαιρας και χορός.
Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση παίρνοντας στα χέρια μου τον πρώτο τους δίσκο, το “Kosmische Rituale”, ήταν ένα είδος συνάφειας που ένιωσα να έχει το εξώφυλλό του με το πρώτο album των Ash Ra Tempel. Δεν πρόκειται για ένα είδος μίμησης ή προσπάθειας αναπαραγωγής του εξωφύλλου των Tempel, αλλά για ένα είδος κοινής οπτικής, προφανώς για μια αίσθηση ότι οι δύο μπάντες ανήκουν στον ίδιο περίπου κόσμο.
Το ίδιο συμβαίνει και στο περιεχόμενο του album. Η αίσθηση κοινών κοσμικών αναζητήσεων είναι παρούσα, αλλά επί της ουσίας η μουσική των Krautzone βρίσκεται πολύ πιο κοντά στο ύφος των πρώιμων Pink Floyd, των αρχικών Tangerine Dream, ίσως και με μια κάποια ιδιαίτερη σχέση με τους Hawkwind της πρώτης και διαστημικότερης εποχής.
Τρία μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια, που έχουν προκύψει αυτοσχεδιαστικά, τρεις συνθέσεις που μοιάζουν να έρχονται κατευθείαν από το εξώτερο διάστημα περιγράφοντας όλες τις τελετουργίες που μπορεί να βάλει ο νους του φανατικού ακροατή της ψυχεδέλειας και του krautrock.
Άκουσα και ξανάκουσα αυτόν τον δίσκο και ομολογώ ότι ταξίδεψα στον χωροχρόνο. Το καφέ βινύλιο με τις μαύρες πινελιές βοήθησε ιδιαίτερα έτσι όπως το έβλεπα να γυρίζει στις 33 στροφές. Άλλη βοήθεια -φυσική ή χημική- δεν κρίθηκε απαραίτητη. But you can think about it…
Κάντε το πρώτο σχόλιο